CHAPTER 26

"Mom." Tawag ng isang binatang papalapit sa amin.

Gulat akong napatingin sa kaniya. Unang napansin ko ang pagkakahawig niya kay Yvan, pangalawa ay ang mga mata niya na gaya ng sa akin at ang aura nitong nagbabadya ng panganib at ang tingin nitong naghahatid ng kilabot. Tulad ng araw na mapadpad ako sa Ashvel at nakilala sa unang pagkakataon si Yvan.

Hindi ko napansin ang pagpatak ng luha sa mga mata ko. Tila may pakiramdam ako na nagpapahayag ng patinding pangungulila ng matagal.

"Mom. How are you?"

"Y-you know me?" Taka kong tanong ko sa kaniya. Magkahawig nga sila ni Yvan at imposible rin naman na anak namin iyon dahil patay na ang anak namin. Nasaksihan ko ang paghatid sa kaniya sa huling hantungan.

"Matagal na rin ang panahon, simula nang makausap kita, ma."

Gulong-gulo na ako. Hindi ko maintindihan kung bakit niya akong tinatawag na mama.

"I know you are confused right now. At mahabang kwento rin kung bakit ako narito sa iyong harapan. But to make the story short. Anak mo ak