Mag-log inShare
CHAPTER 50
Kaugnay na kabanata
6969 Corp CHAPTER 1
Napatigil ako sa pagmo-mop nang mahinang tapikin ni Sally ang balikat ko. "Over time again?"Her dark eyes meet mine. Sally Taylor, she's one of my friends after I moved to this city alone. She was the one who helps me to get different part-time jobs and to survive in this town. Siya rin ang nagpapasok sa akin dito sa maliit na bar.I purse my lips. Isinabit ko ang takas na hibla sa likod ng tainga ko bago ngumiti. "Patapos na ko rito.""Napaka-workaholic mo talaga. Nga pala--" She paused, pulling out something in her coat. May pinakita siya sa akin. A small silver card."Here. Someone told me na naghahanap sila ng mga agent for their corporation. Malay mo," she said.Agad ko iyong tinanggap. "Salamat, pupuntuhan ko 'to bukas." I smiled.Nagpaalam na si Sally kaya nagpatuloy na ako sa paglilinis.Kanina pa natapos ang duty ko pero dahil kulang sa tao ang bar na ito ay hindi ko na pinalagpas pa. Sayang din kasi, pera na rin iyon.Napatingin ako sa kabuohan ng bar. Makintab na ang sahig
6969 Corp CHAPTER 2
Nakasakay ako ngayon sa lumang train na maghahatid sa akin sa Ashvel town. Hindi ko rin alam kung bakit may lumang station ng train sa syudad na ito. Maunlad naman ang syudad, kaya nakakatuwang makakita ng lumang train. I have search about the town pero wala akong ibang nakita bukod sa malaki at lumang mansion na sa tingin ko ay nasa dekada na ang tanda. Wala ring ibang lumabas tungkol sa pamumuhay at mga mamamayan ng Ashvel. Dinukot ko ang cell phone ko sa bulsa para tawagan si mama.After the second ring, she picked. I take a deep breath."Ma," I enthusiastically called. "Salamat, anak! Binigay na nila si Stacy. Maraming salamat," bungad niya, at walang humpay na nagpapasalamat sa akin. Napangiti ako. Tinuyo ko ang luha sa aking mata. Sa wakas ay nawala na ang tinik sa lalamunan ko. Balik na sa dati ang lahat. "Salamat naman at tumupad sila," bulong ko. "Kumusta na pala si Stacy, ma?" pag-iiba ko. Kahit naman na hindi kami close ng kapatid ko na iyon ay may pakialam pa rin ako
6969 Corp CHAPTER 3
WARNING ! THIS CHAPTER IS NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD BELOW! READ AT YOUR OWN RISK!CHAPTER 2Masyadong mabilis ang pangyayari sa pagkumurap ko. Para akong hinagip nang malakas na hangin mula sa kusina. Napadaing ako ng tumama ang likod ko sa matigas at malamig na pader sa likod ko.Iminulat ko ang mga mata ko, halos wala akong makita. Sinibukan kong tumayo mula sa pagkakasampa sa sahig. Sapo ko ang ulo ko nang maglakad ako. Nangangapang kinapa ko ang malamig na pader hanggang sa may nahawakan akong doorknob. Sinibukan kong pihitin iyon pero walang silbi dahil naka lock iyon mula sa labas. Nanginginig na tinanggal ko ang hairpin mula sa magulo kong buhok. Huminga ako bago lumuhod para ipasok ang hairpin ko at makalabas sa kung saan man ako ngayon. Hindi maganda ang pakiramdam ko sa lugar na ito.I heard a click from the door, but before I could open, a cold, sharp nail circled in my neck. Namilog ang mga mata at mabilis na pumalo sa dibdib ko ang kaba.Without saying anything, a warm
6969 Corp CHAPTER 4
CHAPTER 4Napasilip ako sa mansion ng nasa harapan na namin ang sasakyan namin karwahe. The cold wind embraces my consciousness. Napayakap ako sa sarili ko. Kahit na nakasuot na ako ng makapal na jacket ay ramdam ko pa rin ang malamig na hangin na nanunot sa balat ko.Naunang pumasok si nanay Rona sa loob samantalang ako ay nasa labas pa rin habang nakatanaw sa mansion. Napabuga ako. Hindi ko sinasadyang maabot ng mata ko ang pangatlong palapag. Agad na pumalo ang kaba sa aking dibdib at napalunok nang makita ko ang bulto ng lalake mula roon. The ambience seems change as frightened enveloped.Kumabog ng malakas ang dibdib ko, bigla ko na lang naramdaman ang mga titig nito sa akin. Napahawak ako ng mahigpit sa damit ko habang hindi pa rin pinuputol ang mga tingin sa bulto niya. Naalala ko na naman 'yong gabi na 'yon. Ang mukha ng demunyu na kamuntik nang tumapos sa buhay ko. Naikuyom ko ang kamao ko. I won't let that happen again. He already tasted my body, and I don't have any plan t
6969 Corp CHAPTER 5
Mabilis na bumalik ang lahat dahil sa pagtutulong-tulongan ng mga tao sa Ashvel. Nakasama ko na ulit si nanay Rona. Halos hindi nga maawat ang mga tanong niya tungkol sa nangyari sa akin. Mabuti na lang at nakalusot ang mga pagsisinungaling ko. Sinabi ko sa kaniyang noong nagkagulo ang mga tao ay bigla na lang akong nakuyog kaya nakapagtago ako nang magsimula ang kaguluhan. "A-ano po ba iyong umatake sa bayan?" tanong ko kay nanay Rona habang pinupunasan ang mga vase. Narinig ko ang pagbuntonghininga ni nanay Rona bago nagsalita. "Witches," nanay Rona said. Napahinto ako. Agad na humigpit ang pagkahawak ko sa basahan. Bigla na lang bumalik sa akin ang alaala noong nasa kagubatan ako. Hindi na rin ligtas sa labas ng Ashvel. Paano na ako makakatakas nito? "Nakakapagtaka rin dahil sa tagal ng panahon, ngayon lang ulit umatake ang mga witch na iyon. Hindi ko rin alam kung paano sila nakapasok sa loob ng Ashvel," sabi ni nanay Rona habang nakatitig sa rosas niya. Hindi ko akalaing mak
6969 Corp CHAPTER 6
I gaze dumbfounded at the familiar ceiling, blink my eyes twice trying to recall what did I do last night for having this bad headache. I seat disoriented in my bed. Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko nang napagtanto kung nasaan ako ngayon. I'm at the mansion. Iginala ko ulit ang tingin ko para siguraduhing hindi ako nagkakamali sa hinala ko.There this white roses in the vase above the table, I noticed. That's new. I haven't found any flowers or vases in this room since the first time I slept in this room. Maybe nanay Rona decorated it. Siya lang naman ang mahilig na mag-alaga ng mga bulaklak sa mansion na ito.She will die, seeing a place without flowers.Ibinaling ko ang tingin ko sa libro na nakabuklat. I crease my forehead. I don't remember I read a book last night. I don't remember I have a book either. Hinilot ko ang sintido ko habang ang isang kamay ko naman ay nakahilot sa batok ko. It's like I'm sleeping in a bad position for a lo
6969 Corp CHAPTER 7
"What the f*ck, Vin. Did you know what you're doing right now!? Alam mo ba kung ano itong pinasok mo!?" I groan when I heard a girl shouting outside. "Hinaan mo ang boses mo, baka magising mo siya!" Naimulat ko ang mga mata ko at tiningnan ang buong paligid. Nagulat ako nang bigla na lang bumukas ang pinto at niluwa doon si Vincent na may bitbit na pagkain. "Hey, you're awake." He smiles. "What's happening?" Napahawak ako sa ulo ko. "You're almost dying in the forest." "Kailangan ko nang u-umalis, Vin," sabi ko bago inalis ang kumot pero pinigilan ako ni Vincent. "H-huwag ka munang umalis, Jas." Nakatingin lang siya sa mga mata ko bago niya ibinaba ang mga tingin niya sa mga labi ko. Suddenly I remember last night, ang pagligtas niya sa akin at ang paghalik niya sa labi ko. Hindi ko mapigilan na mamula sa alaalang iyon. Hindi naman kasi posibling magkaroon ako ng paghanga sa kaniya una pa lang. He is responsible and a life savior. Lumayo ako nang bahagya sa kaniya at ngumiti
6969 Corp CHAPTER 8
Napabuga ako nang makaabot na ako sa mansion. Ito ang kauna-unahang makabalik ako sa mansion na walang nangyari sa akin sa University. Hindi na rin ako nakapanood ng football ni Vincent dahil sa babala at sinabi ni Miss Joanna kanina. Nalaman ko rin mula sa mga kaklase ko na matagal na may gusto si Miss Joanna kay Vincent. And by looking at their eyes earlier, I guess the rumor is true. Napahawak ako sa dibdib ko. Bakit ang sakit? Ginala ko ang tingin ko sa buong mansion. Why does this place look so heavy? Or maybe because I am alone and lonely? F*ck. The whole mansion was back to its sane again when I went to stairs. Though, wala namang bago but I think naka adjust na ako. From waking up early, para mag-prepare ng breakfast ni Mr. Yvan at linisin ang buong mansion, hanggang sa pagpasok ko sa university. Sinuma rin noong binalaan ajo ni Miss Joanna ay iniiwasan ko na rin na mag-cross ang landas namin ni Vincent dahil sa tuwing nasasagi siya sa isip ko o nakikita ay alam kong masas
Pinakabagong kabanata
