Kabanata 7

Dasha's Point Of View.

Nanginginig ang mga kamay ko habang naglalakad palabas ng banyo, hawak ko sa aking kanang kamay ang pregnancy test. Kakatapos ko lang ito gamitin, paglabas ko ay naabutan ko si Samuel na nakaupo sa aking kama at hinihintay ako.

Nang makita niya ako ay mabilis siyang tumayo, bakas sa mukha niya ang kaba. "Is it positive? Are you pregnant, Dasha?" kaagad niyang tanong, may ngiti pa sa kaniyang labi.

Yumuko ako at napailang, "N-Negative pa rin, Samuel," kinakabahang saad ko, wala akong narinig na sagot mula sa kaniya kaya nag-angat ako ng tingin. Nakita ko siyang seryosong nakatulala sa akin, wala na ring ngiti sa kaniyang labi.

"This is fvcking impossible! Siniguro kong mabubuntis ka na, baka hindi lang maayos ang paggamit mo?" seryosong wika niya at muli akong umilang.

"Dalawang beses akong gumamit ng pregnancy test at parehas na negative ang lumabas," paliwanag ko, malakas siyang bumuntong hininga, halata na ang galit sa kaniyang mukha.

"Damn it! Ilang buwan na nating sinusubukang magkaanak! Bakit wala pa ring nabubuo?!" malakas niyang sigaw at binato sa malayong parte ng kwarto ang nahawakan niyang vase. Naramdaman ko ang matinding kabang umaayat sa aking puso ng makitang galit na naman siya.

Ayokong nakikita siyang ganito dahil palagi siyang nag-iibang tao sa tuwing nagagalit siya. At sa tuwing nangyayari iyon ay sinasaktan niya ako.

"S-Subukan na lang natin ulit, Samuel. Hindi mo kailangang magsira ng mga gamit," pagpapakalma ko sa kaniya ngunit himdi umipekto iyon.

"Subukan ulit, Dasha?! Ilang beses na nating sinusubukan pero wala pa ring nangyayari!" galit niyang sigaw sa akin.

"Huwag kang sumigaw, Samuel. Baka magising si Dawn," nag-alalang saad ko ngunit sinamaan niya lang ako ng tingin.

"Are you using birth control pills?" seryosong tanong niya at natigilan naman ako, naramdaman ko kaagad ang panlalamig ng mga kamay ko sa narinig.

"H-Huh? B-Bakit mo naman tinatanong 'yan?"

Galit siyang naglakad papalapit sa akin at mabilis akong sinakal, sa sobrang gulat ko ay nabitawan ko ang pregnancy test na hawak ko. "Answer my question, Dasha! Are you using pills?!" sigaw niya sa aking mukha habang mahigpit na hawak ang aking leeg.

Naramdaman ko ang pagtulo ng aking mga luha dahil sa labis na takot. "S-Samuel, h-hindi ako m-makahinga," nahihirapan kong wika habang hinahawakan ang kaniyang kamay at pilit itong inaalis.

"Then answer my fucking question! I know I'm not infertile, Dasha. Kaya huwag mo akong lokohin! Sabihin mo ang totoo!"

"H-Hindi! H-Hindi ako gumagamit ng pills, Samuel!" umiiyak kong sagot at naramdaman ko naman ang pagbitaw niya sa aking leeg, sa labis na takot na nararamdaman ay napaupo ako sa sahig at napahikbi.

Lumambot naman ang tingin sa akin ni Samuel at mabilis akong nilapitan. "I-I'm sorry, Dasha. I don't know why I did that, I was just angry. I'm so sorry," nagpapanick niyang saad at sinubukan akong hawakan ngunit nilalayo ko sa kaniya ang aking katawan.

"U-Umalis ka na, Samuel. . ."

"Shit! I didn't mean to scare you," paliwanag niya. "A-Alam mong gustong-gusto ko na makabuo tayo ng anak, iniisip nila Mom na isa akong failure at walang kwentang tao. . . Magbabago ang tingin nila sa akin kapag nabigyan ko sila ng apo na ako mismo ang Ama..."

"A-Alam ko 'yon, Samuel," humihikbing sagot ko. "Gusto kong mapag-isa please, iwan mo na ako..."

"Are you mad?"

Umilang ako, narinig ko naman ang malakas niyang pagbuntong hininga, lumapit siya sa akin para halikan ako sa noo pagkatapos noon ay umalis na siya. Naiwan naman akong mag-isa sa aking kwarto at tulala.

Patuloy pa rin ang pagtulo ng aking mga luha habang iniisip ang mga nangyari, napahawak ako sa aking leeg dahil nararamdaman ko pa rin ang kamay niyang mahigpit na nakahawak noon.

Hindi ko alam kung anong nangyari at bakit naging ganito na si Samuel... basta't ang alam ko, kapag nagagalit siya parang nakakalimutan niya kung sino ako at nagagawa niya akong saktan. Sa tingin ko ay dahil iyon sa kaniyang pamilya, alam kong galit sa kaniya sina Tita Selena dahil sa pagsisinungaling namin. Alam ko ring namimiss niya ang pagtatrabaho bilang piloto sa Pilipinas kaysa sa pamamahala ng isa sa mga kompanya nila rito.

Makakabalik lang kami sa Pilipinas kapag nagkaroon na kaming dalawa ng anak, ngunit hindi iyon mangyayari dahil gumagamit ako ng pills. Noong unang beses niya akong sinaktan noon, lasing na lasing siya at bigla niya na lang akong sinampal. Tinatak ko sa isipan kong iyon na hinding-hindi ko hahayaan na magkaroon kami ng anak.

Dahil ako nga nagagawa niyang saktan, paano pa kaya ang magiging anak namin?

Nagpapasalamat akong hindi pa umaabot sa puntong pati si Dawn ay sasaktan niya, pero kailangan niya muna akong patayin bago niya magawang saktan ang anak ko.

Kinabukasan ay nagising ako dahil sa pag-iyak ni Dawn na nasa tabi ko, palagi ko siyang sinasama sa pagtulog ko dahil pakiramdam ko hindi siya magiging ligtas kung wala siya sa aking tabi.

"Dawn, ang ganda-ganda talaga ng mga mata mo," bulong ko habang pinagmamasdan ang kaniyang mga mata, napangiti naman ako ng bigla siyang ngumiti sa akin na para bang naiintindihan niya ang sinabi ko.

Ang akala ko noong una mahihirapan akong alagaan si Dawn pero hindi naman siya komplikadong bata, hindi rin siya iyakan ngunit madalas siyang tulog. Pakiramdam ko ay nakuha niya ang ugaling iyon kay Elias.

Malungkot akong napangiti, kamusta na kaya ang lalaking iyon? Sana naman ay masaya siya kasama ang taong mahal niya, iyon ang palagi kong hinihiling.

Napatigil ako sa pagtingin sa kaniya noong nakarinig ako ng pagkatok sa pintuan ng kwarto ko. "Dasha, nandiyan ka ba? Papasok ako sa loob ha," nanlaki ang mga mata ko ng marinig ang boses ni Angela.

Bakit nandito siya? Hindi niya man lang sinabing pupunta siya ngayon!

"Wait lang! Huwag ka munang pumasok!" kinakabahang sigaw ko at mabilis na binalik si Dawn sa kaniyang crib ngunit huli na ang lahat dahil nakapasok na si Angela.

Narinig ko ang malakas niyang pagsinghap ng magtama ang aming mga mata.

"What the hell is happening here, Dasha? Bakit ang dami mong mga sugat at peklat sa katawan?!" sigaw niya at hindi ako nagsalita, nakita kong napaawang ang kaniyang labi ng mapagtanto kung anong nangyari.