Chapter 2 - A Second Line Of Hope

"Mrs. Vergara," marahang pagtawag ng nurse sa silid kung nasaan ngayon si Airith at naghihintay. Nabasag niyon ang katahimikan.

Nag-angat ng tingin si Airith pagkatapos ay isinara ang hawak-hawak niyang magazine na hindi niya naman binabasa. Kasabay ng pagtango sa nurse ang pagbilis nang bahagya ng kabog ng kanyang dibdib.

Pumasok siya sa opisina ng doktora na katulad pa rin nang huling pumunta siya rito. Ngunit ngayong araw, pakiramdam niya ay nasa isa siyang digmaan at hindi niya alam kung anong magiging resulta ng kanyang kinabukasan. Nagpakawala pa siya ng mababaw na buntong hininga bago naupo sa harap ng doktora.

"You're looking well," sambit ng doktora, bahagya itong nakangiti habang nire-review ang hawak nitong file. Iniangat nito sa kanya ang mabait nitong itsura. "Lumabas na ang resulta ng iyong preliminary test, iyon ang kailangan nating talakayin ngayon." Mas lalo pang bumilis ang pagkabog ng dibdib ni Airith nang marinig iyon.

Tila wala siya sa sarili nitong mga nakalipas na araw pagkatapos ng una niyang pagpunta rito. Minsan pagod, minsan nahihilo at nasusuka, at minsan ang pagkagustong kumain ng matatamis at maaasim na pagkain na dati ay hindi niya naman hilig kainin. Ang kanyang utak ay punong-puno ng mga posibilidad at puro iyon ay patungkol sa pagbabago ng takbo ng kanyang buhay.

Masinsinan siyang kinausap ng doktora habang ipinapaliwanag na ang kanyang mga naging sintomas at resulta ng paunang test ay nagsasabing baka nagdadalang tao siya. Syempre, nagulat pa rin si Airith sa sinabing iyon ng doktora kahit na inaasahan niya na iyon.

Inabutan siya nito ng maliit na stick na gawa sa plastik at may kulay pink na takip. "Isa itong pregnancy test," sambit nito. "Take it home at sundin mo lang ang kalakip na instructions. Make sure na tawagan mo ako bukas sa kung anumang resulta."

Inabot iyon ni Airith nang may bahagyang nanginginig na kamay dahil sa pinaghalong tensyon at medyo malamig na temperatura ng kwarto.

"Remember, isa lang 'yang screening tool. We'll confirm it with further tests if it's positive." paalala pa ng doktora bago niya tuluyang nilisan ang ospital.

Sa banyo ng sariling kwarto, nakatitig lang nang husto si Airith sa pregnancy test na nakapatong sa may lababo. Pakiramdam niya nang mga oras na iyon ay may kakaibang enerhiya sa bagay na iyon na kayang magbago ng ikot ng kanyang mundo. Binasa niya ang napakasimpleng tagubilin ngunit para sa kanya ay mukhang ang hirap niyong gawin dahil sa iyon ang magdidikta ng resulta ng kanyang magiging kapalaran.

Marahan niyang dinampot ang pregnancy test, magkahalong pag-aalinlangan at pag-asa ang kanyang nasa isip. Paano kung totoo nga? Paano kung nagdadalang tao nga siya?

Humugot muna siya ng malalim na paghinga kasabay ng pagtanggal niya ng takip ng stick. Sinasabayan iyon ng palakas na palakas na kabog ng kanyang dibdib sa puntong naririnig na niya iyon dahil sa sobrang katahimikan.

Napakalinaw ng tagubilin: ihian lang ang stick sa loob ng limang segundo at maghintay. Maselang sinunod niya iyon nang may pag-iingat habang hindi inaalis ang kanyang tingin sa stick. Pagkatapos niyon ay muli niyang ipinatong iyon sa lababo.

Sumandal sa siya pader sa kanyang likuran at tumingin sa ceiling ng banyo. Ipinikit niya ang kanyang mata habang iniignora ang hilong nararamdam na siyang nakasanayan niya na sa paglipas ng ilang araw. Pakiramdam niya ay umiikot ang banyo nang puntong iyon. Pinupuno ng matamis na amoy ng scented candle ang paligid niya na kanyang sinindihan upang pakalmahin ang sarili.

Nang muli niyang buksan ang kanyang mata, lumapit siya sa may lababo upang tingnan ang stick. Napatakip nalang siya sa kanyang bibig nang makita ang unti-unting pagbuo ng hindi pa klaradong ikalawang guhit. Umikot na naman ang kanyang paningin kaya napakapit siya sa lababo upang hindi matumba.

Buntis nga siya.

Ang katotohanang iyon ay parang napakalaking alon ng pinagsamasamang emosyon. Takot, galak, pag-aalala, saya – para iyong nagsasabong sa kanyang kalooban, dahilan upang mahirapan siyang makahinga.

Pinulot niya ang stick nang may nanginginig na mga kamay. Titig na titig siya sa ikalawang pink na linya na ngayon ay klaradong-klarado na. Totoo nga. Magiging ina na siya. Ang kakaibang bigat ng sitwasyong iyon ay dama niya hanggang buto. Isang mabigat na pakiramdaman na hindi niya pwedeng ignorahin.

Agad na sumagi sa isip niya si Sebastian. Matutuwa kaya iyon? O may pakialam man lang ba? Ang katanungan niyang iyon ay parang kaakibat ng sakit sa kailaliman ng kanyang tiyan.

Ang kanilang naging pagsasama ay walang kabuluhan sa loob ng isang taon. Ni minsan ay hindi siya nakaramdam ng pagmamahal mula rito. Sa kabila ng pagtanggap niya sa katotohanang iyon ay pinili niya pa ring manatili sa pag-aasam na baka magbago pa ang tingin nito sa kanya. Pero ngayong nagdadalang tao na siya, hindi niya maiwasang makaramdam ng pag-asang baka mabago pa niyon ang kanilang pagsasama.

Ito rin ang dahilan kung bakit naisipan niyang ikansela ang naging appointment niya sa isang abogado: sa pagbabakasakaling buntis nga siya at mabago pa nito ang lahat.

Sa puntong iyon, nakita niya ang pag-ilaw ng screen ng kanyang cellphone na nakapatong sa gilid ng lababo. Bumungad dito ang mukha ni Sebastian kalakip ng pangalan nito at numero. Bihira lang siya nitong tawagan at hindi na nga niya maalala kung kailan ito huling tumawag sa kanya.

Sinagot niya ito. "Hello?" Ang kanyang boses ay higit na nanginginig pa kaysa sa kanyang kamay.

"Airith," Isang malamig, walang kabuhay-buhay na boses ang narinig niya mula sa kabilang linya. "Pumunta ka ngayong alas otso nang gabi sa HSS Restaurant." pautos nitong sambit.

"Sige," tugon niya, sinusubukang maging kalmado ang kanyang boses. "May problema ba?"

"Basta pumunta ka lang." sagot lang nito pagkatapos ay namatay na ang linya ng tawag.

Marahan niyang muling ipinatong sa lababo ang kanyang cellphone at pinagmasdan ang sarili sa salamin. Ang HSS restaurant o Heavenly Sweet and Sour Restaurant ay isang sikat na restaurant sa kanilang syudad. Madalas silang kumain doon noong dalaga pa siya ng kanyang mga kaibigan o minsan ay kasama niya ang kanyang ama. Lugar iyon ng selebrasyon at importanteng mga pag-uusap.

Baka lang, baka lang naman, ito ang paraan ni Sebastian upang makausap siya nang masinsinan at kilalanin na siya nito bilang asawa. Marahil ay napagtanto na rin nito sa wakas kung gaano siya kahalaga sa buhay nito.

O baka ay pag-uusapan lang nila ang tungkol sa negosyo nito na kung saan ay paminsan-minsan siyang tumutulong. Baka may ipapagawa na naman ito sa kanyang trabaho.

Alinman doon ang dahilan, alam niyang kailangan niyang ipaalam rito ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Mamayang gabi ang pinakamagandang oportunidad upang gawin iyon.