Inangat ko ang kamay ko. Nasilayan ng mga mata ko ang unti-unti pagiging abo na tinatangay ng hangin. Hanggang nawala na sa paningin ko ang mga daliri ko at hindi ko na maramdaman pa. Marahan kong idinestansiya ang sarili ko kay Vincent. “Vince, I’m vanishing.” “No! No! You are not, Jas.” “This is the punishment of heaven for taking the life of her blood relatives,” wika ni Apollo. Lahat kami ay naipako ang tingin sa kaniya. My father runs toward me. He whispered something I couldn't understand. Unti-unti nang naging abo ang kalahi kong katawan“W-what?” Parang nabingi ako sa sinabi na iyon ni Apollo. Tila bumagak ang pag-asa na ipinangako ko sa anak ko. Punishment? Pwede pa rin pa lang paresahan ang tulad kong makapangyarian? Hindi ba ay napaka unfair para sa akin ang makatanggap ng parusa? Gusto ko lang naman na mapaghiganti ang anak at ina ko. It's unfair! Hanggang dito na lang ba ako? “NO! PLEASE! JASMINE PLEASE DON’T GO!” Pagmamakaawa ni Vincent nang makita na niyang tinat
"Mom." Tawag ng isang binatang papalapit sa amin. Gulat akong napatingin sa kaniya. Unang napansin ko ang pagkakahawig niya kay Yvan, pangalawa ay ang mga mata niya na gaya ng sa akin at ang aura nitong nagbabadya ng panganib at ang tingin nitong naghahatid ng kilabot. Tulad ng araw na mapadpad ako sa Ashvel at nakilala sa unang pagkakataon si Yvan. Hindi ko napansin ang pagpatak ng luha sa mga mata ko. Tila may pakiramdam ako na nagpapahayag ng patinding pangungulila ng matagal. "Mom. How are you?" "Y-you know me?" Taka kong tanong ko sa kaniya. Magkahawig nga sila ni Yvan at imposible rin naman na anak namin iyon dahil patay na ang anak namin. Nasaksihan ko ang paghatid sa kaniya sa huling hantungan. "Matagal na rin ang panahon, simula nang makausap kita, ma."Gulong-gulo na ako. Hindi ko maintindihan kung bakit niya akong tinatawag na mama. "I know you are confused right now. At mahabang kwento rin kung bakit ako narito sa iyong harapan. But to make the story short. Anak mo ak
"Simula ng maglaho ka ay naging mas magulo pa ang bayan ng Ashvel.” Inabot ni Sebastian ang isang tasang mainit na kape sa akin. Pinaradahan ko nang tingin ang mga nagtipon-tipon dito ngayon. Marami sa kanila ay biktima ng nakakalason na tubig. May mga sintomas din akong nakikita mula sa kanilang balat. Bata, matanda, dalaga, binata. Lahat sila ay walang kawala sa salot kung tawagin nila. Sure it is. Pero gusto kong malaman kung bakit? Noong iwan ko ang mundo rito pansamantala ay maayos pa naman ang bayan ng Ashvel at ginagampanan pa ni Yvan ang kaniyang pagiging Alpha sa bayan niya.Dahil din doon ay bigla akong na konsensya. Kung hindi lang sana nangyari iyon, hindi sana ay may magagawa pa ako. Pero ang nakatataas na ang nagdesisyon sa kapalaran ko. Hindi ko na mababago ang lahat. I gritted my teeth, trying to hold myself not to cry.“Anong ibig mong sabihin?” Napatingin ako sa mainit na kape.“Noong mawala ka sa mansion ni Yvan ay napapansin ko na ang unti-unti niyang pagbabago.
Naging matagumpay ang pagpasok namin ni Sebastian sa loob ng mataas na palasyo na itinayo ni Yvan. Hindi ko akalain na ganoon ka hirap lusutan ang kaniyang mga kawal na nagkalat. Kamuntik pa kaming mahuli dahil sa paggamit ko ng mahika. Buti na lang at napigilan agad ako ni Sebastian na gumamit. Tila may detection system ang buong lugar na 'to, at hind basta-basta makakagamit ng mahika na hindi napapansin. Pansin ko ring mabilis nilang maamoy ang mga intremetido tulad namin.Hindi kami dumaan sa entrance mismo ng kanilang kaharian, kundi sa pinakatago na tanging si Sebastian lamang ang nakaalalam. Sa pagkakaalala ko ang lugar na ito ay ang mansion noon ni Yvan. Hindi ko rin alam kung paano nila natatag ng ganito kataas ang pader na siyang naghahati sa palasyo niya at sa bayan ng Ashvel, na kung titingnan ay tatagal ng isang dekada bago mabuo ang pader.Mabilis akong hinila ni Sebastian sa kamay ng bigla na lang may dumaan na werewolf. Hindi pa kami tuloyang nakaabot sa pinakapinto ng
Mabilis na naging tao si Vincent nang mailapag na niya ako sa lupa. Hindi ko na maalala ang pinasukan namin upang makapunta rito. Hindi ko na rin maalala ang mga dinaanan namin para makatakas sa kamay ng mga bampira na 'yon.Nabaling ang tingin ko sa babaeng lobo nang matamaan ito ng sinag ng araw. Nakapatong ito sa malaking bato habang patuloy sa pag-alulong. Ang kaniyang balahimo ay kasing kinang ng bituin sa langit at ang kaniyang mga mata ay tila ba ay replika ng kalawakan.Mariin akong napapikit nang maramdaman ang sakit sa braso ko. Biglang natuyo ang lalamunan ko't kahit ang tubig ay hindi nito kayang pawiin ang uhaw ko. Naririnig ko ang pagtawag sa akin ni Vincent pero tila naging malabo sa pandinig ko ang mga boses nila."Vincent!" Tawag ng dalawang babae nang makita kong lumabas ito mula sa puno."W-what are you doing here?" boses iyon ni Vincent."Sinundan ka namin. Obvious naman 'di ba?" Aniya pa.Nakita ko na lang ang paglapit ng kambal sa akin bago nila ako ginamot. They
Hindi ko alam kung ano ang kahihinatnan namin ngayon na alam na nang buong palasyo ng Alpha na patay na si Glenda. Naging alarma ang lahat ng kawal sa palasyo at nagpakalat ang mga bantay sa labas ng pader tulad na lamang nang nakikita ko ngayon.Mag-isa ko lamang na tinahak ang patay na siyudad ng Ashvel. Palihim lamang ang lakad na ito dahil ayaw kong sumama pa sila Vincent. Mas kailangan ng iba pang mga lobo ang tulong ng kambal at Vincent dahil marami sa kanila ay hindi pa lubos na magaling gawa nang pag-atake ng mga croucker.Habang tinitingnan kung paano ako makakapasok sa loob ay nagulat na lamang ako nang isang kamay ang humila sa akin patungo sa kagubatan. Sinubukan kong makaalis sa kaniyang mga kamay, pero laking gulat ko na lamang nang makita kung sino iyon.Mabilis niya akong sinipa dahilan para mapaupo ako sa damuhan. Napamura ako dahil pakiramdam ko'y natamaan nang husto ang kamay ko. Hindi na siya nag-aksaya pa nang segundo at mabilis niya akong inatake. Sunod-sunod nama
Abot-abot ang aking kaba nang pumasok kami sa palasyo. Alam kong maamoy nila ako. Sa talas ng mga pang-amoy ng mga werewolf na ito, hindi malabong pati ang kapangyarihan ko ay maamoy rin nila.Mas lalong humigpit ang pagkakahawak ko wa balabal na binigay ni Hamna kanina. He was holding my hands so tight. Napapansin ko ring kalmada itong naglalakad na para bang hindi niya nararamdaman ang panganib.Kahit na malakas ang kapangyarihan na meroon ako ay hindi pa rin kaipagkakaila na kulang pa ang pisikal ko na lakas. Tulad nga ng sabi ni Hamna, ang mahina kong pisikal na lakas ang magpapatumba sa akin. I think he is right on that. Nagsisimula na naman kasi ang propesiya na gumalaw. The spot on my chest was slowly showing up. Hindi iyon magandang sinyalis. Sa palagay ko ay nasa panganib na naman ang aking kaharian.Napatingin ako kay Hamna. I am also worried on this guy. Hindi biro ang sugat sa buo niyang katawan. Inaamin kong sobrang lakas niya. Sa tindi ba naman ng mga sugat niya ay hindi
Lahat ng mga mayayaman at mga kilalang tao mula sa iba't-ibang destrito ng nasasakupan ni Yvan ay narito ngayon at nakikipagplastikan sa isa't-isa. Lahat sila ay biglang pinatawag ni Yvan upang ganapin ang pag-iisang dibdib naming dalawa.I know it's so suddenly, and I have no choice. Hawak niya ang dalawang mahahalagang tao sa buhay ko. Kailangan ko silang protektahan.Nakasuot ako ng magarang damit. Maayos na nakatirentas ang aking buhok. Pati ang aking mukha ay hindi rin nakatakas na lagyan ng palamuti. Halos hindi na ako makahinga sa patong-patong na damit ko sa loob. Sumasakit na rin ang anit ko sa higpit nang pagkakatali ng buhok ko. Kailangan ba talaga na ganito?Biglang tumahimik ang lahat. Ilang minuto na lang talaga at matatali na ako sa taong kinamumuhian, at kinasusuklaman ko. Huminga ako ng malalim bago kami naglakad papalapit sa altar. Naka angkla ang aking kamay sa braso ni Yvan habang nakaharang naman sa aking paningin ang tela na tumatakip sa aking buong mukha. Masyado
Bumabaha sa daan dahil sa malakas na pagbuhos ng ulan, sinabayan pa ito ng pagkulog at pagkidlat sa kalangitan. Hindi lang iyon dahil napaka kapal din ng traffic sa daan. Napatingin ako sa aking lumang cell phone. Kunti na lang at malapit ng pumasada ang alas syete na aking itinakda. Hindi ako aabot!Malayo-layo pa ang 6th Avenue. Hindi ako aabot!Tinatawag ng taxi driver ang aking pangalan nang binuksan ko ang pinto at lumabas doon. Sinalubong agad ako ng hanggang taga-tuhod na baha. Buong lakas ko na sinuong ang bumabahang kalsada at mabigat na trapiko. Hanggang sa makatawid ako sa kabilang bahagi ng kalsada. Sinubukan kong pumara ng masasakyan pero walang huminto. Napilitan tuloy akong maglakad. Yakap-yakap ko ang aking sarili. Ramdam na ramdam ko ang panginginig ng buo kong katawan dahil sa lamig na nanunuot sa aking kalamnan. Lakad at takbo ang aking ginawa. Hinihingal at pakiramdam ko'y ano mang oras ay mawawalan ako ng malay. Gusto nang sumuko ng aking mga tuhod, maging ang
Lahat kami ay sinundan ang kaniyang paglabas sa store. Walang umimik, na para bang walang gustong sayangin ang ganitong pagkakataon na makakita ng sobrang perpektong mukha.He remembered me?"N-nice to meet you too..." Bulong ko sa hangin. Inabot ko na ang aking bayad nang magsalita ang casher. "Ma'am mukhang gusto ata kayo ni Mr. Ferrer, ah!"Mabilis na nilipat ko ang aking tingin sa kaniya. Kilala niya ang taong iyon?"You know that guy?""Aba, syempre naman ma'am, anak lang naman siya ng CEO sa syudad na ito. Nakakagulat nga at nagsadya siya rito para bumili ng ice cream! Tapos kinausap ka pa po niya."Napaangat ako ng kilay. Napakarami atang alam ang bata na 'to...o ako lang iyong walang alam sa kaniya?Ganoon ba talaga siya kayaman at kasikat?Binalot na niya ng husto ang aking pinamiling grocery sa eco bag. Wala pa rin itong tigil sa pagsasalita."Alam niyo ma'am simula na noong pinakilala ng media ang kaniyang mukha at pangalan. Walang ni isa sa syudad na ito ang hindi natakot
Mabilis na hinanap ng mga mata ko ang doctor na nagbigay sa akin nitong payong. Alam kong bawal akong tumakbo sa hallway pero wala na akong pakialam pa. Ang mahalaga ngayon ay makita ko si Miss Joanna. Alam kong hindi kapani-paniwala na mapunta ako sa isang lugar kung saan ko nakilala si Miss Joanna. Pero it feel so real. Para bang sinadya niyang ipaalala sa akin ang nawawalang alaala sa akin.Habang tumakbo ay narinig ko si Stacy na tinatawag ang aking pangalan. Napalingon ako sa kaniya at nasa likod niya na rin ang iba pang mga nurse na pinapatigil akong tumakbo, kaya naman hindi ko napansin ang lalaking naglalakad at nabangga ito. Mabilis na pinulupot ng lalaki ang kaniyang kamay sa aking braso. He save my life for meeting the floor. Hinihingal na napatitig ako sa lalaking may hawak sa aking braso. Hindi ko maintindihan ang aking sarili. The way he hold me tight is so familiar. Para bang I am forbidden to be connected with him but It feel so right. Bigla na lamang kumalabog ang
"Jas...gumising ka na, anak." It was the sob of my mom."Jasmine. Hindi na kita tatarayan kaya gumising ka na diyan. Babawi pa ako sa iyo."Naramdaman ko ang paghawak ni Stacy sa aking kamay. "Pakiusap..."Pakiramdam ko ay may bumabara sa aking dibdib. Bakit ba sila nag-iiyakan? Nasaan na ba ako?I try to focus to hear the whole place.Mga tunog ng aparatos. Mga nagmamadaling yabag mula sa mga tao ang siyang sumalubong sa aking pandinig. Nasa hospital ba ako? Pero paano?Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Agad na tumambad sa akin ang puting kisame. Ang halimuyak ng bagong pitas na bulaklak na siyang lumilibot sa buong espasyo.Kumurap ulit ako. Sa sandaling naging maayos na ang aking paningin ay napatingin ako sa vase, kung saan nandoon ang bulaklak na siyang pumupuno sa buong kong pang-amoy. "Ma! Si Jasmine gising na!"Napalingon ako kay Stacy habang tinutuyo ang kaniyang luha. Ganoon din ang ginawa ng aking mama at papa na siyang naghihintay sa aking paggising.Bumango
After what I witnessed all the wicked watching us turn into ashes. Nakapasok na rin sila Sebastian, kasama ang iba pa. "You shouldn't be here." I told them. Tinakpan ko ng puting tela ang magkapatid. Bakas ang kanilang takot nang abutan nila si Apollo at ang aking ama na nakahiga at wala ng buhay sa sahig. "We told you, we're on your side. Even it cost our life," Sebastian said. Hindi ako umimik at humarap sa mahiwaganh salamin. I walk into the mirror and horror welcome me. My throne is now empty. Naging tila bundok ang mga ulo ng mga witches at mga halimaw sa harap ng aking trono.We walk into the isle of dead creatures. I can't even recognize my kingdom anymore. "Aris did this?" Tanong ni Vincent. Naramdaman kong humigpit ang pagkakahawak ni Sebastian sa kaniyang sandata. "No. Aris isn't dumb to do all of this.""Kung ganoon, sino?" Tanong ng kambal. "Yvan," I told them.Biglang tumunog ang kampana mula sa aking kaharian. Unti-unti ay naramdaman ko rin ang aking panghihina s
Napadaing ako nang tumama ang sandata ni Achilles sa akin. Napabuga ako ng dugo. Ang labis na masakit doon ay kitang-kita ko kung paano disgusto ni Achilles na kalabanin ako. He indeed help me destroy the kryptonite, pero kalaunan ay inatake niya rin naman ako at ang iba pang nakawala sa underworld."Achilles...What the f*ck do you think you're doing!?""I'm sorry my queen. Kailangan kong sumunod sa utos."Utos? "I am your, Master!""Not anymore." His face fell down. Sinubukan kong tumayo. Naririnig ko ang sigaw ng mga kasama ko. Marami ang nawala sa aking guardian kanina, hindi ko rin alam kung paano na kontrol ni Aris ang mga guardian ko."Paano nangyaring naagaw ka niya?" Inilagan ko ng bawat atake niya. Pansin ko rin na hindi ganoon kalakas ang kaniyang pinapakawalan. "I am forbidden to tell you that, my queen." Paumanhin niya bago tinamaan ako sa sikmura. Tumilapon ako bago napabuga ng dugo. Kinuha ng mga guardian ko ang pagkakataon na iyon upang atakehin ako. Pumalibot sa a
Isang malakas ng trumpeta ang gumising sa lahat. I was screaming, holding my tummy. I can't just give birth here. I'm too weak. Baka maging mitsa pa ito ng pagkasawi ng aking anak. Pero kahit anong pilit ko na huwag na muna ngayon ay tila ayaw ma paawat ang aking anak na lumabas sa mundo. I tried to use my magic pero napahawak ako sa tuhod ko habang unti-unti ay napapaupo ako. The pain is unbearable. I spread my legs, rest my back to the mud. Sinasalubong ng mukha ko ang bawat patak ng ulan. Inhale. Exhale. I keep on breathing. Nang makuha ko na ang tamang timing ay malakas aking mapasigaw. Naghanap ako nang makakapitan hanggang sa isang kamay ang biglang humawak sa akin. "Jasmine," Hamna suddenly appear. Tiningnan niya ako. Bakas sa kaniyang mukha ang pagpapanik. "You must be kidding me." Napasambunot siya sa kaniyang buhok. Halos maiyak na ako sa subrang sakit. Nararamdaman ko na ang kagustuhan ng aking anak na lumabas. "Queen!" Mabilis na lumuhod sa nakabuka kong hita si Ap
Nagising ako dahil sa sinag ng araw. Halos mahimasmasan rin ako noong makita ang aking kalagayan na nasa pinakamatayog na puno. Hinanap ng mga mata ko si Hamna. Hindi ako pwedeng magkamali at alam kong siya iyong nagligtas sa akin. Wala akong idea kung paano nakapasok at nahanap ako ni Hamna, pero kahit na ganoon ay gusto ko siyang makita upang pasalamatan sa kaniyang ginawang pagligtas sa buhay ko. Kung hindi dahil sa kaniyan ay baka tuloyan nang nakuha ni Kimberly ang lahat ng aking dugo at kapangyarihan. Napatigil ako sa pag-iisip nang marinig ang isang nilalang na papalapit sa akin. Napatingin ako sa ibon nang dumapo ito sa aking mga kamay. May bitbit itong isang lata. Nakakamangha. Para sa natural na ibon ay malabong mabuhat niya ang ganoon kalaking lata. I pet the bird but it was suddenly turn into ashes. Pinagmasdan ko kung paano ito naging anyong ibon ulit, but this time it was huge and full of armor. Makintab din ang kulay ginto nitong balahibo. Ngayon ko lang napansin na i
Puno ng galos at kalmot ang buo kong katawan gawa nang pagsangga ng kanilang mga matutulis na kuko. Sugatan at nanghihina na rin ang aking official. They're fighting against the official of Aris. The heavy feeling in the atmosphere increased when Kimberly arrived and joined her official to smash the mine. Puno ng galos ang knight ko, ganoon din ang Revolvier ko. Myra's sisters were also here to fight with me. Hindi ko alam kung paano nila naging malakas para protektahan ang isa't-isa. They have a strong bond and I can tell they're trying to win this game. And I am willing to support them by using my magic. They updated the rules and let us use our magic in this final round. Ngayon ko lang din iyon nalaman. Pumatak ang dugo sa aking kamay. "Queen, le-let me heal you." Ellan approached at me, looking at the wound on my hands. "I'm okay, El." I used my magic to heal myself, pero napadaing lamang ako nang mas lalong nanikip ang aking dibdib. Mabilis akong sinalo sa bisig ni Allan nan