ตอนที่9 คนไม่สำคัญ

อัครพล เปิดประตูเข้ามา เห็นมาณวิกานอนหลับอยู่บนเตียง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ มองหน้าของเธอที่ดูซูบเซียว ขาถูกใส่เฝือกเอาไว้ อิงอรที่นอนหลับอยู่โซฟาไม่ไกล งัวเงียตื่นขึ้นมา เห็นอัครพลกำลังลูบหัวมาณวิกาอย่างอ่อนโยน เหมือนกล่อมเด็กน้อยให้หลับ จึงค่อยๆลุกออกไปข้างนอกอย่างรู้งาน อัครพลเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างเตียงกุมมือมาณวิกาเอาไว้

" เจ็บมากไหม ทำไมถึงไม่บอกผม ทำไมไม่ขอความช่วยเหลือจากผม คุณเห็นผมเป็นคนอื่นแล้วเหรอ"

ดวงตาของอัครพลแดงกร่ำ ในใจเกิดบีบรัดจนเจ็บปวด เขาอยากดูแลเธอ อยากให้เธอเป็นเหมือนก่อน พอเธอทำตัวห่างเหิน ไม่สนใจเขาแบบนี้ เขารู้สึกหน่วงๆในใจแปลกๆ

เสียงมือถือสั่นอยู่ในกางเกง เขาปิดเสียงเอาไว้ก่อนจะมาที่นี่ อัครพลเอามือถือออกมาดู ศศิโทรมา เขากดวางสายเก็บมือถือไว้ที่เดิม เสียงโทรเข้า ยังคงดังต่อเนื่อง จนเขารำคาญ จึงหยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้งกะจะปิดเครื่องไปเลย แต่ข้อความก็แจ้งเตือนขึ้นมา โรสเกิดอุบัติเหตุกำลังส่งร.พ

อัครพลหันไปดูมาณวิกา เธอยังคงนอนหลับอยู่ ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้อง

เสียงประตูปิดลง มาณวิกาลืมตาขึ้น ความจริงเธอตื่นตั้งแต่ตอนที่อัครพลลูบหัวเธอแล้ว เมื่ออัครพลออกไปดูโทรศัพ