Dasha's Point Of View. Napakatanga ko, alam ko naman iyon. Pero ano bang magagawa ko? Nangyari na ang dapat mangyari. Kaya kong lumaban kahit na alam kong mas malakas siya sa akin, pero hinayaan ko siyang gawin ang gusto niyang gawin sa akin. "Okay, continue with what happened that night." "Noong bumagsak siya sa sahig, nagkaroon ako ng pagkakataon na makatakas. Mabilis akong tumakbo papunta sa kwarto ko para kuhain si Dawn dahil aalis na kami pero binubuksan ko pa lang ang pintuan noong hatakin ni Samuel ang buhok ko, pagkatapos noon ay malakas niya akong sinampal," pagpapatuloy ko. "Sinigawan niya ulit ako, sumasagot naman ako sa kaniya, nagalit siya lalo kaya hinampas niya ang ulo ko sa pintuan." "Did you go to the hospital?" tanong niya at napatingin sa bendang nasa ulo ko. "Hindi, ginamot lang 'to ng medical team kanina. Ang sabi nila hindi naman daw seryoso pero hanggang ngayon nahihilo pa rin ako." "Okay, we will have the Doctor check it. Continue your story." "Pag
Dasha's Point Of View.Wala kaming ginawa ni Angela kundi ang mag-iyakan, wala akong pakialam kung may nakakarinig man sa amin ngayon, gustong-gusto ko ng ilabas ang bigat ng nararamdaman ko ngayon."P-Pakiramdam ko... hindi ko na kaya, tapos si Elias pa ang Lawyer ko," naiiyak kong saad."Narinig ko 'yan kay Mr. Victor, nagulat pa ako noong sinabi niyang anak ka niya. Kakauwi ko lang talaga ngayon ng Pilipinas, noong nalaman ko ang nangyari sa'yo, wala na akong pakialam pa sa trabaho ko sa abroad."Saan mo nalaman?" "Sa TV. . . alam mo naman kung ang pamilya ni Samuel, impossibleng hindi umabot sa media ang pagkamatay niya," sagot niya na mas lalong nagpahina sa akin. "Pero ano ba talagang nangyari? Alam ko namang hinding-hindi mo iyon magagawa sa kaniya."Kinuwento ko lahat ng naalala ko sa kaniya, nang matapos ako ay kahit siya ay hindi makapagsalita ngunit tuloy-tuloy ang paglabas ng luha sa mga mata niya."B-Bakit.... bakit ganoon siya? Bakit trinatrato ka niyang parang hayop?!"
Dasha's Point Of View.Sobrang bilis ng mga sumunod na araw, nasa detention cell pa rin ako. Araw-araw naman bumibisita sina Papa, Lola at Angela, pero kahit ganoon, kapag umalis na sila, tahimik lang akong umiiyak dahil sa sitwasyon ko.Miss na miss ko na si Dawn. . . gusto ko na siyang alagain ulit at makita pero hindi pwede lalo na't ayokong makita niya akong nakakulong. Paulit-ulit ko pa ring tinanong sa sarili ko kung bakit nangyari 'to.Bukod kina Papa ay araw-araw ding bumibisita si Elias, hindi pa rin ako komportable sa presensya, lalo na sa tuwing nag-uusap kami. Alam kong nararamdaman niya iyon pero hindi siya nagsalita tungkol sa bagay na 'yon. Araw-araw din may tumitingin na medical team sa mga sugat ko sa katawan, masakit pa rin ang katawan ko, at may suot pa rin akong benda sa ulo.Hanggang ngayon ay himala pa rin sa akin kung paano ako nabuhay noong gabing iyon, sa totoo lang, hindi na ako magtataka kung ako ang mamatay sa aming dalawa dahil ako naman ang napuruhan. Na
Dasha's Point Of View.Wala ako sa sarili ko habang nakaupo, pinipilit namang sabihin sa akin ni Elias na kumalma lang ako para makapagfocus sa mangyayari. Pinapaalala niya rin na huwag akong matakot kay Prosecutor Hernandez, kung tanungin niya man ako, deretso ko lang daw itong sagutin. Huwag ko raw hayaan na siya ang gumawa ng kwento na ako ang lalabas na mali.Ako ang biktima... Palagi niyang sinasabi sa akin. Pinapaalala niyang inosente ako, huwag ko raw hayaan na baguhin nila iyon.Tinanong ko rin sa kaniya kung kailangan ko rin bang kausapin ang pamilya ni Samuel at ipinagpasalamat ko naman dahil hindi naman iyon kailangan. Hindi ko alam ang sasabihin ko sakanila, alam kong galit na galit sila sa akin. At sa tingin ko, kahit ilang beses ko pang ipagtanggol ang sarili ko sa kanila, hindi nila iyon paniniwalaan."State your name," saad ng Judge.Dahan-dahan akong tumayo mula sa pagkakaupo at sumagot, ramdam ko ang mga mata nilang nakatingin sa akin. Lalo na ang mga nanlilisik na m
Dasha's Point Of View. Halos mahulog ko ang cellphone na aking hawak ng marinig ko iyon. Si Angela nasa hospital?! "B-Bakit. . . P-paanong nangyari iyon? Maayos palagi magmaneho si Angela," mabilis kong saad. Hindi siya pabayang driver kaya bakit mangyayari iyon? Maliban na lang kung may sumadyang bumangga sa kaniya. "That's what I'm going to investigate, I think it was planned," sagot niya sa kabilang linya na mas lalong nagpagulo sa akin. "Sino naman ang gagawa noon?" tanong ko at biglang pumasok sa isip ko ang pamilya ni Samuel. "P-Possible bang sina Tita Selena?" Narinig ko ang malakas niyang pagbuntong hininga na para bang problemado siya. "According to the police, Angela went to the mall, her car was still in good shape when she went. But when she was on her way home, someone broke her brake and she didn't notice it, she crashed into a tree. She got bruises and a serious head injury." Ramdam ko ang pagtulo ng luha sa aking mga mata ng marinig iyon, gusto kong puntah
Dasha's Point Of View. Nakita kong natigilan siya sa tanong ko at natahimik kaya muli akong nagsalita. "Nakakatanggap ka ba?" Malakas siyang bumuntong hininga. "How did you know?" Napakagat ako ng aking labi ng marinig iyon, so totoo nga... Bumisita sina Papa kahapaon at sinabi nila ang tungkol sa death threats na natatanggap nila. Wala pa ngang balak sabihin si Papa dahil ayaw niyang mag-alala ako pero pinilit ko sila. Nakakainis... Bakit kailangang madamay pa sila? Kasalanan kong lahat ng ito at para namang nabasa niya ang utak ko dahil muli siyang nagsalita. "Don't think it's your fault why I get so many death threats, I'm used to it because this is my chosen job," seryosong sabi niya ngunit hindi pa rin mawala ang pag-aalala ko. "Paano kapag may nangyaring masama sa'yo? Ayokong ako ang maging dahilan ng pagkawala mo lalo na't may... pamilya ka," tugon ko at umiwas ng tingin. Ano na lang ang sasabihin sa akin ni Bianca kapag nawala siya? Malamang sa malamang ay mas la
Dasha's Point Of View."Do you swear that the evidence you are about to give, is the truth, the whole truth, and nothing but the truth so help you God?" saad ng Judge habang ang kamay ko ay nasa bibliya."I do," sagot ko habang hindi inaalis ang aking mga mata kay Prosecutor Hernandez. Gusto kong maramdaman niya kung gaano siya kasama sa pagbaliktad ng kuwento. Alam kong ginagawa niya lamang ang kaniyang trabaho, pero. . . naiinis ako dahil bakit kailangang maging ganto?Alam kong hindi lang ako ang nakaranas ng mga ganito, mga mga nakulong na hindi naman talag sila ang gumawa ng krimen. At sa tuwing iniisip kong may mga taong nararanasan ang mga nararanasan ko ngayon ay gusto kong masuka.Nagagawa nilang tanggalin ang dignidad ng isang tao para lamang magawa nila ang kanilang trabaho?"State your name," saad ni Prosecutor Hernandez ng makaupo ako.Malakas akong bumuntong hininga, kayang kaya ko 'to. Ako ang biktima sa kasong ito, hinding-hindi ko hahayaan na baguhin nila iyon."Dasha
Dasha's Point Of View."Today is the last day of trial for People vs. Valdez. Closing arguments from the counsel," saad ng Judge.Nakita kong tumayo si Prosecutor Hernandez at nagsalita. "You honor, Samuel Valdez's life ended on February 09 20**, without legal justification, when the accused stabbed him on the chest..."Hindi ko na marinig ng maayos ang sinasabi ni Prosecutor Hernandez ng makita kong umilaw ang cellphone ni Papa at nabasa ko ang chat doon.Manang Belen : Sir, nawawala po si Dawn. Hinalughog na po namin ang buong mansyon para hanapin siya pero wala po... pagkatapos po ng hearing, pumunta na po kayo rito ni Ma'am Valencia.Nanlaki ang mga mata ko sa nabasa, napasinghap ako at napalingon sa akin si Elias."Hey, are you okay? Why are you shaking, Dasha?" bulong niya sa aking tainga ngunit nanatili ang tingin ko kay Papa na nakatingin din sa kaniyang cellphone at binabasa ang chat, kitang-kita ko ang gulat sa kaniyang mga mata.Si Dawn. . . Si Dawn nawawala!"P-Papa. . . S
Dasha's Point Of View.Kamusta na kaya si Elias?Hindi ko alam ang dahilan kung bakit hindi ako makatulog nang maayos kagabi at tanging nasa isip ko lang ay si Elias, hindi ko alam kung ano bang dahilan pero hindi ko maiwasang isipin kung kamusta na ba siya."Paano kung pinakasalan niya na iyong babae niya?" tanong ko kay Benjamin, mukha akong ate na nagrereklamo sa kaniyang kapatid. Wala akong nagawa kundi ang ikuwento sa kaniya ang sitwasyon namin ni Elias dahil para hindi naman siya clueless, tanghalian na namin ngayon at matagal-tagal na rin noong hindi ko nakakasama sina Mama pero nakakatuwang magkakasama pa rin silang kumain, kapag nagtatanim naman kami ay nagkakausap pa rin naman kaming lahat, at sa tuwing nangyayari iyon ay napapatunayan kong siya nga talaga si Mama."Alam mo sa sarili mong hindi mangyayari iyan," sagot niya naman at parang bored na bored siya.Naningkit naman ang mga mata ko habang nakatingin sa kaniya. "Hindi mo pa siguro nararanasang magkagusto sa babae 'no
Elias's Point Of View.Hindi ako nakagalaw pagkatapos marinig iyon, tinignan kong mabuti ang mukha niya kung nagbibiro ba siya pero wala akong ibang makita sa mga mata niya kundi ang sakit at lungkot."You're... You're what?" halos pabulong kong saad, hindi ko alam kung narinig ko bang mabuti ang kaniyang sinabi."I'm infertile! Wala akong kakayahang magkaanak, hindi mo ba naiintindihan ang mga sinasabi ko? I'm fucking infertile and I hate myself because of that!" malakas niyang sigaw sa akin, mabilis ang paghinga niya at parang kinakapos na, hinahayaan niya lang din na tumulo ang mga luha sa kaniyang mga mata na para bang nasasaktan talaga siya."So... Parehas nating hindi anak si Ethan?" seryosong tanong ko at noong makita ko ang isang beses niyang pagtango ay parang naramdaman kong nawasak ang puso ko, napayuko na lamang ako at hindi kaagad nakapagsalita. Hindi ko alam kung paano irerehistro sa isipan ko ang nalaman, buong puso kong minahal si Ethan bilang anak ko at ngayong malal
Elias's Point Of View."What the fuck are you saying?!" malakas kong sigaw pagkabukas ko ng pintuan, narinig ko ang pagtili niya na parang nagulat siya sa biglang pagpasok ko. Nakita ko pang nahulog ang cellphone niya sa gulat ngunit hindi niya iyon dinampot dahil nakatingin lang siya sa akin, gulat na gulat na para bang nakakita siya ng isang multo.Nakita ko ang panginginig ng kaniyang mga kamay. "E-Elias... Nakauwi ka na pala. Kumain ka na ba? B-Baka nagugutom ka... Ipagluluto kita," wika niya.Marahas akong umilang bago naglakad papalapit sa kaniya. "Narinig ko ang sinabi mo sa kausap mo... What the fuck, Bianca. Anong ibig sabihin mong sabihin?" mariin kong sabi, pinipilit kong hindi sumabog sa galit kahit na gustong-gusto ko na siyang sigawan ngayon.Nabasa ko ang takot sa kaniyang mga mata pero umilang siya sa akin at nagawa pang ngumiti. "I-I don't know what you're talking about, Elias... Baka pagod ka lang, kulang ka sa tulog, hindi ba?" napalunok siya. "Sa tingin ko dapat a
Dasha's Point Of View.Halos hindi na ako makapaghintay na malaman kung ano ang sasabihin sa akin ni Benjamin, ilang beses ko siyang sinenyasan habang nagtatanim kami ngunit hindi naman niya ako pinansin kaya sumuko na lang ako at naghintay na sumapit ang tanghalian para makausap siya."Oh ano na? Sabihin mo na sa akin, hindi na ako makapaghintay," saad ko at umupo sa lamesa kung saan siya kumakain, kahit nagugutom na ako ay hindi ko iyon pinapansin dahil sabik na sabik na akong malaman kung paano makakakaalis sa lugar na ito. "Pwede naman kasing sabihin mo sa akin kagabi, napakaarte mo. Hindi na nga ako makatulog kagabi dahil sa kakaisip doon."Narinig ko ang malakas niyang pagbuntong hininga na para bang nauubusan na siya ng pasensya, magsasalita na sana ako pero naunahan niya ako."Nalaman kong magkakaroon ng maintenance ang mga CCTV cameras ngayong linggo," seryosong bulong niya at natigilan naman ako sa narinig. "At makakasama sa maintenance iyong mga mga CCTV na nasa labas, kaya
Dasha's Point Of View."Anong meron sa inyo ng nagbabantay sa atin? Bakit palagi kayong magkasama?" tanong sa akin bigla ni Emma habang kinukuha namin ang mga hinog na kamatis at nilalagay sa isang basket, nakita ko ang pagsilay ng kaniyang nanunuksong ngisi. "Gusto niyo ba ang isa't isa?"Parang gusto kong itapon sa kaniya ang hawak kong kamatis ngayon dahil sa narinig. "A-Anong sinasabi mo?" hindi makapaniwalang ani ko. "Mas matanda ako roon! Para na ngang kapatid ko lang siya, nakakadiri naman. Paano mo iyan naisip?" dagdag ko, nanatili ang kunot sa noo.Nakita ko naman ang pag-awang sa kaniyang labi na para bang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko. "Mas matanda siya sa'yo?""Oo ah, malapit na ako magtrenta," sabi ko. "23 pa lang siya, bakit? Ikaw ba ilang taon ka na?"Nakita kong parang naguluhan siya. "Ilang taon na ba ako? Hindi ko alam... Sa tingin mo ilang taon na ako?"Hindi ko maiwasang makaramdam ng awa sa kaniya habang nakatingin sa akin na para bang alam ko ang sagot sa
Dasha's Point Of View."Paano ka nga pala napasok sa ganitong trabaho?" tanong ko sa kaniya, isang tanghali at nandito ulit kami sa canteen habang kumakain. Sa ilang araw na lumilipas ay wala pa naman akong napapansin na dahilan para hindi siya pagkatiwalaan.Mabait naman siya, ayaw niya lang iyong ipakita sa akin pero nararamdaman ko sa kaniyang pananalita na ayaw niya ring pinapahirapan ang mga taong nandito.Nakita ko naman ang pag-iwas niya ng tingin sa akin kaya muli akong nagsalita, naiintindihan ang kaniyang naging reaksyon."Ayos lang naman kahit hindi mo sagutin," sabi ko at bumuntong hininga bago simulang kumain, siguro ay nagtataka na iyon sina Emma kung bakit sa lamesa ako ni Benjamin kumakain pero kailangan kong makuha ang tiwala niya.Nanahimik kami pagkatapos noon kaya naman hindi na ako nag-abala pang magsalita at nagpokus na lamang sa pagkain. Kahit yata sawang-sawa na ako sa prinitong isdang, wala pa rin akong magawa kundi ang kainin ito. Naiinggit tuloy ako sa tuwin
Dasha's Point Of View.Nakita ko na mas lalong kumunot ang noo niya dahil sa narinig. "Tumakas? Tatakas ka? At bakit naman kita hahayaang gawin niyo?" seryosong ani niya.Bumuntong hininga naman ako. "Tatakas ako, pagkatapos ay sasabihin ko sa awtoridad ang mga kalokohang ginagawa ni Selena," sagot ko ngunit nanatiling hindi pa rin siya kombinsido."Sinabi ko na kanina, hindi ba? Hinding-hindi ka makakatakas sa lugar na 'to. Hindi mo matatakasan si Dr. Reyes," giit niya."May plano ako, pero hindi ko magagawa iyon ng walang tulong ng kahit kanino," sabi ko. "Kapag nakalabas na ako, makakalaya na lahat ng nandito. Diba ang sabi mo ay naawa ka sa mga taong iyon? Kaya tulungan mo akong makalabas at mapakulong si Selena at lahat ng taong kasama niya."Nanahimik siya sandali, sa tingin ko'y iniisip nang mabuti ang mga pinagsasabi ko. "Ipapakulong mo si Selena at ang mga kasabwat niya? Bakit ako papayag sa plano mong tumakas kung may posibilidad na makulong ako dahil nagtatrabaho ako sa kan
Dasha's Point Of View. "Huh? Buntis?" narinig kong bulong ni Emma na nasa gilid ko lang, sumilip siya sa amin. "H-Hindi ko alam... Wala akong maalala," sagot naman ni Pauline kaya bumaba ang tingin ko sa kamay niya at napansin doon ang isang singsing. May asawa nga siya... Pero hindi niya iyon maalala. Nanahimik na lamang ako para hindi na siya mag-isip pa ng kung anu-ano, malaki ang possibilidad na buntis nga siya. Pero malakas ang pakiramdam kong hindi dapat iyon malaman ng lahat dahil baka may gawin sa kaniya si Dr. Reyes, baka pag eksperimentuhan din siya katulad ng ginagawa nila kay Caroline ngayon. At kung buntis nga talaga siya, sigurado akong madadamay ang dala-dala niyang bata lalo na kapag muli na namamg nagturok ng AQW3. Noong matapos kaming makinig sa walang saysay at paulit-ulit na pagsasabi ni Dr. Reyes na huwag namin siyang biguin bukas, parang gusto ko tuloy gumawa ng scene bukas at manggulo pero malabo iyon dahil sigurado namang binayaran na nila ang mag-iins
Dasha's Point Of View.Nakuha ko nga ang sagot na hinahanap ko, tama nga akong mga pinagbabawal na gamot ang nakatanim doon. Napangisi ako sa nalaman."B-Bakit gusto mong malaman iyon?" tanong niya ngunit umilang lang ako."Curious lang ako," sagot ko. "Bakit nga pala pumasok ka pa rin sa trabahong ito kahit na alam mong malaki ang possibilidad na mamatay ka?""Teka... Bakit parang ang dami mong alam? Hindi ba umipekto sa'yo ang AQW3?" seryosong ani niya.Umirap ako at malakas na bumuntong hininga. "Eh ano naman ngayon kung walang epekto? Bakit? Isusumbong mo ako kay Dr. Reyes? Sige gawin mo, akala mo ba natatakot ako? Kasama naman kitang mamamatay."Nanlaki naman ang mga mata niya. "Kung hindi umipekto sa'yo ang AQW3, bakit nandito ka at hindi ka kasama ni Caroline?""Eh alam ba nilang hindi umeepekto sa akin ang gamot na iyon?" sagot ko. "Sa tingin mo ba kung alam nila ay hahayaan pa nila akong lumipat ng station 2? Baka nga deretso patay na lang ang gawin sa akin kaysa ang ginawa n