1 สัปดาห์ผ่านไป
ตอนบ่ายระหว่างที่นั่งประชุม เขาก็มองเลขาหน้าหวานใส่แว่นตาหนาเตอะของเขาอยู่ตลอด โดยที่เขาแทบไม่มีสมาธิทำงานเลยสักนิด ในหัวของเขาเอาแต่คิดขอโทษเธอ ที่ไม่สามารถรับผิดชอบเธอได้ แถมเขาเองยังรู้ด้วยว่าเรื่องคืนนั้นเป็นเธอ แต่ทำเป็นไม่รู้เพราะอีกไม่นาน เขาก็จะต้องแต่งงานกับหยาดฟ้า ทว่าดูเธอตอนนี้เอาแต่นั่งจดรายงานการประชุมอย่างตั้งใจ โดยที่เขาแอบคิดไม่ได้ว่าตกลงเธอชอบเขาจริงไหม ถึงได้ทำงานได้อย่างไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่เขากับเธอมีอะไรกันแล้ว
“ท่านประธานคิดเห็นว่ายังไงบ้างครับ” หลังจากฝ่ายการตลาดพูดนำเสนอเสร็จก็หันมาถามท่านประธานทันที ทว่าท่านประธานไม่ตอบ เอาแต่หันมามองหน้าเลขา
“ท่านประธานครับ” หนึ่งในสมาชิกเรียกท่านประธานอีกครั้ง จนเธอต้องเป็นฝ่ายเรียกท่านประธานเสียเอง
“ท่านประธานคะ” เสียงของเธอที่อยู่ใกล้กว่าทำให้เขารู้สึกตัว
“ว่าไงครับคุณแพรว”
“คุณฉัตรชัยถามท่านประธานนะคะว่าคิดเห็นยังไง สนใจแผนงานที่คุณฉัตรชัยนำเสนอไหมคะ”
“อ้อ...” เขาพยักหน้าให้เธอ ก่อนที่จะหันไปมองหน้าฉัตรชัยแล้วมองแผนงานที่โชว์ด้านหน้า
“มีสมาธิหน่อยสิคะท่านประธาน เรื่องอื่นเอาไว้ค่อยคิด” เธอกระซิบเบา ๆ ให้กับท่านประธานให้ได้ยินกันแค่สองคน
ตลอดเวลานั่งประชุมมาทำไมแพรววนิตจะไม่รู้ว่าโดนท่านประธานจ้องแต่หน้าของเธอตลอดเวลา แผนงานบนหน้าจอโปรเจคเตอร์ เขาแถมไม่ได้มองด้วยซ้ำ แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจเพราะอยากให้เรื่องราวทั้งหมดมันกลับมาเป็นปกติ ทั้งที่แม้จะรู้ว่าต่างคนต่างรู้ซึ่งกันและกัน แต่ไม่มีใครอาจบอกความจริงได้เพราะต่างคนก็ต่างมีเหตุผล
เขาเองได้ยินเธอกระซิบบอก เขาก็ทำหน้าเรียบนิ่ง มองไปยังแผนงานข้างหน้า
“ผมว่าแผนนี้มันยังไม่ค่อยดีเท่าไรครับ รบกวนพรุ่งนี้นำแผนมาเสนอผมใหม่ด้วย วันนี้เลิกประชุมได้” เขาว่าแค่นั้นก็ลุกขึ้นไปเลย
หลังจากทุกคนออกไป มีเพียงฉัตรชัยที่ยังไม่ออกไปเพราะอยากที่จะคุยกับเลขาหน้าห้องอย่างเธอก่อน
“คุณแพรวพอมีเวลาคุยกับผมไหมครับ”
“ค่ะ พูดมาสิคะ” เธอว่าแล้วพลางถือสมุดจดและไอแพดขึ้นมาในมือเอาไว้
“แผนนี้ผมก็ว่าดีแล้วนะครับ คุณแพรวก็บอกว่าดี แต่ทำไมท่านประธานถึงบอกไม่ดี” ฉัตรชัยทำหน้าเซ็ง ทั้งที่แผนการตลาดนี้ดีที่สุดแล้ว
“คุณฉัตรชัยไม่ต้องเป็นกังวลไปค่ะ พรุ่งนี้ก็เอาแผนนี้มานำเสนอนั้นแหละค่ะ แค่เปลี่ยนการตบแต่งสไลน์นำเสนอใหม่แค่นั้นพอ”
“อะ ๆ อะไรนะครับ” เขาทำหน้างง
“ก็เอาแผนนี้แหละค่ะ แต่ไปเปลี่ยนสไลน์มาก็พอ เชื่อแพรวนะคะคุณฉัตร” เธอพูดด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะเดินออกจากนอกห้องไป
พอมาถึงที่โต๊ะทำงาน เธอยังไม่ทันที่จะนั่งลงที่เก้าอี้ เขาก็เปิดประตูตามเธอเข้ามาคุยด้วยในห้องทำงาน
“คุณมัวแต่ทำอะไรอยู่ มาคุยกับผมหน่อย” เขาทำหน้าไม่สบอารมณ์อย่างมาก
“มีอะไรหรือคะท่านประธาน” เธอเดินตามเขาเข้ามาก็ถามเขาทันที
“ตกลงเรื่องผู้หญิงคนนั้น ต้องการเงินเพิ่มไหม” เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอตรงหน้าพร้อมกับถามออกไปด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
“อ้อ ผู้หญิงที่หลับนอนกับท่านประธานนั้นเหรอคะ”
“ก็ใช่ไง ตกลงผู้หญิงคนนั้นว่ายังไงบ้าง อยากได้เงินเพิ่มไหม”
“ไม่ค่ะ ผู้หญิงคนนั้นบอกแค่ล้านเดียวก็เยอะมากพอแล้วค่ะ ไม่ต้องการเงินของท่านประธานเพิ่มค่ะ”
“ทำไมเงินอีกห้าแสนที่ผมเสนอไปมันน้อยมากไปเหรอ อยากได้สักกี่ล้านล่ะ บอกผมมาได้เลยหรือคิดจะโกงราคา”
“ท่านประธานจะมาใส่อารมณ์กับแพรวทำไมคะ แพรวไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นนะคะ” เธอพยายามระงับอารมณ์อย่างมาก ทั้งที่รู้สึกไม่พอใจอย่างมากกับคำพูดของเขา
“งั้นเหรอ”
“ค่ะ แพรวไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น” เธอย้ำต่อหน้าของเขา ไม่แม้แต่จะหลบสายตาที่จ้องเข้ามาอย่างหาเรื่อง
“ผมขอโทษ พอดีคุณมาเป็นหนังหน้าไฟให้เธอนี่ ผมก็ต้องใส่อารมณ์ราวกับว่าคุณเป็นผู้หญิงใจง่ายคนนั้น” เขาไม่เข้าใจตนเองเลยว่าจะลื้อฟื้นเรื่องนี้มาทำไม ทั้งที่มันก็ดีต่อตัวของเขาทว่าพอเห็นว่าเธอทำนิ่ง ทำเป็นไม่เดือดร้อน เขาก็แทบบ้าตาย จนอดที่จะไม่หาเรื่องเธอไม่ได้
“ค่ะ แพรวเข้าใจแล้ว งั้นไม่มีอะไรแพรวขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” เธอเลยเปลี่ยนเรื่อง พร้อมกับกำลังเดินหันหลังออกจากห้อง
“พรุ่งนี้เรามีไปพบลูกค้านอกสถานที่เก้าโมงใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
“งั้นพรุ่งนี้คุณขับรถไปรับผมที่บ้านด้วย ผมขี้เกียจขับรถ”
“คนขับรถท่านประธานล่ะค่ะ” เธอย้อนถาม
“ลางาน!” เขาตอบสั้น ๆ แล้วก็เดินไปนั่งตรงโต๊ะทำงานของเขา โดยไม่สนใจเธอที่ยืนอยู่
วันต่อมาเธอไปรับเขาที่บ้านไปคุยกับลูกค้าด้วยกัน จวบจนตอนบ่ายมีนัดประชุมกับแผนกการตลาด คราวนี้เขาก็ยังไม่สนใจที่จะฟังแผนการประชุม เอาแต่มองหน้าเธอ โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ถึงได้แต่เอาแต่มองหน้าแพรววนิตโดยที่ไม่ตั้งใจทำงานเลย ทั้งที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
สุดท้ายวันนี้เขาก็ไม่โอเคกับแผนการตลาดที่นำเสนอมา บอกว่าให้พรุ่งนี้คิดแผนมาใหม่ ซึ่งเธอก็แนะนำคุณฉัตรชัยให้ทำแบบเดิม ซึ่งวันต่อเขาก็ดูตั้งใจทำงานมากขึ้น แผนที่การตลาดนำเสนอมา เขาก็อนุมัติ ทั้งที่แผนทั้งสามวันคือแผนเดียวกันทั้งหมด เพียงแค่เปลี่ยนการนำเสนอ เปลี่ยนสไลน์นำเสนอแค่นั้น
“ขอบคุณนะครับคุณแพรว ถ้าคุณแพรวไม่แนะนำแบบนี้ ผมคิดแผนตายเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่รู้ท่านประธานเครียดอะไรนะครับ ดูเหม่อลอยมาหลายวัน”
“ช่วงนี้งานเยอะนะคะ คุณฉัตรชัยอย่าถือสาท่านประธานเลย”
“ครับ ผมไม่ถือสาท่านประธานหรอกครับ”
“อ้อ แล้วกลยุทธ์แบบนี้อย่าไปใช้แบบนี้ทุกครั้งนะคะ ถ้าแพรวไม่ได้บอกเดี๋ยวจะตกงานเอา” เธอว่าแล้วก็ขำร่วน
“ครับ ผมจะไม่ทำถ้าคุณแพรวไม่บอก”
ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันไป หัวเราะด้วยกันไป ก็มีเงาดำที่แอบมองมาจากหน้าประตูห้องประชุมด้วยความไม่พอใจ ทั้งที่เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่พอใจ รอยยิ้มนั้น เสียงหัวเราะนั้น คนที่ควรได้ยินคือเขาคนเดียวสิ เขาที่เป็น...
พอคิดมาได้ถึงตรงนี้เขาก็เลิกคิด แล้วรีบเดินเข้าห้องทำงานไปด้วยความรู้สึกหงุดหงิด
ตั้งแต่ตอนนั้นมาเขาก็ใช้งานเธออย่างหนัก ทั้งที่ปกติเธอเป็นคนทำงานถูกต้องแต่เขาก็ใช้ให้ไปแก้ใหม่อยู่อย่างนั้นแหละ สั่งวันนี้ตอนเย็นให้ส่งพรุ่งนี้ตอนเช้าเก้าโมงอยู่แบบนี้ จนเกือบเดือนที่เขาสั่งงานเธอโหดร้าย ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าที่เขาสั่งงานเป็นบ้าเป็นหลังแบบนี้ราวกับว่าจงใจบีบบังคับให้เธอลาออกไปให้พ้นหน้าของเขา แต่สำหรับเขาที่จงใจสั่งงานเธอเยอะขนาดนี้เพราะรู้สึกหงุดหงิดที่เธอทำเฉย ทำเหมือนว่าทั้งสองไม่เคยมีอะไรกัน “อีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงวันแต่งงานคุณสรัลแล้วสิครับ เตรียมตัวไปถึงไหนแล้วครับ” ธงชัยหนึ่งในกรรมการบริหารถามขึ้น หลังจากออกมาจากห้องประชุม “ผมแค่เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวเองครับ ส่วนเรื่องงานแต่งเป็นหน้าที่ของแม่กับหยาดฟ้านะครับ” “เหรอครับ ผมยินดีด้วยนะครับ” “ยังไงวันนั้นคุณธงชัยอย่าลืมไปงานของผมกับหยาดฟ้านะครับ” “แน่นอนครับผมไปแน่ ๆ” ธงชัยบอก แล้วก็พวกกรรมการบริหารคนอื่นก็ชวนสรัลคุยต่อเรื่องงานแต่งงานอีกหน่อย จึงแยกย้ายกันกลับไป “วันที่ผมแต่งงานคุณแพรวก็อย่าลืมไปงานแต่งผมด้วยนะครับ” เขาพูดขึ้น หลังจากที่ทุกคนออกจากห้องประชุมไปหมดแล้ว “ท่านประธานแต่งงานทั้งทีทำไมเลขาอย่างแพร
“อ้อ คุณคิดว่าคืนนั้นเป็นแพรวจริง ๆ เหรอคะ” เธอยังเนียนต่อไป “ไม่คิดบ้างหรือไงว่าในท้องแพรวอาจจะเป็นลูกของคนอื่นก็ได้นี่ค่ะ”“คุณแพรวคิดว่าผมจะไม่ไปสืบที่โรงแรม ดูกล้องวงจรปิดข้างหน้าห้องไม่ได้งั้นเหรอ คุณเลิกโกหกได้แล้ว เรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้วนะ” เธอยังคงนิ่งราวกับว่าครุ่นคิดอะไรอยู่ “ยอมรับแล้วพูดความจริงมาเถอะว่าคุณท้องกับผม” ทุกคำพูดของท่านประธานทำให้ใครอีกคนที่ยังไม่ยอมกลับไปทำงานถึงกับตกใจ หล่อนได้แค่คิดดีใจที่ได้ถ่ายช็อตเด็ด งานนี้คงได้เงินหลายบาทแน่ ๆ“หรือคุณคิดว่าเรื่องที่คุณคิดเรื่องแต่งมาเพื่อโกหกผม ผมจะเชื่อคุณจริง ๆ นะคุณแพรว” เขาพูดกดดันเธอให้ยอมรับความจริง“ก็ได้ค่ะ แพรวยอมรับก็ได้ว่าคืนนั้นเป็นแพรว แล้วเด็กในท้องนี้ก็เป็นลูกของท่านประธาน” ใจหนึ่งของเขาก็อยากให้เธอยืนยันว่าลูกในท้องไม่ใช่ลูกของเขา แต่พอเธอยืนยันมาแล้วเขาต้องคิดหาวิธีรับผิดชอบและเลี้ยงดูลูกของเขาให้ได้“แต่ท่านประธานจะรู้ความจริงไปทำไม ในเมื่อสัปดาห์หน้า ท่านประธานก็ต้องแต่งงานอยู่แล้ว”“แต่ยังไงเด็กในท้องก็ลูกของผม ผมจะไม่รับผิดชอบไม่ได้”“แปลว่าจะรับผิดชอบแค่ลูกยังงั้นหรือคะ”“ผมก็ต้องรับผิดชอบทั้
ถ้าเกิดอะไรกับหยาดฟ้า ก็ต้องมีญาติพี่น้องฝั่งนั้นโผล่หัวมาในงานบ้าง แต่นี่ไม่มีเลย ฉันกลัวว่าจะเป็นอย่างอื่นนะสิงามตา” สุจิราบอกด้วยความร้อนใจ“แล้วจะเอายังไงดีคะ นี่ก็เลยฤกษ์ไปมากแล้วด้วย”“งามตาไปถามสรัลสิว่าโทรหาหนูหยาดฟ้าติดหรือยัง ได้ความยังไงมาบอกฉันด้วย”“ค่ะคุณสุ” งามตารีบเดินไปยังห้องพักที่มีคุณสรัลอยู่ในห้องทันทีพอเข้าไปในห้องก็เห็นสรัลเอาแต่ร้องไห้ พลางมองโทรศัพท์ของตนเองไปด้วย“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณสรัล”“ไปตามแม่มาหาผมที่ครับป้างามตา”“ได้ค่ะ ๆ” แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่งามตาก็รีบวิ่งออกไปหาสุจิราทันที พองามตาไปบอกสุจิราว่าสรัลเรียกให้ไปหา พร้อมรายงานในสิ่งที่ตนเห็น สุจิราก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาลูกชายทันที“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันสรัล” แม่เข้ามาในห้องก็ถามด้วยความร้อนใจ ในตอนที่สุจิราเข้ามา แพรววนิตเลขาของเขาก็อยู่ในห้องด้วย ทำให้แม่แปลกใจเข้าไปใหญ่ แถมนังเลขาที่แม่ไม่ค่อยชอบหน้ายังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าของสรัลลูกชายของเธอด้วย“หยาดฟ้าไม่แต่งงานกับผมแล้วครับแม่”“ทำไมกันสรั
“ถ้าไม่แต่งอย่าหวังว่าคลอดลูกมาจะได้อยู่กับลูกเลย เธอจะต้องชดใช้ฉันทั้งหมด!” คำพูดของเขาทำให้แพรววนิตต้องจำยอมเข้าพิธีมงคลสมรสกับเขาอย่างเสียไม่ได้เพราะว่ากลัวว่าคลอดลูกออกมาแล้วจะไม่ได้อยู่กับลูก ซึ่งคนมีเงินอย่างเขาทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ต่างจากเธอที่เงินไม่หนา แถมครอบครัวก็ไม่ได้ซัพพอร์ตชีวิตของเธอ แพรววนิตจึงต้องเลือกที่จะแต่งงานกับเขา แม้ว่าจะเป็นแค่ภรรยานอกสมรสของเขา แต่อย่างน้อยเธอก็ยังได้แต่งงาน แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้เขาจะจัดมาเพื่อเขากับคุณหยาดฟ้าก็ตามพิธีที่จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการได้ทุกลดขั้นตอนลง เหลือเพียงพิธีของพระสงฆ์และรดน้ำสังข์เพียงเท่านั้น พิธีอื่น ๆ ที่เตรียมกันเอาไว้ก็ถูกยกเลิกไปหมด ทุกอย่างที่ทำเหมือนทำเพียงแค่ผักชีมาโรยหน้าเท่านั้น ทำเพียงไม่ให้คุณสุจิราได้ขายขี้หน้าที่จะต้องยกเลิกงานแต่ง แม้ว่าจะเห็นสายตามองมาที่เจ้าสาวแล้วจะพากันซุบซิบก็ตามคนในบริษัทก็จำได้ดีว่าเธอเป็นเลขาของเขา ได้แต่มองหน้ากันอย่างแปลกใจทว่าไม่ได้กล้ามาถามกันตรง ๆ ว่าทำไมเจ้าสาวของท่านประธานถึงได้เป็นเลขาแว่นตาหนาเตอะอย่างเธอได้ ทุ
“เห็นไหมแค่นี้เอง เธอยังสู้แรงฉันไม่ได้เลย” เขาเงยหน้ามาจากซอกคอขาวของเธอ ก่อนจะพ่นคำดูถูกมาให้ เธอจึงมีแรงฮึดผลักเขาออกก่อนที่จะฟาดฝ่ามือลงไปที่แก้มของเขาอย่างแรง“นี่ไง ทำไมแพรวจะทำไม่ได้”“นี่กล้าตบหน้าฉันเหรอ”“ค่ะ” พอหญิงสาวพูดจบ เขาก็คว้าเธอเข้าไปกดจูบเอาไว้ จูบบดขยี้จนเธอหายใจแทบไม่ออก พยายามดันเขาออกให้สุดแรง พอออกจากการโดนเขาจูบมาได้ เธอก็ฟาดมือลงไปที่หน้าของเขาอีกอย่างแรง“แพรว!”“คุณจูบฉันอีก ฉันก็จะตบคุณอีก”“งั้นเหรอ” เขาจับเธอโยนไปที่เตียงนอนอย่างไม่ทะนุถนอม อย่างไม่นึกถึงว่าลูกอยู่ในท้อง “ถ้ายังขัดขืนฉันอีกก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย” หน้าตาของเขาเหี้ยมโหดอย่างเอาจริง เขาถอดเสื้อผ้าออกจากตัวเขาจนหมด เผยให้เห็นความใหญ่โตที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นแพรววนิตหน้าตาร้อนผ่าวเมื่อได้เห็นความใหญ่โตตรงหน้าอย่างชัดเจน โดยที่ไฟไม่มืดสนิทแบบคืนนั้น“แพรวกำลังท้องลูกของคุณอยู่นะคะ อย่าทำอะไรแพรวเลยนะ” เธอถึงขั้นยกมือไหว้ ขอร้องเขาอย่างกลัว ๆ“ก็อย่าขัดขืน ยอมฉันดี ๆ แล้วจะไม่เจ็บตัว” เขาว่าแล้วลงมาซุกไซ้ตามเนื้อตัวข
“หึ คิดที่จะมาเป็นภรรยาของสรัสแต่แค่ฉันใช้ซักผ้ายังทำเป็นอิดออดแบบนี้ แค่ภรรยานอกสมรสก็ไม่คู่ควร แล้วอย่าหวังจะเป็นภรรยาในสมรสเลยนะ ยิ่งไม่คู่ควรไปใหญ่” เมื่อแพรววนิตไม่ยอมทำงานตามที่สั่งง่าย ๆ สุจิราเลยหาเรื่องการเป็นภรรยาที่ดีแทน“ค่ะ แพรวซักให้ก็ได้ค่ะ แค่ซักผ้าเอง” เธอลากเสียงยาว“งั้นกินข้าวเสร็จก็ล้างจานด้วย ล้างเสร็จมาซักผ้าต่อเข้าใจไหม”“ค่ะ...เข้าใจค่ะ”“เข้าใจก็ดี” สุจิราเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจ ที่ได้หาเรื่องแกล้งแพรววนิตได้ ถึงแม้ว่าลูกชายของสุจิราจะเข้ามาขอร้องก่อนออกไปทำงานว่า...“แม่ครับ ยังไงแพรวอยู่บ้าน แม่ก็อย่าไปใช้แพรวทำงานหนัก ๆ มากนะครับ ยังไงลูกในท้องก็เป็นลูกของผม” “แม่รู้แล้วนะ เห็นแม่เป็นนางยักษ์นางมารหรือไง” “แม่ของสรัลเป็นนางฟ้าครับ” เขาว่าแล้วเข้าไปกอดเอาใจแม่ของเขา ที่นั่งในห้องนั่งเล่น“แต่จะให้อยู่บ้านสบาย ๆ ไม่ได้นะ อย่างน้อยก็ช่วยหยิบจับนู้นนี้นิดหน่อย สรัลคงไม่ว่าแม่นะ” “ไม่ว่าหรอกครับเพราะผมรู้ว่าแม่จะต้องนึกถึงหลาน
ทั้งวันเขาทำงานแทบไม่รู้เรื่อง วันทั้งวันเขาคิดถึงแต่ภรรยานอกสมรสของเขา ทุกทีมาทำงานต้องได้เห็นหน้ากันทุกวัน แต่วันนี้ไม่ได้เห็นเขาก็รู้สึกแปลก ๆ แถมรสรักเร่าร้อนของเมื่อคืนก็ทำให้เขาคิดวนเวียนอยู่ตลอดทั้งวัน จนเขาไม่มีสมาธิทำงานอย่างมากเพราะมัวแต่คิดถึงภรรยานอกสมรสอยู่นั้นแหละชายหนุ่มจึงต้องพยายามสลัดเธอให้ออกจากหัว พยายามคิดว่าเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้แต่งงานกับคนที่รัก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังติดต่อหยาดฟ้าไม่ได้ จึงทำให้เขาโมโหเธอเข้าไปใหญ่ จะต้องคิดหาวิธีให้เธอรับผิดชอบในสิ่งที่ทำเอาไว้อย่างสาสมเลิกงานเขาก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที ทั้งที่เขาไม่ได้เป็นคนตรงเวลาขนาดนั้น ปกติจะต้องทำงานเกินเวลาตลอด แต่ครั้งนี้เขาอยากจะกลับไปลงโทษตัวต้นเหตุของเขาเหลือเกิน พอคิดว่าจะลงโทษยังไง ความใหญ่โตของเขามันก็ขยายใหญ่ขึ้นมา สรัลเลยต้องบอกลูกชายของเขาว่าให้อดทนรอหน่อย เดี๋ยวได้อิ่มแน่ ๆ“คุณสรัลกลับมาแล้วคะคุณสุ” งามตารีบมารายงานเสียงดังทันที เมื่อสรัลกลับบ้านมาสุจิราจึงรีบเดินออกมาต้อนรับลูกชายที่หน้าบ้าน “เป็นไงทำงานเหนื่อยไหมลูก”“นิดหน่
กางเกงขาสั้นที่สวมใส่อยู่ก็โดนเขาถอดออกพร้อมกางเกงชั้นในของเธอเรียบร้อย เขาเอามือไปสัมผัสส่วนสงวนของเธอลูบคลึงไปมาพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ยังซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ มือของเขาอีกข้างของเขาก็จับทรวงอก พร้อมบดขยี้เม็ดบัวไปมา“อื้อ คุณสรัล” เธอกระเส่าออกมาด้วยความเสียว ยิ่งตอนนี้เขาเอานิ้วมือเข้าไปในส่วนสงวนเธอก็ยิ่งครางกระเส่ามากยิ่งขึ้น“ฉันจะลงโทษเธอให้หนัก ๆ เลย จะเอาให้เธอน้ำหมดตัว”“อ๊าส์ คุณสรัล” เธอครางกระเส่าออกมาอีก เมื่อเขาใส่น้ำเข้าออกไม่ยั้ง จนร่างกายของเธอมันแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ จนสุดท้ายเขาก็นำพาให้เธอสุขสมไปก่อนหนึ่งครั้ง“คราวนี้ตาฉันบ้างนะ” เขาเอาตัวตนของเขาใส่เข้ามาในตัวของเธออย่างง่าย โดยที่เธอยังคงนั่งคร่อมเขา หันหลังให้เขาอยู่ ชายหนุ่มสวนความใหญ่โตเข้ามาช้า ๆ อย่างไม่รุนแรง“อื้อ คุณสรัล” เธอครางเสียงหวานเขาเร่งกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่องด้วยความมัน จากนั้นเขาก็เปลี่ยนท่าทางโดยให้เธอไปจับที่ขอบอ่างจากุกซี่ โดยที่เขาก็เข้าไปหาเธอจากทางด้านหลัง นำพาตัวตนของเขาเข้าไปในตัวของเธอ แม้ว่าอยากจะรุนแรงมากขนาดไหน แต่เขารู้
สุจิราและอินทุอรแอบมองแพรววนิตอยู่อีกห้องหนึ่ง ต่างทำหน้าตาสะใจอย่างมากที่กำจัดตัวปัญหาออกไปจากบ้านได้ สุจิราคิดว่ารู้แบบนี้ให้อินทุอรเข้ามาอยู่ในบ้านตั้งนานแล้ว ถ้าจะกำจัดแพรววนิตออกไปได้อย่างง่ายดาย“มันออกบ้านคุณแม่ไปแล้ว แบบนี้อินต้องกลับบ้านไหมคะ”“กลับได้ไง ต้องอยู่ต่อสิ อยู่เจอพี่เขาก่อน แล้วตอนนั้นแม่จะหลีกทางให้ เพื่อว่าแม่จะมีหลานชายน่ารัก ๆ ให้อุ้ม”“คุณแม่พูดอะไรก็ไม่รู้” อินทุอรทำเขิน ทั้งที่ในใจระริกระรี้มาก ที่จะได้เป็นเมียของพี่สรัล“เอาแบบนี้ ๆ หนูอินขนเสื้อผ้าไปไว้บนห้องพี่เขาก่อน”“ให้อินขนไปเองหรือคะ คนรับใช้ไม่มีเลยหรือคะ”“ก็พอดีช่วงนี้แม่ใช้งานนังแพรวมันอย่างเดียวไง คนรับใช้ในบ้านก็ให้กลับบ้านไปหมดแล้ว นี่งามตาก็มาลากะทันหันอีก หนูอินก็ขนเองไปก่อนนะลูก” ท่านบอกอย่างเอ็นดู“ไม่เอาค่ะคุณแม่ อินไม่เคยทำอะไรเลยนะคะ จะให้อินมายกของหนัก ๆ ได้ไง นี่กระเป๋าอินก็มีตั้งหลายใบ”“แล้วจะทำยังไงล่ะ คนใช้บ้านแม่ไม่มีแล้ว”“ก็คุณแม่ไงค่ะ คุณแม่ก็ขนขึ้นไปให้อินหน่อย” อินทุอรออกปากสั่ง“ฮะ...
สรัลเดินทางไปดูโรงงานที่ต่างจังหวัดที่เขากำลังสร้างใหม่ในตอนนี้ เขามีแผนที่จะผลิตเครื่องดื่มอีกมากมาย โรงงานเดิมที่มีอยู่ในตอนนี้มันไม่พอต่อการผลิต เขาจึงต้องสร้างโรงงานใหม่ สองวันมานี้เขาจึงต้องลงมาดูโรงงานด้วยตัวของตนเอง ทุกทีเขาจะมีเลขาอย่างแพรววนิตติดตามมาด้วยแต่คราวนี้เธอไม่ได้เป็นเลขาเขาเหมือนแต่ก่อน เลยไม่ได้มาด้วยกันแม้ว่าเขาจะมาทำงานที่ต่างจังหวัดแต่หัวใจของเขาเอาแต่คิดถึงคนที่เขานอนกกนอนกอดทุกคืนวัน พอห่างกันแค่สองวันเขารู้สึกจะขาดใจตาย จนต้องรีบสั่งงานให้กับลูกน้องที่รับหน้าที่มาควบคุมการสร้างโรงงานที่นี่และเขาก็รีบขับรถยนต์มุ่งหน้ากลับไปหาคนที่เขาเรียกว่าภรรยานอกสมรสเขาขับรถยนต์มาในกรุงเทพฯ กำลังขับมุ่งหน้ากลับบ้านแต่เลขาคนใหม่ของเขาโทรมาบอกว่าลูกค้าต้องการคุยด้วยและส่งโลเคชั่นสถานที่นัดพบมาให้ เขาจึงต้องเลี้ยวรถไปหาลูกค้าก่อน แม้ว่าเขาจะคิดถึงคนที่บ้านมากแค่ไหนก็ตามชายหนุ่มเข้ามาก็รีบคุยงานกับลูกค้าทันทีเกี่ยวกับรายละเอียดต่าง ๆ จนลูกค้าสนใจที่จะมาผลิตแบรนด์เครื่องดื่มที่บริษัทของเขา บริษัทของเขารับผลิตเครื่องดื่มและบริษัทของเขาเ
“ขึ้นมาเร็วหึงฉันเหรอ” เขาเข้ามาในห้องก็ถามเธอทันที พร้อมกับถือของกินขึ้นมาไว้บนห้องด้วย“ทำไมแพรวจะต้องไปหึงคุณด้วยคะ” เธอเงยหน้ามาตอบเขา แล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์อะไรในมือถือต่อ“ก็เธอแอบชอบฉันไง ก็จะต้องหึงเป็นธรรมดา” เขาพูดอย่างภูมิใจ เธอเลยวางโทรศัพท์ข้างเตียงถามเขากลับไป “แพรวมีสิทธิ์หึงด้วยหรือคะ”“ไม่มีสิทธิ์หึงเพราะเธอเป็นแค่...”“ภรรยานอกสมรสยังงั้นสิ” เธอได้ยินเขากับแม่พูดจนจำได้ขึ้นใจ เลยพูดแทรกเขาขึ้นมาที่เขายังพูดไม่จบประโยค“เออ! จำได้ก็ดี”“แพรวจำได้ค่ะว่าแพรวเป็นใคร แต่แพรวก็มีสิทธิ์เรียกร้องเหมือนกัน”“สิทธิ์อะไรของเธอ”“ก็สิทธิ์ที่แพรวเป็นภรรยานอกสมรสไงคะ”“งั้นจะเรียกร้องอะไร”“แพรวเป็นภรรยานอกสมรสของคุณ คุณก็ต้องให้เงินแพรวใช้”“เรื่องเงินฉันไม่มีปัญหา แต่เธอต้องรับผิดชอบที่เป็นคนส่งวิดีโอไปให้หยาดฟ้าดู ทั้งที่ปากบอกว่าไม่อยากให้ฉันรับผิดชอบ แต่มาคิดทำสกปรกแบบนี้ก็อย่าหวังจะได้เงินจากฉันอีกเลย เงินล้านหนึ่งที่ให้ไปก็มากพอแล้ว”“แพรวบอกแพรวไม่ได้ส่งไงคะ”“แล้วใ
กางเกงขาสั้นที่สวมใส่อยู่ก็โดนเขาถอดออกพร้อมกางเกงชั้นในของเธอเรียบร้อย เขาเอามือไปสัมผัสส่วนสงวนของเธอลูบคลึงไปมาพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ยังซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ มือของเขาอีกข้างของเขาก็จับทรวงอก พร้อมบดขยี้เม็ดบัวไปมา“อื้อ คุณสรัล” เธอกระเส่าออกมาด้วยความเสียว ยิ่งตอนนี้เขาเอานิ้วมือเข้าไปในส่วนสงวนเธอก็ยิ่งครางกระเส่ามากยิ่งขึ้น“ฉันจะลงโทษเธอให้หนัก ๆ เลย จะเอาให้เธอน้ำหมดตัว”“อ๊าส์ คุณสรัล” เธอครางกระเส่าออกมาอีก เมื่อเขาใส่น้ำเข้าออกไม่ยั้ง จนร่างกายของเธอมันแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ จนสุดท้ายเขาก็นำพาให้เธอสุขสมไปก่อนหนึ่งครั้ง“คราวนี้ตาฉันบ้างนะ” เขาเอาตัวตนของเขาใส่เข้ามาในตัวของเธออย่างง่าย โดยที่เธอยังคงนั่งคร่อมเขา หันหลังให้เขาอยู่ ชายหนุ่มสวนความใหญ่โตเข้ามาช้า ๆ อย่างไม่รุนแรง“อื้อ คุณสรัล” เธอครางเสียงหวานเขาเร่งกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่องด้วยความมัน จากนั้นเขาก็เปลี่ยนท่าทางโดยให้เธอไปจับที่ขอบอ่างจากุกซี่ โดยที่เขาก็เข้าไปหาเธอจากทางด้านหลัง นำพาตัวตนของเขาเข้าไปในตัวของเธอ แม้ว่าอยากจะรุนแรงมากขนาดไหน แต่เขารู้
ทั้งวันเขาทำงานแทบไม่รู้เรื่อง วันทั้งวันเขาคิดถึงแต่ภรรยานอกสมรสของเขา ทุกทีมาทำงานต้องได้เห็นหน้ากันทุกวัน แต่วันนี้ไม่ได้เห็นเขาก็รู้สึกแปลก ๆ แถมรสรักเร่าร้อนของเมื่อคืนก็ทำให้เขาคิดวนเวียนอยู่ตลอดทั้งวัน จนเขาไม่มีสมาธิทำงานอย่างมากเพราะมัวแต่คิดถึงภรรยานอกสมรสอยู่นั้นแหละชายหนุ่มจึงต้องพยายามสลัดเธอให้ออกจากหัว พยายามคิดว่าเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้แต่งงานกับคนที่รัก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังติดต่อหยาดฟ้าไม่ได้ จึงทำให้เขาโมโหเธอเข้าไปใหญ่ จะต้องคิดหาวิธีให้เธอรับผิดชอบในสิ่งที่ทำเอาไว้อย่างสาสมเลิกงานเขาก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที ทั้งที่เขาไม่ได้เป็นคนตรงเวลาขนาดนั้น ปกติจะต้องทำงานเกินเวลาตลอด แต่ครั้งนี้เขาอยากจะกลับไปลงโทษตัวต้นเหตุของเขาเหลือเกิน พอคิดว่าจะลงโทษยังไง ความใหญ่โตของเขามันก็ขยายใหญ่ขึ้นมา สรัลเลยต้องบอกลูกชายของเขาว่าให้อดทนรอหน่อย เดี๋ยวได้อิ่มแน่ ๆ“คุณสรัลกลับมาแล้วคะคุณสุ” งามตารีบมารายงานเสียงดังทันที เมื่อสรัลกลับบ้านมาสุจิราจึงรีบเดินออกมาต้อนรับลูกชายที่หน้าบ้าน “เป็นไงทำงานเหนื่อยไหมลูก”“นิดหน่
“หึ คิดที่จะมาเป็นภรรยาของสรัสแต่แค่ฉันใช้ซักผ้ายังทำเป็นอิดออดแบบนี้ แค่ภรรยานอกสมรสก็ไม่คู่ควร แล้วอย่าหวังจะเป็นภรรยาในสมรสเลยนะ ยิ่งไม่คู่ควรไปใหญ่” เมื่อแพรววนิตไม่ยอมทำงานตามที่สั่งง่าย ๆ สุจิราเลยหาเรื่องการเป็นภรรยาที่ดีแทน“ค่ะ แพรวซักให้ก็ได้ค่ะ แค่ซักผ้าเอง” เธอลากเสียงยาว“งั้นกินข้าวเสร็จก็ล้างจานด้วย ล้างเสร็จมาซักผ้าต่อเข้าใจไหม”“ค่ะ...เข้าใจค่ะ”“เข้าใจก็ดี” สุจิราเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจ ที่ได้หาเรื่องแกล้งแพรววนิตได้ ถึงแม้ว่าลูกชายของสุจิราจะเข้ามาขอร้องก่อนออกไปทำงานว่า...“แม่ครับ ยังไงแพรวอยู่บ้าน แม่ก็อย่าไปใช้แพรวทำงานหนัก ๆ มากนะครับ ยังไงลูกในท้องก็เป็นลูกของผม” “แม่รู้แล้วนะ เห็นแม่เป็นนางยักษ์นางมารหรือไง” “แม่ของสรัลเป็นนางฟ้าครับ” เขาว่าแล้วเข้าไปกอดเอาใจแม่ของเขา ที่นั่งในห้องนั่งเล่น“แต่จะให้อยู่บ้านสบาย ๆ ไม่ได้นะ อย่างน้อยก็ช่วยหยิบจับนู้นนี้นิดหน่อย สรัลคงไม่ว่าแม่นะ” “ไม่ว่าหรอกครับเพราะผมรู้ว่าแม่จะต้องนึกถึงหลาน
“เห็นไหมแค่นี้เอง เธอยังสู้แรงฉันไม่ได้เลย” เขาเงยหน้ามาจากซอกคอขาวของเธอ ก่อนจะพ่นคำดูถูกมาให้ เธอจึงมีแรงฮึดผลักเขาออกก่อนที่จะฟาดฝ่ามือลงไปที่แก้มของเขาอย่างแรง“นี่ไง ทำไมแพรวจะทำไม่ได้”“นี่กล้าตบหน้าฉันเหรอ”“ค่ะ” พอหญิงสาวพูดจบ เขาก็คว้าเธอเข้าไปกดจูบเอาไว้ จูบบดขยี้จนเธอหายใจแทบไม่ออก พยายามดันเขาออกให้สุดแรง พอออกจากการโดนเขาจูบมาได้ เธอก็ฟาดมือลงไปที่หน้าของเขาอีกอย่างแรง“แพรว!”“คุณจูบฉันอีก ฉันก็จะตบคุณอีก”“งั้นเหรอ” เขาจับเธอโยนไปที่เตียงนอนอย่างไม่ทะนุถนอม อย่างไม่นึกถึงว่าลูกอยู่ในท้อง “ถ้ายังขัดขืนฉันอีกก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย” หน้าตาของเขาเหี้ยมโหดอย่างเอาจริง เขาถอดเสื้อผ้าออกจากตัวเขาจนหมด เผยให้เห็นความใหญ่โตที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นแพรววนิตหน้าตาร้อนผ่าวเมื่อได้เห็นความใหญ่โตตรงหน้าอย่างชัดเจน โดยที่ไฟไม่มืดสนิทแบบคืนนั้น“แพรวกำลังท้องลูกของคุณอยู่นะคะ อย่าทำอะไรแพรวเลยนะ” เธอถึงขั้นยกมือไหว้ ขอร้องเขาอย่างกลัว ๆ“ก็อย่าขัดขืน ยอมฉันดี ๆ แล้วจะไม่เจ็บตัว” เขาว่าแล้วลงมาซุกไซ้ตามเนื้อตัวข
“ถ้าไม่แต่งอย่าหวังว่าคลอดลูกมาจะได้อยู่กับลูกเลย เธอจะต้องชดใช้ฉันทั้งหมด!” คำพูดของเขาทำให้แพรววนิตต้องจำยอมเข้าพิธีมงคลสมรสกับเขาอย่างเสียไม่ได้เพราะว่ากลัวว่าคลอดลูกออกมาแล้วจะไม่ได้อยู่กับลูก ซึ่งคนมีเงินอย่างเขาทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ต่างจากเธอที่เงินไม่หนา แถมครอบครัวก็ไม่ได้ซัพพอร์ตชีวิตของเธอ แพรววนิตจึงต้องเลือกที่จะแต่งงานกับเขา แม้ว่าจะเป็นแค่ภรรยานอกสมรสของเขา แต่อย่างน้อยเธอก็ยังได้แต่งงาน แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้เขาจะจัดมาเพื่อเขากับคุณหยาดฟ้าก็ตามพิธีที่จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการได้ทุกลดขั้นตอนลง เหลือเพียงพิธีของพระสงฆ์และรดน้ำสังข์เพียงเท่านั้น พิธีอื่น ๆ ที่เตรียมกันเอาไว้ก็ถูกยกเลิกไปหมด ทุกอย่างที่ทำเหมือนทำเพียงแค่ผักชีมาโรยหน้าเท่านั้น ทำเพียงไม่ให้คุณสุจิราได้ขายขี้หน้าที่จะต้องยกเลิกงานแต่ง แม้ว่าจะเห็นสายตามองมาที่เจ้าสาวแล้วจะพากันซุบซิบก็ตามคนในบริษัทก็จำได้ดีว่าเธอเป็นเลขาของเขา ได้แต่มองหน้ากันอย่างแปลกใจทว่าไม่ได้กล้ามาถามกันตรง ๆ ว่าทำไมเจ้าสาวของท่านประธานถึงได้เป็นเลขาแว่นตาหนาเตอะอย่างเธอได้ ทุ
ถ้าเกิดอะไรกับหยาดฟ้า ก็ต้องมีญาติพี่น้องฝั่งนั้นโผล่หัวมาในงานบ้าง แต่นี่ไม่มีเลย ฉันกลัวว่าจะเป็นอย่างอื่นนะสิงามตา” สุจิราบอกด้วยความร้อนใจ“แล้วจะเอายังไงดีคะ นี่ก็เลยฤกษ์ไปมากแล้วด้วย”“งามตาไปถามสรัลสิว่าโทรหาหนูหยาดฟ้าติดหรือยัง ได้ความยังไงมาบอกฉันด้วย”“ค่ะคุณสุ” งามตารีบเดินไปยังห้องพักที่มีคุณสรัลอยู่ในห้องทันทีพอเข้าไปในห้องก็เห็นสรัลเอาแต่ร้องไห้ พลางมองโทรศัพท์ของตนเองไปด้วย“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณสรัล”“ไปตามแม่มาหาผมที่ครับป้างามตา”“ได้ค่ะ ๆ” แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่งามตาก็รีบวิ่งออกไปหาสุจิราทันที พองามตาไปบอกสุจิราว่าสรัลเรียกให้ไปหา พร้อมรายงานในสิ่งที่ตนเห็น สุจิราก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาลูกชายทันที“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันสรัล” แม่เข้ามาในห้องก็ถามด้วยความร้อนใจ ในตอนที่สุจิราเข้ามา แพรววนิตเลขาของเขาก็อยู่ในห้องด้วย ทำให้แม่แปลกใจเข้าไปใหญ่ แถมนังเลขาที่แม่ไม่ค่อยชอบหน้ายังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าของสรัลลูกชายของเธอด้วย“หยาดฟ้าไม่แต่งงานกับผมแล้วครับแม่”“ทำไมกันสรั