Chapter Four

Tumango lang si Karylle na parang walang pakialam. “Hayaan mo na lang siya, mukha naman wala siyang balak na masama, baka nagkataon lang na nakasunod siyaat nasa iba ang pakay niya.”

Pagkatapos ng nakakapagod na araw, nakatulog siya nang mahimbing sa gabing iyon.

Dati ay nag-aalala at natatakot siya na mawala si Harold sa buhay niya, at ngayon ay nawala na nga ito sa buhay niya, pero tila ba nawalan siya ng isang mahalagang bagay. Napag-isipan niya iyon nang mabuti at tinanggap na lang kapalaran.

‘What I thought was a lonely pillow turned into a dreamless night.’ sa isipan niya.

Pero kahit papaano ay nakaalis siya sa lalaking iyon.

Maagang nagising si Karylle sa umagang iyon at sinimulan ang araw sa pamamagitan ng pag-aalmusal.

Nasa maayos ang isip niya ngayon, tumingin siya sa nakahandang breakfast na para sa kanya at napangiti.

She likes Pinoy breakfast, an egg with omelet, sopas soup and a hot coffee, but Harold doesn't like it, he is used to American-style breakfast, so she has been accommodating to Harold all these years.

“Now, I can finally love myself well, eat what I like, and feel inexplicably comfortable,” sabi niya habang pinagmasdan ang mga pagkain na nasa harap.

Nakatanggap naman siya ng tawag mula kay Layrin sa umagang iyon, nalaman niya na ang mga tao sa legal department ng Handel group ay hindi na makapag-antay na makita siya kaya tinulungan siya na magkakuha ng appointment sa kanila.

Nang matapos siyang kumain ng breakfast niya, umalis na siya.

At kasabay sa oras na iyon, isang itim na kotse na nasa labas lang ng villa, medyo malayo sa kanya para hindi siya mapag-suspensyahan, may isang lalaki na nakamasid kay Karylle. Nag-dial siya ng numero sa telepono niya at lumabas sa kotse. “Boss, she’s out.”

"Keep up with her."

Mas lalong nagpakita ng pagkainis ang mukha ni Harold, hindi niya alam na may sariling villa si Karylle, at ngayon ay pinilit niya ang sarili niya na makipag-divorce. “Ang babaeng iyon….it become more strange all of a sudden,” sabi niya sa kanyang sarili.

……

Nang makarating si Karylle sa lugar na pinag-usapa, nakita niya si Henry Santos na naka-upo malapit sa bintana ng opisina. Naglakad siya at binati ito na may ngiti sa labi. “Senior, you came so early.”

"Karylle? Napatingin si Henry sa taong nagsalita na may pagtataka at nang makita niya kung sino ito, na surpresa siya. “Karylle…”

Karylle smiled lightly, "You should call me Iris."

Mas lalong nagulat si Henry sa sinabi ni Karylle. “You are….Iris?” Hindi makapaniwalang tanong niya.

Dati pa ay hinahangaan niya si Karylle bilang high-achieving student, ngunit hindi niya inaasahan na si Karylle pala ay isang magaling na abogado sa bansa ngayon.

Hindi mapigilan ni Karylle ang puso niya na kanina pa nagagalak. Hindi na nila pinatagal ang iab nilang usapan dahil nalipat ang usapan nila sa kaso.

Hindi pa rin napapansin ni Karylle na may isang lalaking nakamasid sa kanya mula sa labas ng opisina kung nasaan siya ngayon. It was Harold.

Nakikita niya na lang ay isang lalaki na naka-upo sa harap ni Karylle, hindi niya alam kung sino ang lalaki pero nakikita niya na masayang nakangiti si Karylle dito.

Ang masamang tingin ni Harold kay Karylle at tila nilalamon ito ng buhay ang dating asawa.

Naiinis siya na makitang masaya si Karylle sa sandaling iyon.

Kahit dati pa, ang babaeng kasama niya ay masyadong bilib sa kanyang sarili na siya lang ang nakakaalam pero ngayon sa nakikita niya, isang Karylle na masayang kausap ang ibang lalaki. Na para bang namatay na siya para gawin iyon ni Karylle.

Hindi pa rin napapansin ni Karylle si Harold sa labas dahil naka-focus siya sa pakikipag-usap kay Henry. At pagkatapos ng meeting nilang dalawa ni Henry, nagka-ayaan sila na kumain muna saglit bago magpalaam sa isa’t isa.

Nang maalala ni Karylle na matagal na noong huli niyang shopiing, napag-desisyonan niya na pumunta ng mall at tumingin ng mga bagay na gusto niyang bilhin para sa sarili niya.

At nang matapos siya mag shopping, umuwi na siya sa villa, sakto ay mag-gabi na rin.

Inayos naman ng isang lalaki ang mga gamit niya sa nakalipas na dalawang araw mula noong umuwi siya sa villa niya na galing sa bahay ni Harold, at nang makita niya si Karylle, binigay nito ang isang listahan. Napansin ni Karylle na para bang may kulang sa listahan. Agad niyang hinawakan ang leeg niya at nang mapagtanto, nagbago ang kanyang mukha.

“What about necklaces?!” sigaw niya.

She couldn't lose that necklace. Hindi niya pwedeng mawala ang kwintas na iyon.

Naisip niya na baka dahil sa pagmamadali niya noong isang araw ay naiwan niya ang kwentas na iyon.

Pagkatapos niyang isipin ang sitwasyon, napag-desisyonan niya na bumalik sa bahay ni Harold.

Pagkarating na pagkarating ni Karylle sa bahay ni Harold, agad siyang pumunta sa kwarto niya at hindi niya inasahan ang nakita niya roon pagkasok niya. Si Harold na nakatayo sa harap ng malaking dresser ni Karylle, habang nakatingin sa relo na hawak nito.

Gulat si Karylle, kahit minsan ay hindi tumapak si Harold sa kwarto nilang dalawa sa loob ng tatlong taon na kasal sila. Pero ngayon, nakatingin siya relo na dapat ay regalo niya. Naalala niya na sa basurahan niya lang iyon tinapon. At sa sitwasyon na ito, tila ba sa relo lang din naka-focus si Harold, hindi niya rin napansin si Karylle na pumasok ito sa kwarto.