"What the f*ck, Vin. Did you know what you're doing right now!? Alam mo ba kung ano itong pinasok mo!?" I groan when I heard a girl shouting outside. "Hinaan mo ang boses mo, baka magising mo siya!" Naimulat ko ang mga mata ko at tiningnan ang buong paligid. Nagulat ako nang bigla na lang bumukas ang pinto at niluwa doon si Vincent na may bitbit na pagkain. "Hey, you're awake." He smiles. "What's happening?" Napahawak ako sa ulo ko. "You're almost dying in the forest." "Kailangan ko nang u-umalis, Vin," sabi ko bago inalis ang kumot pero pinigilan ako ni Vincent. "H-huwag ka munang umalis, Jas." Nakatingin lang siya sa mga mata ko bago niya ibinaba ang mga tingin niya sa mga labi ko. Suddenly I remember last night, ang pagligtas niya sa akin at ang paghalik niya sa labi ko. Hindi ko mapigilan na mamula sa alaalang iyon. Hindi naman kasi posibling magkaroon ako ng paghanga sa kaniya una pa lang. He is responsible and a life savior. Lumayo ako nang bahagya sa kaniya at ngumiti
Napabuga ako nang makaabot na ako sa mansion. Ito ang kauna-unahang makabalik ako sa mansion na walang nangyari sa akin sa University. Hindi na rin ako nakapanood ng football ni Vincent dahil sa babala at sinabi ni Miss Joanna kanina. Nalaman ko rin mula sa mga kaklase ko na matagal na may gusto si Miss Joanna kay Vincent. And by looking at their eyes earlier, I guess the rumor is true. Napahawak ako sa dibdib ko. Bakit ang sakit? Ginala ko ang tingin ko sa buong mansion. Why does this place look so heavy? Or maybe because I am alone and lonely? F*ck. The whole mansion was back to its sane again when I went to stairs. Though, wala namang bago but I think naka adjust na ako. From waking up early, para mag-prepare ng breakfast ni Mr. Yvan at linisin ang buong mansion, hanggang sa pagpasok ko sa university. Sinuma rin noong binalaan ajo ni Miss Joanna ay iniiwasan ko na rin na mag-cross ang landas namin ni Vincent dahil sa tuwing nasasagi siya sa isip ko o nakikita ay alam kong masas
Naimulat ko ang mga mata ko nang marinig ang malamyos na musika galing sa orchestra. Napakasarap sa pandinig. Hindi ko maiwasan na sundan ang pinagmulan nito. Bumangon ako mula sa aking malambot na kama at pinaradahan ang tingin sa kabuohan ng kwarto. Masyadong malaki ang kama na ito para sa isang tao lang. Marami rin ang palamuti na nakasabit sa kisame na sinabayan pa ng mga nakakamanghang maniobra. Halos masilaw din ang aking mata sa mga kulay ginto na paligid. Mabuti na lang talaga at may mga bulaklak na naka-paso ang siyang umaagaw sa atensyon ng silid. Hindi ko alam kung kaninong silid ito. Pero sa palagay ko'y kasya ang tatlong tao sa loob. Binuksan ko ang pinto at hinanap ang pinanggalingan ng musika. Kahit pala sa labas ay nagkalat din ang mga gintong bagay at bulaklak. I stun when I saw people dancing graceful. They are wearing an elegant medieval dress. Sa gilid nito ay ang orchestra na masayang pinapatugtog ang malamyos na musika. Para akong masa loob mg eleganteng palas
"Jas." Napalingon ako sa lalaking tumawag sa akin. Mariin akong napapikit habang nakakapit ng mahigpit sa trap ng bag ko. Hindi ko alam pero bigla kong na miss ang lalaki na 'to. Hindi na ko na rin siya nakumusta noong huling pagkikita sa amin dahil sabi ni Miss Joanna na mas makakabuti kung hindi muna kami magkikita. Nalaman ko rin nagpapagaling siya noon sa kaniyang mansion, kasama si Miss Joanna. Kaya naman panatag ang loob ko na hindi siya pababayaan ni Miss Joanna. And look at him. Napaka-bibo na naman niya na para bang walang nangyari. Pero kahit na ganoon, I still owe him an apology. Hindi rin ako nagkatoon ng pagkakataon na magpasalamat sa kaniya."Vincent," bati ko sa kaniya. Nahihiyang tumingin ako kay Vincent. "About what happened, pasensya ka na." I bow my head. Marahan naman niyang pinitik ang noo ko. "Ano ka ba, normal lang para sa magkaibigan na mag-away minsan. Kaya huwag mo nang isipin 'yon. At isa pa, magaling na ko oh. You don't need to feel sorry about what happe
Nakaupo ako ngayon sa malaking puno malapit sa university habang minamasdan ang bukang-liwayway. Dito kasi ako hinila ni Mr. Yvan hanggang matapos ang pag-anonsyo ng panalo ng beta at sa kaniyang mate. Napabuga ako bago niyakap ang sarili ko. Hindi ko alam kung ilang oras na ako nandito at nakatanaw sa kalawakan. Naramdaman ko ang pag-upo ni Mr. Yvan sa gilid ko. He took off his jacket and give it to me. "Malamig," he said. I breathe and shrugs. Napapikit ako ng mata. Nakakapagtaka lang dahil kanina niya pa ako hinihintay at wala ring nangyaring pag-atake noong magkadikit ang mga balat namin. Siguro naman hindi naging trigger sa kaniya ang presensya ko at nakikisabay siya sa bugso ng damdamin ko. "Hindi ba dapat nandoon ka ngayon upang suportahan ang kaibigan mo?" I ask him. Bakas pa rin ang sakit na nararamdaman ko. I can't believe I'm broken, without even thinking na wala namang kami ni Vincent. That's silly."Kaya na nila 'yon." Napakamot siya sa ulo ko. It's really weird havi
Maaga akong nagising upang ipaghanda ng makakain si Yvan. Balik na ulit sa normal ang lahat at hindi na rin ako ginugulo ni Glenda matapos ang pagbabanta na iyon ni Yvan. Matapos kong ilapag ang paborito ni Yvan sa lamesa ay agad kong inayos ang kandila sa mesa. If you're asking how'd I know about his favorite, well, since I come here and serve at him, hindi niya ginagalaw ang ibang putahe maliban sa steak. Napatingin ako sa relo ko. Oras na para umalis. Aalis na sana ako nang isang malakas na hangin ang biglang dumaan sa harapan ko. "Sabayan mo na ako sa pagkain, Precious." Halos magpigil ako nang hininga nang marinig ang pangalan ko mula sa kaniyang bibig. I still can't get over of what he said, kahit na lumipas na ang mga araw. He calls me Jewel. Tila bigla namang nag-init ang mukha ko habang inaalala iyon. Mr Yvan clears his throat and waiting for me to sit down. Napatango naman ako at agad na umupo sa harap niya. "Sit here next to me," he commanded. Agad naman akong tumayo
Simula na ulit ng klase. Alam kong maraming nangyari sa loob lamang ng ilang buwan na pamamalagi ko sa mundong ito. Marami akong naging kaibigan. Marami rin akong mga alaala na nabuo. Lumuha, tumawa, nainis, naguluhan at higit sa lahat umibig. Dahil dito mas naging malakas ako.Naglakad na 'ko sa hallway. As usual ay marami na namang titingin sa iyo na para bang kilala nila ang buong pagkatao mo. Hindi na rin naman ito bago. Talamak din naman ang bully kahit saang university ka mapunta, dito pa kaya sa lugar na ang sukatan ay pangil at karahasan?"Hey bitch!" Napadaing ako nang hilaan ng kung sino mang babae ang buhok ko papunta sa isang abandonadong building. Halos matanggal ang anit ko sa pwersa na binibigay niya. Hindi ko siya kilala at hindi ko rin naman siya kaklase. Kulay pula ang kaniyang bagsak na buhok na hanggang leeg, may earrings sa ilong at nakangisi na nakatingin sa akin. "Let me go!" Sinubukan kong alisin ang kaniyang kamay. Hindi ko alam kung ano ang kasalanan ko sa m
Walang tigil ang mga luha ko sa pagtulo. Hawak ni Mr. Yvan ang kamay ko habang nakaluhod ako sa kaniyang harapan. Nasa demonyo anyo siya ngayon at kahit si Vincent ay hindi magawang awatin ito. Napatingin ako kay Vincent na ngayon ay sugatan. Nasa anyong lobo na rin ito at nanlilisik ang mga mata, habang paika-ikang naglakad. Halos madurog ang puso ko nang makitang paika-ika itong umatras. Noong una ay hindi gumanti si Vin kahit na pinag-aatake siya ni Yvan, pero noong nakita niya ang malakas na pagsampal ni Mr. Yvan sa akin ay doon lamang niya naglaban. "Tama na, Mr Yvan!" pagmamakaawa ko sa kaniya pero nakangisi lamang siya sa akin bago niya ibinaling ang tingin niya sa kaniyang kaibigan. Napadaing ako nang halos madurog na niya ang pulso ko sa mahigpit niyang pagkakahawak. Mariin niyang hinawakan ang panga ko habang nakatutok sa mga mata ko. "You really like playing around, huh?" he said dangerously. Nakita kong tumilapon si Vincent nang bigla na lang may lumabas na apoy sa ka
Bumabaha sa daan dahil sa malakas na pagbuhos ng ulan, sinabayan pa ito ng pagkulog at pagkidlat sa kalangitan. Hindi lang iyon dahil napaka kapal din ng traffic sa daan. Napatingin ako sa aking lumang cell phone. Kunti na lang at malapit ng pumasada ang alas syete na aking itinakda. Hindi ako aabot!Malayo-layo pa ang 6th Avenue. Hindi ako aabot!Tinatawag ng taxi driver ang aking pangalan nang binuksan ko ang pinto at lumabas doon. Sinalubong agad ako ng hanggang taga-tuhod na baha. Buong lakas ko na sinuong ang bumabahang kalsada at mabigat na trapiko. Hanggang sa makatawid ako sa kabilang bahagi ng kalsada. Sinubukan kong pumara ng masasakyan pero walang huminto. Napilitan tuloy akong maglakad. Yakap-yakap ko ang aking sarili. Ramdam na ramdam ko ang panginginig ng buo kong katawan dahil sa lamig na nanunuot sa aking kalamnan. Lakad at takbo ang aking ginawa. Hinihingal at pakiramdam ko'y ano mang oras ay mawawalan ako ng malay. Gusto nang sumuko ng aking mga tuhod, maging ang
Lahat kami ay sinundan ang kaniyang paglabas sa store. Walang umimik, na para bang walang gustong sayangin ang ganitong pagkakataon na makakita ng sobrang perpektong mukha.He remembered me?"N-nice to meet you too..." Bulong ko sa hangin. Inabot ko na ang aking bayad nang magsalita ang casher. "Ma'am mukhang gusto ata kayo ni Mr. Ferrer, ah!"Mabilis na nilipat ko ang aking tingin sa kaniya. Kilala niya ang taong iyon?"You know that guy?""Aba, syempre naman ma'am, anak lang naman siya ng CEO sa syudad na ito. Nakakagulat nga at nagsadya siya rito para bumili ng ice cream! Tapos kinausap ka pa po niya."Napaangat ako ng kilay. Napakarami atang alam ang bata na 'to...o ako lang iyong walang alam sa kaniya?Ganoon ba talaga siya kayaman at kasikat?Binalot na niya ng husto ang aking pinamiling grocery sa eco bag. Wala pa rin itong tigil sa pagsasalita."Alam niyo ma'am simula na noong pinakilala ng media ang kaniyang mukha at pangalan. Walang ni isa sa syudad na ito ang hindi natakot
Mabilis na hinanap ng mga mata ko ang doctor na nagbigay sa akin nitong payong. Alam kong bawal akong tumakbo sa hallway pero wala na akong pakialam pa. Ang mahalaga ngayon ay makita ko si Miss Joanna. Alam kong hindi kapani-paniwala na mapunta ako sa isang lugar kung saan ko nakilala si Miss Joanna. Pero it feel so real. Para bang sinadya niyang ipaalala sa akin ang nawawalang alaala sa akin.Habang tumakbo ay narinig ko si Stacy na tinatawag ang aking pangalan. Napalingon ako sa kaniya at nasa likod niya na rin ang iba pang mga nurse na pinapatigil akong tumakbo, kaya naman hindi ko napansin ang lalaking naglalakad at nabangga ito. Mabilis na pinulupot ng lalaki ang kaniyang kamay sa aking braso. He save my life for meeting the floor. Hinihingal na napatitig ako sa lalaking may hawak sa aking braso. Hindi ko maintindihan ang aking sarili. The way he hold me tight is so familiar. Para bang I am forbidden to be connected with him but It feel so right. Bigla na lamang kumalabog ang
"Jas...gumising ka na, anak." It was the sob of my mom."Jasmine. Hindi na kita tatarayan kaya gumising ka na diyan. Babawi pa ako sa iyo."Naramdaman ko ang paghawak ni Stacy sa aking kamay. "Pakiusap..."Pakiramdam ko ay may bumabara sa aking dibdib. Bakit ba sila nag-iiyakan? Nasaan na ba ako?I try to focus to hear the whole place.Mga tunog ng aparatos. Mga nagmamadaling yabag mula sa mga tao ang siyang sumalubong sa aking pandinig. Nasa hospital ba ako? Pero paano?Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Agad na tumambad sa akin ang puting kisame. Ang halimuyak ng bagong pitas na bulaklak na siyang lumilibot sa buong espasyo.Kumurap ulit ako. Sa sandaling naging maayos na ang aking paningin ay napatingin ako sa vase, kung saan nandoon ang bulaklak na siyang pumupuno sa buong kong pang-amoy. "Ma! Si Jasmine gising na!"Napalingon ako kay Stacy habang tinutuyo ang kaniyang luha. Ganoon din ang ginawa ng aking mama at papa na siyang naghihintay sa aking paggising.Bumango
After what I witnessed all the wicked watching us turn into ashes. Nakapasok na rin sila Sebastian, kasama ang iba pa. "You shouldn't be here." I told them. Tinakpan ko ng puting tela ang magkapatid. Bakas ang kanilang takot nang abutan nila si Apollo at ang aking ama na nakahiga at wala ng buhay sa sahig. "We told you, we're on your side. Even it cost our life," Sebastian said. Hindi ako umimik at humarap sa mahiwaganh salamin. I walk into the mirror and horror welcome me. My throne is now empty. Naging tila bundok ang mga ulo ng mga witches at mga halimaw sa harap ng aking trono.We walk into the isle of dead creatures. I can't even recognize my kingdom anymore. "Aris did this?" Tanong ni Vincent. Naramdaman kong humigpit ang pagkakahawak ni Sebastian sa kaniyang sandata. "No. Aris isn't dumb to do all of this.""Kung ganoon, sino?" Tanong ng kambal. "Yvan," I told them.Biglang tumunog ang kampana mula sa aking kaharian. Unti-unti ay naramdaman ko rin ang aking panghihina s
Napadaing ako nang tumama ang sandata ni Achilles sa akin. Napabuga ako ng dugo. Ang labis na masakit doon ay kitang-kita ko kung paano disgusto ni Achilles na kalabanin ako. He indeed help me destroy the kryptonite, pero kalaunan ay inatake niya rin naman ako at ang iba pang nakawala sa underworld."Achilles...What the f*ck do you think you're doing!?""I'm sorry my queen. Kailangan kong sumunod sa utos."Utos? "I am your, Master!""Not anymore." His face fell down. Sinubukan kong tumayo. Naririnig ko ang sigaw ng mga kasama ko. Marami ang nawala sa aking guardian kanina, hindi ko rin alam kung paano na kontrol ni Aris ang mga guardian ko."Paano nangyaring naagaw ka niya?" Inilagan ko ng bawat atake niya. Pansin ko rin na hindi ganoon kalakas ang kaniyang pinapakawalan. "I am forbidden to tell you that, my queen." Paumanhin niya bago tinamaan ako sa sikmura. Tumilapon ako bago napabuga ng dugo. Kinuha ng mga guardian ko ang pagkakataon na iyon upang atakehin ako. Pumalibot sa a
Isang malakas ng trumpeta ang gumising sa lahat. I was screaming, holding my tummy. I can't just give birth here. I'm too weak. Baka maging mitsa pa ito ng pagkasawi ng aking anak. Pero kahit anong pilit ko na huwag na muna ngayon ay tila ayaw ma paawat ang aking anak na lumabas sa mundo. I tried to use my magic pero napahawak ako sa tuhod ko habang unti-unti ay napapaupo ako. The pain is unbearable. I spread my legs, rest my back to the mud. Sinasalubong ng mukha ko ang bawat patak ng ulan. Inhale. Exhale. I keep on breathing. Nang makuha ko na ang tamang timing ay malakas aking mapasigaw. Naghanap ako nang makakapitan hanggang sa isang kamay ang biglang humawak sa akin. "Jasmine," Hamna suddenly appear. Tiningnan niya ako. Bakas sa kaniyang mukha ang pagpapanik. "You must be kidding me." Napasambunot siya sa kaniyang buhok. Halos maiyak na ako sa subrang sakit. Nararamdaman ko na ang kagustuhan ng aking anak na lumabas. "Queen!" Mabilis na lumuhod sa nakabuka kong hita si Ap
Nagising ako dahil sa sinag ng araw. Halos mahimasmasan rin ako noong makita ang aking kalagayan na nasa pinakamatayog na puno. Hinanap ng mga mata ko si Hamna. Hindi ako pwedeng magkamali at alam kong siya iyong nagligtas sa akin. Wala akong idea kung paano nakapasok at nahanap ako ni Hamna, pero kahit na ganoon ay gusto ko siyang makita upang pasalamatan sa kaniyang ginawang pagligtas sa buhay ko. Kung hindi dahil sa kaniyan ay baka tuloyan nang nakuha ni Kimberly ang lahat ng aking dugo at kapangyarihan. Napatigil ako sa pag-iisip nang marinig ang isang nilalang na papalapit sa akin. Napatingin ako sa ibon nang dumapo ito sa aking mga kamay. May bitbit itong isang lata. Nakakamangha. Para sa natural na ibon ay malabong mabuhat niya ang ganoon kalaking lata. I pet the bird but it was suddenly turn into ashes. Pinagmasdan ko kung paano ito naging anyong ibon ulit, but this time it was huge and full of armor. Makintab din ang kulay ginto nitong balahibo. Ngayon ko lang napansin na i
Puno ng galos at kalmot ang buo kong katawan gawa nang pagsangga ng kanilang mga matutulis na kuko. Sugatan at nanghihina na rin ang aking official. They're fighting against the official of Aris. The heavy feeling in the atmosphere increased when Kimberly arrived and joined her official to smash the mine. Puno ng galos ang knight ko, ganoon din ang Revolvier ko. Myra's sisters were also here to fight with me. Hindi ko alam kung paano nila naging malakas para protektahan ang isa't-isa. They have a strong bond and I can tell they're trying to win this game. And I am willing to support them by using my magic. They updated the rules and let us use our magic in this final round. Ngayon ko lang din iyon nalaman. Pumatak ang dugo sa aking kamay. "Queen, le-let me heal you." Ellan approached at me, looking at the wound on my hands. "I'm okay, El." I used my magic to heal myself, pero napadaing lamang ako nang mas lalong nanikip ang aking dibdib. Mabilis akong sinalo sa bisig ni Allan nan