Novels by หนูมุกมิว/หนูกันต์ฉาย

หลังจากบอกรักท่ามกลางสักขีพยานมากมาย ทุกคนก็พากันกลับไปกินข้าวที่ร้านอาหารฉลองที่ทั้งสองกับมาคืนดีกันและฉลองให้กับที่พวกเขาจะมีหลาน ยิ่งรู้ว่าจะมีหลานชายเป็นคนแรกด้วยแล้ว ทั้งตายายทั้งผู้เป็นย่ายิ่งตื่นเต้น ตื่นเต้นเสียจนลูกคนแรกยังไม่ทันจะคลอดลูกออกมาเลย พวกท่านก็วางแผนให้เธอมีคนที่สองต่อเลยแถมยังขอคนที่สองเป็นผู้หญิงเสียด้วย การให้โอกาสเขาคราวนี้ หมอวีร์ใส่ใจเธอมากขึ้น คอยถามว่าเธอชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไรและคอยถามอีกว่าเธอแพ้อะไรอีกไหมนอกจากกุ้งแม่น้ำเพราะเขากลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย ครั้งนี้เขาจึงถามและใส่ใจทุกรายละเอียดที่เกี่ยวกับเธอ คราวนี้เขาจะไม่พลาดเป็นครั้งที่สองแน่ ในคืนนี้เธอกับเขาก็กลับมาปรับความเข้าใจกันอีกเยอะ นอนคุยกันยาวในทุก ๆ เรื่อง รวมถึงเรื่องที่เขารู้สึกสับสนจนแทบจะเป็นบ้า จนได้เข้าใจความรู้สึกของตัวเองว่าเขาขาดมัดหมี่ไปไม่ได้อีกแล้ว

​ “ทุกคนเอาแต่บอกว่าให้หมี่ให้อภัยยกโทษให้ แล้วใครเคยรู้บ้างว่ามัดหมี่โดนอะไรมานัก ดูสิ ดูคนในไลฟ์สิเอาแต่สงสารพี่วีร์ แล้วมีใครสงสารหมี่บ้างไหม ที่เป็นคนถูกกระทำ หรือจะบอกว่ามัดหมี่ไปรักพี่เขาเองอย่างนั้นเหรอ” “มัดหมี่ก็อย่าไปอ่านคอมเม้นสิลูก ดูที่ความจริงใจของพี่วีร์ ไม่ต้องไปสนใจคอมเม้นว่าใครจะพูดอะไร สนใจแค่คนที่ยืนบอกรักมัดหมี่ตรงนี้ดีกว่าไหม มัดหมี่ไม่ต้องไปสนใจอย่างอื่นเลย สนใจแต่ผู้ชายคนนี้ สนใจแต่คนที่มัดหมี่รักดีกว่า” ธาราเป็นฝ่ายพูดสอนลูกสาวบ้างพร้อมกับชี้ให้ดูแต่ผู้ชายที่รักมัดหมี่เพียงคนเดียว โดยไม่ต้องไปสนใจคนอื่นว่าจะพูดอะไร “ใช่แม่ก็เห็นด้วยกับคำพูดพ่อของมัดหมี่ แม่ไม่อยากจะพูดอะไรไปมากกว่านี้เพราะไม่อยากให้มัดหมี่เห็นว่าแม่เข้าข้างลูกชายของตัวเอง แต่ครั้งนี้แม่ได้เห็นความจริงใจของวีร์จริง ๆ เห็นว่าในแววตาคู่นี้ของวีร์ลืมรักเก่าได้หมดสนิทแล้ว ตอ

“ครับแม่” วีร์เมื่อได้รับคำอนุญาตแล้วก็รีบเดินจ้ำอ้าวไปหาเธอทันที โชคดีที่เธอท้องได้เกือบห้าเดือนแล้วเลยเดินไม่ค่อยเร็วมาก เขาเลยไปดันประตูห้องของเธอที่กำลังจะปิดลงได้ทัน “อย่ามาดันประตูนะ เอามือออกไป!” เธอตวาดเขาเสียงดัง “คุยกับพี่ก่อน” “ไม่มีอะไรจะต้องคุยกันอีกแล้ว ไว้เรื่องหย่าหมี่จะสั่งทนายให้จัดการให้” มัดหมี่ดันประตูออกแรงเต็มที่ทว่าก็สู้แรงเขาไม่ได้จนเขาเข้ามาอยู่ในห้องได้แล้ว “ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!” เธอชี้นิ้วไล่เขาออกจากห้อง “พี่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดพี่ผิด พี่ยอมรับผิดทั้งหมด มัดหมี่พี่ขอโทษยกโทษให้พี่ได้ไหม” เขาพูดไปก็เอามือของเธอมากุมเอาไว้ด้วยแต่มัดหมี่สะบัดมือของเขาออกอย่างไร้เยื่อใย “พี่วีร์พูดง่ายดีเนอะ แค่ขอโทษแล้วมันก็จบเหรอ” “พี่รู้ว่า

สองคนแม่ลูกเดินทางโดยเครื่องบินใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าเท่านั้นก็มาถึงเชียงใหม่อย่างปลอดภัย รถยนต์ที่เช่าเอาไว้ก็มาบริการเขาถึงที่ หมอวีร์รีบขับรถยนต์ไปที่บ้านไร่ธาราทันที โดยระหว่างทางเขากังวลเป็นอย่างมากลัวว่ามัดหมี่จะไม่ให้อภัยคนอย่างเขาที่ได้ทำผิดพลาดไปอย่างร้ายแรง ภายในครึ่งชั่วโมงเขาก็ขับรถยนต์มาถึงไร่ธาราที่มีพื้นที่เป็นพัน ๆ ไร่ตามที่แม่วิไลลักษณ์บอกเขาเอาไว้ พอมาถึงในไร่ทุกคนต่างตกใจที่มาโดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้ามาก่อนแต่ก็ถูกต้อนรับเป็นอย่างดีจากคนบ้านไร่ธารา ยกเว้นมัดหมี่ที่ทำหน้าบึ้งแต่ยังต้องทนนั่งต้อนรับ ไม่แม้แต่จะมองหน้าสบตากับหมอวีร์เลยสักนิด ยิ่งเห็นหน้ายิ่งรู้สึกเหม็นขี้หน้าที่สุด แต่ชายหนุ่มก็ยังนั่งยิ้มแย้มแม้ว่ามัดหมี่จะทำหน้าไม่ค่อยต้อนรับเขาก็ตามทว่าคนในบ้านไร่ธาราก็ต้อนรับเขาอย่างดี ทั้งพ่อและแม่ ซึ่งชื่อไร่ธาราก็มาจากชื่อของพ่อมัดหมี่ที่เป็นคนก่อตั้งแห่งไร่นี้มา มัดหมี่มีพี่ชายชื่อมัดไม้แต่รายนี้แยกบ้านไปอยู่อีกหลังไม่ใ

เช้าวันต่อมาหมอวีร์เดินทางไปหาเพื่อนรักที่เป็นหมอเหมือนกันแต่รายนี้เป็นหมอกุมารแพทย์ เขาลงทุนถึงขนาดไม่ไปทำงานที่คลินิกที่ตนเองรัก ปล่อยให้หมออีกสองคนเข้าไปดูแลคลินิกแทนเพื่อที่เขาจะไปปรึกษาเพื่อนว่าตอนนี้เขากำลังเป็นอะไรอยู่กันแน่ เขารู้สึกไม่แน่ใจเอาเสียเลยว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้เรียกว่าอะไร มันใช่เรียกว่ารักหรือเปล่า แต่อีกใจมันก็แย้งขึ้นมาว่าไม่ได้รักคนที่รักอย่างแท้จริงเป็นพิพิม เขาจึงสับสนในตัวเองไปหมดว่าตกลงเขารักใครกันแน่ ระหว่างพิพิมกับมัดหมี่ “พี่คินคะ พี่หมอวีร์มาหาค่ะ ตอนนี้รออยู่ในสวนข้างบ้านเราแล้ว” เพียงฝันภรรยาสาวสวยเดินเข้ามาบอกสามีในห้องนั่งเล่น “ไอ้วีร์มันมาทำไมของมัน นี่วันอาทิตย์นะ มันไม่เข้าคลินิกที่มันรักหรือไง” หมอคิรินได้แต่ครุ่นคิด “ท่าทางพี่หมอวีร์ดูร้อนใจมากเลยนะคะ พี่คินรีบออกไปสิคะ เดี๋ยวเพียงฝันจะเอาน้ำเอาขนมไปเสิร์ฟ”

วันนั้นพอกลับมาจากบ้านของคิริน ชายหนุ่มก็เดินทางไปหาแม่ของเขาทันที ที่บ้านของแม่กับพ่อ โดยที่ไม่มีความคิดที่จะสับสนอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าในหัวใจของเขานั้นรักใครกันแน่ระหว่างพิพิมกับมัดหมี่ ซึ่งสามารถตอบได้ทันทีเลยว่าเขารักมัดหมี่อย่างแน่นอนและจะไม่มีวันสับสนและลังเลอีก หมอวีร์จอดรถยนต์ได้ก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านหาแม่ทันที “แม่บ้านของมัดหมี่อยู่ที่ไหนหรือครับ” ชายหนุ่มเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็ถามแม่ทันทีโดยไม่รอช้า “จะถามไปทำไม ต้องการไปลากมัดหมี่มาหย่าด้วยหรือไงกัน” วิไลลักษณ์ขึ้นเสียงใส่ “ไม่ใช่แบบนั้นครับ” เขาว่าแล้วเข้าไปนั่งใกล้แม่ วิไลลักษณ์มองหน้าลูกชายอย่างจับผิด “ไม่ใช่แบบนั้นแล้วต้องการอะไร” &n

สุจิราและอินทุอรแอบมองแพรววนิตอยู่อีกห้องหนึ่ง ต่างทำหน้าตาสะใจอย่างมากที่กำจัดตัวปัญหาออกไปจากบ้านได้ สุจิราคิดว่ารู้แบบนี้ให้อินทุอรเข้ามาอยู่ในบ้านตั้งนานแล้ว ถ้าจะกำจัดแพรววนิตออกไปได้อย่างง่ายดาย“มันออกบ้านคุณแม่ไปแล้ว แบบนี้อินต้องกลับบ้านไหมคะ”“กลับได้ไง ต้องอยู่ต่อสิ อยู่เจอพี่เขาก่อน แล้วตอนนั้นแม่จะหลีกทางให้ เพื่อว่าแม่จะมีหลานชายน่ารัก ๆ ให้อุ้ม”“คุณแม่พูดอะไรก็ไม่รู้” อินทุอรทำเขิน ทั้งที่ในใจระริกระรี้มาก ที่จะได้เป็นเมียของพี่สรัล“เอาแบบนี้ ๆ หนูอินขนเสื้อผ้าไปไว้บนห้องพี่เขาก่อน”“ให้อินขนไปเองหรือคะ คนรับใช้ไม่มีเลยหรือคะ”“ก็พอดีช่วงนี้แม่ใช้งานนังแพรวมันอย่างเดียวไง คนรับใช้ในบ้านก็ให้กลับบ้านไปหมดแล้ว นี่งามตาก็มาลากะทันหันอีก หนูอินก็ขนเองไปก่อนนะลูก” ท่านบอกอย่างเอ็นดู“ไม่เอาค่ะคุณแม่ อินไม่เคยทำอะไรเลยนะคะ จะให้อินมายกของหนัก ๆ ได้ไง นี่กระเป๋าอินก็มีตั้งหลายใบ”“แล้วจะทำยังไงล่ะ คนใช้บ้านแม่ไม่มีแล้ว”“ก็คุณแม่ไงค่ะ คุณแม่ก็ขนขึ้นไปให้อินหน่อย” อินทุอรออกปากสั่ง“ฮะ...

สรัลเดินทางไปดูโรงงานที่ต่างจังหวัดที่เขากำลังสร้างใหม่ในตอนนี้ เขามีแผนที่จะผลิตเครื่องดื่มอีกมากมาย โรงงานเดิมที่มีอยู่ในตอนนี้มันไม่พอต่อการผลิต เขาจึงต้องสร้างโรงงานใหม่ สองวันมานี้เขาจึงต้องลงมาดูโรงงานด้วยตัวของตนเอง ทุกทีเขาจะมีเลขาอย่างแพรววนิตติดตามมาด้วยแต่คราวนี้เธอไม่ได้เป็นเลขาเขาเหมือนแต่ก่อน เลยไม่ได้มาด้วยกันแม้ว่าเขาจะมาทำงานที่ต่างจังหวัดแต่หัวใจของเขาเอาแต่คิดถึงคนที่เขานอนกกนอนกอดทุกคืนวัน พอห่างกันแค่สองวันเขารู้สึกจะขาดใจตาย จนต้องรีบสั่งงานให้กับลูกน้องที่รับหน้าที่มาควบคุมการสร้างโรงงานที่นี่และเขาก็รีบขับรถยนต์มุ่งหน้ากลับไปหาคนที่เขาเรียกว่าภรรยานอกสมรสเขาขับรถยนต์มาในกรุงเทพฯ กำลังขับมุ่งหน้ากลับบ้านแต่เลขาคนใหม่ของเขาโทรมาบอกว่าลูกค้าต้องการคุยด้วยและส่งโลเคชั่นสถานที่นัดพบมาให้ เขาจึงต้องเลี้ยวรถไปหาลูกค้าก่อน แม้ว่าเขาจะคิดถึงคนที่บ้านมากแค่ไหนก็ตามชายหนุ่มเข้ามาก็รีบคุยงานกับลูกค้าทันทีเกี่ยวกับรายละเอียดต่าง ๆ จนลูกค้าสนใจที่จะมาผลิตแบรนด์เครื่องดื่มที่บริษัทของเขา บริษัทของเขารับผลิตเครื่องดื่มและบริษัทของเขาเ

“ขึ้นมาเร็วหึงฉันเหรอ” เขาเข้ามาในห้องก็ถามเธอทันที พร้อมกับถือของกินขึ้นมาไว้บนห้องด้วย“ทำไมแพรวจะต้องไปหึงคุณด้วยคะ” เธอเงยหน้ามาตอบเขา แล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์อะไรในมือถือต่อ“ก็เธอแอบชอบฉันไง ก็จะต้องหึงเป็นธรรมดา” เขาพูดอย่างภูมิใจ เธอเลยวางโทรศัพท์ข้างเตียงถามเขากลับไป “แพรวมีสิทธิ์หึงด้วยหรือคะ”“ไม่มีสิทธิ์หึงเพราะเธอเป็นแค่...”“ภรรยานอกสมรสยังงั้นสิ” เธอได้ยินเขากับแม่พูดจนจำได้ขึ้นใจ เลยพูดแทรกเขาขึ้นมาที่เขายังพูดไม่จบประโยค“เออ! จำได้ก็ดี”“แพรวจำได้ค่ะว่าแพรวเป็นใคร แต่แพรวก็มีสิทธิ์เรียกร้องเหมือนกัน”“สิทธิ์อะไรของเธอ”“ก็สิทธิ์ที่แพรวเป็นภรรยานอกสมรสไงคะ”“งั้นจะเรียกร้องอะไร”“แพรวเป็นภรรยานอกสมรสของคุณ คุณก็ต้องให้เงินแพรวใช้”“เรื่องเงินฉันไม่มีปัญหา แต่เธอต้องรับผิดชอบที่เป็นคนส่งวิดีโอไปให้หยาดฟ้าดู ทั้งที่ปากบอกว่าไม่อยากให้ฉันรับผิดชอบ แต่มาคิดทำสกปรกแบบนี้ก็อย่าหวังจะได้เงินจากฉันอีกเลย เงินล้านหนึ่งที่ให้ไปก็มากพอแล้ว”“แพรวบอกแพรวไม่ได้ส่งไงคะ”“แล้วใ

กางเกงขาสั้นที่สวมใส่อยู่ก็โดนเขาถอดออกพร้อมกางเกงชั้นในของเธอเรียบร้อย เขาเอามือไปสัมผัสส่วนสงวนของเธอลูบคลึงไปมาพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ยังซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ มือของเขาอีกข้างของเขาก็จับทรวงอก พร้อมบดขยี้เม็ดบัวไปมา“อื้อ คุณสรัล” เธอกระเส่าออกมาด้วยความเสียว ยิ่งตอนนี้เขาเอานิ้วมือเข้าไปในส่วนสงวนเธอก็ยิ่งครางกระเส่ามากยิ่งขึ้น“ฉันจะลงโทษเธอให้หนัก ๆ เลย จะเอาให้เธอน้ำหมดตัว”“อ๊าส์ คุณสรัล” เธอครางกระเส่าออกมาอีก เมื่อเขาใส่น้ำเข้าออกไม่ยั้ง จนร่างกายของเธอมันแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ จนสุดท้ายเขาก็นำพาให้เธอสุขสมไปก่อนหนึ่งครั้ง“คราวนี้ตาฉันบ้างนะ” เขาเอาตัวตนของเขาใส่เข้ามาในตัวของเธออย่างง่าย โดยที่เธอยังคงนั่งคร่อมเขา หันหลังให้เขาอยู่ ชายหนุ่มสวนความใหญ่โตเข้ามาช้า ๆ อย่างไม่รุนแรง“อื้อ คุณสรัล” เธอครางเสียงหวานเขาเร่งกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่องด้วยความมัน จากนั้นเขาก็เปลี่ยนท่าทางโดยให้เธอไปจับที่ขอบอ่างจากุกซี่ โดยที่เขาก็เข้าไปหาเธอจากทางด้านหลัง นำพาตัวตนของเขาเข้าไปในตัวของเธอ แม้ว่าอยากจะรุนแรงมากขนาดไหน แต่เขารู้

ทั้งวันเขาทำงานแทบไม่รู้เรื่อง วันทั้งวันเขาคิดถึงแต่ภรรยานอกสมรสของเขา ทุกทีมาทำงานต้องได้เห็นหน้ากันทุกวัน แต่วันนี้ไม่ได้เห็นเขาก็รู้สึกแปลก ๆ แถมรสรักเร่าร้อนของเมื่อคืนก็ทำให้เขาคิดวนเวียนอยู่ตลอดทั้งวัน จนเขาไม่มีสมาธิทำงานอย่างมากเพราะมัวแต่คิดถึงภรรยานอกสมรสอยู่นั้นแหละชายหนุ่มจึงต้องพยายามสลัดเธอให้ออกจากหัว พยายามคิดว่าเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้แต่งงานกับคนที่รัก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังติดต่อหยาดฟ้าไม่ได้ จึงทำให้เขาโมโหเธอเข้าไปใหญ่ จะต้องคิดหาวิธีให้เธอรับผิดชอบในสิ่งที่ทำเอาไว้อย่างสาสมเลิกงานเขาก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที ทั้งที่เขาไม่ได้เป็นคนตรงเวลาขนาดนั้น ปกติจะต้องทำงานเกินเวลาตลอด แต่ครั้งนี้เขาอยากจะกลับไปลงโทษตัวต้นเหตุของเขาเหลือเกิน พอคิดว่าจะลงโทษยังไง ความใหญ่โตของเขามันก็ขยายใหญ่ขึ้นมา สรัลเลยต้องบอกลูกชายของเขาว่าให้อดทนรอหน่อย เดี๋ยวได้อิ่มแน่ ๆ“คุณสรัลกลับมาแล้วคะคุณสุ” งามตารีบมารายงานเสียงดังทันที เมื่อสรัลกลับบ้านมาสุจิราจึงรีบเดินออกมาต้อนรับลูกชายที่หน้าบ้าน “เป็นไงทำงานเหนื่อยไหมลูก”“นิดหน่

“หึ คิดที่จะมาเป็นภรรยาของสรัสแต่แค่ฉันใช้ซักผ้ายังทำเป็นอิดออดแบบนี้ แค่ภรรยานอกสมรสก็ไม่คู่ควร แล้วอย่าหวังจะเป็นภรรยาในสมรสเลยนะ ยิ่งไม่คู่ควรไปใหญ่” เมื่อแพรววนิตไม่ยอมทำงานตามที่สั่งง่าย ๆ สุจิราเลยหาเรื่องการเป็นภรรยาที่ดีแทน“ค่ะ แพรวซักให้ก็ได้ค่ะ แค่ซักผ้าเอง” เธอลากเสียงยาว“งั้นกินข้าวเสร็จก็ล้างจานด้วย ล้างเสร็จมาซักผ้าต่อเข้าใจไหม”“ค่ะ...เข้าใจค่ะ”“เข้าใจก็ดี” สุจิราเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจ ที่ได้หาเรื่องแกล้งแพรววนิตได้ ถึงแม้ว่าลูกชายของสุจิราจะเข้ามาขอร้องก่อนออกไปทำงานว่า...“แม่ครับ ยังไงแพรวอยู่บ้าน แม่ก็อย่าไปใช้แพรวทำงานหนัก ๆ มากนะครับ ยังไงลูกในท้องก็เป็นลูกของผม” “แม่รู้แล้วนะ เห็นแม่เป็นนางยักษ์นางมารหรือไง” “แม่ของสรัลเป็นนางฟ้าครับ” เขาว่าแล้วเข้าไปกอดเอาใจแม่ของเขา ที่นั่งในห้องนั่งเล่น“แต่จะให้อยู่บ้านสบาย ๆ ไม่ได้นะ อย่างน้อยก็ช่วยหยิบจับนู้นนี้นิดหน่อย สรัลคงไม่ว่าแม่นะ” “ไม่ว่าหรอกครับเพราะผมรู้ว่าแม่จะต้องนึกถึงหลาน

“แต่...” นันน์พยายามจะพูดโน้มน้าวเจ้านายหนุ่มต่อทว่าก็โดนเจ้านายเอ็ดเสียงดังพร้อมกับไล่เตะทันทีที่นันน์เอาแต่พูดเรื่องไม่เป็นเรื่อง “ไปทำงานได้แล้ว อยากจะโดนไล่ออกหรือไง!” นันน์รีบวิ่งไปทำงานด่วน “ใครไม่อยากทำงานก็ออกไปได้เลยนะ ฉันอนุญาต” เขาเอ็ดเสียงดังอีกครั้งด้วยความหงุดหงิด คนงานในไร่ทุกคนต่างเงียบกริบก้มหน้าก้มตาเก็บส้มกันใหญ่ วันนี้ทั้งวันเจ้านายหนุ่มของพวกเขาก็หงุดหงิดฟาดงวงฟาดงาตลอดทั้งวัน จากที่หลัง ๆ อารมณ์ร้ายอยู่แล้ว วันนี้ยิ่งร้ายเข้าไปใหญ่ *********************** “ช่วงนี้คุณภามดูผอมไปนะคะ กินข้าวเยอะ ๆ หน่อยสิคะ อย่ากินแต่เหล้าเยอะสิคะ” ป้าแมวแม่ครัวที่ไร่ออกมาพูดด้วยความเป็นห่วง “ผมผอมไปแล้วไม่หล่อหรือครับป้าแมวคนสวย” ชายหนุ่มหยอดคำหวาน สายตาหยาดเยิ้ม ปากหวานขนาดนี้ไม่ต้องเดา ชายหนุ่มได้ดื่มน้ำเมากันอยู่ที่โรงอาหารของไร่กับพวกลูกน้องสนิท ๆ หลายคน “แม้คุณภามก้อจะอ้วนหรือจะผอมคุณก็หล่ออยู่แล้วล่ะค่ะคุณภาม” ป้า

ตั้งแต่คืนนั้นเธอเลือกจากไปจากเขา ไม่คิดที่อยู่ให้เป็นภาระของเขาอีกต่อไป ขืนอยู่ต่อไปอาจจะมองหน้ากันไม่ติดด้วยซ้ำเพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากได้เธอมาเป็นน้องสาวบุญธรรมตั้งแต่แรก เธอจำได้ดีตั้งแต่เธออายุสิบขวบมาอยู่ที่นี่เพราะพ่อแม่เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ มีเธอเพียงคนเดียวที่รอดชีวิต แม่ของเขาที่เป็นเพื่อนของแม่เธอได้รับเธอมาเป็นลูกบุญธรรม ทว่าเขาก็ส่งสายตามาว่าไม่ชอบ แถมตอนแม่ของเขาเผลอ เขาชอบมาแกล้งเธอเป็นประจำ ยังขู่ไม่ให้เธอไปบอกแม่ด้วย พวกคนงานในไร่บางกลุ่มต่างบอกว่าเธอเป็นกาลกิณีไปอยู่กับใครคนนั้นต้องชิบหาย ตอนนั้นพวกคนงานพวกนี้คิดว่าเธอเป็นเด็กเลยนินทาโดยไม่คิดว่าเธออาจจะได้ยิน ในตอนนั้นแม้ว่าเขาไม่ได้พูดว่าเธอเป็นกาลกิณีดังพวกคนงานว่าทว่าสายตาของเขามันบ่งบอกว่าแบบนั้น พอเธออายุสิบเก้าแม่บุญธรรมของเธอก็มากด่วนเสียชีวิตไปด้วยโรคมะเร็ง คำว่ากาลกิณียังคงตอกย้ำเธอเรื่อยมา จนถึงปัจจุบันนี้ แม้ว่าคนในไร่จะไม่พูดอะไร แต่สายตาของพวกเขามันชัดเจน เมื่อสิ้นใบบุญของแม่บุญธรรมแล้ว เธอยิ่งอยู่ที่นี่อย่างลำบาก แม้ว่าจะได้เรียนหนังสือจนจบมหาลัยเพราะเขาได้รับปากไว้กับแม่ของเ

เมื่อหญิงสาวได้เห็นความใหญ่โตของเขา ดังนั้นจึงเกิดอาการผวา รีบดันตัวเขยิบถ่อยหนีห่างเขา ทว่าโดนชายหนุ่มรั้งสะโพกเอาไว้ พร้อมกับที่เขาเอาท่อนแข็งขืดจ่อมาที่ปากถ้ำดอกไม้อีกครั้ง เขาถูขึ้นลงช้า ๆ ไปพร้อมดูปฏิกิริยาคนที่นอนสั่นสะท้านข้างล่างด้วย “พี่ภาม...มะลิกลัว” สิ้นสุดเสียงของเธอ ชายหนุ่มก็สอดใส่เข้าไปเต็มที่ทว่ามันเข้าไปได้ครึ่งลำเอง เขาก็ต้องหยุดค้างอยู่แบบนั้นเพราะเธอส่งเสียงกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับพยายามดันตัวของเขาด้วย “อื้อ พี่ภาม...มะลิเจ็บ” น้ำตาของเธอไหลลงมาทั้งสองข้าง ร่างกายของเธอมันเหมือนถูกเขาเอามีดมากรีดเข้ากลางใจให้มันแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ เขามองร่างบางที่นอนสั่นสะท้านและน้ำตาที่ไหลรินลงมา ชายหนุ่มก็นึกสงสารจับใจที่เขาเผลอทำอะไรวู้วาวไปชั่วขณะ ทั้งที่รู้ดีว่านี้เป็นครั้งแรกของมะลิทว่าเขาก็ทำอะไรเอาแต่ใจเกินไปหน่อย ภามเลยก้มลงไปจูบซับน้ำตาที่หางตาของเธอ โดยไม่คิดรังเกียจ จูบซับไปเรื่อย ๆ จนทั่วใบหน้า เสียงสะอึกสะอื้นค่อย ๆ เบาลง จวบจนเขาเลื่อนริมฝีปากของเขาไปจูบที่ปากแสนหวานของเธอ แสดงความอ่อนโยนลงไปให้เธอไ

ชายหนุ่มถอดเสื้อเชิ้ตออกจากตัวโยนลงไปที่พื้นห้อง มะลิสะดุ้งตกใจ ในตอนที่เสื้อของเขาดังกระทบลงพื้นห้อง เธอหันมามองเขาที่มีเพียงแต่แผงซิกแพ็คแน่น ๆ เท่านั้น แม้ว่าจะเห็นรูปร่างของเขาบ่อยในตอนที่เขาถอนเสื้อ ทว่าในยามวิกาลแบบนี้เธอยังไม่เคยเลยสักครั้ง ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงมากขึ้นไปใหญ่ “พี่ภาม...” เสียงพูดของเธอถูกปากของเขากลืนกินไปจนหมด ปากหวานของเธอถูกเขาบดขยี้ครอบครองเอาไว้เต็มปาก คนไม่ประสีประสากับเรื่องพวกนี้ พอโดนเขาจู่โจมเข้ามาด้วยริมฝีปากหยักได้รูป สติสตังที่มีก็พลอยเลือนหายไป หลงเหลือแต่ความเร่าร้อนของเขาที่เข้ามาครอบงำเอาไว้ให้จิตใจของเธอมีแต่ความร้อนรุ่ม ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นมานอนไว้บนเตียงนอน โดยที่เขายังไม่ยอมปล่อยจูบออกจากเธอ ยังคงมอบจูบที่แสนเร่าร้อนโดยที่เธอไม่อาจจะปฏิเสธไปได้ มือของเขาเริ่มจะไม่อยู่กับที่ เขาเริ่มที่จะลูบไล้เนื้อตัวของเธอผ่านชุดนอนลายหมีแสนน่ารัก จนเธอเริ่มรู้สึกว่าร่างกายมันร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่างกาย แม้ว่าอยากจะผลักไสเขาออกไปทว่าร่างกายของเธอมันต้องการเขามาเติมเต็ม เสื้อนอนลา

ค่ำคืนนี้ฝนตกหนักตลอดทั้งคืน เมลิกาหรือมะลิได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่ในบ้านด้วยความเป็นห่วงพี่ชายต่างพ่อแม่ของเธอ ที่ขับรถยนต์ออกไปจากบ้านนานแล้ว จวบจนตอนนี้ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับสักที โดยปกติแล้วเธอไม่เป็นห่วงเขามากขนาดนี้ ทว่าในคืนนี้แฟนสาวของเขามาบอกเลิกถึงที่บ้าน จากนั้นเขาก็เอาแต่ดื่ม พอเธอเข้าไปห้ามเขาไม่ให้ดื่ม ชายหนุ่มก็โวยวายแล้วขับรถยนต์ออกไป เธอได้แต่ยืนดูฝนนอกหน้าต่างที่ตกกระหน่ำลงมาเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกได้สักที ทางข้างหน้าก็แสนมืด ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเป็นห่วงเขาจับใจเป็นอย่างมาก กังวลไปหมดว่าเขาจะเป็นอะไรไหม เธอคิดไปไกลกลัวว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุ ขอเพียงแต่ว่าอย่าให้มีเบอร์แปลก ๆ โทรเข้ามาตอนนี้เลย มะลิได้แต่ภาวนาว่าขอให้เขาขับรถยนต์อย่างปลอดภัย จวบจนเที่ยงคืนกว่าแล้ว เธอเผลอเคลิ้มหลับไปที่โซฟากลางบ้าน หญิงสาวตกใจตื่นขึ้นมาอีกทีก็เพราะได้ยินเสียงของรถยนต์ของภามนุกรหรือภามแล่นเข้ามาจอด มะลิเดินกางร่มหมายจะไปรับเขาที่โรงจอดรถ ทว่าเขาเดินตากฝนลงมา