บทที่ 1 คืนรัญจวนกับสาวปริศนา (1)

ความเจ็บปวดที่แทรกเข้ามาในส่วนสงวนของแพรววนิต จนทำให้เธอเจ็บปวด จนน้ำตาไหลลงมาหางตาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ร่างกายเปลือยเปล่าของคนทั้งสองได้ดำเนินกันไปอย่างต่อเนื่อง โดยอวัยวะความเป็นชายของเขายังคงอยู่ในตัวของเธอ แพรววนิตมาไกลเกินกว่าที่จะร้องห้ามเขาเพราะอารมณ์ของเธอตอนนี้มันเตลิดไปไกลมากแล้ว

 “อ๊าส์ คุณสรัล” จากที่ตอนแรกแพรววนิตรู้สึกเจ็บจนร้องไห้ออกมา ทว่าเพียงไม่นาน เขาก็นำพาให้เธอเสียวซ่าน จนต้องเอี้ยวมือไปกอดคอของเขาเอาไว้พร้อมกับขาของเธอที่รัดเกี่ยวสะโพกของเขาแน่นราวกับว่าไม่อยากให้เขาถอดถอนแกนกายของเขาออกไป

 แม้ว่าภายในห้องของเขามันจะมืดมาก จนมองใบหน้าของคนที่ร่วมหลับนอนไม่เห็น ทว่าเสียงหวานที่เป่งออกมา เขาก็มั่นใจว่าคนที่เขาหลับนอนด้วยจะต้องสวยมากน่าดูเพราะไม่ใช่น้ำเสียงที่หวานอย่างเดียว แต่กลิ่นกายของเธอยังหอมหวานราวกับขนม สรัลเลยอดที่จะซูดดมกลิ่นกายและฟัดไปตามเนื้อตัวอย่างบ้าคลั่งไม่ได้

 เขากระแทกกระทั้นเข้าไปในสงวนของเธอเพื่อตั้งใจเอาใจสาวที่ตนกำลังร่วมหลับนอนด้วย แม้จะรู้ว่าหญิงสาวที่ร่วมหลับน้อยด้วยจะเป็นครั้งแรก แต่เขาที่โดนยาปลุกเซ็กส์มาไม่อาจจะเบามือให้เธอได้ ทำได้เพียงกอดจูบ ปลอบประโลมสาวเจ้าเท่านั้น

 แม้ว่าแพรววนิตจะรู้สึกผิดอยู่เต็มหัวใจ ที่มานอนอ้าขาให้แฟนชาวบ้านทำรักได้อย่างดุเดือดแบบนี้ แถมเขายังขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายของเธออีกด้วย เธอได้แต่คิดในใจว่าไม่น่าลองเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลย ทั้งที่รู้ว่าถ้ากินไปมันจะเมา แต่เธอก็อยากจะลองดู ทว่าสุดท้ายกินไปแค่แก้วเดียวก็รู้สึกว่าตนเองเมาแล้ว แพรววนิตเลยถือวิสาสะมานอนพักในห้องของเจ้านายที่ตนเองเป็นคนเปิดเอาไว้ให้

 โดยเธอตั้งนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์เอาไว้ว่าขอเพียงมานอนพักแค่ครึ่งชั่วโมงแล้วจะรีบออกไป เมื่อรู้สึกว่าตนเองได้สางเมาแล้ว ทว่าพอนอนไปได้สักพัก ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลย ข้างเตียงนอนก็มีใครสักคนล้มตัวลงนอนลงมา โดยเธอรู้สึกได้ว่าร่างกายของคนข้าง ๆ ไร้เสื้อผ้าสวมใส่ บนตัวของเขารู้สึกว่าจะมีน้ำเกาะอยู่ แม้ว่าแพรววนิตจะเมายังไม่สางเท่าไร แต่กลิ่นกายของเขา เธอก็จำได้ดีว่าเป็นสรัล ท่านประธานเจ้านายของเธอ

 ต่อมาเมื่อทั้งสองได้ใกล้ชิดกัน ซึ่งอีกคนเมา อีกคนโดนยาปลุกเซ็กส์ ก็พลอยทำให้ทั้งสองไม่มีการยั้งคิด จนตอนนี้ร่างกายของทั้งสองไม่อาจละไปจากกันได้ บทเพลงรักของเขาและเธอยังดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ เสียงหวานของเธอก็ครางพร้อมเรียกชื่อของเขาไม่หยุด ชายหนุ่มเองก็เสพสุขบนตัวของร่างกายสาวปริศนา เขาโยกจนเธอหัวสั่นหัวขอนไปหมด

 จนกระทั่งสิบห้านาทีต่อมา เสียงหวานของเธอก็ครางออกมาอีกครั้งราวกับว่าจะขาดใจ ทว่าในร่างกายของเธอมันกับตอดเขาอย่างหนึบหนับ สรัลจึงเข้าใจได้ว่าหญิงสาวใต้ร่างได้ถูกเขานำพาไปอย่างมีความสุข จนเขาเองก็ไม่อาจจะอดกั้นเอาไว้ต่อได้ สรัลรีบเร่งเครื่องและไม่นานเขาก็เสร็จตามเธอไปติด ๆ อย่างมีความสุข ทว่าฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์มันยังไม่หมดเพียงแค่ยกเดียว ในค่ำคืนนี้เขาใช้ร่างสาวปริศนามาปรนเปรอเขาให้อย่างนำใจ จนไม่รู้ว่าเขาและเธอสุขสมกันไปกี่ยก ทว่าสิ่งเดียวที่กำลังมาเปลี่ยนชีวิตของเขาและเธอไปตลอดกาล ก็คือก้อนเลือดที่พวกเขาไม่อาจจะปฏิเสธหนีความจริงไปได้

 เช้าวันต่อมาสรัลตื่นนอนมาในห้องพักของโรงแรม ที่เขาให้เลขาของเขาเป็นคนเปิดห้องเป็นประจำ ทุกครั้งที่มีการจัดงานเลี้ยง ซึ่งเมื่อคืนก็เป็นงานเลี้ยงครบรอบของบริษัท ที่เขาได้จัดขึ้นเป็นประจำทุกปี สรัลก็ให้เลขาของเขาเปิดห้องเอาไว้เช่นกัน เผื่อว่าเวลาที่เขาเมา จนขับรถกลับบ้านไม่ไหว เขาจะนอนที่นี่ไปเลย ครั้งนี้ก็เหมือนกัน

 เช้านี้ที่เขาตื่นมามันรู้สึกเบาตัวเป็นอย่างมาก แม้ว่าเมื่อคืนเขาจะออกแรงไปไม่น้อย แต่มันทำให้เขากระชุ่มกระชวย ร่างกายสดชื่นเป็นอย่างมาก ทว่าเขาก็รู้ดีว่าที่ร่างกายของเขามันเบาหวิวและสดชื่นมากขนาดนี้เป็นเพราะผู้หญิงคนเมื่อคืน แต่ว่าข้างกายของเขาตอนนี้ไร้เงาของผู้หญิงเมื่อคืนนี้แล้ว

 ชายหนุ่มได้แต่นอนครุ่นคิดบนที่นอนว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงได้โดนยาปลุกเซ็กส์บ้า ๆ นั้นได้ แล้วก็ช่างบังเอิญที่เขาขึ้นมาบนห้องนอนที่เขาให้เลขาของเขาเปิดเอาไว้ให้กับมีผู้หญิงปริศนาอยู่ในนั้นด้วย เขาที่ควบคุมร่างกายของตัวเองเอาไว้ไม่ไหว เมื่อร่างกายของเขาได้โดนตัวของผู้หญิงที่อยู่บนที่นอนมันก็นำพาให้อารมณ์ของเขาที่ควบคุมเอาไว้เตลิดเปิดเปิงไปไกลแสนไกล จนเขาเองก็ลืมที่จะป้องกัน

 สรัลก้าวขาลงจากเตียงนอนก็รู้สึกว่าเท้าของเขาเหยียบเข้ากับอะไรไม่รู้ ชายหนุ่มจึงยกเท้าขึ้นมา จึงพบว่าที่พื้นมีสร้อยข้อมือของผู้หญิงทำหล่นเอาไว้อยู่ และเขาก็จำได้ดีเพราะสร้อยข้อมืออันนี้เขาทำให้วันเกิดของเลขาของเขา ซึ่งมันจะมีเพียงอันเดียวในโลก ไม่มีทางที่จะซ้ำได้อย่างแน่นอน และชื่อที่สลักลงที่สร้อยข้อมือก็ชัดเจนแล้วว่า...เจ้าของสร้อยข้อมือนี้เป็นใคร ถ้าไม่ใช่แพรววนิตเลขาส่วนตัวของเขา