แต่งงานแทน

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

องค์หญิงไป๋หลานโดนลอบทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส แต่พอลืมตาขึ้นมานางกับเจอบุรุษรูปงามที่ช่วยชีวิตของนางไว้ นางต้องปกปิดตัวตนไว้โดยหารู้ไม่ว่าเฟิ่งหวงมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ “เจ้าจะทิ้งข้าได้ลงคอเชียวหรือ"

ชาคริต ประติมาไพบูลย์ ประติมากรหนุ่มรูปหล่อต้องตกอยู่ในโลกมืดจากความประมาทของหญิงสาวเสเพลคนหนึ่ง และเขาก็ต้องการให้เธอมารับปิดชอบการกระทำของตนด้วยการให้มาดูแลเขา แต่แล้วคนที่ถูกส่งมากลับกลายเป็นหญิงสาวอีกคน ซึ่งทำให้เขาไม่พอใจมากแต่ด้วยคำขอร้องของทนายผู้เสมือนญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ ทำให้เขาจำต้องให้ รติมา อรุณวลัย ดูแลเขาแทน ความอ่อนโยนและเอาใจใส่ของเธอทำให้ใจกระด้างของเขาเอนเอียง และเมื่อได้สัมผัสร่างงามด้วยความไม่ตั้งใจซึ่งแม้มองไม่เห็นก็ทำให้เขาร้อนไปทั้งกายความปรารถนาที่พลุ่งพล่านจนยากจะระงับ เขาจึงหาทางให้เธอมาใกล้ชิด ด้วยการปั้น ทรวงอัปสรา... ประติมากรรมอันเป็นสัญลักษณ์ของโรงปั้นอันลือชื่อ ทรวงอัปสรา รูปปั้นนางอัปสราอันงดงามจึงเป็นสื่อที่ทำให้ความรักของพวกเขางอกงาม และเร่าร้อน... จนยากจะห้ามใจ เพราะเธอจะต้องเปลือยกายให้เขาลูบไล้แทนการมองด้วยสายตา... ประติมากรรูปงามจะทำเช่นไรให้มดตัวเล็กๆ เช่นเธอ อยู่กับเขาตลอดไป...

และในที่สุดสิ่งที่ดีที่สุดที่จะแยกสตรีแพศยานั่นออกจากน้องเขยเลวของเขาก็คือ แยกพวกมันจากกันเสีย และนั่นก็เป็นสาเหตุที่เขาส่งคนไปสู่ขอสตรีนางนั้นทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็ไม่ประสงค์จะเห็นเพราะแค่ได้ยินเรื่องฉาวของแม่นั่นเขาก็รังเกียจแทบจะไม่อยากจะพบเจอ แต่นี่จำต้องรับนางมาเป็นฮูหยินที่เขาไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด ก็แพศยาปานนั้น เปือดเปื้อนกลิ่นอายบุรุษมากี่คนแล้วล่ะ แม้แต่สามีของผู้อื่นนางก็ไม่เว้น แพศยาถึงปานนี้ จะทอดสะพานให้บุรุษเดินไปกี่คนแล้วก็ไม่รู้ได้ แม่ทัพหนุ่มจึงเพียงแค่รับนางเข้าจวนและให้เข้าพิธีแต่งกับป้ายชื่อของเขา โดยอ้างว่าเขาติดราชการด่วน ไม่..ฮูหยินที่เขาไม่ต้องการนั้นร้ายกาจดังเช่นที่น้องสาวของบอกเล่าหรือไม่

“ฟ่างชิงเยี่ยน ข้าขอพูด…เป็นครั้งสุดท้าย…เจ้าจะทำอะไร” “ข้าต้องการท่าน อย่าพูดมาก เข้าหอกันเถอะเร็วเข้า!!” ท่านอ๋องคนสุดท้ายของ 4 ยอดบุรุษหนุ่มแห่งต้าเฉินมาแล้วจ้า.... สตรีที่แต่งเข้าไป 7 คนก่อนหน้านั้น....ตายหมดแล้วน่ะสิ เขาถึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นอ๋องโลหิตไงล่าาา..... เรื่องราวของบุตรท่านแม่ทัพ และ ท่านอ๋องโลหิตจะดุเดือด เผ็ดมันส์ขนาดไหน ฝากติดตามด้วยนะคะ อ๋องของเราท่านนี้ ดุดัน โหดเหี้ยม ฆ่าสตรีนะคะ ( มีเหตุผลนะคะ นางไม่ได้ฆ่าเรื่อยเปื่อย) นางเอกของเรา ฟ่างชิงเยี่ยนเป็นบุตรี (ที่ไม่รัก) ของท่านแม่ทัพจ้า.... พระเอกของเราแต่งงานมาแล้ว 7 ครั้ง ( โอ้แม่เจ้า แต่อย่าตกใจไป มันมีเหตุผลและ.....ตามต่อนะ อิอิ)

"ยัยลูกหมา..." คือชื่อเรียกหล่อน จากปากสามีไร้ใจ ... เขาหมายตาน้องสาว แต่ดันได้พี่สาวมาเป็นแม่ของลูก ด้วยเล่ห์เหลี่ยมของลัดดา ทำให้เขากับครอบครัวไม่พอใจ แล้วนำความรู้สึกมาลงที่หล่อน หน้าที่หลักของหล่อนคือ อุ้มท้องลูกของเขา คลอดมาเมื่อไหร่ ถูกเฉดหัวออกจากบ้านเมื่อนั้น .... ธรรม์บดีมองรองเท้าที่วางเรียงหน้าประตู เขาสวมรองเท้าคู่ซ้ายมือสุด ก้าวเท้าเดินไปยังโรงจอดรถ เพื่อขับรถออกจากบ้าน อีกไม่กี่ก้าวจะถึงรถหรู สีหน้าเขาบึ้งตึงเมื่อเห็นกุลธิรัตน์ยืนอยู่ข้างรถ “คุณอิฐไม่ได้กินมื้อเช้า ลูกหมีกลัวว่าคุณอิฐจะหิว เลยทำแซนวิซให้ค่ะ” กุลธิรัตน์ส่งถุงใส่ของว่างให้สามีที่หลุบตามองแวบหนึ่ง มือใหญ่กระชากถุงจากมือหล่อนแรงมาก “สาระแนนัก ยัยลูกหมา” ธรรม์บดีหมุนตัวเปิดประตูรถ เขาโยนถุงในมือไปตรงเบาะด้านข้างคนขับ สอดตัวเข้าไปนั่งประจำที่ จากนั้นเขาขับรถออกจากบ้านทันที

จิวหลินน้องสาวฝาแฝดที่ต้องมาเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาวของตนเอง แต่ทว่าเมื่อเข้ามาอยู่ที่วังหลังนางก็ได้พบเจอเรื่องที่นางไม่คาดคิดเพราะการที่นางเข้ามาแทนท่านพี่ในครั้งนี้ช่างมีเลศนัยและนางก็ได้มารู้ตอนที่เข้าห้องหอว่าองค์ชายที่ตนเองแต่งงานแทนนั้นเป็นองค์ชายอัปลักษณ์ ชีวิตของจิวหลินจะเป็นอย่างไรต่อไป “จิวหลิน” น้องสาวฝาแฝดของ “จิวซิน” ที่คลานตามกันออกมาตั้งแต่เด็ก แต่ทว่าโชคชะตาได้ให้นางแยกอยู่กับท่านพี่โดยมีท่านป้าพี่สาวของท่านพ่อรับตัวนางไปอยู่ด้วยเนื่องจากท่านป้าของนางไม่มีลูก จนนางเติบโตมาอย่างแข็งแรงและสมบูรณ์ นางเป็นสตรีที่เก่งในทุก ๆ ด้านไม่ว่าจะเป็นงานของบุรุษนางเองก็ทำได้ไม่ต่างจากคนเหล่านั้น ทำให้ท่านป้าของนางรักนางยิ่งนัก แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีจดหมายมาที่จากครอบครัวของจิวซินพี่สาวฝาแฝดของนาง เป็นเรื่องดีทีเดียว นางและท่านป้าก็ได้เดินทางไปที่เรือนของตระกูลจิว จิวหลินไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกท่านป้าขอมาเลี้ยงนางได้รับความรักความดูแลเป็นอย่างดีเลยไม่นึกโกรธท่านพ่อและท่านแม่แม้แต่น้อย ผู้ใดจะไปคิดว่าโชคชะตาของนางจะเปลี่ยนไปจากการกลับมาเหยียบที่ตระกูลจิวในครั้งนี้

เรื่องราวความอบอุ่นยัง ยัง ไม่จบลงในเมื่อ องค์ชายแฝดผู้ซึ่งอุปนิสัยแตกต่างกันสุดขั้ว จะมาโลดแล่นโดยฝีมือสร้างสรรค์ของจันทร์ส่องแสงอีกครั้ง เรื่องราวต่อจาก นี้จะเป็นเช่นไร จะสุขเศร้าและอบอุ่นใจแค่ไหน เตรียมน้ำตา และรอยยิ้มไว้ให้พร้อม ความรักหาบังคับได้ไม่ แต่ความผูกพันมีค่าเกินกว่าจะทำลายมัน อย่าเสียน้ำตาหากเราต้องพรากจากกัน แต่จงยิ้มรับ และเฝ้ารอว่าสักวันเราจะมาพบกันอีกครั้ง

"พิรุณ ปรมะเมคินทร์" คือ ทายาทหนึ่งเดียวของเจ้าสัวเทิดวิช และเจ้าของเลานจ์หรูใจกลางมหานคร ผู้รอคอยรักแท้ที่ซื่อสัตย์ ฉากหน้าเขาทำตัวเป็นเลขาพูดน้อย แต่เบื้องหลังกลับแฝงด้วยมนต์เสน่ห์สุดอันตราย "ปาลิน หาญหิรัญ" ลูกสาวเจ้าของตลาดสดขนาดใหญ่ที่โหยหาใครสักคนที่แสนดี เธอคือ พนักงานสาวออฟฟิศที่ทำงานได้ไม่เพียงกี่วันก็ดันจับพลัดจับผลูได้เป็นนายหญิงแห่งปรมะเมคินทร์

เมื่อเธอกับเขากำลังจะรักกันและไปได้ดี แต่กลับต้องแต่งงานแทนลูกสาวเจ้านายเสียอย่างนั้น...และแล้วก็กลับกลายเป็นเขาที่เธอต้องแต่งงานด้วย แต่เขากลับมองเธอเป็นคนโกหกหลอกลวงไปเสียแล้ว ในด้านที่เธอไม่เคยเห็นจากเขาคนนี้ก็ปรากฏให้เห็นว่าเขานั้นร้ายกาจเพียงไหน