ความรักต้องห้าม/ความรักระหว่างพี่น้อง

‘โอ้ว… แม่คุณเอ๊ย’ คราวนี้เรวัฒน์ตาวาว อุทานในใจเพื่อไม่ให้ไก่ตื่น ดวงตาเบิกโพลงมองความเป็นสาวของปุยฝ้ายที่ตอนนี้กำลังเปิดเปลือยอยู่ตรงหน้า รีบเอื้อมมือเข้ามาบูบคลำ แบะบีบพูสวาท สำรวจทุกซอกเสียวของหญิงสาวราวกับกำลังค้นหาเจ้าแมงมุมที่เขารู้ว่าไม่มีอยู่จริง “มีไหมคะคุณลุง… ซี้ดดด… อูยยย… หยุดเถอะ” เสียงครางลากยาว บอกให้หนุ่มใหญ่รู้ว่าสาวน้อยเริ่มเสียวซ่านกับสัมผัสของเขา “น่าจะอยู่ลึก… ลุงขออนุญาตใช้นิ้วแหย่นะคะ” ถึงตอนนี้คนเจ้าเล่ห์อย่างเรวัฒน์คงไม่ยอมหยุดง่ายๆ ต้องหื่นมากขนาดไหนถึงจะคิดแบบนี้ได้ เขาไม่รอรี รีบกดนิ้วกลางเสียดสีขยี้ร่องกลีบขมิบรัด “อ๊ะ… อ๊าย… ” สาวน้อยครางเสียว เรวัฒน์กรีดนิ้วรัวๆ กระแทกเข้าใส่ซอกเสียวอย่างเมามัน ทำเอาหล่อนร้องคราง

จ๊วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “อ๊ะ… อ๊ายยย… ” แก้วร้องคราง ดิ้นไม่หลุด สู้แรงไม่ไหว สุดท้ายจึงได้แต่นิ่งทน ปล่อยให้ชะตาเป็นไป ลุงแสงได้ใจทั้งบีบทั้งดูดอย่างเมามัน “อูยยย… ” แก้วร้องคราง หลุบตาลงมองวงป้านลานหัวนมชูชันขึ้นมาเป็นช่อ แอ่นเต้ารับปลายลิ้นและริมฝีปากลุงแสง ดูดเลียด้วยความหิวกระหายเสียงดังอั่กๆ จนแทบจะสำลักน้ำนม “อ๊า… ซี้ดดดด… ” แก้วครางกระเส่า อดทนให้ลุงแสงดูดนมจนหนำใจ ความเสียวซ่านทำเอาหล่อนหนีบหน้าขาแน่น บิดตัวไปมา ลุงแสงชอบใจ รีบโอบสะโพกของแก้วพามาที่เตียงนอนตั้งอยู่กลางห้อง “ขอลุงกระแทกสักทีเถอะนะ… แอบมองมานานแล้ว… เดี๋ยวลุงจะพาขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด” ลุงแสงกดแก้วให้คว่ำหน้าพาดลำตัวลงกับขอบเตียง ถลกผ้าถุงขึ้นมากองอยู่เหนือบั้นท้าย ตาวาวมองกลีบก้นอวบขาว เอามือดันก้นให้แอ่นเชิด

“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนหันมองโดยรอบ ถึงได้รู้ว่ายังไม่สว่าง แต่ฝนหยุดตกไปแล้ว “โอยยยย...เจ็บไปทั้งตัวเลย” เธอผงกศรีษะขึ้นมองชายหนุ่มที่เธอนอนกอดอย่างสนิทแน่น เธอยิ้มบางๆ ขณะนึกถึงบทรักที่เขามอบให้อย่างไม่มีที่ติ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือขึ้นไปแตะไรเคราของเขาอย่างเอ็นดู “เก่งจริงๆ เลยตานี่” เจ้าหล่อนจะละมือออก แต่ฝ่ามือใหญ่กลับรวบข้อมือเธอไว้ได้เสียก่อน...เข้มลืมตาขึ้นแล้วจ้องหญิงสาวด้วยสายตาหื่นสุดหื่น มันยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ติดใจล่ะสิ” “ใช่ นายเองก็ติดใจฉันเหมือนกัน”

​ SLAVE TO LOVE ♡ ทาสรัก ♥ 🔥 BDSM 25+🔥 นิยายเรื่องนี้มีความรุนแรงเรื่องเพศและการใช้ภาษา อาจมีเนื้อหาและบริบทที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านควรมีอายุมากกว่า 18 ปีบริบูรณ์ มีเนื้อหาทางเพศที่รุนแรง BDSM, RAPE, TOXIC RELATIONSHIP  Bondage พันธนาการ Discipline ลงโทษ Sadism สุขที่ได้เห็นอีกฝ่ายเจ็บปวด Masochism สุขจากการถูกกระทำทารุณ     ​ 
 CLINT คลินต์ -เขาทำลายเธอด้วยความแค้น- “สุขสันต์วันเกิด เซลีน” “คุณคลินต์ ปล่อยฉันนะ!” “เป่าเทียน...ก่อนสิ” …....... “ฉันอุตส่าห์เตรียมมาให้ถึงเตียง” อ๊อก ~  ​ ĆELINE เซลีน - เธอยอมชดใช้ความแค้นด้วยชีวิต - “ฉันท้อง...” “แล้วไง?”             ​ (ขอย้ำอีกครั้งว่านิยายเรื่องนี้ค่อนข้างมีเนื้อหารุนแรง โปรดอ่านคำเตือนก่อนตัดสินใจอ่าน) นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นเพียงแค่ในจินตนาการของไรท์เท่านั้น เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องสมมติอยู่ในตะเกียงแก้ว สามารถติดต่อนักเขียนได้ที่ FB: อยู่ในตะเกียงแก้ว IG: takiangkeaw_

ย้อนเวลาไปสมัยต้าชิง แต่ไม่ใช่ปู้ปู้จิงซินไม่มีหม่าเอ่อไทลั่วซี มีเพียงหมาน้อยเก๊ามู่เฉินที่จะมาสร้างความวุ่นวายพร้อมกับองค์ชายที่งอกมาอีกหนึ่งองค์

ลู่อี้ชิงจำต้องยอมแต่งงานเข้าตระกูลหม่าเพราะครอบครัวนางเป็นหนี้ตระกูลหม่าและกำลังจะถูกยึดทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อใช้หนี้ เพราะบิดาติดการพนันและนำจวนเล็กๆและที่ดินทำกินของครอบครัวไปจำนองและไม่ได้ชดใช้ทั้งดอกเบี้ยและเงินต้นเลยแม้แต่อีแปะเดียว ทำให้ตระกูลหม่ามายื่นข้อเสนอให้บุตรสาวครอบครัวลู่แต่งงานกับบุตรชายคนโตของตระกูลหม่าที่เคยมีคำเล่าลือกันว่าหล่อเหลาสูงสง่าเป็นที่หมายตาของคุณหนูจวนต่างๆ มันก็ดีอยู่หรอก แต่ที่เป็นปัญหาหนักอกของอี้ชิงก็คือ คุณชายหม่าผู้นั้นตายแล้ว…..อี้ชิงจะทำเช่นไรดี บรื้อ….ช่วยข้าด้วย

เรื่องราวระหว่าง พี่สาว และ น้องชายข้างบ้าน ที่มีโอกาสได้กลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้ง

“ผู้ชายคนนั้นพลาดไปแล้ว... ของคุณน่ากินออกอย่างนี้ เป็นผมคงอดใจไม่ไหวแน่ๆ” เขาพูดพลางเลียริมฝีปาก ก่อนจะฝังใบหน้าลงไปจูบฟัดกลีบเนื้อสาวตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย “อื๊อ... ” อรทัยดิ้นเล็กน้อย พยายามดันศีรษะของเขาเอาไว้ หากความเสียวซ่านที่มีมากกว่าก็ทำให้ต้องยอมแบะอ้าให้เขาเชยชมเอาตามแต่ใจ “ปล่อยให้ผมกินเถอะนะครับ... ไม่ต้องกลัว ของคุณหอมดีจัง... ผมชอบที่สุด กลิ่นคาวเนื้อสดสะอาดแบบนี้กระตุ้นอารมณ์ดีนัก”

โจนาธานลากจูบต่ำลงมาที่หน้าท้องแขม่วเกร็งของหล่อน ส่งความร้อนดิ่งลึกลงไปที่ช่องท้อง ปลุกความเสียววาบปลาบแปลบไปในทุกอณูเซลล์ จากนั้นเขาก็ย่อตัวลงนั่งคุกเข่าในที่สุด พร้อมๆกับรั้งเอวคอดของเธอให้ลงนั่งที่ขอบเตียง เขาหันหน้าเข้าหาเธอ “ได้โปรดให้มันจบๆไป” เธอเร่ง “ได้…อย่าว่าฉันเห็นแก่ตัวก็แล้วกัน จากนี้ฉันจะไม่รับผิดชอบต่อความรู้สึกใดๆของเธอ” พูดจบเขาก็ทำตัวราวกับภมรผู้หิวกระหายในเกสรดอกไม้ตรงหน้า ด้วยการฝังใบหน้าลงกลางพุ่มบุปผาที่อุดมไปด้วยหยาดน้ำหวาน ดอมดมชมเชยเหมือนมิรู้อิ่ม โลมชิมแต่ละกลีบบอบบางในหลืบลับอับอุ่นและซับซ้อนของหล่อนจนเรือนกายบิดเร่า

เมื่อนักข่าวสาวจอมแส่ต้องกลายเป็นนางบำเรอสวาทของลูกเศรษฐีจอมอัปลักษณ์และมีรสนิยมซาดิสม์ เธอจะเอาชีวิตรอดออกมาจากกำแพงสูงของคฤหาสน์กลางหุบเขาได้หรือไม่ หรือจะตกหลุมรัก กลายเป็นทาสสวาทของเขาตลอดไป