Mag-log inShare
CHAPTER 19
Kaugnay na kabanata
6969 Corp CHAPTER 20
Hindi ko inaasahan na sa pagkakataon ito ay siya pa rin pala ang sasalo sa mga luha ko. Mabilis ko siyang niyakap at umiyak. Naramdaman kong hinagod niya ang buhok ko habang pinipilit na patahanin ako. "Shhh... I'm here." Mas lalo akong umiyak. I been so emotional right now. Walang kapaguran ang mga mata ko sa pag-anak ng butil na luha. "What did Yvan do to you?" mahina at pero ramdam na ramdam ko ang pagiging kalmado niya sa puntong ito. Dahan-dahan kong pinahiran ang mga luha ko. I still can't stop myself from sobbing. I keep on drying me face when he started to sigh in disbelief. "Tsk. I never thought Yvan will be that harsh to you...Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, I shouldn't have let you in his arms." Nakita ko kung paano humigpit ang pagkuyom ng kamao ni Vincent. His jaw stubbornly sharp. "Hinayaan kita sa kaniya dahil akala ko'y itutoring ka niya kagaya ng pagtrato ko sa'yo. That bastard!" Tumingin siya sa akin at marahan na sinabit ang hibla sa likod ng aking
6969 Corp CHAPTER 21
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko nang unti-unti ay tumatama ang mga liwanag na nang galing sa labas. I immediately block my hands in the light because it was uncomfortable to me to see. Sinubukan kong alalahanin ang nangyari kagabi. Napasambunot ako sa buhok ko nang pumasok sa akin ang nangyari kagabi. Nawalan ako nang malay matapos kong nakita ang ang mga taong inapi. Marahan akong bumangon at sinibukang iparada ang tingin ko sa paligid. Ganoon na lamang ang gulat nang makita ang tatlong kababaihang may suot na maruming damit at may bitbit na planggana, iyong isa ay may tuwalya malinis at iyong isa naman ay may dalang tray ng pagkain. Na naamoy ko mula rito ang sariwang chicken curry. Bigl tuloy akong natakam.Tila nagulat rin sila sa akin kaya mabilis silang yumuko at binati ako. "Magandang umaga, mahal na reyna!" Napaangat agad ang kilay ko sa tinawag nila sa akin. Inilibot ko ulit ang tingin ko. Ngayon ko lang din napansin na nasa loob ako ng isang royalty bed na napap
6969 Corp CHAPTER 22
“Apollo,” I summon him. "My queen." Nagulat kami nang bumuhos ang luha ni Apollo. Mabilis akong lumapit sa kaniya. Bigla akong kinutuban na baka ay napaano siya. I never seen him in a while kaya hindi ko na alam kung ano ang pinangagawa niya nitong mga nakaraang araw. "W-what happen? A-are you hurt?" Pag-aalala ng aking ama. Nang mapansin ni Apollo na si Troy ang kaharap niya ay mabilis niya itong niyakap. "Brother." Iyon na lamang ang nabigkas ni Apollo. Napahinto ako ng sambitin iyon ni Apollo. Palipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa. Ngayon ko lang nakita na medyo magkahawig nga sila ng mata. What's on earth is happening here? This is to much to process. Una, hindi ko alam na kapatid ko ang babaeng kasama ngayon ni Mr Yvan, which I thought my enemy. At ngayon naman, Apollo and my father are siblings. "What happen? Shhh... don't cry now, Apollo." Parang bata na hinahagod ng ama ko ang likod si Apollo. Nang tumahan na ito ay saka lamang siya humingi ng tawad sa bigla n
6969 Corp CHAPTER 23
"Sis, kumain ka naman ng kunti." Tiningnan ko si Freya na kanina pa ako kinukulit sa pagkaing inihanda niya. "Sis." Agad na tumalikod si Freya nang makita niya ang luha na muling nagpapaala sa akin kung gaano kasakit mawalan ng isang sanggol na hindi mo man lang nahawakan. Ilang beses na akong tinakasan ng panglasa ko, ilang beses na rin akong trinaidor ng mga luha ko na kahit anong mahika ang gamitin ko ay wala pa ring makakapigil sa sakit na nararamdaman ko. Sa bawat pagpikit ng mga mata ko ay isang sanggol ang naalala ko. Sanggol na namatay sa sinapupunan ko dahil sa pagsalakay ng mga kaaway. "Masama ba akong ina?" Bigla kong tanong sa sarili ko. Nakatanaw lang ako sa bintana kung saan nakikita ko ang malayang agila lumilipad sa kalangitan. Dati noong bata pa ako tinanong kami ng guro namin kung ano ba ang pangarap naming maging. Some of my classmates said, gusto nila maging teacher, pulis, bombero, at marami pang iba. But when my teacher pointed her attention on me, I simply sa
6969 Corp CHAPTER 24
Ilang araw kong pinagluksaan ang namayapa kong anak. Ilang araw ko ring pinagnilayan ang lahat na nangyari at hindi pweding hanggang sa wakas ay magkukulong na lang ako sa kwarto ko apat na sulok ng kwarto ko. Pinatawag ko si Freya at ang ama ko upang mag-ulat sa akin ang lahat ng nangyari. “Ang Lucian ay hawak ni Yvan na siyang kasalukuyang Alpha ng lahat. Ang Lucian ang pinakamalakas ng hybrid ng mga werewolf. Ayon kay Sentimo na siyang espeya ko sa loob ng Ashvel ay 20% lamang ang pinadala ni Yvan upang halughugin ang buong kagubatan upang mahanap ang mga traidor sa council.” Kung ganoon ay balik din nilang patayin ang ama ko? Tila nanadya talaga si Mr Yvan. Naikuyom ko ang kamao ko. Sige lang, I'll give you want you want. You want war? Let's see, who will win.“Gaano kalakas ang mga kawal nila?” I ask him without throwing a look. “They are the powerful than Vaewolves. They are the 6th generation of our bloodline. Mas bago, mas makakas,” wika ng ama ko. “Bakit kailangan niya pan
6969 Corp CHAPTER 25
Inangat ko ang kamay ko. Nasilayan ng mga mata ko ang unti-unti pagiging abo na tinatangay ng hangin. Hanggang nawala na sa paningin ko ang mga daliri ko at hindi ko na maramdaman pa. Marahan kong idinestansiya ang sarili ko kay Vincent. “Vince, I’m vanishing.” “No! No! You are not, Jas.” “This is the punishment of heaven for taking the life of her blood relatives,” wika ni Apollo. Lahat kami ay naipako ang tingin sa kaniya. My father runs toward me. He whispered something I couldn't understand. Unti-unti nang naging abo ang kalahi kong katawan“W-what?” Parang nabingi ako sa sinabi na iyon ni Apollo. Tila bumagak ang pag-asa na ipinangako ko sa anak ko. Punishment? Pwede pa rin pa lang paresahan ang tulad kong makapangyarian? Hindi ba ay napaka unfair para sa akin ang makatanggap ng parusa? Gusto ko lang naman na mapaghiganti ang anak at ina ko. It's unfair! Hanggang dito na lang ba ako? “NO! PLEASE! JASMINE PLEASE DON’T GO!” Pagmamakaawa ni Vincent nang makita na niyang tinat
6969 Corp CHAPTER 26
"Mom." Tawag ng isang binatang papalapit sa amin. Gulat akong napatingin sa kaniya. Unang napansin ko ang pagkakahawig niya kay Yvan, pangalawa ay ang mga mata niya na gaya ng sa akin at ang aura nitong nagbabadya ng panganib at ang tingin nitong naghahatid ng kilabot. Tulad ng araw na mapadpad ako sa Ashvel at nakilala sa unang pagkakataon si Yvan. Hindi ko napansin ang pagpatak ng luha sa mga mata ko. Tila may pakiramdam ako na nagpapahayag ng patinding pangungulila ng matagal. "Mom. How are you?" "Y-you know me?" Taka kong tanong ko sa kaniya. Magkahawig nga sila ni Yvan at imposible rin naman na anak namin iyon dahil patay na ang anak namin. Nasaksihan ko ang paghatid sa kaniya sa huling hantungan. "Matagal na rin ang panahon, simula nang makausap kita, ma."Gulong-gulo na ako. Hindi ko maintindihan kung bakit niya akong tinatawag na mama. "I know you are confused right now. At mahabang kwento rin kung bakit ako narito sa iyong harapan. But to make the story short. Anak mo ak
6969 Corp CHAPTER 27
"Simula ng maglaho ka ay naging mas magulo pa ang bayan ng Ashvel.” Inabot ni Sebastian ang isang tasang mainit na kape sa akin. Pinaradahan ko nang tingin ang mga nagtipon-tipon dito ngayon. Marami sa kanila ay biktima ng nakakalason na tubig. May mga sintomas din akong nakikita mula sa kanilang balat. Bata, matanda, dalaga, binata. Lahat sila ay walang kawala sa salot kung tawagin nila. Sure it is. Pero gusto kong malaman kung bakit? Noong iwan ko ang mundo rito pansamantala ay maayos pa naman ang bayan ng Ashvel at ginagampanan pa ni Yvan ang kaniyang pagiging Alpha sa bayan niya.Dahil din doon ay bigla akong na konsensya. Kung hindi lang sana nangyari iyon, hindi sana ay may magagawa pa ako. Pero ang nakatataas na ang nagdesisyon sa kapalaran ko. Hindi ko na mababago ang lahat. I gritted my teeth, trying to hold myself not to cry.“Anong ibig mong sabihin?” Napatingin ako sa mainit na kape.“Noong mawala ka sa mansion ni Yvan ay napapansin ko na ang unti-unti niyang pagbabago.
Pinakabagong kabanata
