เด็กดี

"ท่างป้อ ข้านองกักท่างป้อย้วย ข้านองนี่นะ" ลู่จิวไม่พูดเปล่า เขาล้มตัวลงไปนอนกับพ่อบนที่นอน ที่ปูอยู่บนพื้นห้อง หลังจากที่อู๋ห่างเอาที่นอนมาปูให้แล้ว "เจ้าจะนอน...เจ้าก็นอนเถิดลู่จิว เจ้าอย่าได้ขยับตัวมาก พ่อปวดระบมไปหมดทั่วทั้งตัวอยู่" ชัดบอกกับลูกชาย ทั้งที่เขายังนอนหลับตาอยู่ เขาปวดเมื่อยไปทั้งตัว จนเขาไม่อยากจะลืมตา แล้วก็ไม่อยากจะขยับตัวไปไหนทั้งนั้น เขาคิดว่าพรุ่งนี้เขาคงจะลุกไม่ขึ้นแน่ๆ "ลู่จิว เจ้าไม่นอนกับพ่อรึ" หลี่หยางถามลู่จิวด้วยนํ้าเสียงที่เอ็นดู เพราะว่าตั้งแต่เข่อซิงไม่ได้แต่งหน้าเป็นเฟยหง ลู่จิวก็เหมือนจะติดเข่อซิงเหมือนเดิม ไม่เหมือนตอนที่เข่อซิงแต่งหน้าเป็นเฟยหง ตอนนั้นลู่จิวจะติดเขามากกว่า "นอง...นองกักท่างป้อย้วย นองเยอะๆเยย ฮึฮึ" ลู่จิวเงยหน้าขึ้นไปตอบพ่ออีกคนบนเตียง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาที่เตียง อย่างเด็กที่กำลังสนุกกับการมีที่นอนให้เลือก

มีเหตุผลอะไรที่เด็กมัธยมอย่างเธอจะขายตัว เพราะความจนมันน่ากลัวทำให้เธอต้องถีบตัวเอง ศักดิ์ศรีกินไม่ได้แต่เงินรักษาแม่ได้ ไมาอยากขายศักดิ์ศรีแต่ถ้าแลกกับเงินเธอต้องทำ

เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ มาตกหลุมรักเด็กน้อยแก้มกลมคณะเภสัช

คุณหมอหนุ่มแอบรักเด็กหนุ่มวัยมัธยม แต่ยังไม่กล้าทำอะไรเพราะน้องยังเด็ก รอให้โตก่อนเถอะ ค่อยๆ เลี้ยงไว้ทีละนิดค่ะ “พี่หมออย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบผมมาก่อนว่าชอบไหม” “อือ ชอบ” “ก็แค่นั้น” “อะไรก็แค่นั้น” “ก็แค่พูดว่าชอบ มันไม่เห็นอยากตรงไหน” “หวาน ขอกินอีกได้ไหม” “กินช็อกแลตหรือกินผม” ถามออกไปแล้วก็หน้าแดงลามไปถึงใบหู “ใครสอนให้พูดแบบนี้” “ไม่มีใครสอน แค่พูดเพราะอยากพูด” “อย่าพูดกับใครอีก” “แล้วถ้าพูดกับพี่หมอได้ไหมครับ” “พูดแล้วก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองพูด คิดว่ารับผิดชอบได้ไหม” “คิดว่าได้” “งั้นก็ต้องพิสูจน์” “ผมก็รออยู่” “ยั่วดีนัก”

คำโปรย ...ถ้าพี่ชวนเจ้ากับเพื่อนไปนอนที่บ้าน ก็ไม่ปฏิเสธใช่มั้ย" "โห...พ่อ ชวนขนาดนี้ ถามอาจารย์ก่อนว่าได้มั้ย นี่ไม่ได้ใจง่ายนะ แต่ถ้าปฏิเสธก็น่าเกลียด...อาจารย์เจ้คะ! คืนนี้หนูพาเพื่อนไปนอนกับผู้ชายได้มั้ย.... แนะนำเรื่อง โรม รวัช หนุ่มหล่อ อารมณ์ดี ทายาทคนเล็กของบริษัทสิ่งทอยักษ์ใหญ่ติดอันดับต้น ๆ ของไทย ด้วยความที่เขาเป็นคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสกับคนทั่วไปเสมอ แต่ ใครจะรู้ว่าภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มนั้น มีความกดดันมหาศาลซ่อนอยู่ ด้วยความที่เขาเป็นลูกคนเล็กจึงถูกเปรียบเทียบกับพี่ชายและบรรดาเพื่อน ๆ เสมอ เลยกลายเป็นคนไม่ได้เรื่องที่สุดในครอบครัว แถมทำตัวไม่เอาอ่าว วัน ๆ อยู่แต่ร้านเหล้า เฝ้าผับบาร์ไร้อนาคตในสายตาของแม่ แต่...ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่เป็น เจ้าขา จันทร์เจ้าขา สาวน้อยภูธรจากอีสาน นักมวยหน้าหวานฝีมือดีที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพและพักอยู่ที่บ้านของผู้เป็นอาซึ่งก็คือ น้องสาวของพ่อบุญธรรมและเป็นแม่ของชายหนุ่ม เธอเป็นเด็กดื้อ และ ซน เพราะโตมาในค่ายมวยของพ่อ แต่สิ่งหนึ่งที่เธออยากมีนั่นก็คือพี่ชายดี ๆ ซักคน...

อาสิงห์มักจะย้ำกับเธอเสมอว่ารักและเอ็นดูเธอเหมือน ‘หลาน’ ยิ่งโตความรู้สึกยิ่งเปลี่ยน ทุกครั้งที่เจอหน้าอาสิงห์ ความรู้สึกของเธอก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่อาสิงห์ไม่ได้รู้สึกอย่างเดียวกับเธอ

เมื่อท่านเจ้าที่ให้โอกาสเธอย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง เพื่อพบกับ ป๊ะป๋าสายอ่อย และ อาหยูตัวน้อย ความเข้าใจผิดครั้งในอดีตจะได้รับการเเก้ไขหรือไม่ ? ในเมื่อเขาต้องเลือกระหว่าง... ภรรยาเก่าและความรักครั้งใหม่ !

‘เพราะปากพล่อย พัฒน์ชนะจึงพนันขันต่อกับเพื่อนสนิทว่าจะแอ้มรุ่นน้องสาวสวยอย่างภัทรานิษฐ์ในคืนเลี้ยงรุ่น เขาทำผิดกับเธอทั้งๆ ที่ไม่ได้รักในขณะที่เธอนั้นตกหลงรักชายหนุ่มเต็มหัวใจ หลังผ่านค่ำคืนที่แสนเร่าร้อนภัทรานิษฐ์กลับพบว่าตัวเธอกำลังตั้งครรภ์!’

คำก็แก่ สองคำก็คุณอา ตอกย้ำกันเข้าไป เอาวะ! ถ้าเป็นโคแก่แล้วได้กินเนื้อหวานๆ ละก็ ไม่ว่าจะเรียกอะไรก็ยอมทั้งนั้น เพราะสักวันเขาจะทำให้เธอเรียกเขาว่า "ที่รัก" ให้ได้

ผมลาออกจากงานเพราะเจ้านายห่วยๆ พอไปบ่นกับพี่ๆชาวแก๊งขี้เมาว่าอยากเป็นหมาคนรวยนอนเล่นให้เจ้านายเกาพุงไปวันๆ พี่วศินก็เสนอตัวเป็นเจ้านายพร้อมแพคเกจอยู่ฟรีกินฟรีซะงั้น คนว่างงานอย่างผมก็รับสิครับจะไปเหลือเหรอ ว่าแต่เงื่อนไขอย่างเดียวคือขอกอดนี่กอดแบบไหนนะ?