Nakasakay ako ngayon sa lumang train na maghahatid sa akin sa Ashvel town. Hindi ko rin alam kung bakit may lumang station ng train sa syudad na ito. Maunlad naman ang syudad, kaya nakakatuwang makakita ng lumang train.
I have search about the town pero wala akong ibang nakita bukod sa malaki at lumang mansion na sa tingin ko ay nasa dekada na ang tanda. Wala ring ibang lumabas tungkol sa pamumuhay at mga mamamayan ng Ashvel.
Dinukot ko ang cell phone ko sa bulsa para tawagan si mama.
After the second ring, she picked.I take a deep breath."Ma," I enthusiastically called.
"Salamat, anak! Binigay na nila si Stacy. Maraming salamat," bungad niya, at walang humpay na nagpapasalamat sa akin.
Napangiti ako. Tinuyo ko ang luha sa aking mata. Sa wakas ay nawala na ang tinik sa lalamunan ko. Balik na sa dati ang lahat.
"Salamat naman at tumupad sila," bulong ko.
"Kumusta na pala si Stacy, ma?" pag-iiba ko. Kahit naman na hindi kami close ng kapatid ko na iyon ay may pakialam pa rin ako sa kalagayan niya.
"Nasa kwarto siya ngayon, nak. Nagpapahinga. Saa—" biglang naputol ang linya.
"Hello, ma?" pauli-ulit kong tawag sa kabilang linya
Kunot-noong tiningnan ko ang cell phone ko. Hindi pa naman lowbat at malakas din ang signal. Hindi bali na. Ang mahalaga ay nasa maayos na lagay na ngayon ang kapatid ko.
I try to call them again but someone interrupted.
"No, phone call please," maawtoridad na sabi ng ginang na kanina pa pabalik-balik na lakada, na sa tingin ko ay nasa 40s na. Nakapusod ang buhok nito at nakasuot ng mahabang palda at itim na damit na may logo pa ng companya, bakas sa buong mukha nito ang awtoridad na kaniyang bitbit.
"Sorry," I apologize.
Tiningnan niya lang ako at nagpatuloy sa paglakad. Sinilip ko ang cell phone ko't nag tipa. Matapos kong i-sent ay itinago ko ang cell phone ko sa bulsa at agad na bumuntong hininga.
Nag-umpisa ng umandar ang train. Napasinghap ako. Napatingin ako sa mga upuan. Halos lahat ata ng upuan sa train na ito ay bakante.
Hindi ko na lang pinagtuunan ng pansin iyon at tumingin sa labas.
Umuulan pa rin ng malakas kahit umaga na. Walang tigil sa pagbuhos ang ulan simula nang makaalis ako sa gusali na iyon. Hindi ko rin nagawang umidlip dahil agad na pinasakay nila ako sa train na ito."Ano kaya'ng aasahan ko sa lugar na iyon?" Napatingin ako sa labas. Kitang-kita ko ang bawat pagbagsak ng butil ng ulan sa bintana na gumagawa ng kakaibang imahe. Napahikab ako at siniksik ang sarili ko sa upuan.
Slowly, I closed my eyes.
Nagising ako sa malakas na tunog ng train. Napahawak ako sa ulo ko't nagkusot ng mata. Inayos ko ang sarili sa pagkakaupo. Ito na ata ang pinakmahabang tulog ko sa taong ito. Napatingin ako sa labas at halos wala akong ibang nakita bukod sa mga punong naglalakihan. Napasinghap ako ng maamoy ang simoy ng hangin. Napakapresko, malayong-malayo iyon sa hangin na nasa syudad. Nasaan na nga ba ako?
Napabuga ako ng tingnan ko ang relo. Mag-aalas saes na ng hapon, tumigil na rin ang ulan pero nanunot pa rin sa ilong ko ang malamig na hangin.
Tumayo ako para sana hanapin ang ginang at makapagtanong na rin, nang biglang may nag-anunsyo galing sa nakakabit na maliit na speaker sa harapan.
Agad akong naglakad papunta sa exit ng makompirmang ito na nga ang distinasyon ko. Iginala ko ang tingin ko sa labas.
"Ashvel town." Basa ko sa naka ukit sa malaking semento.
"Ito na nga siguro," mahina kong bulong sa sarili ko. Habang ninanamnam ang simoy ng hangin. Nagulat ako nang marinig na nagsalita ang ginang.
"Hope you enjoy staying in Ashvel, Precious." Napatigil ako nang marinig ang boses niyang kaseng lamig ng panahon ngayon.
Napangiwi ako ng bigkasin niya ang pangalawang pangalan ko. Nakangiti ito at kitang-kita ko ang ngipin niyang kulay pilak. Magsasalita pa sana ako pero pumasok na ito sa loob at agad na umandar ang train.
Nagkibit-balikat ako, trying to shrug the swamped I feel. I exhaled the cold air.
Naglakad ako malapit sa waiting shed nila. Ayon kay secretary Joan may susundo sa akin rito upang igiya niya ako sa pagtatrabahuan ko.
I can't believe I come this far para mag-training. Great, mukhang lalamukin pa ako kakahintay sa susundo sa akin.
Nilibot ko ang tingin ko. Kung tutuosin ay parang normal lang naman ang mga tao sa lugar na ito. Sa harap ko ay ang malalaking puno kung saan naglalaro ang mga bata ng tagu-taguan. May mga bahay na konkreto at mga nagtitinda. Sa palagay ko ay hidni pa ganoong kasibilisado ang syudad nila rito.
Naningkit ang mga mata ko ng makita ang mansion gaya ng nakita ko sa internet pero mas maganda ito sa malapitan.
Ilang oras ang lumipas ay may lumapit sa akin na babae. Sa tansya ko ay nasa 30s na ito. Medyo matangkad ito sa akin ng kunti, nakasuot ng itim na jacket at mahabang saya. She had protruding eyes, bulbous nose, bottom-heavy lips and black hair. Her amber eyes meet mine.
Suddenly, her eyes turn into red-blood. Naikunot ko ang noo ko nang pagkurap ko ay bigla na lang itong sa normal. Baka nagmamalik-mata lang ako.
"Ikaw si Precious Jasmine Jewel?" Her cold voice bring chill to my bone.
Hindi pa lang ako nakatango ng magsalita ito ulit, "mabuti at marami tayong gagawin. Ako nga pala si Miss Joanna. Inutusan ako nang Alpha na sunduin ka."
Kaniyang ibinigay ang payong sa akin. Nagtatakang tinitigan ko iyon.
"Ah, huwag na p—"
"Malapit ng umulan at sa tingin ko wala kang gamit na dala kaya masmabuti pang tanggapin mo na iyan at marami pa akong ipapaliwanag," she said in monotone.
Wala akong ibang nagawa kun'di tumango at tanggapin ang payong.
"I-I'm sorry I-I didn't mean to be rud—"
"Don't apologize. Come let's just go at kanina pa naghihintay si Mr Yvan." Napayuko at sumunod sa kaniya.
"By the way, I'm Joanna."
Makalipas lang ang ilang minuto ay bumagsak ang malakas na ulan gaya ng sinabi ni Joanna. Agad naming ginamit ang dala niyang payong upang hindi mabasa. Mahirap na at wala pala akong dalang gamit. Biglaan naman kase lahat at hindi man lang ako nakauwi sa inuupahan ko para kumuha ng gamit. Itong jacket at cell phone ko lang tuloy ang bitbit ko at kakaunting barya sa bulsa.
Napatingin ako sa mga batang nagliwaliw sa pagbuhos ng ulan. Nagtatawanan sila habang yung iba naman ay naghahabulan sa ulan. Napangiti ako nang kumaway sila sa akin. I smile and waved back to them.
Napatingin ako sa kasama ko ngayon. Seryoso itong nakatingin sa daan at walang bahid na ibang emosyon. Napabuga ako. Bigla akong namangha ng makita ang isang britzka carriage. Sa tanang buhay ko ngayon lang ako nakakitanito. Doon ko lang napansin na hindi sila gumagamit ng kung ano mang transportasyon. Kaya pala masarap sa ilong ang hangin dito.
Akala ko hanggang doon lang ang pagkamangha ko sa lugar na ito. Napahanga ako sa loob ng mansion nila. It is an aristocratic mansion, but the most attracted that magnet my sight is their bifurcated staircase. WOW!
"Ako ang tita ni Yvan," panimula niya na nagpakuha sa attention ko. Agad na nabaling ang tingin ko sa kaniya. Nakaupo kami ngayon sa mahabang at malambot na sofa.
"For the first rule, Kailangang lahat ng mga nakikita mong gamit sa lugar na ito ay malinis at makintab." Napatingin ako sa mga kagamitan na nandito. Lahat ng mga gamit dito ay gawa sa ceramics o hindi naman kaya ay ginto. Tanging tango lang ang tugon ko sa kaniya.
"Huwag mo ring kakalimutan na mahalaga sa mansion na ito ang katahimikan."
"No running on stairs, no singing, no humming. Just keep your mouth shut," pag-iisa isa niya bago sumimsim ng tsaa.
"Wala kang ibang gagawin kun'di linisin ang buong bahay at pakainin ang alagang puso ni Mr Yvan." Sumimsim ulit ito ng kape niya.
"At para sa huling rule sa mansion," she paused and composed her glasses.
"Never get close or any physical contact with Mr. Yvan Ferrer... or else you'll be punished in his way," seryoso nitong sabi.
"And for additional rule, no concupiscence." Napabuga ako ng tsaa sa gulat ko. Hindi ko inaasahan na masaabi niya iyon ng diretso.
Concupiscence? What makes her think I will do that?
Halos marinig ko na ang tambol ng aking dibdib sa mga tingin ni Miss Joanna nang itaas ko ang tingin sa kaniya. I pressed my lips and apologize to her.
"Now, go to your room and change your clothes. Marami ka lilinisin," she added.
Napatango ako at agad na tumalima sa sinabi niya. She already told me where to find my room. Habang naglalakad papuntang second floor ay hindi ko maiwasang isipin kung anong klaseng tao si Mr. Yvan. Bakit kailangan walang physical contact? Paano namin siya makakausap kung gano'n? May sakit ba ito? What kind of punishment? Sana naman hindi ako palayasin o kaya ipatapon sa kung saan at ipalapa sa liyon.
Sa kakaisip ko sa mga posibleng tanong ay hindi sinasadyang napatingin ako sa third floor. Agad akong napaiwas ng tingin ng makita ang pigura ng isang lalake na nakatayo doon. Napalunok ako ng may nakita ako doon na tumitingkad sa dilim.
Parang may kung anong humahampas sa dibdib ko at ganoon na lamang kalakas ang tibok nito.
You'll be punished...
You'll be punished...
Paulit-ulit na sigaw ng isip ko. Nanginginig na sinirado ko ang pinto at napasinghap. Napahawak ako sa dibdib ko.
I am not a rule-breaker and I am honestly afraid of any kind of punishment. Napadasal ako bigla ng maalala ulit ang matulis na tingin sa dilim galing sa third floor.
The scents of lavender welcome me as breathe in. Ginala ko ang aking tingin sa loob ng silid. The room is huge and clean. A queen-size bed at the centers at sa harap nito ang full-length mirror. On my left side is the huge cabinet.
Naglakad ako patungo sa kabinet at binuksan iyon. Tumambad sa akin ang iba't-ibang klase na pambahay na damit at pantulog. Binuksan ko naman ang katabing pinto nito at tumambad sa akin ang mga maid uniform. Marami itong nakahilira at pare-pareho lahat ng kulay.
It's a white dress with black trim, an above-knee length, and a black half-apron with lace.
Kumuha ako ng isang uniform at agad nagpunta sa banyo. After a couple of minutes, ay lumabas na ako suot ang nakahandang damit.
Napatingin ako sa sarili ko sa salamin. Ipinusod ko ang buhok ko. The uniform's really fit and sexy. The texture of the textile is somehow soft and very comfy to move. I used the perfume they provided. And honestly, mas mabango pa ito sa mga perfume ko. Every personal thing here is new, kaya I'm pretty sure safe naman ito gamitin.
I close the door after I put on a little of lipstick.
Isinirado ko ang pinto ko at naglakad. Habang naglalakad ay pakiramdam ko'y may nakatinging mga mata sa akin; sinusundan at tila nakamasid lang sa akin. Napalunok ako ng biglang umuhip ng malakas ang hangin. Sinasayaw ng hangin ang puting kurtina sa bintanang nakaawang. I shrug. Lumapit ako dun at sinirado ito. Nagpatuloy na ako sa paglalakad ko. Maingat ang bawat hakbang ko para hindi ito makalikha ng ingay.
Nang makadaan ako sa hagdanan papunta sa pangatlong palapag ay napasilip ako rito kung nando'n pa ba ang silweta at mga nakatitig na mata nakita ko kanina. Nang masiguro ko na walang tao doon ay t'saka lamang ako nakahinga ng maayos. Sapo ko ang dibdib ko.
Dumiretso ako sa dining room nila kung saan naghihintay si Miss Joanna. Tinuruan niya ako kung paano ilagay ang mga gamit sa mesa. Mula sa babasaging plato hanggang sa maingat na pagsindi ng ilaw. Dapat lahat ay maingat na nakalagay at nakapwesto.
Nang makabisado ko na ang mga bagay na nasa dining table ay agad kaming tumulak sa kusina.
Malapad at kompleto ang mga gamit nila. Mula sa pinakamaliit na equipment hanggang sa malaking refrigerator at equipment sa pagluluto. May mga laman na rin ang mga kabinet nila't ref na pagkain.
Matapos sabihin ni Miss Joanna ang mga pagkain na dapat ihain na naayon sa oras ay tumulak kami sa mga kwarto.
Marami ang kwarto sa mansion at lahat ng iyon ay dapat linisin.
Dapat daw araw-araw nililinis ito dahil minsan ay may mga sumusulpot na kaibigan ni Mr. Yvan at dito na natutulog.Mag-aalas tres na ng madaling araw ng matapos kaming maglinis kaya tumulak na kami sa kusina para maghain ng pagkain.
Since I already master the cuisine, Miss Joanna left me. May gagawin din kase siya sa office niya. Nang ganitong oras!
Napasinghap ako nang marinig ko ang huling ingay mula sa pinto na nilabasan ni Mis Joanna. Halos mabingi ako sa sobrang katahimikan. Nagkibit-balikat ulit ako't inumpisahang ihanda ang pagkain.
Matapos kong i-platting ang breakfast niya at ilapag sa mesa ay napatingin ako sa relo. Sakto lang sa pagtuntong ng alas saes ng umaga. Akmang aalis na ako ng marinig ko ang yabag papunta sa direksyon ko. Napalunok ako sa bigat ng atmosphere. Mabibigat ang bawat hakbang nito na bumabasak sa katahimikan.
Nag-umpisa ng pagpawisan ang mga kamay ko. Imposible namang si Ms Joanna 'yon dahil ilang oras na itong nakaalis. Gusto ko tumakbo para magtago pero tila kinain ng sahig ang mga paa ko't hindi ako makagalaw sa kinatitirikan ko.
Before I blink, he's on my back caressing my neck with his soft hand. Kinikilabutan ako sa mga daliri niyang naglalaro sa balat ng leeg ko. Para itong matutulis na karayom na nagdudulot sa akin ng bolta-boltahing kuryente.
"Got you," sabi niya.
Napasinghap ako ng marinig ang boses niya, ilang beses din akong napalunok. Ang baritono niyang boses ang siyang pumuno sa tahimik na dining table at nagpapatalbog ng ganito sa puso ko. And I can feel him smirking beneath his breath.
"Rules are rules, and punishment is punishment." His breath touches my nape, that brings shivers down my spine.
WARNING ! THIS CHAPTER IS NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD BELOW! READ AT YOUR OWN RISK!CHAPTER 2Masyadong mabilis ang pangyayari sa pagkumurap ko. Para akong hinagip nang malakas na hangin mula sa kusina. Napadaing ako ng tumama ang likod ko sa matigas at malamig na pader sa likod ko.Iminulat ko ang mga mata ko, halos wala akong makita. Sinibukan kong tumayo mula sa pagkakasampa sa sahig. Sapo ko ang ulo ko nang maglakad ako. Nangangapang kinapa ko ang malamig na pader hanggang sa may nahawakan akong doorknob. Sinibukan kong pihitin iyon pero walang silbi dahil naka lock iyon mula sa labas. Nanginginig na tinanggal ko ang hairpin mula sa magulo kong buhok. Huminga ako bago lumuhod para ipasok ang hairpin ko at makalabas sa kung saan man ako ngayon. Hindi maganda ang pakiramdam ko sa lugar na ito.I heard a click from the door, but before I could open, a cold, sharp nail circled in my neck. Namilog ang mga mata at mabilis na pumalo sa dibdib ko ang kaba.Without saying anything, a warm
CHAPTER 4Napasilip ako sa mansion ng nasa harapan na namin ang sasakyan namin karwahe. The cold wind embraces my consciousness. Napayakap ako sa sarili ko. Kahit na nakasuot na ako ng makapal na jacket ay ramdam ko pa rin ang malamig na hangin na nanunot sa balat ko.Naunang pumasok si nanay Rona sa loob samantalang ako ay nasa labas pa rin habang nakatanaw sa mansion. Napabuga ako. Hindi ko sinasadyang maabot ng mata ko ang pangatlong palapag. Agad na pumalo ang kaba sa aking dibdib at napalunok nang makita ko ang bulto ng lalake mula roon. The ambience seems change as frightened enveloped.Kumabog ng malakas ang dibdib ko, bigla ko na lang naramdaman ang mga titig nito sa akin. Napahawak ako ng mahigpit sa damit ko habang hindi pa rin pinuputol ang mga tingin sa bulto niya. Naalala ko na naman 'yong gabi na 'yon. Ang mukha ng demunyu na kamuntik nang tumapos sa buhay ko. Naikuyom ko ang kamao ko. I won't let that happen again. He already tasted my body, and I don't have any plan t
Mabilis na bumalik ang lahat dahil sa pagtutulong-tulongan ng mga tao sa Ashvel. Nakasama ko na ulit si nanay Rona. Halos hindi nga maawat ang mga tanong niya tungkol sa nangyari sa akin. Mabuti na lang at nakalusot ang mga pagsisinungaling ko. Sinabi ko sa kaniyang noong nagkagulo ang mga tao ay bigla na lang akong nakuyog kaya nakapagtago ako nang magsimula ang kaguluhan. "A-ano po ba iyong umatake sa bayan?" tanong ko kay nanay Rona habang pinupunasan ang mga vase. Narinig ko ang pagbuntonghininga ni nanay Rona bago nagsalita. "Witches," nanay Rona said. Napahinto ako. Agad na humigpit ang pagkahawak ko sa basahan. Bigla na lang bumalik sa akin ang alaala noong nasa kagubatan ako. Hindi na rin ligtas sa labas ng Ashvel. Paano na ako makakatakas nito? "Nakakapagtaka rin dahil sa tagal ng panahon, ngayon lang ulit umatake ang mga witch na iyon. Hindi ko rin alam kung paano sila nakapasok sa loob ng Ashvel," sabi ni nanay Rona habang nakatitig sa rosas niya. Hindi ko akalaing mak
I gaze dumbfounded at the familiar ceiling, blink my eyes twice trying to recall what did I do last night for having this bad headache. I seat disoriented in my bed. Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko nang napagtanto kung nasaan ako ngayon. I'm at the mansion. Iginala ko ulit ang tingin ko para siguraduhing hindi ako nagkakamali sa hinala ko.There this white roses in the vase above the table, I noticed. That's new. I haven't found any flowers or vases in this room since the first time I slept in this room. Maybe nanay Rona decorated it. Siya lang naman ang mahilig na mag-alaga ng mga bulaklak sa mansion na ito.She will die, seeing a place without flowers.Ibinaling ko ang tingin ko sa libro na nakabuklat. I crease my forehead. I don't remember I read a book last night. I don't remember I have a book either. Hinilot ko ang sintido ko habang ang isang kamay ko naman ay nakahilot sa batok ko. It's like I'm sleeping in a bad position for a lo
"What the f*ck, Vin. Did you know what you're doing right now!? Alam mo ba kung ano itong pinasok mo!?" I groan when I heard a girl shouting outside. "Hinaan mo ang boses mo, baka magising mo siya!" Naimulat ko ang mga mata ko at tiningnan ang buong paligid. Nagulat ako nang bigla na lang bumukas ang pinto at niluwa doon si Vincent na may bitbit na pagkain. "Hey, you're awake." He smiles. "What's happening?" Napahawak ako sa ulo ko. "You're almost dying in the forest." "Kailangan ko nang u-umalis, Vin," sabi ko bago inalis ang kumot pero pinigilan ako ni Vincent. "H-huwag ka munang umalis, Jas." Nakatingin lang siya sa mga mata ko bago niya ibinaba ang mga tingin niya sa mga labi ko. Suddenly I remember last night, ang pagligtas niya sa akin at ang paghalik niya sa labi ko. Hindi ko mapigilan na mamula sa alaalang iyon. Hindi naman kasi posibling magkaroon ako ng paghanga sa kaniya una pa lang. He is responsible and a life savior. Lumayo ako nang bahagya sa kaniya at ngumiti
Napabuga ako nang makaabot na ako sa mansion. Ito ang kauna-unahang makabalik ako sa mansion na walang nangyari sa akin sa University. Hindi na rin ako nakapanood ng football ni Vincent dahil sa babala at sinabi ni Miss Joanna kanina. Nalaman ko rin mula sa mga kaklase ko na matagal na may gusto si Miss Joanna kay Vincent. And by looking at their eyes earlier, I guess the rumor is true. Napahawak ako sa dibdib ko. Bakit ang sakit? Ginala ko ang tingin ko sa buong mansion. Why does this place look so heavy? Or maybe because I am alone and lonely? F*ck. The whole mansion was back to its sane again when I went to stairs. Though, wala namang bago but I think naka adjust na ako. From waking up early, para mag-prepare ng breakfast ni Mr. Yvan at linisin ang buong mansion, hanggang sa pagpasok ko sa university. Sinuma rin noong binalaan ajo ni Miss Joanna ay iniiwasan ko na rin na mag-cross ang landas namin ni Vincent dahil sa tuwing nasasagi siya sa isip ko o nakikita ay alam kong masas
Naimulat ko ang mga mata ko nang marinig ang malamyos na musika galing sa orchestra. Napakasarap sa pandinig. Hindi ko maiwasan na sundan ang pinagmulan nito. Bumangon ako mula sa aking malambot na kama at pinaradahan ang tingin sa kabuohan ng kwarto. Masyadong malaki ang kama na ito para sa isang tao lang. Marami rin ang palamuti na nakasabit sa kisame na sinabayan pa ng mga nakakamanghang maniobra. Halos masilaw din ang aking mata sa mga kulay ginto na paligid. Mabuti na lang talaga at may mga bulaklak na naka-paso ang siyang umaagaw sa atensyon ng silid. Hindi ko alam kung kaninong silid ito. Pero sa palagay ko'y kasya ang tatlong tao sa loob. Binuksan ko ang pinto at hinanap ang pinanggalingan ng musika. Kahit pala sa labas ay nagkalat din ang mga gintong bagay at bulaklak. I stun when I saw people dancing graceful. They are wearing an elegant medieval dress. Sa gilid nito ay ang orchestra na masayang pinapatugtog ang malamyos na musika. Para akong masa loob mg eleganteng palas
"Jas." Napalingon ako sa lalaking tumawag sa akin. Mariin akong napapikit habang nakakapit ng mahigpit sa trap ng bag ko. Hindi ko alam pero bigla kong na miss ang lalaki na 'to. Hindi na ko na rin siya nakumusta noong huling pagkikita sa amin dahil sabi ni Miss Joanna na mas makakabuti kung hindi muna kami magkikita. Nalaman ko rin nagpapagaling siya noon sa kaniyang mansion, kasama si Miss Joanna. Kaya naman panatag ang loob ko na hindi siya pababayaan ni Miss Joanna. And look at him. Napaka-bibo na naman niya na para bang walang nangyari. Pero kahit na ganoon, I still owe him an apology. Hindi rin ako nagkatoon ng pagkakataon na magpasalamat sa kaniya."Vincent," bati ko sa kaniya. Nahihiyang tumingin ako kay Vincent. "About what happened, pasensya ka na." I bow my head. Marahan naman niyang pinitik ang noo ko. "Ano ka ba, normal lang para sa magkaibigan na mag-away minsan. Kaya huwag mo nang isipin 'yon. At isa pa, magaling na ko oh. You don't need to feel sorry about what happe
Bumabaha sa daan dahil sa malakas na pagbuhos ng ulan, sinabayan pa ito ng pagkulog at pagkidlat sa kalangitan. Hindi lang iyon dahil napaka kapal din ng traffic sa daan. Napatingin ako sa aking lumang cell phone. Kunti na lang at malapit ng pumasada ang alas syete na aking itinakda. Hindi ako aabot!Malayo-layo pa ang 6th Avenue. Hindi ako aabot!Tinatawag ng taxi driver ang aking pangalan nang binuksan ko ang pinto at lumabas doon. Sinalubong agad ako ng hanggang taga-tuhod na baha. Buong lakas ko na sinuong ang bumabahang kalsada at mabigat na trapiko. Hanggang sa makatawid ako sa kabilang bahagi ng kalsada. Sinubukan kong pumara ng masasakyan pero walang huminto. Napilitan tuloy akong maglakad. Yakap-yakap ko ang aking sarili. Ramdam na ramdam ko ang panginginig ng buo kong katawan dahil sa lamig na nanunuot sa aking kalamnan. Lakad at takbo ang aking ginawa. Hinihingal at pakiramdam ko'y ano mang oras ay mawawalan ako ng malay. Gusto nang sumuko ng aking mga tuhod, maging ang
Lahat kami ay sinundan ang kaniyang paglabas sa store. Walang umimik, na para bang walang gustong sayangin ang ganitong pagkakataon na makakita ng sobrang perpektong mukha.He remembered me?"N-nice to meet you too..." Bulong ko sa hangin. Inabot ko na ang aking bayad nang magsalita ang casher. "Ma'am mukhang gusto ata kayo ni Mr. Ferrer, ah!"Mabilis na nilipat ko ang aking tingin sa kaniya. Kilala niya ang taong iyon?"You know that guy?""Aba, syempre naman ma'am, anak lang naman siya ng CEO sa syudad na ito. Nakakagulat nga at nagsadya siya rito para bumili ng ice cream! Tapos kinausap ka pa po niya."Napaangat ako ng kilay. Napakarami atang alam ang bata na 'to...o ako lang iyong walang alam sa kaniya?Ganoon ba talaga siya kayaman at kasikat?Binalot na niya ng husto ang aking pinamiling grocery sa eco bag. Wala pa rin itong tigil sa pagsasalita."Alam niyo ma'am simula na noong pinakilala ng media ang kaniyang mukha at pangalan. Walang ni isa sa syudad na ito ang hindi natakot
Mabilis na hinanap ng mga mata ko ang doctor na nagbigay sa akin nitong payong. Alam kong bawal akong tumakbo sa hallway pero wala na akong pakialam pa. Ang mahalaga ngayon ay makita ko si Miss Joanna. Alam kong hindi kapani-paniwala na mapunta ako sa isang lugar kung saan ko nakilala si Miss Joanna. Pero it feel so real. Para bang sinadya niyang ipaalala sa akin ang nawawalang alaala sa akin.Habang tumakbo ay narinig ko si Stacy na tinatawag ang aking pangalan. Napalingon ako sa kaniya at nasa likod niya na rin ang iba pang mga nurse na pinapatigil akong tumakbo, kaya naman hindi ko napansin ang lalaking naglalakad at nabangga ito. Mabilis na pinulupot ng lalaki ang kaniyang kamay sa aking braso. He save my life for meeting the floor. Hinihingal na napatitig ako sa lalaking may hawak sa aking braso. Hindi ko maintindihan ang aking sarili. The way he hold me tight is so familiar. Para bang I am forbidden to be connected with him but It feel so right. Bigla na lamang kumalabog ang
"Jas...gumising ka na, anak." It was the sob of my mom."Jasmine. Hindi na kita tatarayan kaya gumising ka na diyan. Babawi pa ako sa iyo."Naramdaman ko ang paghawak ni Stacy sa aking kamay. "Pakiusap..."Pakiramdam ko ay may bumabara sa aking dibdib. Bakit ba sila nag-iiyakan? Nasaan na ba ako?I try to focus to hear the whole place.Mga tunog ng aparatos. Mga nagmamadaling yabag mula sa mga tao ang siyang sumalubong sa aking pandinig. Nasa hospital ba ako? Pero paano?Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Agad na tumambad sa akin ang puting kisame. Ang halimuyak ng bagong pitas na bulaklak na siyang lumilibot sa buong espasyo.Kumurap ulit ako. Sa sandaling naging maayos na ang aking paningin ay napatingin ako sa vase, kung saan nandoon ang bulaklak na siyang pumupuno sa buong kong pang-amoy. "Ma! Si Jasmine gising na!"Napalingon ako kay Stacy habang tinutuyo ang kaniyang luha. Ganoon din ang ginawa ng aking mama at papa na siyang naghihintay sa aking paggising.Bumango
After what I witnessed all the wicked watching us turn into ashes. Nakapasok na rin sila Sebastian, kasama ang iba pa. "You shouldn't be here." I told them. Tinakpan ko ng puting tela ang magkapatid. Bakas ang kanilang takot nang abutan nila si Apollo at ang aking ama na nakahiga at wala ng buhay sa sahig. "We told you, we're on your side. Even it cost our life," Sebastian said. Hindi ako umimik at humarap sa mahiwaganh salamin. I walk into the mirror and horror welcome me. My throne is now empty. Naging tila bundok ang mga ulo ng mga witches at mga halimaw sa harap ng aking trono.We walk into the isle of dead creatures. I can't even recognize my kingdom anymore. "Aris did this?" Tanong ni Vincent. Naramdaman kong humigpit ang pagkakahawak ni Sebastian sa kaniyang sandata. "No. Aris isn't dumb to do all of this.""Kung ganoon, sino?" Tanong ng kambal. "Yvan," I told them.Biglang tumunog ang kampana mula sa aking kaharian. Unti-unti ay naramdaman ko rin ang aking panghihina s
Napadaing ako nang tumama ang sandata ni Achilles sa akin. Napabuga ako ng dugo. Ang labis na masakit doon ay kitang-kita ko kung paano disgusto ni Achilles na kalabanin ako. He indeed help me destroy the kryptonite, pero kalaunan ay inatake niya rin naman ako at ang iba pang nakawala sa underworld."Achilles...What the f*ck do you think you're doing!?""I'm sorry my queen. Kailangan kong sumunod sa utos."Utos? "I am your, Master!""Not anymore." His face fell down. Sinubukan kong tumayo. Naririnig ko ang sigaw ng mga kasama ko. Marami ang nawala sa aking guardian kanina, hindi ko rin alam kung paano na kontrol ni Aris ang mga guardian ko."Paano nangyaring naagaw ka niya?" Inilagan ko ng bawat atake niya. Pansin ko rin na hindi ganoon kalakas ang kaniyang pinapakawalan. "I am forbidden to tell you that, my queen." Paumanhin niya bago tinamaan ako sa sikmura. Tumilapon ako bago napabuga ng dugo. Kinuha ng mga guardian ko ang pagkakataon na iyon upang atakehin ako. Pumalibot sa a
Isang malakas ng trumpeta ang gumising sa lahat. I was screaming, holding my tummy. I can't just give birth here. I'm too weak. Baka maging mitsa pa ito ng pagkasawi ng aking anak. Pero kahit anong pilit ko na huwag na muna ngayon ay tila ayaw ma paawat ang aking anak na lumabas sa mundo. I tried to use my magic pero napahawak ako sa tuhod ko habang unti-unti ay napapaupo ako. The pain is unbearable. I spread my legs, rest my back to the mud. Sinasalubong ng mukha ko ang bawat patak ng ulan. Inhale. Exhale. I keep on breathing. Nang makuha ko na ang tamang timing ay malakas aking mapasigaw. Naghanap ako nang makakapitan hanggang sa isang kamay ang biglang humawak sa akin. "Jasmine," Hamna suddenly appear. Tiningnan niya ako. Bakas sa kaniyang mukha ang pagpapanik. "You must be kidding me." Napasambunot siya sa kaniyang buhok. Halos maiyak na ako sa subrang sakit. Nararamdaman ko na ang kagustuhan ng aking anak na lumabas. "Queen!" Mabilis na lumuhod sa nakabuka kong hita si Ap
Nagising ako dahil sa sinag ng araw. Halos mahimasmasan rin ako noong makita ang aking kalagayan na nasa pinakamatayog na puno. Hinanap ng mga mata ko si Hamna. Hindi ako pwedeng magkamali at alam kong siya iyong nagligtas sa akin. Wala akong idea kung paano nakapasok at nahanap ako ni Hamna, pero kahit na ganoon ay gusto ko siyang makita upang pasalamatan sa kaniyang ginawang pagligtas sa buhay ko. Kung hindi dahil sa kaniyan ay baka tuloyan nang nakuha ni Kimberly ang lahat ng aking dugo at kapangyarihan. Napatigil ako sa pag-iisip nang marinig ang isang nilalang na papalapit sa akin. Napatingin ako sa ibon nang dumapo ito sa aking mga kamay. May bitbit itong isang lata. Nakakamangha. Para sa natural na ibon ay malabong mabuhat niya ang ganoon kalaking lata. I pet the bird but it was suddenly turn into ashes. Pinagmasdan ko kung paano ito naging anyong ibon ulit, but this time it was huge and full of armor. Makintab din ang kulay ginto nitong balahibo. Ngayon ko lang napansin na i
Puno ng galos at kalmot ang buo kong katawan gawa nang pagsangga ng kanilang mga matutulis na kuko. Sugatan at nanghihina na rin ang aking official. They're fighting against the official of Aris. The heavy feeling in the atmosphere increased when Kimberly arrived and joined her official to smash the mine. Puno ng galos ang knight ko, ganoon din ang Revolvier ko. Myra's sisters were also here to fight with me. Hindi ko alam kung paano nila naging malakas para protektahan ang isa't-isa. They have a strong bond and I can tell they're trying to win this game. And I am willing to support them by using my magic. They updated the rules and let us use our magic in this final round. Ngayon ko lang din iyon nalaman. Pumatak ang dugo sa aking kamay. "Queen, le-let me heal you." Ellan approached at me, looking at the wound on my hands. "I'm okay, El." I used my magic to heal myself, pero napadaing lamang ako nang mas lalong nanikip ang aking dibdib. Mabilis akong sinalo sa bisig ni Allan nan