“อ้อ คุณคิดว่าคืนนั้นเป็นแพรวจริง ๆ เหรอคะ” เธอยังเนียนต่อไป “ไม่คิดบ้างหรือไงว่าในท้องแพรวอาจจะเป็นลูกของคนอื่นก็ได้นี่ค่ะ”
“คุณแพรวคิดว่าผมจะไม่ไปสืบที่โรงแรม ดูกล้องวงจรปิดข้างหน้าห้องไม่ได้งั้นเหรอ คุณเลิกโกหกได้แล้ว เรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้วนะ”
เธอยังคงนิ่งราวกับว่าครุ่นคิดอะไรอยู่
“ยอมรับแล้วพูดความจริงมาเถอะว่าคุณท้องกับผม” ทุกคำพูดของท่านประธานทำให้ใครอีกคนที่ยังไม่ยอมกลับไปทำงานถึงกับตกใจ หล่อนได้แค่คิดดีใจที่ได้ถ่ายช็อตเด็ด งานนี้คงได้เงินหลายบาทแน่ ๆ
“หรือคุณคิดว่าเรื่องที่คุณคิดเรื่องแต่งมาเพื่อโกหกผม ผมจะเชื่อคุณจริง ๆ นะคุณแพรว” เขาพูดกดดันเธอให้ยอมรับความจริง
“ก็ได้ค่ะ แพรวยอมรับก็ได้ว่าคืนนั้นเป็นแพรว แล้วเด็กในท้องนี้ก็เป็นลูกของท่านประธาน” ใจหนึ่งของเขาก็อยากให้เธอยืนยันว่าลูกในท้องไม่ใช่ลูกของเขา แต่พอเธอยืนยันมาแล้วเขาต้องคิดหาวิธีรับผิดชอบและเลี้ยงดูลูกของเขาให้ได้
“แต่ท่านประธานจะรู้ความจริงไปทำไม ในเมื่อสัปดาห์หน้า ท่านประธานก็ต้องแต่งงานอยู่แล้ว”
“แต่ยังไงเด็กในท้องก็ลูกของผม ผมจะไม่รับผิดชอบไม่ได้”
“แปลว่าจะรับผิดชอบแค่ลูกยังงั้นหรือคะ”
“ผมก็ต้องรับผิดชอบทั้งสองอย่างอยู่แล้ว แต่จะให้มาแต่งงานออกหน้าออกตาไม่ได้ คุณแพรวก็เป็นภรรยานอกสมรสของผมไปแล้วกัน เดี๋ยวผมจะหาบ้านให้คุณกับลูกอยู่อย่างสุขสบาย งานไม่ต้องทำแล้ว เดี๋ยวผมจะเลี้ยงเอง”
“ขอบคุณท่านประธานมากนะคะที่คิดจะรับผิดชอบ แต่แพรวไม่อยากเป็นภรรยานอกสมรสของใคร แพรวไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นเมียเก็บเมียน้อย”
“แล้วคุณจะให้ผมรับผิดชอบแต่งงานจดทะเบียนกับคุณหรือครับคุณแพรว คุณก็รู้ว่าผมจะแต่งงานกับหยาดฟ้าในสัปดาห์หน้า แล้วคุณก็น่าจะรู้ว่าผมรักหยาดฟ้ามากขนาดไหน”
“แพรวรู้ค่ะว่าคุณจะแต่งงาน แล้วคุณก็รักคุณหยาดฟ้ามาก แต่ช่วยเข้าใจหน่อยนะคะว่าแพรวไม่ได้เป็นเมียน้อยเมียเก็บของคุณ”
“ผมไม่ได้ให้คุณเป็นเมียน้อยเมียเก็บ ผมให้คุณเป็นภรรยานอกสมรสของผม”
“มันก็แค่คำพูดสวยหรูนะคะท่านประธาน ความหมายบ้าน ๆ ก็คือท่านประธานจะให้แพรวเป็นเมียน้อย เป็นเมียเก็บของท่านประธานนั้นแหละค่ะ”
“แล้วจะให้ผมทำยังไง ผมก็อยากจะรับผิดชอบคุณกับลูก”
“คุณไม่ต้องมารับผิดชอบแพรวหรอกค่ะ แค่คุณรับผิดชอบลูก ส่งเงินเป็นรายเดือนก็พอค่ะ แค่นี้แพรวก็พอใจแล้ว”
“แน่ใจนะว่าไม่อยากให้ผมรับผิดชอบคุณด้วย”
“แพรวแน่ใจค่ะ”
“ถ้างั้นก็แล้วแต่คุณเลย ผมรับผิดชอบแค่ลูกก็ได้ ผมจะให้คุณเดือนละสองแสน”
“ก็แล้วแต่ท่านประธานจะให้เถอะค่ะ แพรวขอตัวนะคะ” เมื่อตกลงกันได้แพรววนิตจึงเดินเลี่ยงไปที่ถนนใหญ่ เรียกรถแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้าน ส่วนเขาไม่ได้รังเธอเอาไว้ ได้แต่มองเธอขึ้นรถแท็กซี่แล้ว เขาถึงได้ขับรถยนต์ออกไป
พอเธอขึ้นรถแท็กซี่มาได้ หญิงสาวก็ปล่อยโฮทันที ไม่คิดว่าคนที่เธอคิดว่าเขาเป็นคนดี จะมีความคิดชนิดที่เห็นแก่ตัวแบบนี้ ให้เธอเป็นแค่ภรรยานอกสมรส แล้วมันจะต่างอะไรกันกับให้เธอเป็นเพียงเมียเก็บเมียน้อยของเขา ถ้าเป็นแบบนี้หญิงสาวขอเลือกเป็นแม่เลี้ยงเดียวก็พอ จะไม่ขอให้เขามายกย่องว่าเธอเป็นภรรยานอกสมรสของเขา แม้ว่าการเป็นภรรยานอกสมรสของเขาจะทำให้เธอได้อยู่ใกล้คนที่ตนแอบรักมาก็ตาม แต่คนอย่างเธอจะไม่ขอเป็นเงาของใคร เพียงหวังว่าสักวันหนึ่งเธอจะได้เป็นนางเอกของใครสักคน
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา งานพิธีมงคลสมรสระหว่างสรัลกับหยาดฟ้าก็ได้จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการ จัดเต็มทุกพิธีการ แม้แต่แขกในงานยังเชิญแต่คนใหญ่คนโตมาร่วมงานกันมากมาย ให้สมกับที่ลูกชายของสุจิราได้แต่งงานทั้งที สุจิราแม่ของสรัลรอคอยวันที่ลูกชายจะแต่งงานมาหลายปี หลังจากที่หยาดฟ้าขอไปเรียนต่อโทที่เมืองนอกก่อนแล้วจะกลับมาแต่งงานด้วย
“วันนี้คุณสุสวยมากเป็นพิเศษเลยนะคะ” งามตาคนรับใช้คนสนิทของสุจิราเอ่ยชมเจ้านายของตัวเองเสียงหวาน
“ก็ลูกชายฉันแต่งงานทั้งทีนี่งามตาก็ต้องสวยกันหน่อย”
“นั้นสิคะ ไม่แปลกเลยที่คุณสรัลก็หล่อมาก ได้คุณสุมานี่เอง”
“ปากหวานแบบนี้เดี๋ยววันนี้ฉันให้รางวัล วันนี้ฉันอารมณ์ดี”
“ขอบคุณค่ะคุณสุ”
“ว่าไงสรัล ตกลงหนูหยาดฟ้าถึงไหนกันแล้ว นี่ก็ใกล้จะเริ่มงานแล้วนะ” สุจิราหันไปเร่งลูกชายของตนเอง ที่กำลังโทรหาเจ้าสาวด้วยความร้อนใจ
“ยังโทรไม่ติดเลยครับ”
“ปานนี้แขกเหรื่อน่าจะมากันเยอะแหละ เดี๋ยวแม่กับงามตาออกไปรับแขกก่อน สรัลก็โทรหาหนูหยาดไปก่อนแล้วกัน ได้ความยังไงก็ออกไปบอกด้วยนะ”
“ครับแม่” เขาหันไปบอกแม่ แล้วหันมากดโทรหาหยาดฟ้าต่อ ตามที่นัดหมายกันไว้จะมาเจอกันก็แปดโมงเช้า นี่ปาไปเกือบจะเก้าโมงแล้ว หยาดฟ้ายังไม่มา แถมเขาก็ยังโทรไม่ติดด้วย
สุจิราเดินไปที่ห้องรับรองของโรงแรมที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับพิธีวิวาห์ที่กำลังใกล้มาถึง ท่านเดินเข้าไปแขกก็มากันเยอะแล้ว สุจิราเดินไปต้อนรับแขกมากมาย แถมยังต้องตอบคำถามเกี่ยวกับว่า...เจ้าบ่าวเจ้าสาวไปไหน ทำไมถึงยังไม่ลงมาที่งานสักที สุจิราก็ตอบจนเหนื่อยใจ
“คุณสุคะ สังเกตไหมคะว่าในงาน มีแต่แขกของเราทั้งนั้นเลย”
“นั่นนะสิงามตา ฉันก็สังเกตมาตั้งนานแล้ว” สุจิรากระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน
“หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหยาดฟ้าหรือคะ”
ถ้าเกิดอะไรกับหยาดฟ้า ก็ต้องมีญาติพี่น้องฝั่งนั้นโผล่หัวมาในงานบ้าง แต่นี่ไม่มีเลย ฉันกลัวว่าจะเป็นอย่างอื่นนะสิงามตา” สุจิราบอกด้วยความร้อนใจ“แล้วจะเอายังไงดีคะ นี่ก็เลยฤกษ์ไปมากแล้วด้วย”“งามตาไปถามสรัลสิว่าโทรหาหนูหยาดฟ้าติดหรือยัง ได้ความยังไงมาบอกฉันด้วย”“ค่ะคุณสุ” งามตารีบเดินไปยังห้องพักที่มีคุณสรัลอยู่ในห้องทันทีพอเข้าไปในห้องก็เห็นสรัลเอาแต่ร้องไห้ พลางมองโทรศัพท์ของตนเองไปด้วย“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณสรัล”“ไปตามแม่มาหาผมที่ครับป้างามตา”“ได้ค่ะ ๆ” แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่งามตาก็รีบวิ่งออกไปหาสุจิราทันที พองามตาไปบอกสุจิราว่าสรัลเรียกให้ไปหา พร้อมรายงานในสิ่งที่ตนเห็น สุจิราก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาลูกชายทันที“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันสรัล” แม่เข้ามาในห้องก็ถามด้วยความร้อนใจ ในตอนที่สุจิราเข้ามา แพรววนิตเลขาของเขาก็อยู่ในห้องด้วย ทำให้แม่แปลกใจเข้าไปใหญ่ แถมนังเลขาที่แม่ไม่ค่อยชอบหน้ายังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าของสรัลลูกชายของเธอด้วย“หยาดฟ้าไม่แต่งงานกับผมแล้วครับแม่”“ทำไมกันสรั
“ถ้าไม่แต่งอย่าหวังว่าคลอดลูกมาจะได้อยู่กับลูกเลย เธอจะต้องชดใช้ฉันทั้งหมด!” คำพูดของเขาทำให้แพรววนิตต้องจำยอมเข้าพิธีมงคลสมรสกับเขาอย่างเสียไม่ได้เพราะว่ากลัวว่าคลอดลูกออกมาแล้วจะไม่ได้อยู่กับลูก ซึ่งคนมีเงินอย่างเขาทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ต่างจากเธอที่เงินไม่หนา แถมครอบครัวก็ไม่ได้ซัพพอร์ตชีวิตของเธอ แพรววนิตจึงต้องเลือกที่จะแต่งงานกับเขา แม้ว่าจะเป็นแค่ภรรยานอกสมรสของเขา แต่อย่างน้อยเธอก็ยังได้แต่งงาน แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้เขาจะจัดมาเพื่อเขากับคุณหยาดฟ้าก็ตามพิธีที่จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการได้ทุกลดขั้นตอนลง เหลือเพียงพิธีของพระสงฆ์และรดน้ำสังข์เพียงเท่านั้น พิธีอื่น ๆ ที่เตรียมกันเอาไว้ก็ถูกยกเลิกไปหมด ทุกอย่างที่ทำเหมือนทำเพียงแค่ผักชีมาโรยหน้าเท่านั้น ทำเพียงไม่ให้คุณสุจิราได้ขายขี้หน้าที่จะต้องยกเลิกงานแต่ง แม้ว่าจะเห็นสายตามองมาที่เจ้าสาวแล้วจะพากันซุบซิบก็ตามคนในบริษัทก็จำได้ดีว่าเธอเป็นเลขาของเขา ได้แต่มองหน้ากันอย่างแปลกใจทว่าไม่ได้กล้ามาถามกันตรง ๆ ว่าทำไมเจ้าสาวของท่านประธานถึงได้เป็นเลขาแว่นตาหนาเตอะอย่างเธอได้ ทุ
“เห็นไหมแค่นี้เอง เธอยังสู้แรงฉันไม่ได้เลย” เขาเงยหน้ามาจากซอกคอขาวของเธอ ก่อนจะพ่นคำดูถูกมาให้ เธอจึงมีแรงฮึดผลักเขาออกก่อนที่จะฟาดฝ่ามือลงไปที่แก้มของเขาอย่างแรง“นี่ไง ทำไมแพรวจะทำไม่ได้”“นี่กล้าตบหน้าฉันเหรอ”“ค่ะ” พอหญิงสาวพูดจบ เขาก็คว้าเธอเข้าไปกดจูบเอาไว้ จูบบดขยี้จนเธอหายใจแทบไม่ออก พยายามดันเขาออกให้สุดแรง พอออกจากการโดนเขาจูบมาได้ เธอก็ฟาดมือลงไปที่หน้าของเขาอีกอย่างแรง“แพรว!”“คุณจูบฉันอีก ฉันก็จะตบคุณอีก”“งั้นเหรอ” เขาจับเธอโยนไปที่เตียงนอนอย่างไม่ทะนุถนอม อย่างไม่นึกถึงว่าลูกอยู่ในท้อง “ถ้ายังขัดขืนฉันอีกก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย” หน้าตาของเขาเหี้ยมโหดอย่างเอาจริง เขาถอดเสื้อผ้าออกจากตัวเขาจนหมด เผยให้เห็นความใหญ่โตที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นแพรววนิตหน้าตาร้อนผ่าวเมื่อได้เห็นความใหญ่โตตรงหน้าอย่างชัดเจน โดยที่ไฟไม่มืดสนิทแบบคืนนั้น“แพรวกำลังท้องลูกของคุณอยู่นะคะ อย่าทำอะไรแพรวเลยนะ” เธอถึงขั้นยกมือไหว้ ขอร้องเขาอย่างกลัว ๆ“ก็อย่าขัดขืน ยอมฉันดี ๆ แล้วจะไม่เจ็บตัว” เขาว่าแล้วลงมาซุกไซ้ตามเนื้อตัวข
“หึ คิดที่จะมาเป็นภรรยาของสรัสแต่แค่ฉันใช้ซักผ้ายังทำเป็นอิดออดแบบนี้ แค่ภรรยานอกสมรสก็ไม่คู่ควร แล้วอย่าหวังจะเป็นภรรยาในสมรสเลยนะ ยิ่งไม่คู่ควรไปใหญ่” เมื่อแพรววนิตไม่ยอมทำงานตามที่สั่งง่าย ๆ สุจิราเลยหาเรื่องการเป็นภรรยาที่ดีแทน“ค่ะ แพรวซักให้ก็ได้ค่ะ แค่ซักผ้าเอง” เธอลากเสียงยาว“งั้นกินข้าวเสร็จก็ล้างจานด้วย ล้างเสร็จมาซักผ้าต่อเข้าใจไหม”“ค่ะ...เข้าใจค่ะ”“เข้าใจก็ดี” สุจิราเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจ ที่ได้หาเรื่องแกล้งแพรววนิตได้ ถึงแม้ว่าลูกชายของสุจิราจะเข้ามาขอร้องก่อนออกไปทำงานว่า...“แม่ครับ ยังไงแพรวอยู่บ้าน แม่ก็อย่าไปใช้แพรวทำงานหนัก ๆ มากนะครับ ยังไงลูกในท้องก็เป็นลูกของผม” “แม่รู้แล้วนะ เห็นแม่เป็นนางยักษ์นางมารหรือไง” “แม่ของสรัลเป็นนางฟ้าครับ” เขาว่าแล้วเข้าไปกอดเอาใจแม่ของเขา ที่นั่งในห้องนั่งเล่น“แต่จะให้อยู่บ้านสบาย ๆ ไม่ได้นะ อย่างน้อยก็ช่วยหยิบจับนู้นนี้นิดหน่อย สรัลคงไม่ว่าแม่นะ” “ไม่ว่าหรอกครับเพราะผมรู้ว่าแม่จะต้องนึกถึงหลาน
ทั้งวันเขาทำงานแทบไม่รู้เรื่อง วันทั้งวันเขาคิดถึงแต่ภรรยานอกสมรสของเขา ทุกทีมาทำงานต้องได้เห็นหน้ากันทุกวัน แต่วันนี้ไม่ได้เห็นเขาก็รู้สึกแปลก ๆ แถมรสรักเร่าร้อนของเมื่อคืนก็ทำให้เขาคิดวนเวียนอยู่ตลอดทั้งวัน จนเขาไม่มีสมาธิทำงานอย่างมากเพราะมัวแต่คิดถึงภรรยานอกสมรสอยู่นั้นแหละชายหนุ่มจึงต้องพยายามสลัดเธอให้ออกจากหัว พยายามคิดว่าเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้แต่งงานกับคนที่รัก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังติดต่อหยาดฟ้าไม่ได้ จึงทำให้เขาโมโหเธอเข้าไปใหญ่ จะต้องคิดหาวิธีให้เธอรับผิดชอบในสิ่งที่ทำเอาไว้อย่างสาสมเลิกงานเขาก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที ทั้งที่เขาไม่ได้เป็นคนตรงเวลาขนาดนั้น ปกติจะต้องทำงานเกินเวลาตลอด แต่ครั้งนี้เขาอยากจะกลับไปลงโทษตัวต้นเหตุของเขาเหลือเกิน พอคิดว่าจะลงโทษยังไง ความใหญ่โตของเขามันก็ขยายใหญ่ขึ้นมา สรัลเลยต้องบอกลูกชายของเขาว่าให้อดทนรอหน่อย เดี๋ยวได้อิ่มแน่ ๆ“คุณสรัลกลับมาแล้วคะคุณสุ” งามตารีบมารายงานเสียงดังทันที เมื่อสรัลกลับบ้านมาสุจิราจึงรีบเดินออกมาต้อนรับลูกชายที่หน้าบ้าน “เป็นไงทำงานเหนื่อยไหมลูก”“นิดหน่
กางเกงขาสั้นที่สวมใส่อยู่ก็โดนเขาถอดออกพร้อมกางเกงชั้นในของเธอเรียบร้อย เขาเอามือไปสัมผัสส่วนสงวนของเธอลูบคลึงไปมาพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ยังซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ มือของเขาอีกข้างของเขาก็จับทรวงอก พร้อมบดขยี้เม็ดบัวไปมา“อื้อ คุณสรัล” เธอกระเส่าออกมาด้วยความเสียว ยิ่งตอนนี้เขาเอานิ้วมือเข้าไปในส่วนสงวนเธอก็ยิ่งครางกระเส่ามากยิ่งขึ้น“ฉันจะลงโทษเธอให้หนัก ๆ เลย จะเอาให้เธอน้ำหมดตัว”“อ๊าส์ คุณสรัล” เธอครางกระเส่าออกมาอีก เมื่อเขาใส่น้ำเข้าออกไม่ยั้ง จนร่างกายของเธอมันแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ จนสุดท้ายเขาก็นำพาให้เธอสุขสมไปก่อนหนึ่งครั้ง“คราวนี้ตาฉันบ้างนะ” เขาเอาตัวตนของเขาใส่เข้ามาในตัวของเธออย่างง่าย โดยที่เธอยังคงนั่งคร่อมเขา หันหลังให้เขาอยู่ ชายหนุ่มสวนความใหญ่โตเข้ามาช้า ๆ อย่างไม่รุนแรง“อื้อ คุณสรัล” เธอครางเสียงหวานเขาเร่งกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่องด้วยความมัน จากนั้นเขาก็เปลี่ยนท่าทางโดยให้เธอไปจับที่ขอบอ่างจากุกซี่ โดยที่เขาก็เข้าไปหาเธอจากทางด้านหลัง นำพาตัวตนของเขาเข้าไปในตัวของเธอ แม้ว่าอยากจะรุนแรงมากขนาดไหน แต่เขารู้
“ขึ้นมาเร็วหึงฉันเหรอ” เขาเข้ามาในห้องก็ถามเธอทันที พร้อมกับถือของกินขึ้นมาไว้บนห้องด้วย“ทำไมแพรวจะต้องไปหึงคุณด้วยคะ” เธอเงยหน้ามาตอบเขา แล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์อะไรในมือถือต่อ“ก็เธอแอบชอบฉันไง ก็จะต้องหึงเป็นธรรมดา” เขาพูดอย่างภูมิใจ เธอเลยวางโทรศัพท์ข้างเตียงถามเขากลับไป “แพรวมีสิทธิ์หึงด้วยหรือคะ”“ไม่มีสิทธิ์หึงเพราะเธอเป็นแค่...”“ภรรยานอกสมรสยังงั้นสิ” เธอได้ยินเขากับแม่พูดจนจำได้ขึ้นใจ เลยพูดแทรกเขาขึ้นมาที่เขายังพูดไม่จบประโยค“เออ! จำได้ก็ดี”“แพรวจำได้ค่ะว่าแพรวเป็นใคร แต่แพรวก็มีสิทธิ์เรียกร้องเหมือนกัน”“สิทธิ์อะไรของเธอ”“ก็สิทธิ์ที่แพรวเป็นภรรยานอกสมรสไงคะ”“งั้นจะเรียกร้องอะไร”“แพรวเป็นภรรยานอกสมรสของคุณ คุณก็ต้องให้เงินแพรวใช้”“เรื่องเงินฉันไม่มีปัญหา แต่เธอต้องรับผิดชอบที่เป็นคนส่งวิดีโอไปให้หยาดฟ้าดู ทั้งที่ปากบอกว่าไม่อยากให้ฉันรับผิดชอบ แต่มาคิดทำสกปรกแบบนี้ก็อย่าหวังจะได้เงินจากฉันอีกเลย เงินล้านหนึ่งที่ให้ไปก็มากพอแล้ว”“แพรวบอกแพรวไม่ได้ส่งไงคะ”“แล้วใ
สรัลเดินทางไปดูโรงงานที่ต่างจังหวัดที่เขากำลังสร้างใหม่ในตอนนี้ เขามีแผนที่จะผลิตเครื่องดื่มอีกมากมาย โรงงานเดิมที่มีอยู่ในตอนนี้มันไม่พอต่อการผลิต เขาจึงต้องสร้างโรงงานใหม่ สองวันมานี้เขาจึงต้องลงมาดูโรงงานด้วยตัวของตนเอง ทุกทีเขาจะมีเลขาอย่างแพรววนิตติดตามมาด้วยแต่คราวนี้เธอไม่ได้เป็นเลขาเขาเหมือนแต่ก่อน เลยไม่ได้มาด้วยกันแม้ว่าเขาจะมาทำงานที่ต่างจังหวัดแต่หัวใจของเขาเอาแต่คิดถึงคนที่เขานอนกกนอนกอดทุกคืนวัน พอห่างกันแค่สองวันเขารู้สึกจะขาดใจตาย จนต้องรีบสั่งงานให้กับลูกน้องที่รับหน้าที่มาควบคุมการสร้างโรงงานที่นี่และเขาก็รีบขับรถยนต์มุ่งหน้ากลับไปหาคนที่เขาเรียกว่าภรรยานอกสมรสเขาขับรถยนต์มาในกรุงเทพฯ กำลังขับมุ่งหน้ากลับบ้านแต่เลขาคนใหม่ของเขาโทรมาบอกว่าลูกค้าต้องการคุยด้วยและส่งโลเคชั่นสถานที่นัดพบมาให้ เขาจึงต้องเลี้ยวรถไปหาลูกค้าก่อน แม้ว่าเขาจะคิดถึงคนที่บ้านมากแค่ไหนก็ตามชายหนุ่มเข้ามาก็รีบคุยงานกับลูกค้าทันทีเกี่ยวกับรายละเอียดต่าง ๆ จนลูกค้าสนใจที่จะมาผลิตแบรนด์เครื่องดื่มที่บริษัทของเขา บริษัทของเขารับผลิตเครื่องดื่มและบริษัทของเขาเ
สุจิราและอินทุอรแอบมองแพรววนิตอยู่อีกห้องหนึ่ง ต่างทำหน้าตาสะใจอย่างมากที่กำจัดตัวปัญหาออกไปจากบ้านได้ สุจิราคิดว่ารู้แบบนี้ให้อินทุอรเข้ามาอยู่ในบ้านตั้งนานแล้ว ถ้าจะกำจัดแพรววนิตออกไปได้อย่างง่ายดาย“มันออกบ้านคุณแม่ไปแล้ว แบบนี้อินต้องกลับบ้านไหมคะ”“กลับได้ไง ต้องอยู่ต่อสิ อยู่เจอพี่เขาก่อน แล้วตอนนั้นแม่จะหลีกทางให้ เพื่อว่าแม่จะมีหลานชายน่ารัก ๆ ให้อุ้ม”“คุณแม่พูดอะไรก็ไม่รู้” อินทุอรทำเขิน ทั้งที่ในใจระริกระรี้มาก ที่จะได้เป็นเมียของพี่สรัล“เอาแบบนี้ ๆ หนูอินขนเสื้อผ้าไปไว้บนห้องพี่เขาก่อน”“ให้อินขนไปเองหรือคะ คนรับใช้ไม่มีเลยหรือคะ”“ก็พอดีช่วงนี้แม่ใช้งานนังแพรวมันอย่างเดียวไง คนรับใช้ในบ้านก็ให้กลับบ้านไปหมดแล้ว นี่งามตาก็มาลากะทันหันอีก หนูอินก็ขนเองไปก่อนนะลูก” ท่านบอกอย่างเอ็นดู“ไม่เอาค่ะคุณแม่ อินไม่เคยทำอะไรเลยนะคะ จะให้อินมายกของหนัก ๆ ได้ไง นี่กระเป๋าอินก็มีตั้งหลายใบ”“แล้วจะทำยังไงล่ะ คนใช้บ้านแม่ไม่มีแล้ว”“ก็คุณแม่ไงค่ะ คุณแม่ก็ขนขึ้นไปให้อินหน่อย” อินทุอรออกปากสั่ง“ฮะ...
สรัลเดินทางไปดูโรงงานที่ต่างจังหวัดที่เขากำลังสร้างใหม่ในตอนนี้ เขามีแผนที่จะผลิตเครื่องดื่มอีกมากมาย โรงงานเดิมที่มีอยู่ในตอนนี้มันไม่พอต่อการผลิต เขาจึงต้องสร้างโรงงานใหม่ สองวันมานี้เขาจึงต้องลงมาดูโรงงานด้วยตัวของตนเอง ทุกทีเขาจะมีเลขาอย่างแพรววนิตติดตามมาด้วยแต่คราวนี้เธอไม่ได้เป็นเลขาเขาเหมือนแต่ก่อน เลยไม่ได้มาด้วยกันแม้ว่าเขาจะมาทำงานที่ต่างจังหวัดแต่หัวใจของเขาเอาแต่คิดถึงคนที่เขานอนกกนอนกอดทุกคืนวัน พอห่างกันแค่สองวันเขารู้สึกจะขาดใจตาย จนต้องรีบสั่งงานให้กับลูกน้องที่รับหน้าที่มาควบคุมการสร้างโรงงานที่นี่และเขาก็รีบขับรถยนต์มุ่งหน้ากลับไปหาคนที่เขาเรียกว่าภรรยานอกสมรสเขาขับรถยนต์มาในกรุงเทพฯ กำลังขับมุ่งหน้ากลับบ้านแต่เลขาคนใหม่ของเขาโทรมาบอกว่าลูกค้าต้องการคุยด้วยและส่งโลเคชั่นสถานที่นัดพบมาให้ เขาจึงต้องเลี้ยวรถไปหาลูกค้าก่อน แม้ว่าเขาจะคิดถึงคนที่บ้านมากแค่ไหนก็ตามชายหนุ่มเข้ามาก็รีบคุยงานกับลูกค้าทันทีเกี่ยวกับรายละเอียดต่าง ๆ จนลูกค้าสนใจที่จะมาผลิตแบรนด์เครื่องดื่มที่บริษัทของเขา บริษัทของเขารับผลิตเครื่องดื่มและบริษัทของเขาเ
“ขึ้นมาเร็วหึงฉันเหรอ” เขาเข้ามาในห้องก็ถามเธอทันที พร้อมกับถือของกินขึ้นมาไว้บนห้องด้วย“ทำไมแพรวจะต้องไปหึงคุณด้วยคะ” เธอเงยหน้ามาตอบเขา แล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์อะไรในมือถือต่อ“ก็เธอแอบชอบฉันไง ก็จะต้องหึงเป็นธรรมดา” เขาพูดอย่างภูมิใจ เธอเลยวางโทรศัพท์ข้างเตียงถามเขากลับไป “แพรวมีสิทธิ์หึงด้วยหรือคะ”“ไม่มีสิทธิ์หึงเพราะเธอเป็นแค่...”“ภรรยานอกสมรสยังงั้นสิ” เธอได้ยินเขากับแม่พูดจนจำได้ขึ้นใจ เลยพูดแทรกเขาขึ้นมาที่เขายังพูดไม่จบประโยค“เออ! จำได้ก็ดี”“แพรวจำได้ค่ะว่าแพรวเป็นใคร แต่แพรวก็มีสิทธิ์เรียกร้องเหมือนกัน”“สิทธิ์อะไรของเธอ”“ก็สิทธิ์ที่แพรวเป็นภรรยานอกสมรสไงคะ”“งั้นจะเรียกร้องอะไร”“แพรวเป็นภรรยานอกสมรสของคุณ คุณก็ต้องให้เงินแพรวใช้”“เรื่องเงินฉันไม่มีปัญหา แต่เธอต้องรับผิดชอบที่เป็นคนส่งวิดีโอไปให้หยาดฟ้าดู ทั้งที่ปากบอกว่าไม่อยากให้ฉันรับผิดชอบ แต่มาคิดทำสกปรกแบบนี้ก็อย่าหวังจะได้เงินจากฉันอีกเลย เงินล้านหนึ่งที่ให้ไปก็มากพอแล้ว”“แพรวบอกแพรวไม่ได้ส่งไงคะ”“แล้วใ
กางเกงขาสั้นที่สวมใส่อยู่ก็โดนเขาถอดออกพร้อมกางเกงชั้นในของเธอเรียบร้อย เขาเอามือไปสัมผัสส่วนสงวนของเธอลูบคลึงไปมาพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ยังซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ มือของเขาอีกข้างของเขาก็จับทรวงอก พร้อมบดขยี้เม็ดบัวไปมา“อื้อ คุณสรัล” เธอกระเส่าออกมาด้วยความเสียว ยิ่งตอนนี้เขาเอานิ้วมือเข้าไปในส่วนสงวนเธอก็ยิ่งครางกระเส่ามากยิ่งขึ้น“ฉันจะลงโทษเธอให้หนัก ๆ เลย จะเอาให้เธอน้ำหมดตัว”“อ๊าส์ คุณสรัล” เธอครางกระเส่าออกมาอีก เมื่อเขาใส่น้ำเข้าออกไม่ยั้ง จนร่างกายของเธอมันแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ จนสุดท้ายเขาก็นำพาให้เธอสุขสมไปก่อนหนึ่งครั้ง“คราวนี้ตาฉันบ้างนะ” เขาเอาตัวตนของเขาใส่เข้ามาในตัวของเธออย่างง่าย โดยที่เธอยังคงนั่งคร่อมเขา หันหลังให้เขาอยู่ ชายหนุ่มสวนความใหญ่โตเข้ามาช้า ๆ อย่างไม่รุนแรง“อื้อ คุณสรัล” เธอครางเสียงหวานเขาเร่งกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่องด้วยความมัน จากนั้นเขาก็เปลี่ยนท่าทางโดยให้เธอไปจับที่ขอบอ่างจากุกซี่ โดยที่เขาก็เข้าไปหาเธอจากทางด้านหลัง นำพาตัวตนของเขาเข้าไปในตัวของเธอ แม้ว่าอยากจะรุนแรงมากขนาดไหน แต่เขารู้
ทั้งวันเขาทำงานแทบไม่รู้เรื่อง วันทั้งวันเขาคิดถึงแต่ภรรยานอกสมรสของเขา ทุกทีมาทำงานต้องได้เห็นหน้ากันทุกวัน แต่วันนี้ไม่ได้เห็นเขาก็รู้สึกแปลก ๆ แถมรสรักเร่าร้อนของเมื่อคืนก็ทำให้เขาคิดวนเวียนอยู่ตลอดทั้งวัน จนเขาไม่มีสมาธิทำงานอย่างมากเพราะมัวแต่คิดถึงภรรยานอกสมรสอยู่นั้นแหละชายหนุ่มจึงต้องพยายามสลัดเธอให้ออกจากหัว พยายามคิดว่าเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้แต่งงานกับคนที่รัก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังติดต่อหยาดฟ้าไม่ได้ จึงทำให้เขาโมโหเธอเข้าไปใหญ่ จะต้องคิดหาวิธีให้เธอรับผิดชอบในสิ่งที่ทำเอาไว้อย่างสาสมเลิกงานเขาก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที ทั้งที่เขาไม่ได้เป็นคนตรงเวลาขนาดนั้น ปกติจะต้องทำงานเกินเวลาตลอด แต่ครั้งนี้เขาอยากจะกลับไปลงโทษตัวต้นเหตุของเขาเหลือเกิน พอคิดว่าจะลงโทษยังไง ความใหญ่โตของเขามันก็ขยายใหญ่ขึ้นมา สรัลเลยต้องบอกลูกชายของเขาว่าให้อดทนรอหน่อย เดี๋ยวได้อิ่มแน่ ๆ“คุณสรัลกลับมาแล้วคะคุณสุ” งามตารีบมารายงานเสียงดังทันที เมื่อสรัลกลับบ้านมาสุจิราจึงรีบเดินออกมาต้อนรับลูกชายที่หน้าบ้าน “เป็นไงทำงานเหนื่อยไหมลูก”“นิดหน่
“หึ คิดที่จะมาเป็นภรรยาของสรัสแต่แค่ฉันใช้ซักผ้ายังทำเป็นอิดออดแบบนี้ แค่ภรรยานอกสมรสก็ไม่คู่ควร แล้วอย่าหวังจะเป็นภรรยาในสมรสเลยนะ ยิ่งไม่คู่ควรไปใหญ่” เมื่อแพรววนิตไม่ยอมทำงานตามที่สั่งง่าย ๆ สุจิราเลยหาเรื่องการเป็นภรรยาที่ดีแทน“ค่ะ แพรวซักให้ก็ได้ค่ะ แค่ซักผ้าเอง” เธอลากเสียงยาว“งั้นกินข้าวเสร็จก็ล้างจานด้วย ล้างเสร็จมาซักผ้าต่อเข้าใจไหม”“ค่ะ...เข้าใจค่ะ”“เข้าใจก็ดี” สุจิราเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจ ที่ได้หาเรื่องแกล้งแพรววนิตได้ ถึงแม้ว่าลูกชายของสุจิราจะเข้ามาขอร้องก่อนออกไปทำงานว่า...“แม่ครับ ยังไงแพรวอยู่บ้าน แม่ก็อย่าไปใช้แพรวทำงานหนัก ๆ มากนะครับ ยังไงลูกในท้องก็เป็นลูกของผม” “แม่รู้แล้วนะ เห็นแม่เป็นนางยักษ์นางมารหรือไง” “แม่ของสรัลเป็นนางฟ้าครับ” เขาว่าแล้วเข้าไปกอดเอาใจแม่ของเขา ที่นั่งในห้องนั่งเล่น“แต่จะให้อยู่บ้านสบาย ๆ ไม่ได้นะ อย่างน้อยก็ช่วยหยิบจับนู้นนี้นิดหน่อย สรัลคงไม่ว่าแม่นะ” “ไม่ว่าหรอกครับเพราะผมรู้ว่าแม่จะต้องนึกถึงหลาน
“เห็นไหมแค่นี้เอง เธอยังสู้แรงฉันไม่ได้เลย” เขาเงยหน้ามาจากซอกคอขาวของเธอ ก่อนจะพ่นคำดูถูกมาให้ เธอจึงมีแรงฮึดผลักเขาออกก่อนที่จะฟาดฝ่ามือลงไปที่แก้มของเขาอย่างแรง“นี่ไง ทำไมแพรวจะทำไม่ได้”“นี่กล้าตบหน้าฉันเหรอ”“ค่ะ” พอหญิงสาวพูดจบ เขาก็คว้าเธอเข้าไปกดจูบเอาไว้ จูบบดขยี้จนเธอหายใจแทบไม่ออก พยายามดันเขาออกให้สุดแรง พอออกจากการโดนเขาจูบมาได้ เธอก็ฟาดมือลงไปที่หน้าของเขาอีกอย่างแรง“แพรว!”“คุณจูบฉันอีก ฉันก็จะตบคุณอีก”“งั้นเหรอ” เขาจับเธอโยนไปที่เตียงนอนอย่างไม่ทะนุถนอม อย่างไม่นึกถึงว่าลูกอยู่ในท้อง “ถ้ายังขัดขืนฉันอีกก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย” หน้าตาของเขาเหี้ยมโหดอย่างเอาจริง เขาถอดเสื้อผ้าออกจากตัวเขาจนหมด เผยให้เห็นความใหญ่โตที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นแพรววนิตหน้าตาร้อนผ่าวเมื่อได้เห็นความใหญ่โตตรงหน้าอย่างชัดเจน โดยที่ไฟไม่มืดสนิทแบบคืนนั้น“แพรวกำลังท้องลูกของคุณอยู่นะคะ อย่าทำอะไรแพรวเลยนะ” เธอถึงขั้นยกมือไหว้ ขอร้องเขาอย่างกลัว ๆ“ก็อย่าขัดขืน ยอมฉันดี ๆ แล้วจะไม่เจ็บตัว” เขาว่าแล้วลงมาซุกไซ้ตามเนื้อตัวข
“ถ้าไม่แต่งอย่าหวังว่าคลอดลูกมาจะได้อยู่กับลูกเลย เธอจะต้องชดใช้ฉันทั้งหมด!” คำพูดของเขาทำให้แพรววนิตต้องจำยอมเข้าพิธีมงคลสมรสกับเขาอย่างเสียไม่ได้เพราะว่ากลัวว่าคลอดลูกออกมาแล้วจะไม่ได้อยู่กับลูก ซึ่งคนมีเงินอย่างเขาทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ต่างจากเธอที่เงินไม่หนา แถมครอบครัวก็ไม่ได้ซัพพอร์ตชีวิตของเธอ แพรววนิตจึงต้องเลือกที่จะแต่งงานกับเขา แม้ว่าจะเป็นแค่ภรรยานอกสมรสของเขา แต่อย่างน้อยเธอก็ยังได้แต่งงาน แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้เขาจะจัดมาเพื่อเขากับคุณหยาดฟ้าก็ตามพิธีที่จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการได้ทุกลดขั้นตอนลง เหลือเพียงพิธีของพระสงฆ์และรดน้ำสังข์เพียงเท่านั้น พิธีอื่น ๆ ที่เตรียมกันเอาไว้ก็ถูกยกเลิกไปหมด ทุกอย่างที่ทำเหมือนทำเพียงแค่ผักชีมาโรยหน้าเท่านั้น ทำเพียงไม่ให้คุณสุจิราได้ขายขี้หน้าที่จะต้องยกเลิกงานแต่ง แม้ว่าจะเห็นสายตามองมาที่เจ้าสาวแล้วจะพากันซุบซิบก็ตามคนในบริษัทก็จำได้ดีว่าเธอเป็นเลขาของเขา ได้แต่มองหน้ากันอย่างแปลกใจทว่าไม่ได้กล้ามาถามกันตรง ๆ ว่าทำไมเจ้าสาวของท่านประธานถึงได้เป็นเลขาแว่นตาหนาเตอะอย่างเธอได้ ทุ
ถ้าเกิดอะไรกับหยาดฟ้า ก็ต้องมีญาติพี่น้องฝั่งนั้นโผล่หัวมาในงานบ้าง แต่นี่ไม่มีเลย ฉันกลัวว่าจะเป็นอย่างอื่นนะสิงามตา” สุจิราบอกด้วยความร้อนใจ“แล้วจะเอายังไงดีคะ นี่ก็เลยฤกษ์ไปมากแล้วด้วย”“งามตาไปถามสรัลสิว่าโทรหาหนูหยาดฟ้าติดหรือยัง ได้ความยังไงมาบอกฉันด้วย”“ค่ะคุณสุ” งามตารีบเดินไปยังห้องพักที่มีคุณสรัลอยู่ในห้องทันทีพอเข้าไปในห้องก็เห็นสรัลเอาแต่ร้องไห้ พลางมองโทรศัพท์ของตนเองไปด้วย“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณสรัล”“ไปตามแม่มาหาผมที่ครับป้างามตา”“ได้ค่ะ ๆ” แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่งามตาก็รีบวิ่งออกไปหาสุจิราทันที พองามตาไปบอกสุจิราว่าสรัลเรียกให้ไปหา พร้อมรายงานในสิ่งที่ตนเห็น สุจิราก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาลูกชายทันที“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันสรัล” แม่เข้ามาในห้องก็ถามด้วยความร้อนใจ ในตอนที่สุจิราเข้ามา แพรววนิตเลขาของเขาก็อยู่ในห้องด้วย ทำให้แม่แปลกใจเข้าไปใหญ่ แถมนังเลขาที่แม่ไม่ค่อยชอบหน้ายังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าของสรัลลูกชายของเธอด้วย“หยาดฟ้าไม่แต่งงานกับผมแล้วครับแม่”“ทำไมกันสรั