บทที่ 3 ภรรยานอกสมรส (3)

ถ้าเกิดอะไรกับหยาดฟ้า ก็ต้องมีญาติพี่น้องฝั่งนั้นโผล่หัวมาในงานบ้าง แต่นี่ไม่มีเลย ฉันกลัวว่าจะเป็นอย่างอื่นนะสิงามตา” สุจิราบอกด้วยความร้อนใจ

“แล้วจะเอายังไงดีคะ นี่ก็เลยฤกษ์ไปมากแล้วด้วย”

“งามตาไปถามสรัลสิว่าโทรหาหนูหยาดฟ้าติดหรือยัง ได้ความยังไงมาบอกฉันด้วย”

“ค่ะคุณสุ” งามตารีบเดินไปยังห้องพักที่มีคุณสรัลอยู่ในห้องทันที

พอเข้าไปในห้องก็เห็นสรัลเอาแต่ร้องไห้ พลางมองโทรศัพท์ของตนเองไปด้วย

“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณสรัล”

“ไปตามแม่มาหาผมที่ครับป้างามตา”

“ได้ค่ะ ๆ” แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่งามตาก็รีบวิ่งออกไปหาสุจิราทันที พองามตาไปบอกสุจิราว่าสรัลเรียกให้ไปหา พร้อมรายงานในสิ่งที่ตนเห็น สุจิราก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาลูกชายทันที

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันสรัล” แม่เข้ามาในห้องก็ถามด้วยความร้อนใจ ในตอนที่สุจิราเข้ามา แพรววนิตเลขาของเขาก็อยู่ในห้องด้วย ทำให้แม่แปลกใจเข้าไปใหญ่ แถมนังเลขาที่แม่ไม่ค่อยชอบหน้ายังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าของสรัลลูกชายของเธอด้วย

“หยาดฟ้าไม่แต่งงานกับผมแล้วครับแม่”

“ทำไมกันสรัล”

“ก็เพราะเลขาหน้าด้านของผมไงแม่ ที่จ้องจะจับผม ปากบอกไม่ต้องให้รับผิดชอบ แต่ดูสิ่งที่ทำสิ นี่เขาเรียกว่าต้องการให้รับผิดชอบ”

“นี่มันอะไรกัน” สุจิรายังคงไม่เข้าใจ

“แต่แพรวไม่ได้ส่งคลิปนั้นไปให้คุณหยาดฟ้าจริง ๆ นะคะท่านประธาน”

“ไม่ได้ส่งแล้วใครจะส่ง คนที่ได้ผลประโยชน์ที่สุดก็คือเธอไม่ใช่เหรอแพรว” เขาตวาดกลับไป แถมสรรพนามการเรียกเลขาของเขาก็เปลี่ยนไปด้วย

“แพรวไม่ได้ส่งจริง ๆ ค่ะ”

“รังเกียจที่ฉันให้เธอเป็นได้แค่ภรรยานอกสมรสหรือไง อยากจะเป็นเมียแต่งออกหน้าออกตางั้นเหรอ” เขาดึงแขนของเธอมา บีบรัดอย่างแน่น

“โอ๊ย...เจ็บนะคะท่านประธาน” เธอพยายามเอาแขนของเขาที่บีบออกแต่ไม่เป็นผล

“นี่อะไรกัน ใครก็ได้ช่วยอธิบายให้ฟังหน่อย” สุจิราพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“จะมีอะไรล่ะครับ ก็ผู้หญิงคนนี้เอาเรื่องที่ท้องกับผมไปบอกหยาดฟ้าไง หยาดฟ้าถึงไม่แต่งงานกับผม” เขาบอกแม่ของเขาทั้งที่ยังคงบีบแขนของเธออย่างแรงเหมือนเดิม และมันเหมือนว่าจะแรงมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

“อะไรนะ” สุจิราแทบจะเป็นลม ดีที่งามตาเข้ามาช่วยประคองเอาไว้ได้ แล้วพาไปนั่งที่โซฟา

“นี่ไงครับ หลักฐานที่หยาดฟ้าส่งมา ก่อนที่จะบล็อกผมไป” เขาส่งไปให้แม่ดู งามตาเป็นฝ่ายรับมา แล้วเดินเอาไปให้สุจิราผู้เป็นเจ้านายดู

ในคลิปเป็นภาพที่ทั้งสองยืนคุยกันอยู่ที่ลานจอดรถยนต์ของโรงพยาบาล ยิ่งดูคลิปสุจิราก็ยิ่งจะเป็นลม จนงามตาต้องเอายาดมมาให้สุจิราดมทันที

“เป็นเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม แขกในงานถึงไม่มีฝั่งของหยาดฟ้าเลย”

“แสดงว่าเรื่องนี้หยาดฟ้าต้องรู้ตั้งนานแล้ว ถึงไม่มีแขกฝั่งหยาดฟ้ามางานเลย” เขาหันกลับไปพูดกับแม่

“ก็ใช่นะสิ สรัลทำหยาดฟ้าเสียใจ ไปทำผู้หญิงท้อง เป็นแม่ก็ต้องทำแบบนี้” ถึงปากจะต่อว่าลูกชายแต่สายตาของสุจิราเอาแต่จับจ้องไปยังเลขาของลูกชายที่เป็นตัวตนเหตุในครั้งนี้

“ผมไม่ได้ตั้งใจ”

“หึ แกคงจะยั่วยวนลูกชายฉันสินะ ถึงทำให้ลูกชายของฉันไปเอากรวดอย่างแกได้”

“แพรวไม่ได้ยั่วยวนนะคะคุณสุ ทุกอย่างแพรวไม่ได้ตั้งใจ”

“ไม่ต้องมาพูด แกตั้งใจจับลูกชายของฉัน แล้วแบบนี้จะทำยังไงดี” สุจิราเอ่ยถามอย่างหมดหวังเพราะรู้ว่ายังไงหยาดฟ้าก็ไม่มาแล้ว แม้แต่แขกในงานที่เป็นญาติของหยาดฟ้าก็ไม่มี นี่แสดงว่าหยาดฟ้าเตรียมตัวมาที่จะฉีกหน้าครอบครัวของสุจิราให้ขายขี้หน้า โทษฐานที่ทำให้หยาดฟ้าเสียใจ

“แม่ไม่ยอมให้ยกเลิกงานแต่งงานหรอกนะ แม่ไม่อยากขายหน้า”

“แต่หยาดฟ้าเขาไม่มาแต่งงานกับผมแล้ว จะไม่ยกเลิกได้ยังไงครับแม่”

“ได้สิ ก็ให้เลขาที่ท้องกับแกแต่งงานกับแกแทนไง อยากเป็นนักนี่ภรรยาของท่านประธาน ก็ให้มันเป็นให้สมใจเลย แต่จะเป็นได้แค่ภรรยานอกสมรสเท่านั้นแหละเพราะแม่จะไม่ให้จดทะเบียนสมรสด้วย” สุจิราออกคำสั่ง

“แพรวไม่ได้อยากเป็นภรรยานอกสมรสนะคะ แล้วแพรวไม่ได้อยากแต่งงานกับท่านประธานด้วยค่ะ” เธอบอกทั้งน้ำตา

“คิดว่าที่พูดมาฉันจะเชื่อเหรอ เธอแอบรักฉันมาตั้งนานแล้วนี่ คิดว่าฉันดูไม่ออกหรือไง” เขาดึงแพรววนิตเข้ามาบีบแขนด้วยความโมโหอีกครั้ง

“ใช่ค่ะแพรวแอบรักท่านประธานจริง ๆ แต่แพรวไม่ได้อยากจะครอบครองท่านประธานมาเป็นของตนเองนี่ค่ะ” เธอบอกเขาทั้งน้ำตา

“ไม่ต้องทำมาบีบน้ำตา ฉันไม่เชื่อคำพูดอะไรของเธอแล้วแพรววนิต ยังไงเธอก็ท้องลูกของฉันแล้วก็แต่งงานเป็นภรรยานอกสมรสของฉันไปเลย” เขาลากเธอพาเข้าไปในอีกห้องหนึ่งเพื่อจะได้แต่งตัวเป็นเจ้าสาว

“แพรวไม่แต่งกับท่านประธาน” เธอปฏิเสธ

“ถ้าไม่แต่งอย่าหวังว่าคลอดลูกมาจะได้อยู่กับลูกเลย เธอจะต้องชดใช้ฉันทั้งหมด!”