Novels by Jessa Writes

Pagkatapos niyang umalis sa pamilya Santillan, medyo natatakot pa rin si Marga.Para siyang nakatayo sa isang punto kung saan ang mga paniniwala niya ay biglang nagbago at nawasak.Matagal niyang kinamuhian si Ferdinand Santillan dahil sa nangyari kay Denn Corpuz, pero sa huli nalaman niyang si Ferdinand Santillan pala ang biktima sa relasyon nila. Parang nakakatawa."Buhay pa kaya siya?" tanong ni Marga nang mahina.Naging malungkot ang mga mata ni Clinton, at tumigil siya saglit bago magsalita. "Marga, hulaan mo kung bakit niya gustong mag-aral ng holography? Bakit niya gustong mag-aral ng holography matapos lang siyang makinig sa isang lecture mahigit sampung taon na ang nakalipas?"Ito ang dahilan kung bakit maraming tao ang gustong mag-aral ng holography pero takot nilang pag-aralan ang pinakamalaking disbentaha nito.Kapag nakakonekta na ang machine sa utak, maraming tao ang pipiliing manirahan sa holographic world at tatangging umalis dahil sa hindi kasiya-siyang realidad. Kapa

Alam din ni Cathy kung ano ang importante at kung ano ang hindi. Tumango siya at nag-isip kung paano hihingi ng tulong kay Brandon para malutas ang problema.Si Ferdinand Santillan na lang ang naiwan sa bulwagan. Nakatayo pa rin siya sa lupa, pakiramdam niya ay medyo naliligaw at walang patutunguhan.Hindi na siya bata, pero pinipilit pa rin niyang mag-ehersisyo sa mga nakalipas na taon. Bihira siyang manigarilyo o uminom maliban kung nakikisalamuha siya. Gwapo siya at gwapo pa rin at elegante kahit lampas 50 na siya.Tumayo siya mula sa lupa gamit ang isang kamay na sumusuporta sa kanyang sarili, at nanginginig ang kanyang mga hakbang.Hinawakan niya ang handrail ng hagdan, naglakad hakbang-hakbang patungo sa itaas na palapag, kumuha ng susi at binuksan ang pinto ng silid.Nanginginig ang kanyang mga kamay habang binubuksan niya ang pinto.Ang silid ay puno ng alikabok. Sa bawat hakbang niya, nararamdaman niya ang pagbagsak ng alikabok. Ang lumilipad na alikabok ay sumakal sa kanya a

Natigilan si Marga matapos marinig ang kanyang narinig. Halos hindi na siya makatayo.Inilagay ni Clinton ang kanyang braso sa kanyang balikat. Ang kanyang mga mata ay nagiging mas madilim at mas hindi mahulaan.Napakasikat ni Denn Corpuz sa loob at labas ng bansa. Kahit na pagkatapos ng kanyang kamatayan, ang impormasyon tungkol sa kanya ay kumakalat pa rin sa industriya.Noong panahong iyon, hindi pa matagal mula nang tuluyang umangat ang buong teknolohiya ng elektronikong impormasyon ng Pilipinas, ngunit iminungkahi na ni Denn Corpuz ang reverse thinking at pinag-aralan ang holography. Siya ang unang tao sa bansa na gumawa nito.Itinatag niya ang kanyang sariling luxury brand at isinara ito bago siya namatay. Matagal nang wala sa print ang mga damit na ginawa niya. Nakilahok siya sa mga overseas art festivals at nanalo ng mga parangal.Tinawag siya ng prinsipe ng isang bansa na pinakamagandang perlas sa mundo, isang bihirang kayamanan, at ang nag-iisang prinsesa.Siya ay maganda, e

Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya narinig na dinala ni Cathy ang mga damit ni Denn Corpuz sa Bustamante Auction.“Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang wala akong pahintulot?”Nagkrus ang mga braso ni Cathy, nagmamatigas sa labas pero mahina sa loob. “Anong problema? Hindi ba’t dahil masyado mong maliit ang binibigay mong pocket money sa akin?”Ngumisi si Cathy. “Naloloko ka ni Lazarus sa halagang 100 milyon. Kumuha lang ako ng damit mula kay Denn Corpuz. Bakit ka nagkakaganyan? O mahal mo pa rin si Denn Corpuz? Huwag mong kalimutan na pinagtaksilan ka niya at nagkaanak sa ibang lalaki!”Galit na galit si Ferdinand Santillan na muntik na siyang atakihin sa puso.Nagharap ang mag-ama, habang walang pakialam na nanood si Marga.Samantala, si Clinton ay nakatuon lang ang tingin sa kanya. Nang magsawa siya sa pakikinig, inilabas niya ang kamay para tulungan itong kurutin ang kanyang kilay.“Pagod ka ba?”Umungol si Marga, “Medyo maingay.”Walang sinabi si Cli

“Oo, nakabalik na ako.” Iniwas ni Marga ang kanyang tingin at naglakad papasok ng bahay. “Nandito rin si Clinton.”Plano ni Ferdinand Santillan na magpakita ng kayabangan bilang ulo ng pamilya, pero nang makita niya si Clinton, bigla itong nawala. Imbis na matigas ang mukha niya, ngumiti na lang siya ng paimbabaw.Si Clinton naman ay tumayo sa tabi ni Marga, nakangiti pa rin.“Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Diretso at walang pag-aalinlangan ang tono ni Clinton habang isiniwalat ang rason ng kanyang pagpunta.Nang marinig ni Marga na tinawag siyang fiancée ng lalaki, agad niyang iniling ang ulo at tiningnan ito. Nagtagpo ang kanilang mga mata—ang kanya, naguguluhan, ang kay Clinton, puno ng kumpiyansa at bahagyang panunukso.May sasabihin na sana si Marga bilang pagtutol, pero sa huli, pinili niyang manahimik.Nawala ang ngiti sa mukha ni Ferdinand Santillan at tumawa na lang siya ng awkward nang dalawang beses. Alam niyang wala siyang maga

Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an

Coleen’s POVPagmulat ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kirot sa aking katawan—isang paalala ng gabing puno ng init, galit, at kawalan ng kontrol. Napakagat ako sa labi, pinipigilan ang sarili na damhin ang bawat sakit at hapdi na iniwan ni Gregory sa akin.Ang silid ay tahimik, maliban sa marahang tunog ng hangin na pumapasok mula sa bintanang bahagyang nakabukas. Sa loob ng ilang segundo, pinilit kong iproseso ang lahat ng nangyari. Ang kasal. Ang mga pangyayari kagabi. Ang halik, ang kanyang mapang-angking mga kamay, at ang paraan ng pagtrato niya sa akin na parang isang pag-aari lamang—hindi isang tunay na asawa.Tumayo ako, pilit na inaayos ang gusot na kobrekama at ang sariling emosyon. Ngunit isang bagay ang agad na nakakuha ng aking pansin.Isang maliit na papel ang nakapatong sa nightstand sa tabi ng kama.Agad akong kinabahan.Nang basahin ko ang sulat, bumigat ang dibdib ko.“Huwag kang umasa ng masyado, Mrs. Alvarez. Ang pagiging asawa ko ay hindi isang pribilehiyo

Coleen’s POVNakaawang pa rin ang labi ko habang pinagmamasdan ang repleksyon ko sa salamin. Sa harap ko, isang babaeng hindi ko na halos makilala—nakaputing wedding dress, walang bahid ng saya sa mga mata, at may bigat ng rehas sa bawat paghinga.Kinasal ako ngayon. Sa isang lalaking hindi ko mahal at hindi ko lubos na kilala.Napapikit ako, pinipilit na pigilan ang mga luha. Hindi ito ang pangarap kong kasal. Hindi ito ang araw na matagal kong inisip na magiging pinakamasaya sa buhay ko. Hindi ko dapat ito ginusto. Pero wala akong pagpipilian.“Mrs. Alvarez.”Napapitlag ako sa mababang boses na iyon, puno ng pangingibabaw. Dahan-dahan akong humarap. Nakatayo si Gregory sa pinto ng kwarto, nakasuot pa rin ng itim na suit na masyadong perpekto sa kanya. Para siyang isang hari—isang hari ng dilim, isang lalaking sanay sa paghawak ng kapangyarihan.Naglakad siya papasok, walang pag-aalinlangan sa kanyang hakbang. Nang tuluyang mawala ang distansya namin, itinukod niya ang isang kamay sa

Coleen’s POV“Marry me.”Halos malaglag ang hawak kong wine glass sa narinig kong mga salita mula kay Gregory. Nasa harapan ko siya ngayon, nakasandal sa mamahaling leather chair, hawak ang isang baso ng whiskey habang hindi inaalis ang titig niya sa akin.Nasa isang private lounge kami ng isang five-star hotel—hindi ko alam kung paano ako napunta rito, pero isang tawag lang mula sa kanya kanina, at ngayon, nasa harapan ko na siya muli.Nag-angat ako ng tingin, sinusubukang basahin ang mga intensyon niya, pero tulad ng dati, isang misteryo pa rin ang kanyang mukha.“Excuse me?” inis kong tanong.Umangat ang sulok ng kanyang labi sa isang mapanganib na ngiti. “Narinig mo ako, Coleen.”Napabuntong-hininga ako, pinilit panatilihing kalmado ang sarili. “Gregory, hindi ko alam kung anong laro ang nilalaro mo, pero hindi ako interesado.”I thought I was done with him. Akala ko, pagkatapos ng gabing iyon, magiging isang alaala na lang siya—isang pagkakamaling hindi ko na uulitin. Pero ngayon

Coleen’s POVPagpasok ko sa penthouse, hindi ko napigilan ang paghanga.Floor-to-ceiling glass windows framed the breathtaking city lights, casting a golden glow on the luxurious interior. High-end Italian furniture, minimalist yet undeniably expensive, filled the space. Sa kabila ng modernong disenyo, may kakaibang init sa lugar na ‘to—hindi tulad ng malamig na yaman ni James.I clenched my fists. Hindi ko siya iisipin ngayong gabi.Narinig kong bumukas ang isang wine bottle. Lumingon ako at nakita kong si Gregory, relaxed na nakatayo sa harap ng isang marble countertop, his movements smooth and deliberate as he poured red wine into two crystal glasses.“Welcome to my little sanctuary,” he said, his voice was deep and intoxicating.Napangiti ako nang mapait. “Little? This place probably costs more than my entire existence.”Ngumiti siya, his dark eyes gleaming with something unreadable. “Everything has a price, Coleen.” Lumapit siya, inabot sa akin ang isang baso. “Tonight, let’s pre

Coleen’s POVDala ko ang isang basket ng gourmet lunch na espesyal kong pina-deliver mula sa paboritong five-star restaurant ni James. Ilang linggo na lang at magiging Mrs. Coleen Martinez na ako—ang fiancée ng isa sa pinakabatang CEO sa bansa. Lahat ng babae nangangarap ng ganitong buhay: a successful, well-respected fiancé, a dream wedding, and a future secured with wealth and power. Pero sa lahat ng meron ako, isa lang ang pinakaimportante—si James mismo.I stepped into the pristine, high-rise building of Martinez Global Enterprises, my designer heels clicking softly against the marble floors. Lahat ng empleyado ay bumabati sa akin habang dumadaan, their eyes filled with admiration and a tinge of envy. I was used to it. After all, I wasn’t just any woman—I was the soon-to-be wife of James Martinez, the most sought-after bachelor in the country.Sa isang eleganteng kilos, pinihit ko ang door handle at marahang binuksan ang pinto. Para akong binuhosan ng malamig na tubig nang makita