ความรักหวาน

"บนระเบียงที่สูงเสียดฟ้า ท่ามกลางแสงไฟของเมือง เธอเฝ้ามองโลกเบื้องล่าง ราวกับกำลังถามหาสักที่ ที่หัวใจได้พักพิง ท่ามกลางความวุ่นวายที่ไม่มีวันจบสิ้น เธอโหยหาความสงบและรักแท้มาเติมเต็มช่องว่างในหัวใจ"

แม่ทัพหนุ่มหนิงเฟยอวี้ถึงคราวต้องแต่งภรรยา สะใภ้ที่ท่านแม่ของเขาเลือกมานั้นเห็นว่าเป็นสตรีที่เหมาะสมจะเป็นภรรยาและมารดาที่ดีในอนาคต เป็นคุณหนูในห้องหอผู้เพียบพร้อม แต่ไฉนเมื่อแต่งไป (แค่คืนเข้าหอก็รู้) แล้วกับรู้สึกว่าคำว่าเรียบร้อยอ่อนหวานนั้นช่างห่างไกลจากนางยิ่งนัก ที่เหมาะกับนางควรจะเป็นซุกซนทะเล้นซะมากกว่า คำว่าเรียบร้อยอ่อนหวานนั้นช่างห่างไกลนัก แต่ความขี้อ่อนขี้ประจบกับทำได้ดีทีเดียว

องค์ชายของแคว้นหนานฉี่ ถ้าเปรียบดังความสง่างามใน 4 ฤดู 1.ผู้ที่ใสซื่อบริสุทธิ์ดุจน้ำเปล่า ซื่อตรง สดใส เพียบพร้อม สูงส่ง ราวกับฤดูใบไม้ผลิ คือองค์รัชทายาทอันซื่อ 2.ผู้ที่เปี่ยมไปด้วยความฉลาดมากความสามารถ มีความอบอุ่น และอ่อนโยน เปรียบดังฤดูร้อน คือองค์ชายรอง ต้วนอวี้ 3.ผู้ที่ร่าเริง แข็งแกร่งและทรงพลัง ดูมีชีวิตชีวา ส่องประกายแสงสีสองทองในฤดูใบไม้ร่วง คือองค์ชายสามซานอี้ 4.ผู้ที่เงียบขรึม ฉลาด สุขุม รอบคอบ เจ้าเล่ห์ มากแผนการและเยือกเย็นดังฤดูหนาว คือองค์ชายสี่ลั่วซือ “เจ้าคิดว่าเจ้าจะเป็นผู้เลือกได้รึ?

“แต่งงานใหม่แล้วยังไง ต่อให้เธอมีผัวใหม่มากี่คนฉันก็ไม่สน อะไรที่มันเป็นของของฉัน ฉันก็จะทวงคืน!!“

เพราะความโลเลไม่นักแน่นถึงทำให้เขาเสียคนที่รักที่สุดไป เธอคือชีวิตคือลมหายใจของเขา แต่เมื่อเขาหลงผิดไปชั่วขณะมันทำให้เขาต้องสูญเสียเธอไป... เขาจะเอาเธอกลับมาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม เธอซื่อสัตย์ต่อรักในวัยเด็ก เธอทำตามสัญญาทุกอย่าง แต่เขาไม่ ไม่เลย ในเมื่อความซื่อสัตย์ของเธอตอบแทนด้วยเจ็บปวด เธอทน อดทนจนถึงที่สุด รักเขาแต่เขาไม่รัก ก็ไม่รู้จะทนไปเพื่ออะไร

นิยายโรมานซ์ สลับตัวแต่งงานชดใช้หนี้และทดแทนบุญคุณ ขึ้นต้นอะไรก็ได้ แต่ลงท้ายอย่างไรก็รัก ผู้ชายขี้เอา...แต่ใจ ได้กล่าวไว้

"เอาแบบนี้เลย ใช่ไหมแซม ได้เลย ! เก็บเงินของคุณซะแล้วเรื่องระหว่างเราเก็บมันไว้เพียงความทรงจำ"

“เลิกเรียกพี่ว่าวายวอดสักที…โรสรินทร์!!” เขาตะคอกใส่หน้าเธอ เพราะเขารู้สึกหงุดหงิดเต็มทนแล้วกับชื่อนี้ “ทำไมจะเรียกไม่ได้ พี่วายวอด พี่วายวอด ๆ ๆ” “ถ้ายังไม่หยุดเรียกพี่ว่าวายวอดแล้วล่ะก็…พี่จะให้เธอเรียกว่า ‘ผัว’ แทนนะ!!” เขาพูดกดเสียงต่ำ สายตาคมจ้องตาเธอไม่กะพริบ

#คลั่งรักจนกลายเป็นปะป๋าวัยหนุ่ม ความรักของสองหนุ่มสาวที่ตั้งครรภ์ในวัยเรียนจนพ่อแม่ฝ่ายหญิงโมโหไล่ออกจากบ้านเพราะทำให้ครอบครัวอับอาย แต่ทั้งสองก็ทำหน้าที่พ่อแม่ไม่ขาดตกบกพร่องจนกลายเป็นครอบครัวที่อบอุ่น

คำโปรย ความรักที่ไม่ใช่แค่ทางผ่าน เป็นความใส่ใจลุ่มลึก จากคนที่เคยผิดหวังรักมาแล้ว ย่อมไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยแม้ในใจจะมีรอยด่างจากครอบครัว “อภิวานต์”เป็นพี่คนโต มีน้องชายที่เหมือนลิ้นกับฟัน “ศามิน” กระทบกระทั่งกัน จนน้องชายหนีไปเรียนที่ต่างประเทศ อภิวานต์รับอุปการะลูกสาวของอดีตคนรัก “ช่อดมิสา” แต่ก็หนีข้อกล่าวหา สมภารกินไก่วัดไม่พ้น ญาติผู้ใหญ่ของเขาต้องการให้หลานดำรงวงศ์เผ่าด้วยความยึดมั่นดีงามในศีลธรรม อาจจะค้านไปหน่อยที่บิดาบังเกิดเกล้าของเขาเป็นคนเจ้าชู้ และมีส่วนสาเหตุทำให้แม่ที่เป็นคุณหญิง ห่างจากบิดาหลายปี นั้นต้องตรอมใจตาย อภิวานต์จึงใช้ความรักเป็นบทเรียนและอยากยืนหยัดตัวเองด้วยสติ และมีเหตุผล เพื่อหล่อเลี้ยงหัวใจรักของเขากับผู้หญิงที่ปรารถนา ที่ไม่ใช่คำว่า”เมียเลี้ยงต้อย”