เสียใจ

“ถ้าฉันจะเอา เธอจะห้ามอะไรฉันได้ ไม่ดีใจรึไงที่ได้ทั้งพ่อฉันแล้วก็ฉันเป็นผัวในเวลาเดียวกัน” “มันน่าตื่นเต้นดีออกเธอว่ามั้ย” “คะ คุณเป็นใคร เข้ามาได้ยังไง” เธอหมุนตัวกลับมาหาผม ท่าทางดูจะตกใจเอามากๆที่เห็นผม เธอไม่รู้สินะว่าผมเป็นลูกชายของคนที่เธอจะแต่งงานด้วย เธอคงจะสนใจแค่เงิน “ฉันว่าเธอไม่ต้องใส่มันหรอก เดี๋ยวอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธอก็ต้องได้ถอดชุดออกอยู่ดี” ผมพูดผมกลับยิ้มร้ายๆออกมา “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ใครอยู่ด้านนอกช่วยด้วย!!” เธอพยายามร้องขอความช่วยเหลือ คงเล่นตัวอยากเรียกเงินเพิ่ม ได้กับพ่อผมไปตั้งเท่าไร “หุบปาก !!!” “ถอดชุดเธอออกซะ อย่าให้ฉันต้องฉีกมัน”

มหาเศรษฐีเจ้าของบริษัทเพชรยักษ์ใหญ่แห่งเมืองไทย “คาเมรอน เกรย์ มหัทธนวงศ์สกุล” หล่อเหลาทุกระเบียดนิ้ว เร่าร้อนทุกองศา แต่เย็นชา ดุดันจนหน้ากลัว และเข้าถึงตัวได้ยากที่สุด แต่ยิ่งยากทุกคนก็ยิ่งอยากเข้าใกล้ แต่มันคือเบื้องหน้า เพราะเบื้องหลังใครจะรู้ว่าเขาคือชายหนุ่มที่ไม่เคยพอเรื่องเซ็กส์ เพราะความที่เป็นคนเอาแต่ใจ อยากได้อะไรต้องได้ อยากปลดปล่อยใครก็ห้ามขัด จึงทำทุกวิถีทางเพื่อคว้าตัวผู้หญิงสักคนมาบำเรอตัณหา “เวียงพิงค์” คือตัวเลือกผู้โชคดีที่สุดและโชคร้ายที่สุด หญิงสาวเป็นเพียงพนักงานต่ำต้อยในบริษัทของเขา สาวน้อยที่โชคชะตาพลิกผันด้วยเงิน หนึ่งล้านบาท กับหน้าที่นางบำเรอหนึ่งอาทิตย์ แลกกับความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอและบทรักสุดเร่าร้อนของเขา เมื่อเสร็จงาน ห้ามปากโป้ง ห้ามแบลคเมลและห้ามเรียกร้องสิทธิ์ใดๆ ในตัวเขาเป็นอันขาด แต่ไม่เป็นอย่างนั้น เพราะมันกลับสร้างความทรงจำ เขาลืมไม่ลง แต่เธอแทบไม่อยากจดจำ ทางเดียวที่จะไปให้พ้นคือ หนี ไปพร้อมกับของขวัญล้ำค่าที่เขาสร้างขึ้นมา

อันชิงเหมยเป็นคู่หมั้นของเสิ่นหว่านอี้ เขาให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักนางมีนางเพียงผู้เดียว ให้รอเขากลับมาเราจะแต่งงานกันทันที ผ่านไป1ปีเสิ่นหว่านอี้ชนะศึกกลับมา แต่เขากลับพาสตรีนางหนึ่งมาด้วย บอกว่านางคือผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาไว้ " ข้าหยางซือหรูเป็นภรรยาของพี่หว่านอี้" นางเจ็บปวดน้ำตาคลอ บุรุษผู้นี้ลืมสิ้นแล้วคำสัญญา มีเพียงนางที่หลงเชื่อคำสัญญาเลื่อนลอยอยู่ผู้เดียว " เหมยเอ๋อ ตำแหน่งฮูหยินเอกยังเป็นของเจ้า ส่วนนางเป็นเพียงฮูหยินรองเท่านั้น เจ้าช่วยเมตตานางหน่อยได้ไหม" " ไม่ต้องให้นางเป็นฮูหยินรองหรอก ให้นางเป็นฮูหยินเอกเถิด ข้าอันชิงเหมยผู้นี้ขอถอนหมั้น ต่อไปเราไม่เกี่ยวข้องกันอีก" อันชิงเหมยเดินไปใกล้หยางซือหรู "บุรุษหน้าบากขาเป๋ผู้นี้ข้ายกให้" ต่อมาชินอ๋องผู้เกรียงไกรกลับมาจากแดนใต้ขอสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้ เขาชี้ไปที่นาง " ข้าจะแต่งกับนาง " เสิ่นหว่านอี้ร้อนรนเดินไปขวางหน้าขอร้องนางด้วยนัยตาแดงกร่ำ " เหมยเอ๋อ ให้โอกาสข้าสักครั้งได้ไหม หากข้าเลิกกับซือหรู เจ้าจะยอมกลับไปเป็นฮูหยินของข้าไหม" " ข้าเป็นสตรีใจคอคับแคบ ไม่นิยมใช้แท่งหยกร่วมกับผู้ใด ท่านใช้มันทิ่มแทงสตรีอื่นแล้ว ข้าขยะแขยงนัก"

เธอคงจะผิดมากสินะที่เกิดมาไม่มีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นเขา เป็นเพราะเธอเป็นเด็กกำพร้าเหรอ? มันถึงทำให้ทุกคนถึงได้เกลียดเธอขนาดนี้ เธอคงจะผิดจริงๆผิดที่เธอเลือกเกิดไม่ได้ เธอไม่ได้อยากเป็นเด็กกำพร้าเลย ถ้าเธอเลือกได้เธอก็ต้องการเกิดในครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนกับคนอื่นเขา.. การที่เธอเติบโตจากสถานสงเคราะห์… มันทำให้เธอดูเป็นคนไม่ดีไปเลยใช่ไหม.. ถึงแม้ว่าเธอจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดีแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะขโมยลูกของเธอไปจากอ้อมกอดของเธอ…

ทุกอย่างของเธอเป็นปริศนา และเธอมาเพื่อทำให้เพลย์บอยอย่างเขาตกหลุมรัก ในค่ำคืนหนึ่งของผับชื่อดังอย่าง high bar การปรากฏตัวของสาวสวย ท่าทางอ่อนต่อโลก ดึงดูดความสนใจของเหล่านักล่าในผับแห่งนั้น โดยเฉพาะเขา ‘มู่เฟยหลง’ ผู้ชายที่เป็นเจ้าของสถานที่ เขาสนใจเธอมาก อยากครอบครองเธอเป็นคนแรก และเขาทำมันสำเร็จ แต่ … หญิงสาวที่เขาคิดว่าไร้ประสบการณ์ กลับเร่าร้อนสุดๆตอนอยู่บนร่างของเขา คืนแรกของเธอ คนแรกของเธอ เขาไม่รู้สึกเลยว่ามันจะเป็นอย่างนั้น และวันรุ่งขึ้น เธอไม่ยอมอยู่ข้างๆให้เขาคลายความสงสัย เธอหายไป พร้อมกับความสงสัยทั้งหมด และความสนใจที่เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

วินาทีที่คนร้ายทรมานและกำลังจะฆ่าฉัน พ่อที่เป็นหัวหน้าสายสืบและแม่ที่เป็นผู้อำนวยการแพทย์นิติเวช ก็อยู่กับหลินเสวี่ย น้องสาวของฉันซึ่งกำลังเข้าร่วมการแข่งขันพอดี เพื่อเป็นการแก้แค้นของคนร้ายซึ่งเคยถูกพ่อจับตัวไป หลังจากตัดลิ้นของฉัน เขาก็ใช้โทรศัพท์ของฉันโทรหาพ่อ แต่พ่อกลับพูดสั้น ๆ แค่คำเดียวแล้วตัดสายไป “ไม่ว่าวันนี้แกจะมีเรื่องอะไร การแข่งขันในวันนี้ของหลินเสวี่ยน้องสาวแกสำคัญที่สุด!” คนร้ายหัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่าฉันจะจับตัวมาผิดคนแล้ว ฉันอุตส่าห์คิดว่าพวกมันจะรักลูกในไส้มากกว่าซะอีก!” เมื่อมาถึงสถานที่เกิดเหตุ พ่อและแม่ต่างตกใจกับสภาพศพอันน่าเวทนา จึงก่นด่าต่อความเหี้ยมโหดของคนร้าย แต่พวกเขากลับดูไม่ออกว่าเจ้าของร่างศพในสภาพอันน่าเวทนานี้ คือลูกสาวแท้ ๆ ของพวกเขานั่นเอง

“ที่รัก พอหรือยัง ผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะทูนหัว ผมอยากกลืนกินคุณซะแต่ตอนนี้เลยรู้ไหม” ถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากเสียงแหบพร่าเรียกสติสตังของสาวเจ้ากลับมา ก่อนเกิดจุดแดงน้อยๆ กระจายทั่วไปใบหน้า พัทตราก้มหน้างุดซ่อนความเขินอายที่เผลอตอบสนองเขาไปอย่างไม่รู้ตัว คิดที่จะด่าทอเขาแต่กลับบังคับริมฝีปากไม่ได้เสียนี่ “เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าที่รักของผมก็อยากเหมือนกัน” เสียงทุ้มแกล้งแหย่ เพราะรู้ดีว่าหญิงสาวนั้นก็จูบตอบเขาอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่ประสีประสาเท่าที่ควร “ไอ้บ้า” เสียงอ้อมแอ้มเล็ดลอดดังออกมา ก่อนยกสองมือน้อยผลักร่างกำยำให้ออกห่าง เมื่อเจอคำกล่าวหาเข้าไป “โอ๋ๆ ทูนหัว อย่างอนสิ เรื่องแบบนี้ใครๆ ก็เป็นกันทั้งนั้นแหละ” ปลอบโยนด้วยถ้อยคำไม่พอ ริมฝีปากร้ายกาจก็โน้มลงมาบดเบียดเรียวปากนุ่ม แล้วผละออกมาเมื่อสาวสวยในอ้อมกอดดิ้นอึกอัก

"พอแล้วนิตาอย่าทำแบบนี้" สายตาของเพื่อนทั้ง 3 คน ไม่พอใจอันนาที่ห้ามนิตาไม่ให้ทำเพราะทั้ง 3 คนพยายามยุแยงให้นิตาจัดการเพลงพิณ "อย่ามาห้ามนะอันนา อีแรดคนนี้มันจะงาบวินไป" นิตาตะคอกใส่อันนาสายตาของเธอกวาดมองเพลงพิณ "ถ้าผู้ชายมันไม่เล่นด้วย ผู้หญิงก็ไม่มีวันที่จะเข้าหาได้ แล้วพวกเธอทำกันแบบนี้ ถ้าเพลงพิณเป็นอะไรขึ้นมาจะรับผิดชอบชีวิตของเขาไหวเหรอ เพื่อนทั้ง 3 คน เบะปากใส่อันนาในขณะที่เธอกำลังเตือนสตินิตา ทว่าไม่นานเรือนร่างบางของอันนาถูกผลักนิตาไม่ฟังในสิ่งที่อันนาพูด "เฮือก!!~เฮือก!!" "มีคนมา" นิตาออกมาจากเพลงพิณและเธอดันตัวของอันนาเข้าไปอยู่แทนที่ในขณะที่รถยนต์ขับเข้ามาและแน่ชัดเป็นรถตำรวจ เพลงพิณหญิงสาวที่ถูกกระทำหายใจเฮือกราวกับคนจะขาดอากาศหายใจร่างกายที่ดิ้นทุรนทุรายพลาดๆ "เพลงพิณใจเย็นๆ ไว้นะ" อันนาไม่ได้สนใจใครที่เข้ามาแต่เธอรีบคว้าเพลงพิณเอาไว้เหมือนว่าเพลงพิณนั้นจะหยุดหายใจจะหยุดหายใจ "เพลงพิณ!! น้องไม่น้องไม่นะ" ในขณะที่อันนากำลังเขย่าตัวของเพลงพิณชายหนุ่มคนหนึ่งดันตัวของอันนาเธอจนล้ม เขาแทรกกายเข้าไปใกล้ๆเพลงพิณรีบขว้าประคองไว้แทน "เอารถออก" เรือนร่างบางหายใจโรยรินดวงตาคู่น้อยและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำจับจ้องมองหน้าชายหนุ่มหายใจแผ่วเบา "อย่าเป็นอะไรนะ"

หน้าที่ของเธอคือถ่างขาอ้าให้ฉันเอา..แค่เท่านั้น เม็ดทราย เด็กสาววัย18 ปี ที่ตัดสินใจเดินเข้าไปในผับหรูเพื่อขายความบริสุทธิ์ของตัวเอง แลกกับชีวิต พ่อผู้ให้กำเนิด ตับ ตับ ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “กรี๊ดดด!!!” “หนูเจ็บ อื้อออ ๆ ๆ” ..... “ได้โปรด พอสักทีอื้อส์...อ๊ะ ๆ ๆ” ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “หนูเจ็บ…” แอลฟ่า มาเฟียหนุ่มวัย 32 ปี เจ้าของกาสิโน่สุดหรูในมาเก๊า ปล่อยกู้ให้กับพวกนักพนันมากมาย เบื้องหน้าเป็นนักธุรกิจ เบื้องหลังคือมาเฟียผู้ควบคุมธุรกิจมืดในไทยแทบจะทุกแขนง “ถ้าจะนอนกับฉันแลกกับชีวิตพ่อของเธอ ก็ถอดเสื้อผ้าสิ จะรออะไร? “ “คือว่า...” ฟุ่บ หมับ “อ๊อก!” _____________ เขาตั้งใจใช้ร่างกายของเธอขัดดอกหนี้พนันไปวัน ๆ แต่ใครจะคิดว่า เด็กสาวที่มีไว้เพียงระบายน้ำกาม... ดันพลาดตั้งท้องทายาทคนแรกของตระกูลโดยไม่ได้ตั้งใจ

เขาคงคิดว่าความผิดพลาดในคืนนั้นจะซื้อได้ด้วยใบทะเบียนสมรส ทว่ากับเธอไม่ใช่... ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเธอเป็นได้แค่เงาของใครบางคน