ก็แค่เขาไม่รัก

"ยินดีด้วยค่ะคุณตั้งครรภ์ได้8สัปดาห์แล้วจะฝากท้องเลยไหมค่ะ" 

คุณหมอบอกด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม มาณวิกาดีใจเธอแต่งงานมา2ปี ไม่คิดว่าวันนี้จะท้องแล้ว ที่ผ่านมาเธอกินยาคุมมาตลอดเลยไม่ท้อง แต่พักหลังๆงานยุ่งก็เลยลืมกินบ้างอะไรบ้าง เธอเองก็รู้สึกว่าตัวเองมีอาการผิดปกติแปลกๆ เวียนหัวบ่อย ง่วงนอนอยากจะนอนตลอดเวลา อารมณ์ก็ขึ้นๆลงๆ เดือนที่แล้วประจำเดือนของเธอก็ไม่มา แต่เธอคิดว่าคงเพราะเครียดและพักผ่อนน้อย พอเดือนนี้ไม่มาอีก ชักจะแปลกๆแล้วหล่ะ จึงได้ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ผลปรากฎว่าขึ้น2ขีด แต่เพื่อความแน่ใจก็เลยมาตรวจที่โรงพยาบาลอีกรอบ 

"ค่ะฝากเลย" 

เมื่อหมอยืนยันว่าเธอท้องก็ฝากท้องทันที เสร็จเรื่องแล้วก็แวะซื้อของบำรุงลูกน้อย ทั้งขนม นม ของกินที่เธอชอบ และซื้อพวกของสดอีกหลายอย่าง ตั้งใจจะทำอาหารที่อัครพลชอบให้เขากิน ก่อนกลับบ้าน มาณวิกาส่งข้อความทางไลน์ไปบอกอัครพล

"เย็นนี้คุณกลับบ้านเร็วหน่อยได้ไหม ฉันจะทำอาหารไว้รอคุณ แล้วก็มีเรื่องจะบอกคุณด้วย" 

ผ่านไปสักพักข้อความก็ขึ้นว่า อ่านแล้วเขาตอบกลับมาสั้นๆว่า 

"อืม"

ช่วงเย็นอัครพลกลับมาบ้าน มาณวิกากำลังจัดอาหารอยู่บนโต๊ะ มีป้าแมวแม่บ้านคอยช่วยเมื่อจัดจานเสร็จ ก็ถอยออกไปอย่างรู้งาน มาณวิกาตักอาหารใส่จาน ให้อัครพลอย่างเอาใจ 

"ผัดเปรี้ยวหวาน ของโปรดของคุณ กินเยอะๆนะคะ" 

อัครพลตักเข้าเข้าปากกินไป1คำ แล้วหยิบน้ำมาดื่ม ก่อนจะพูดขึ้นมา 

"ผมว่าเราหย่ากันเถอะ" 

เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจของมาณวิกามันเจ็บจนชาไปหมด เธอรู้ว่าสักวันต้องมีวันนี้ทั้งที่เธอเตรียมใจไว้แล้ว แต่พอถึงเวลาจริงๆกลับเจ็บจนพูดไม่ออก

"คุณก็รู้ว่าที่เราแต่งงานกันเพราะอะไร ผมไม่อยากไห้คุณต้องเสียเวลาไปมากกว่านี้ จริงอยู่ที่เราต่างก็ให้สัญญากับคุณปู่ ว่าจะอยู่ด้วยกันจนครบ3ปีก่อน แล้วค่อยหย่า ถึงจะหย่าตอนนี้ หรือรออีกจนครบ3ปี ก็ต้องหย่าอยู่ดี ผม " 

"เข้าใจแล้วเอาตามที่คุณว่านั่นแหละ คุณว่างวันไหนก็นัดวันมาเลย"

อัครพลสบตาของมาณวิกา ดวงตาของเธอคลอไปด้วยหยาดน้ำตาแลดูน่าสงสาร อกข้างซ้ายของเขาก็เกิดบีบรัดขึ้นมา เขาลังเลสับสน แต่เมื่อคิดอีกที ในเมื่อเราไม่ได้รักกัน อยู่ด้วยกันไป ก็มีแต่จะทำไห้เธอเสียเวลา เขาไม่อยากจะเห็นแก่ตัวรั้งเธอเอาไว้ เขาหวังว่าเธอ จะได้เจอคนดีๆที่รักเธอ สร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน 

" อืม ผมจะนัดวันอีกที ผมจะไห้เงินคุณ50ล้าน กับพูลวิลลาที่หัวหิน " 

เขารู้ว่าเธอชอบทะเล ตั้งแต่แต่งงานกันมา เธอเคยขอไห้เขาพาไปเที่ยวทะเล แต่เขาก็ยังไม่ว่าง ยังไม่มีโอกาสได้พาไปสักที พูลวิลลาหลังนั้น หวังว่าเธอคงจะชอบ 

หลายเดือนก่อนเขาได้ไห้ลูกน้อง หาซื้อที่ติดทะเลและสร้างพูลวิลล่าหลังนั้น เพื่อไห้เป็นของขวัญกับเธอโดยเฉพาะ ทีแรกตั้งใจจะไห้เป็นของขวัญวันเกิด โดยเขาจะพาเธอไปพักสัก2-3คืน เพื่อฉลองวันเกิดไห้เธอด้วย แต่ต้องเปลี่ยนมาเป็นของขวัญวันหย่าแทน ไม่เป็นไรถือว่าเป็นของขวัญเหมือนกัน

"ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น"

ทั้งคู่เงียบอยู่นานไม่มีใครพูดอะไร บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัด

"ไหนคุณบอกว่า มีเรื่องจะบอกกับผม"

" ไม่มีอะไร มันไม่สำคัญหรอก "

แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา อัครพลกดรับสาย

"ฮัลโหล อืม ผมรู้แล้ว กำลังจะไป"

"ผมมีธุระต้องรีบไป คุณกินต่อเถอะ ผมอาจจะกลับดึกๆหน่อย เรื่องข้อตกลงการหย่า คุณก็คิดดูอีกทีแล้วกัน ถ้าอยากจะได้อะไรเพิ่มคุณก็เขียนเอาไว้เลย เดียวผมจะไห้ทนายจัดการไห้" 

พูดจบก็หันหลังเดินออกไป อัครพลไปนานแล้ว แต่มาณวิกายังคงนั่งอยู่ที่เดิม คิดทบทวนถึงเรื่องของเขากับเธอ 

เธอแต่งงานกับเขามา2ปีกว่า ตามคำขอร้องของคุณปู่ ปู่ของเขากับปู่ของเธอเป็นเพื่อนรักกัน คุณปู่ธนาเป็นโรคหัวใจ ก่อนปู่ของเธอตายได้มอบหัวใจไห้กับปู่ธนา พร้อมทั้งฝากฝังเธอด้วย มาณวิกาไม่มีใครเหลือตัวคนเดียว อุบัติเหตุในครั้งนั้นนอกจากปู่ของเธอแล้ว พ่อของเธอที่อยู่ในรถคันเดียวกัน ก็เสียชีวิตพร้อมคุณปู่ด้วย ก่อนปู่จะตายได้เคยพูดกับปู่ธนาว่าถ้าท่านตาย จะมอบหัวใจไห้กับคุณปู่ธนาเพื่อนรัก ทั้งยังทำหนังสือมอบหัวใจ ไห้เป็นลายลักษณ์อักษรอีก

ปู่ธนาช่วยจัดการงานศพ และรับเธอมาอยู่ด้วย ตอนนั้นเธอเรียนอยู่มหาลัยปีสุดท้าย เธอปฏิเสธที่จะมาอยู่ด้วยที่คฤหาสถ์ของคุณปู่ ทรัพย์สมบัติที่ปู่กับพ่อของเธอทิ้งเอาไว้ ก็มากพอมีกินมีใช้ไปตลอดชีวิต แต่ปู่ธนาไม่เห็นด้วยอ้างว่าเธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวอันตราย อีกทั้งรับปากปู่ของเธอเอาไว้ ว่าจะดูแลเธออย่างดี 

ที่คฤหาสถ์เธอได้พบกับอัครพลครั้งแรก หัวใจก็เต้นผิดจังหวะ ยิ่งได้เห็นหน้าเขาทุกวันก็ยิ่งหวั่นไหว นานวันเข้าเธอก็รู้ตัวว่าหลงรักเขาเข้าไห้แล้ว อัครพลอายุมากกว่าเธอ3ปี เขาทำงานในบริษัทของตระกูล นั่งในตำแหน่งท่านประธาน หล่อ สูงโปร่ง สุขุม สีหน้ามีแต่ความเย็นชาราวกับเจ้าชายน้ำแข็ง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำไห้ความหล่อของเขาลดลงแม้แต่น้อย 

หลังจากที่คุณปู่ทำการผ่าตัดหัวใจเสร็จ คุณปู่ได้เรียกไห้เธอกับอัครพลเข้าไปคุยและขอไห้ทั้ง2แต่งงานกัน เพื่อที่อัครพลจะได้ดูแลมาณวิกา เธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้รักเธอเป็นเธอที่รักเขาข้างเดียว และเธอก็รู้ว่าในใจของเขามีใคร ผู้หญิงคนนั้น รักเดียวในใจของเขา 

เธอรู้มาว่าเขา2คนคบกันตอนเรียนมหาลัย พอเรียนจบอัครพลขอเธอแต่งงาน แต่ถูกปฏิเสธผู้หญิงไปเรียนต่อต่างประเทศและได้เป็นนางแบบ แถมยังมีข่าวว่าคบหากับผู้กำกับชาวอังกฤษ ผู้ซึ่งผลักดันไห้เธอเข้าสู่วงการ เขาเสียใจมากเสียศูนย์ไปพักใหญ่

ด้วยเหตุนี้ด้วยแหละมั้ง คุณปู่ถึงได้ขอไห้เขาแต่งงานกับเธอ เพราะหวังว่าเขา จะกลับมาเป็นคนเดิม ตั้งใจทำงาน 

"ปู่รู้ว่าหนูรักตาอัค ถึงตอนนี้มันยังไม่ได้รักหนู แต่ปู่เชื่อว่าความน่ารักของหนู จะทำไห้ตาอัครรักหนูได้ในสักวัน " 

มาณวิกาคิดถึงคำพูดของคุณปู่แล้วเกิดขมขื่นในใจ ทีแรกเธอก็เข้าข้างตัวเองคิดอย่างนั้น แต่เธอต้องยอมรับความจริง ว่าเธอไม่มีความสามารถ เปลี่ยนใจให้เขามารักเธอได้ ในใจของเขาไม่มีที่ว่างให้เธอ เธอไม่มีวันเอาชนะคนในใจของเขาได้