Novels by Jessa Writes

Natigilan si Marga matapos marinig ang kanyang narinig. Halos hindi na siya makatayo.Inilagay ni Clinton ang kanyang braso sa kanyang balikat. Ang kanyang mga mata ay nagiging mas madilim at mas hindi mahulaan.Napakasikat ni Denn Corpuz sa loob at labas ng bansa. Kahit na pagkatapos ng kanyang kamatayan, ang impormasyon tungkol sa kanya ay kumakalat pa rin sa industriya.Noong panahong iyon, hindi pa matagal mula nang tuluyang umangat ang buong teknolohiya ng elektronikong impormasyon ng Pilipinas, ngunit iminungkahi na ni Denn Corpuz ang reverse thinking at pinag-aralan ang holography. Siya ang unang tao sa bansa na gumawa nito.Itinatag niya ang kanyang sariling luxury brand at isinara ito bago siya namatay. Matagal nang wala sa print ang mga damit na ginawa niya. Nakilahok siya sa mga overseas art festivals at nanalo ng mga parangal.Tinawag siya ng prinsipe ng isang bansa na pinakamagandang perlas sa mundo, isang bihirang kayamanan, at ang nag-iisang prinsesa.Siya ay maganda, e

Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya narinig na dinala ni Cathy ang mga damit ni Denn Corpuz sa Bustamante Auction.“Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang wala akong pahintulot?”Nagkrus ang mga braso ni Cathy, nagmamatigas sa labas pero mahina sa loob. “Anong problema? Hindi ba’t dahil masyado mong maliit ang binibigay mong pocket money sa akin?”Ngumisi si Cathy. “Naloloko ka ni Lazarus sa halagang 100 milyon. Kumuha lang ako ng damit mula kay Denn Corpuz. Bakit ka nagkakaganyan? O mahal mo pa rin si Denn Corpuz? Huwag mong kalimutan na pinagtaksilan ka niya at nagkaanak sa ibang lalaki!”Galit na galit si Ferdinand Santillan na muntik na siyang atakihin sa puso.Nagharap ang mag-ama, habang walang pakialam na nanood si Marga.Samantala, si Clinton ay nakatuon lang ang tingin sa kanya. Nang magsawa siya sa pakikinig, inilabas niya ang kamay para tulungan itong kurutin ang kanyang kilay.“Pagod ka ba?”Umungol si Marga, “Medyo maingay.”Walang sinabi si Cli

“Oo, nakabalik na ako.” Iniwas ni Marga ang kanyang tingin at naglakad papasok ng bahay. “Nandito rin si Clinton.”Plano ni Ferdinand Santillan na magpakita ng kayabangan bilang ulo ng pamilya, pero nang makita niya si Clinton, bigla itong nawala. Imbis na matigas ang mukha niya, ngumiti na lang siya ng paimbabaw.Si Clinton naman ay tumayo sa tabi ni Marga, nakangiti pa rin.“Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Diretso at walang pag-aalinlangan ang tono ni Clinton habang isiniwalat ang rason ng kanyang pagpunta.Nang marinig ni Marga na tinawag siyang fiancée ng lalaki, agad niyang iniling ang ulo at tiningnan ito. Nagtagpo ang kanilang mga mata—ang kanya, naguguluhan, ang kay Clinton, puno ng kumpiyansa at bahagyang panunukso.May sasabihin na sana si Marga bilang pagtutol, pero sa huli, pinili niyang manahimik.Nawala ang ngiti sa mukha ni Ferdinand Santillan at tumawa na lang siya ng awkward nang dalawang beses. Alam niyang wala siyang maga

Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an

Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng

“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi