CHAPTER 11

Nakaupo ako ngayon sa malaking puno malapit sa university habang minamasdan ang bukang-liwayway. Dito kasi ako hinila ni Mr. Yvan hanggang matapos ang pag-anonsyo ng panalo ng beta at sa kaniyang mate.

Napabuga ako bago niyakap ang sarili ko. Hindi ko alam kung ilang oras na ako nandito at nakatanaw sa kalawakan. Naramdaman ko ang pag-upo ni Mr. Yvan sa gilid ko.

He took off his jacket and give it to me. "Malamig," he said.

I breathe and shrugs. Napapikit ako ng mata. Nakakapagtaka lang dahil kanina niya pa ako hinihintay at wala ring nangyaring pag-atake noong magkadikit ang mga balat namin. Siguro naman hindi naging trigger sa kaniya ang presensya ko at nakikisabay siya sa bugso ng damdamin ko.

"Hindi ba dapat nandoon ka ngayon upang suportahan ang kaibigan mo?" I ask him. Bakas pa rin ang sakit na nararamdaman ko.

I can't believe I'm broken, without even thinking na wala namang kami ni Vincent. That's silly.

"Kaya na nila 'yon." Napakamot siya sa ulo ko.

It's really weird havi