สุจิราและอินทุอรแอบมองแพรววนิตอยู่อีกห้องหนึ่ง ต่างทำหน้าตาสะใจอย่างมากที่กำจัดตัวปัญหาออกไปจากบ้านได้ สุจิราคิดว่ารู้แบบนี้ให้อินทุอรเข้ามาอยู่ในบ้านตั้งนานแล้ว ถ้าจะกำจัดแพรววนิตออกไปได้อย่างง่ายดาย
“มันออกบ้านคุณแม่ไปแล้ว แบบนี้อินต้องกลับบ้านไหมคะ”
“กลับได้ไง ต้องอยู่ต่อสิ อยู่เจอพี่เขาก่อน แล้วตอนนั้นแม่จะหลีกทางให้ เพื่อว่าแม่จะมีหลานชายน่ารัก ๆ ให้อุ้ม”
“คุณแม่พูดอะไรก็ไม่รู้” อินทุอรทำเขิน ทั้งที่ในใจระริกระรี้มาก ที่จะได้เป็นเมียของพี่สรัล
“เอาแบบนี้ ๆ หนูอินขนเสื้อผ้าไปไว้บนห้องพี่เขาก่อน”
“ให้อินขนไปเองหรือคะ คนรับใช้ไม่มีเลยหรือคะ”
“ก็พอดีช่วงนี้แม่ใช้งานนังแพรวมันอย่างเดียวไง คนรับใช้ในบ้านก็ให้กลับบ้านไปหมดแล้ว นี่งามตาก็มาลากะทันหันอีก หนูอินก็ขนเองไปก่อนนะลูก” ท่านบอกอย่างเอ็นดู
“ไม่เอาค่ะคุณแม่ อินไม่เคยทำอะไรเลยนะคะ จะให้อินมายกของหนัก ๆ ได้ไง นี่กระเป๋าอินก็มีตั้งหลายใบ”
“แล้วจะทำยังไงล่ะ คนใช้บ้านแม่ไม่มีแล้ว”
“ก็คุณแม่ไงค่ะ คุณแม่ก็ขนขึ้นไปให้อินหน่อย” อินทุอรออกปากสั่ง
“ฮะ...
ความเจ็บปวดที่แทรกเข้ามาในส่วนสงวนของแพรววนิต จนทำให้เธอเจ็บปวด จนน้ำตาไหลลงมาหางตาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ร่างกายเปลือยเปล่าของคนทั้งสองได้ดำเนินกันไปอย่างต่อเนื่อง โดยอวัยวะความเป็นชายของเขายังคงอยู่ในตัวของเธอ แพรววนิตมาไกลเกินกว่าที่จะร้องห้ามเขาเพราะอารมณ์ของเธอตอนนี้มันเตลิดไปไกลมากแล้ว “อ๊าส์ คุณสรัล” จากที่ตอนแรกแพรววนิตรู้สึกเจ็บจนร้องไห้ออกมา ทว่าเพียงไม่นาน เขาก็นำพาให้เธอเสียวซ่าน จนต้องเอี้ยวมือไปกอดคอของเขาเอาไว้พร้อมกับขาของเธอที่รัดเกี่ยวสะโพกของเขาแน่นราวกับว่าไม่อยากให้เขาถอดถอนแกนกายของเขาออกไป แม้ว่าภายในห้องของเขามันจะมืดมาก จนมองใบหน้าของคนที่ร่วมหลับนอนไม่เห็น ทว่าเสียงหวานที่เป่งออกมา เขาก็มั่นใจว่าคนที่เขาหลับนอนด้วยจะต้องสวยมากน่าดูเพราะไม่ใช่น้ำเสียงที่หวานอย่างเดียว แต่กลิ่นกายของเธอยังหอมหวานราวกับขนม สรัลเลยอดที่จะซูดดมกลิ่นกายและฟัดไปตามเนื้อตัวอย่างบ้าคลั่งไม่ได้ เขากระแทกกระทั้นเข้าไปในสงวนของเธอเพื่อตั้งใจเอาใจสาวที่ตนกำลังร่วมหลับนอนด้วย แม้จะรู้ว่าหญิงสาวที่ร่วมหลับน้อยด้วยจะเป็นครั้งแรก แต่เขาที่โดนยาปลุกเซ็กส์มาไม่อาจจะเบามือให้เธอได้ ทำได้เพียงกอดจ
เช้าวันจันทร์ที่แพรววนิตต้องตื่นไปทำงาน ปกติแล้วแพรววนิตชอบไปทำงานมากเพราะอยากเจอท่านประธานสุดหล่อของเธอ เพียงแค่ได้เห็นหน้ากันครั้งแรก เธอก็ตกหลุมรักเขาทันที แต่นี่เธอไม่อยากให้วันจันทร์มาถึงเร็วเลย ถ้าเป็นไปได้อยากจะมีแค่วันอาทิตย์วันเดียวเท่านั้น แต่สุดท้ายความปรารถนาที่จะให้มีแค่วันอาทิตย์มันก็เป็นไปไม่ได้ แพรววนิตทำได้แค่เพียงก้มหน้าก้มตาไปทำงานอย่างเลี่ยงไม่ได้ “คุณแพรวเข้าไปคุยกับผมในห้องหน่อย” พอมาถึงเขาก็ทำหน้าดุ ทำเสียงเครียดเรียกให้เธอเข้าไปคุยกับเขาในห้องทันที “คะ...ค่ะท่านประธาน” คนมีชะงักติดหลังถึงกับตอบเจ้านายหนุ่มตะกุกตะกัก เธอรู้สึกประหม่าเอามาก ๆ อยู่ ๆ เขาก็มาทำงานเช้ากว่าปกติ แถมยังเรียกให้เธอเข้าไปคุยในห้อง ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดเอามาก ๆ เธอได้แต่คิดว่าที่เขาเรียกเข้าไปคุยหรือว่าเขาจะรู้แล้วว่าคนที่เขามีอะไรด้วยจะเป็นเธอ หญิงสาวได้แต่กุมขมับ ทำหน้าเครียดเพราะกลัวว่าเจ้านายหนุ่มจะรู้ความจริงว่าคืนนั้นผู้หญิงที่หลับนอนกับเขาจะเป็นเธอ ระหว่างที่เธอกำลังคิดหนักก็มีเสียงโทรศัพท์จากในห้องประธานโทรเข้ามาหาเธอ เธอรับด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว “ค่ะท่านประธาน” “ทำอะไรอยู่
“แน่ใจนะที่พูดมาเป็นเรื่องจริง” เขาทำเสียงดุ“จริงสิคะ ท่านประธานก็ดูหุ่นแพรวสิคะว่าอ้วนขนาดไหน แพรวใส่ชุดราตรีแน่น ๆ รัด ๆ ซิบมันก็แตกธรรมดาค่ะ” เธอพยายามแถต่อไป“ก็ดีไม่ใช่คุณก็ดี ผมจะได้ทำงานได้สบายใจหน่อย”“ค่ะ ท่านประธานสบายใจได้เลยค่ะ ไม่ใช่แพรวแน่ ๆ” เธอรีบยืนยัน“งั้นคุณแพรวก็ช่วยตามสืบหน่อยนะว่าผู้หญิงที่แอบเข้ามาในห้องของผมเป็นใคร ผมอยากจะขอโทษผู้หญิงคนนั้น คืนนั้นผมโดนยาปลุกเซ็กส์จากคนชั่วที่ไหนไม่รู้ แล้วผมเองก็จะให้เงินค่าเสียความบริสุทธิ์ของเธอด้วย ผมรู้ว่านั่นเป็นครั้งแรกของผู้หญิงคนนั้น”“ได้ค่ะ แพรวจะตามสืบให้”“ตามสืบเร็ว ๆ หน่อยนะ ผมร้อนใจมาก คืนนั้นผมไม่ได้ป้องกัน กลัวว่าจะท้อง ขืนท้องขึ้นมาผมเดือดร้อนแน่ คุณก็รู้ใช่ไหมคุณแพรวว่าผมกำลังจะแต่งงาน หยาดฟ้าแฟนของผมที่กำลังเรียนจบโทจากเมืองนอกกำลังจะกลับมาแต่งงานกับผม”“ค่ะ แพรวทราบแล้วค่ะ แพรวจะตามสืบให้ท่านประธานเร็ว ๆ เลยค่ะ” เธอตอบรับคำสั่งแล้ว แต่ทำไมเธอรู้สึกว่าท่านประธานเหมือนกำลังบอกเธอเลย ไม่เหมือนคนที่กำลังพูดระบายความอัดอั้นข้างในออกมา ทั้งน้ำเสียงและแววตาที่สื่อออกมา เธอรู้สึกได้ว่าเขาตั้งใจบอกเธอ“ก็ดีครับ
เช้าของอีกวันหนึ่ง พอสรัลมาทำงานก็เรียกเธอเข้าไปในห้องทำงานของเขาทันที ซึ่งเธอก็รู้ดีว่าเขาจะถามเรื่องอะไร แพรววนิตได้เตรียมตัวมาอย่างดีแล้วว่าจะหาทางออกยังไงให้กับเรื่องทั้งหมด ทว่าทั้งที่เตรียมใจมาพูดอยู่แล้วแต่พอมายืนต่อหน้าของเขา เธอก็รู้สึกว่าตัวเองทั้งตื่นเต้นทั้งประหม่าเป็นอย่างมาก “ตกลงเมื่อวานให้ไปตามสืบผลเป็นยังไงบ้าง” เมื่อเธอเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขา ชายหนุ่มก็ไม่อ้อมค้อม เปิดประเด็ดทันที หลังจากเมื่อวานเธอร้องไห้เสร็จ ก็เดินมาหยิบกระเป๋าออกไปจากบริษัททันที โดยไลน์ไปบอกท่านประธานส่วนตัวว่า เธอขออนุญาตออกไปตามหาผู้หญิงในคืนนั้นของเขา แต่ความจริงแล้ว เธอกลับบ้านไปร้องไห้ต่อ ไม่ได้ตามสืบอย่างที่ปากบอกไป “พบผู้หญิงคนนั้นแล้วค่ะ” “นัดมาพบผมหน่อย” “คงไม่ได้ค่ะท่านประธาน ผู้หญิงคนนั้นไม่ขอเปิดเผยตัวค่ะ” “แล้วแบบนี้ผมจะรู้เรื่องได้ยังไงว่าเธอเข้าห้องของผมมาได้ไง” “เรื่องนี้ทางโรงแรมเป็นคนผิดค่ะ นี่กระเช้าจากทางโรงแรมส่งมาขอโทษค่ะ” เธอวางกระเช่ารังนกบนโต๊ะของท่านประธานที่ถือเดินเข้ามาในห้องด้วย โดยเธออ้างว่าเป็นความผิดของทางโรงแรม แล้วกระเช่านี้ก็ไม่ใช่ของทางโรงแรมแต่เป็นเ
1 สัปดาห์ผ่านไปตอนบ่ายระหว่างที่นั่งประชุม เขาก็มองเลขาหน้าหวานใส่แว่นตาหนาเตอะของเขาอยู่ตลอด โดยที่เขาแทบไม่มีสมาธิทำงานเลยสักนิด ในหัวของเขาเอาแต่คิดขอโทษเธอ ที่ไม่สามารถรับผิดชอบเธอได้ แถมเขาเองยังรู้ด้วยว่าเรื่องคืนนั้นเป็นเธอ แต่ทำเป็นไม่รู้เพราะอีกไม่นาน เขาก็จะต้องแต่งงานกับหยาดฟ้า ทว่าดูเธอตอนนี้เอาแต่นั่งจดรายงานการประชุมอย่างตั้งใจ โดยที่เขาแอบคิดไม่ได้ว่าตกลงเธอชอบเขาจริงไหม ถึงได้ทำงานได้อย่างไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่เขากับเธอมีอะไรกันแล้ว“ท่านประธานคิดเห็นว่ายังไงบ้างครับ” หลังจากฝ่ายการตลาดพูดนำเสนอเสร็จก็หันมาถามท่านประธานทันที ทว่าท่านประธานไม่ตอบ เอาแต่หันมามองหน้าเลขา“ท่านประธานครับ” หนึ่งในสมาชิกเรียกท่านประธานอีกครั้ง จนเธอต้องเป็นฝ่ายเรียกท่านประธานเสียเอง“ท่านประธานคะ” เสียงของเธอที่อยู่ใกล้กว่าทำให้เขารู้สึกตัว“ว่าไงครับคุณแพรว”“คุณฉัตรชัยถามท่านประธานนะคะว่าคิดเห็นยังไง สนใจแผนงานที่คุณฉัตรชัยนำเสนอไหมคะ”“อ้อ...” เขาพยักหน้าให้เธอ ก่อนที่จะหันไปมองหน้าฉัตรชัยแล้วมองแผนงานที่โชว์ด้านหน้า“มีสมาธิหน่อยสิคะท่านประธาน เรื่องอื่นเอาไว้ค่อยคิด” เธอกระซิบเบา ๆ ให้ก
ตั้งแต่ตอนนั้นมาเขาก็ใช้งานเธออย่างหนัก ทั้งที่ปกติเธอเป็นคนทำงานถูกต้องแต่เขาก็ใช้ให้ไปแก้ใหม่อยู่อย่างนั้นแหละ สั่งวันนี้ตอนเย็นให้ส่งพรุ่งนี้ตอนเช้าเก้าโมงอยู่แบบนี้ จนเกือบเดือนที่เขาสั่งงานเธอโหดร้าย ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าที่เขาสั่งงานเป็นบ้าเป็นหลังแบบนี้ราวกับว่าจงใจบีบบังคับให้เธอลาออกไปให้พ้นหน้าของเขา แต่สำหรับเขาที่จงใจสั่งงานเธอเยอะขนาดนี้เพราะรู้สึกหงุดหงิดที่เธอทำเฉย ทำเหมือนว่าทั้งสองไม่เคยมีอะไรกัน “อีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงวันแต่งงานคุณสรัลแล้วสิครับ เตรียมตัวไปถึงไหนแล้วครับ” ธงชัยหนึ่งในกรรมการบริหารถามขึ้น หลังจากออกมาจากห้องประชุม “ผมแค่เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวเองครับ ส่วนเรื่องงานแต่งเป็นหน้าที่ของแม่กับหยาดฟ้านะครับ” “เหรอครับ ผมยินดีด้วยนะครับ” “ยังไงวันนั้นคุณธงชัยอย่าลืมไปงานของผมกับหยาดฟ้านะครับ” “แน่นอนครับผมไปแน่ ๆ” ธงชัยบอก แล้วก็พวกกรรมการบริหารคนอื่นก็ชวนสรัลคุยต่อเรื่องงานแต่งงานอีกหน่อย จึงแยกย้ายกันกลับไป “วันที่ผมแต่งงานคุณแพรวก็อย่าลืมไปงานแต่งผมด้วยนะครับ” เขาพูดขึ้น หลังจากที่ทุกคนออกจากห้องประชุมไปหมดแล้ว “ท่านประธานแต่งงานทั้งทีทำไมเลขาอย่างแพร
“อ้อ คุณคิดว่าคืนนั้นเป็นแพรวจริง ๆ เหรอคะ” เธอยังเนียนต่อไป “ไม่คิดบ้างหรือไงว่าในท้องแพรวอาจจะเป็นลูกของคนอื่นก็ได้นี่ค่ะ”“คุณแพรวคิดว่าผมจะไม่ไปสืบที่โรงแรม ดูกล้องวงจรปิดข้างหน้าห้องไม่ได้งั้นเหรอ คุณเลิกโกหกได้แล้ว เรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้วนะ” เธอยังคงนิ่งราวกับว่าครุ่นคิดอะไรอยู่ “ยอมรับแล้วพูดความจริงมาเถอะว่าคุณท้องกับผม” ทุกคำพูดของท่านประธานทำให้ใครอีกคนที่ยังไม่ยอมกลับไปทำงานถึงกับตกใจ หล่อนได้แค่คิดดีใจที่ได้ถ่ายช็อตเด็ด งานนี้คงได้เงินหลายบาทแน่ ๆ“หรือคุณคิดว่าเรื่องที่คุณคิดเรื่องแต่งมาเพื่อโกหกผม ผมจะเชื่อคุณจริง ๆ นะคุณแพรว” เขาพูดกดดันเธอให้ยอมรับความจริง“ก็ได้ค่ะ แพรวยอมรับก็ได้ว่าคืนนั้นเป็นแพรว แล้วเด็กในท้องนี้ก็เป็นลูกของท่านประธาน” ใจหนึ่งของเขาก็อยากให้เธอยืนยันว่าลูกในท้องไม่ใช่ลูกของเขา แต่พอเธอยืนยันมาแล้วเขาต้องคิดหาวิธีรับผิดชอบและเลี้ยงดูลูกของเขาให้ได้“แต่ท่านประธานจะรู้ความจริงไปทำไม ในเมื่อสัปดาห์หน้า ท่านประธานก็ต้องแต่งงานอยู่แล้ว”“แต่ยังไงเด็กในท้องก็ลูกของผม ผมจะไม่รับผิดชอบไม่ได้”“แปลว่าจะรับผิดชอบแค่ลูกยังงั้นหรือคะ”“ผมก็ต้องรับผิดชอบทั้
ถ้าเกิดอะไรกับหยาดฟ้า ก็ต้องมีญาติพี่น้องฝั่งนั้นโผล่หัวมาในงานบ้าง แต่นี่ไม่มีเลย ฉันกลัวว่าจะเป็นอย่างอื่นนะสิงามตา” สุจิราบอกด้วยความร้อนใจ“แล้วจะเอายังไงดีคะ นี่ก็เลยฤกษ์ไปมากแล้วด้วย”“งามตาไปถามสรัลสิว่าโทรหาหนูหยาดฟ้าติดหรือยัง ได้ความยังไงมาบอกฉันด้วย”“ค่ะคุณสุ” งามตารีบเดินไปยังห้องพักที่มีคุณสรัลอยู่ในห้องทันทีพอเข้าไปในห้องก็เห็นสรัลเอาแต่ร้องไห้ พลางมองโทรศัพท์ของตนเองไปด้วย“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณสรัล”“ไปตามแม่มาหาผมที่ครับป้างามตา”“ได้ค่ะ ๆ” แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่งามตาก็รีบวิ่งออกไปหาสุจิราทันที พองามตาไปบอกสุจิราว่าสรัลเรียกให้ไปหา พร้อมรายงานในสิ่งที่ตนเห็น สุจิราก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาลูกชายทันที“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันสรัล” แม่เข้ามาในห้องก็ถามด้วยความร้อนใจ ในตอนที่สุจิราเข้ามา แพรววนิตเลขาของเขาก็อยู่ในห้องด้วย ทำให้แม่แปลกใจเข้าไปใหญ่ แถมนังเลขาที่แม่ไม่ค่อยชอบหน้ายังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าของสรัลลูกชายของเธอด้วย“หยาดฟ้าไม่แต่งงานกับผมแล้วครับแม่”“ทำไมกันสรั
สุจิราและอินทุอรแอบมองแพรววนิตอยู่อีกห้องหนึ่ง ต่างทำหน้าตาสะใจอย่างมากที่กำจัดตัวปัญหาออกไปจากบ้านได้ สุจิราคิดว่ารู้แบบนี้ให้อินทุอรเข้ามาอยู่ในบ้านตั้งนานแล้ว ถ้าจะกำจัดแพรววนิตออกไปได้อย่างง่ายดาย“มันออกบ้านคุณแม่ไปแล้ว แบบนี้อินต้องกลับบ้านไหมคะ”“กลับได้ไง ต้องอยู่ต่อสิ อยู่เจอพี่เขาก่อน แล้วตอนนั้นแม่จะหลีกทางให้ เพื่อว่าแม่จะมีหลานชายน่ารัก ๆ ให้อุ้ม”“คุณแม่พูดอะไรก็ไม่รู้” อินทุอรทำเขิน ทั้งที่ในใจระริกระรี้มาก ที่จะได้เป็นเมียของพี่สรัล“เอาแบบนี้ ๆ หนูอินขนเสื้อผ้าไปไว้บนห้องพี่เขาก่อน”“ให้อินขนไปเองหรือคะ คนรับใช้ไม่มีเลยหรือคะ”“ก็พอดีช่วงนี้แม่ใช้งานนังแพรวมันอย่างเดียวไง คนรับใช้ในบ้านก็ให้กลับบ้านไปหมดแล้ว นี่งามตาก็มาลากะทันหันอีก หนูอินก็ขนเองไปก่อนนะลูก” ท่านบอกอย่างเอ็นดู“ไม่เอาค่ะคุณแม่ อินไม่เคยทำอะไรเลยนะคะ จะให้อินมายกของหนัก ๆ ได้ไง นี่กระเป๋าอินก็มีตั้งหลายใบ”“แล้วจะทำยังไงล่ะ คนใช้บ้านแม่ไม่มีแล้ว”“ก็คุณแม่ไงค่ะ คุณแม่ก็ขนขึ้นไปให้อินหน่อย” อินทุอรออกปากสั่ง“ฮะ...
สรัลเดินทางไปดูโรงงานที่ต่างจังหวัดที่เขากำลังสร้างใหม่ในตอนนี้ เขามีแผนที่จะผลิตเครื่องดื่มอีกมากมาย โรงงานเดิมที่มีอยู่ในตอนนี้มันไม่พอต่อการผลิต เขาจึงต้องสร้างโรงงานใหม่ สองวันมานี้เขาจึงต้องลงมาดูโรงงานด้วยตัวของตนเอง ทุกทีเขาจะมีเลขาอย่างแพรววนิตติดตามมาด้วยแต่คราวนี้เธอไม่ได้เป็นเลขาเขาเหมือนแต่ก่อน เลยไม่ได้มาด้วยกันแม้ว่าเขาจะมาทำงานที่ต่างจังหวัดแต่หัวใจของเขาเอาแต่คิดถึงคนที่เขานอนกกนอนกอดทุกคืนวัน พอห่างกันแค่สองวันเขารู้สึกจะขาดใจตาย จนต้องรีบสั่งงานให้กับลูกน้องที่รับหน้าที่มาควบคุมการสร้างโรงงานที่นี่และเขาก็รีบขับรถยนต์มุ่งหน้ากลับไปหาคนที่เขาเรียกว่าภรรยานอกสมรสเขาขับรถยนต์มาในกรุงเทพฯ กำลังขับมุ่งหน้ากลับบ้านแต่เลขาคนใหม่ของเขาโทรมาบอกว่าลูกค้าต้องการคุยด้วยและส่งโลเคชั่นสถานที่นัดพบมาให้ เขาจึงต้องเลี้ยวรถไปหาลูกค้าก่อน แม้ว่าเขาจะคิดถึงคนที่บ้านมากแค่ไหนก็ตามชายหนุ่มเข้ามาก็รีบคุยงานกับลูกค้าทันทีเกี่ยวกับรายละเอียดต่าง ๆ จนลูกค้าสนใจที่จะมาผลิตแบรนด์เครื่องดื่มที่บริษัทของเขา บริษัทของเขารับผลิตเครื่องดื่มและบริษัทของเขาเ
“ขึ้นมาเร็วหึงฉันเหรอ” เขาเข้ามาในห้องก็ถามเธอทันที พร้อมกับถือของกินขึ้นมาไว้บนห้องด้วย“ทำไมแพรวจะต้องไปหึงคุณด้วยคะ” เธอเงยหน้ามาตอบเขา แล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์อะไรในมือถือต่อ“ก็เธอแอบชอบฉันไง ก็จะต้องหึงเป็นธรรมดา” เขาพูดอย่างภูมิใจ เธอเลยวางโทรศัพท์ข้างเตียงถามเขากลับไป “แพรวมีสิทธิ์หึงด้วยหรือคะ”“ไม่มีสิทธิ์หึงเพราะเธอเป็นแค่...”“ภรรยานอกสมรสยังงั้นสิ” เธอได้ยินเขากับแม่พูดจนจำได้ขึ้นใจ เลยพูดแทรกเขาขึ้นมาที่เขายังพูดไม่จบประโยค“เออ! จำได้ก็ดี”“แพรวจำได้ค่ะว่าแพรวเป็นใคร แต่แพรวก็มีสิทธิ์เรียกร้องเหมือนกัน”“สิทธิ์อะไรของเธอ”“ก็สิทธิ์ที่แพรวเป็นภรรยานอกสมรสไงคะ”“งั้นจะเรียกร้องอะไร”“แพรวเป็นภรรยานอกสมรสของคุณ คุณก็ต้องให้เงินแพรวใช้”“เรื่องเงินฉันไม่มีปัญหา แต่เธอต้องรับผิดชอบที่เป็นคนส่งวิดีโอไปให้หยาดฟ้าดู ทั้งที่ปากบอกว่าไม่อยากให้ฉันรับผิดชอบ แต่มาคิดทำสกปรกแบบนี้ก็อย่าหวังจะได้เงินจากฉันอีกเลย เงินล้านหนึ่งที่ให้ไปก็มากพอแล้ว”“แพรวบอกแพรวไม่ได้ส่งไงคะ”“แล้วใ
กางเกงขาสั้นที่สวมใส่อยู่ก็โดนเขาถอดออกพร้อมกางเกงชั้นในของเธอเรียบร้อย เขาเอามือไปสัมผัสส่วนสงวนของเธอลูบคลึงไปมาพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ยังซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ มือของเขาอีกข้างของเขาก็จับทรวงอก พร้อมบดขยี้เม็ดบัวไปมา“อื้อ คุณสรัล” เธอกระเส่าออกมาด้วยความเสียว ยิ่งตอนนี้เขาเอานิ้วมือเข้าไปในส่วนสงวนเธอก็ยิ่งครางกระเส่ามากยิ่งขึ้น“ฉันจะลงโทษเธอให้หนัก ๆ เลย จะเอาให้เธอน้ำหมดตัว”“อ๊าส์ คุณสรัล” เธอครางกระเส่าออกมาอีก เมื่อเขาใส่น้ำเข้าออกไม่ยั้ง จนร่างกายของเธอมันแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ จนสุดท้ายเขาก็นำพาให้เธอสุขสมไปก่อนหนึ่งครั้ง“คราวนี้ตาฉันบ้างนะ” เขาเอาตัวตนของเขาใส่เข้ามาในตัวของเธออย่างง่าย โดยที่เธอยังคงนั่งคร่อมเขา หันหลังให้เขาอยู่ ชายหนุ่มสวนความใหญ่โตเข้ามาช้า ๆ อย่างไม่รุนแรง“อื้อ คุณสรัล” เธอครางเสียงหวานเขาเร่งกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่องด้วยความมัน จากนั้นเขาก็เปลี่ยนท่าทางโดยให้เธอไปจับที่ขอบอ่างจากุกซี่ โดยที่เขาก็เข้าไปหาเธอจากทางด้านหลัง นำพาตัวตนของเขาเข้าไปในตัวของเธอ แม้ว่าอยากจะรุนแรงมากขนาดไหน แต่เขารู้
ทั้งวันเขาทำงานแทบไม่รู้เรื่อง วันทั้งวันเขาคิดถึงแต่ภรรยานอกสมรสของเขา ทุกทีมาทำงานต้องได้เห็นหน้ากันทุกวัน แต่วันนี้ไม่ได้เห็นเขาก็รู้สึกแปลก ๆ แถมรสรักเร่าร้อนของเมื่อคืนก็ทำให้เขาคิดวนเวียนอยู่ตลอดทั้งวัน จนเขาไม่มีสมาธิทำงานอย่างมากเพราะมัวแต่คิดถึงภรรยานอกสมรสอยู่นั้นแหละชายหนุ่มจึงต้องพยายามสลัดเธอให้ออกจากหัว พยายามคิดว่าเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้แต่งงานกับคนที่รัก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังติดต่อหยาดฟ้าไม่ได้ จึงทำให้เขาโมโหเธอเข้าไปใหญ่ จะต้องคิดหาวิธีให้เธอรับผิดชอบในสิ่งที่ทำเอาไว้อย่างสาสมเลิกงานเขาก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที ทั้งที่เขาไม่ได้เป็นคนตรงเวลาขนาดนั้น ปกติจะต้องทำงานเกินเวลาตลอด แต่ครั้งนี้เขาอยากจะกลับไปลงโทษตัวต้นเหตุของเขาเหลือเกิน พอคิดว่าจะลงโทษยังไง ความใหญ่โตของเขามันก็ขยายใหญ่ขึ้นมา สรัลเลยต้องบอกลูกชายของเขาว่าให้อดทนรอหน่อย เดี๋ยวได้อิ่มแน่ ๆ“คุณสรัลกลับมาแล้วคะคุณสุ” งามตารีบมารายงานเสียงดังทันที เมื่อสรัลกลับบ้านมาสุจิราจึงรีบเดินออกมาต้อนรับลูกชายที่หน้าบ้าน “เป็นไงทำงานเหนื่อยไหมลูก”“นิดหน่
“หึ คิดที่จะมาเป็นภรรยาของสรัสแต่แค่ฉันใช้ซักผ้ายังทำเป็นอิดออดแบบนี้ แค่ภรรยานอกสมรสก็ไม่คู่ควร แล้วอย่าหวังจะเป็นภรรยาในสมรสเลยนะ ยิ่งไม่คู่ควรไปใหญ่” เมื่อแพรววนิตไม่ยอมทำงานตามที่สั่งง่าย ๆ สุจิราเลยหาเรื่องการเป็นภรรยาที่ดีแทน“ค่ะ แพรวซักให้ก็ได้ค่ะ แค่ซักผ้าเอง” เธอลากเสียงยาว“งั้นกินข้าวเสร็จก็ล้างจานด้วย ล้างเสร็จมาซักผ้าต่อเข้าใจไหม”“ค่ะ...เข้าใจค่ะ”“เข้าใจก็ดี” สุจิราเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจ ที่ได้หาเรื่องแกล้งแพรววนิตได้ ถึงแม้ว่าลูกชายของสุจิราจะเข้ามาขอร้องก่อนออกไปทำงานว่า...“แม่ครับ ยังไงแพรวอยู่บ้าน แม่ก็อย่าไปใช้แพรวทำงานหนัก ๆ มากนะครับ ยังไงลูกในท้องก็เป็นลูกของผม” “แม่รู้แล้วนะ เห็นแม่เป็นนางยักษ์นางมารหรือไง” “แม่ของสรัลเป็นนางฟ้าครับ” เขาว่าแล้วเข้าไปกอดเอาใจแม่ของเขา ที่นั่งในห้องนั่งเล่น“แต่จะให้อยู่บ้านสบาย ๆ ไม่ได้นะ อย่างน้อยก็ช่วยหยิบจับนู้นนี้นิดหน่อย สรัลคงไม่ว่าแม่นะ” “ไม่ว่าหรอกครับเพราะผมรู้ว่าแม่จะต้องนึกถึงหลาน
“เห็นไหมแค่นี้เอง เธอยังสู้แรงฉันไม่ได้เลย” เขาเงยหน้ามาจากซอกคอขาวของเธอ ก่อนจะพ่นคำดูถูกมาให้ เธอจึงมีแรงฮึดผลักเขาออกก่อนที่จะฟาดฝ่ามือลงไปที่แก้มของเขาอย่างแรง“นี่ไง ทำไมแพรวจะทำไม่ได้”“นี่กล้าตบหน้าฉันเหรอ”“ค่ะ” พอหญิงสาวพูดจบ เขาก็คว้าเธอเข้าไปกดจูบเอาไว้ จูบบดขยี้จนเธอหายใจแทบไม่ออก พยายามดันเขาออกให้สุดแรง พอออกจากการโดนเขาจูบมาได้ เธอก็ฟาดมือลงไปที่หน้าของเขาอีกอย่างแรง“แพรว!”“คุณจูบฉันอีก ฉันก็จะตบคุณอีก”“งั้นเหรอ” เขาจับเธอโยนไปที่เตียงนอนอย่างไม่ทะนุถนอม อย่างไม่นึกถึงว่าลูกอยู่ในท้อง “ถ้ายังขัดขืนฉันอีกก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย” หน้าตาของเขาเหี้ยมโหดอย่างเอาจริง เขาถอดเสื้อผ้าออกจากตัวเขาจนหมด เผยให้เห็นความใหญ่โตที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นแพรววนิตหน้าตาร้อนผ่าวเมื่อได้เห็นความใหญ่โตตรงหน้าอย่างชัดเจน โดยที่ไฟไม่มืดสนิทแบบคืนนั้น“แพรวกำลังท้องลูกของคุณอยู่นะคะ อย่าทำอะไรแพรวเลยนะ” เธอถึงขั้นยกมือไหว้ ขอร้องเขาอย่างกลัว ๆ“ก็อย่าขัดขืน ยอมฉันดี ๆ แล้วจะไม่เจ็บตัว” เขาว่าแล้วลงมาซุกไซ้ตามเนื้อตัวข
“ถ้าไม่แต่งอย่าหวังว่าคลอดลูกมาจะได้อยู่กับลูกเลย เธอจะต้องชดใช้ฉันทั้งหมด!” คำพูดของเขาทำให้แพรววนิตต้องจำยอมเข้าพิธีมงคลสมรสกับเขาอย่างเสียไม่ได้เพราะว่ากลัวว่าคลอดลูกออกมาแล้วจะไม่ได้อยู่กับลูก ซึ่งคนมีเงินอย่างเขาทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ต่างจากเธอที่เงินไม่หนา แถมครอบครัวก็ไม่ได้ซัพพอร์ตชีวิตของเธอ แพรววนิตจึงต้องเลือกที่จะแต่งงานกับเขา แม้ว่าจะเป็นแค่ภรรยานอกสมรสของเขา แต่อย่างน้อยเธอก็ยังได้แต่งงาน แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้เขาจะจัดมาเพื่อเขากับคุณหยาดฟ้าก็ตามพิธีที่จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการได้ทุกลดขั้นตอนลง เหลือเพียงพิธีของพระสงฆ์และรดน้ำสังข์เพียงเท่านั้น พิธีอื่น ๆ ที่เตรียมกันเอาไว้ก็ถูกยกเลิกไปหมด ทุกอย่างที่ทำเหมือนทำเพียงแค่ผักชีมาโรยหน้าเท่านั้น ทำเพียงไม่ให้คุณสุจิราได้ขายขี้หน้าที่จะต้องยกเลิกงานแต่ง แม้ว่าจะเห็นสายตามองมาที่เจ้าสาวแล้วจะพากันซุบซิบก็ตามคนในบริษัทก็จำได้ดีว่าเธอเป็นเลขาของเขา ได้แต่มองหน้ากันอย่างแปลกใจทว่าไม่ได้กล้ามาถามกันตรง ๆ ว่าทำไมเจ้าสาวของท่านประธานถึงได้เป็นเลขาแว่นตาหนาเตอะอย่างเธอได้ ทุ
ถ้าเกิดอะไรกับหยาดฟ้า ก็ต้องมีญาติพี่น้องฝั่งนั้นโผล่หัวมาในงานบ้าง แต่นี่ไม่มีเลย ฉันกลัวว่าจะเป็นอย่างอื่นนะสิงามตา” สุจิราบอกด้วยความร้อนใจ“แล้วจะเอายังไงดีคะ นี่ก็เลยฤกษ์ไปมากแล้วด้วย”“งามตาไปถามสรัลสิว่าโทรหาหนูหยาดฟ้าติดหรือยัง ได้ความยังไงมาบอกฉันด้วย”“ค่ะคุณสุ” งามตารีบเดินไปยังห้องพักที่มีคุณสรัลอยู่ในห้องทันทีพอเข้าไปในห้องก็เห็นสรัลเอาแต่ร้องไห้ พลางมองโทรศัพท์ของตนเองไปด้วย“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณสรัล”“ไปตามแม่มาหาผมที่ครับป้างามตา”“ได้ค่ะ ๆ” แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่งามตาก็รีบวิ่งออกไปหาสุจิราทันที พองามตาไปบอกสุจิราว่าสรัลเรียกให้ไปหา พร้อมรายงานในสิ่งที่ตนเห็น สุจิราก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาลูกชายทันที“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันสรัล” แม่เข้ามาในห้องก็ถามด้วยความร้อนใจ ในตอนที่สุจิราเข้ามา แพรววนิตเลขาของเขาก็อยู่ในห้องด้วย ทำให้แม่แปลกใจเข้าไปใหญ่ แถมนังเลขาที่แม่ไม่ค่อยชอบหน้ายังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าของสรัลลูกชายของเธอด้วย“หยาดฟ้าไม่แต่งงานกับผมแล้วครับแม่”“ทำไมกันสรั