การแต่งงานตามสัญญา

เด็กสาววัยยี่สิบปีใกล้จะจบมหาลัยครั้งแรกของเธอกับเจ้านายตัวเองด้วยความจำเป็น เขาเป็นผู้ชายที่เธอไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย แต่ร่างกายกลับตอบสนองสวนทางกับความคิด

หลังแต่งงานเขาก็ปล่อยให้เธออยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยที่เขาเองก็มีผู้หญิงอื่นอยู่ข้างกาย แต่จู่ๆ เขาก็กลับมาพร้อมกลับทวงสิทธิ์ความเป็นสามีและประกาศว่าจะมีทายาทกับเธอ...

ลู่อี้ชิงจำต้องยอมแต่งงานเข้าตระกูลหม่าเพราะครอบครัวนางเป็นหนี้ตระกูลหม่าและกำลังจะถูกยึดทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อใช้หนี้ เพราะบิดาติดการพนันและนำจวนเล็กๆและที่ดินทำกินของครอบครัวไปจำนองและไม่ได้ชดใช้ทั้งดอกเบี้ยและเงินต้นเลยแม้แต่อีแปะเดียว ทำให้ตระกูลหม่ามายื่นข้อเสนอให้บุตรสาวครอบครัวลู่แต่งงานกับบุตรชายคนโตของตระกูลหม่าที่เคยมีคำเล่าลือกันว่าหล่อเหลาสูงสง่าเป็นที่หมายตาของคุณหนูจวนต่างๆ มันก็ดีอยู่หรอก แต่ที่เป็นปัญหาหนักอกของอี้ชิงก็คือ คุณชายหม่าผู้นั้นตายแล้ว…..อี้ชิงจะทำเช่นไรดี บรื้อ….ช่วยข้าด้วย

“เธอนี่มันใจร้ายมากเลยนะไทนี่ นี่แม่ฉันหลงรักคนใจร้ายอย่างเธอได้ยังไงกัน” “ใช่ค่ะ...ไทนี่ร้าย เมื่อพี่รู้แล้วก็อย่ามายุ่งกับไทนี่ซิคะ ไปให้ไกลจากผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ซิคะ หรือจะให้ไทนี่ออกจากงานเลยก็ได้นะ ไทนี่ไม่แคร์พี่ภามอีกแล้ว คนใจร้าย!” “ไม่...” เพียงแค่ได้ยินนันทิยาบอกว่าจะไป เขากลับทนไม่ได้ขึ้นมา หงุดหงิดเหลือกำลัง กรามหนาขบกัดบดเบียดจนแก้มสากนูนเด่น “เธอไม่มีทางได้ไปจากฉันนันทิยา” มือใหญ่จับรั้งลำแขนกลมกลึงเอาไว้ได้ทันก่อนที่นันทิยาจะถอยกายได้ทัน “ฉันจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น รู้ไว้นะฉันจะหาผู้หญิงที่คู่ควรกับฉันมาแต่งงานได้ ส่วนเธอจะเป็นได้เพียงแค่นางบำเรอบนเตียงที่จะไม่มีวันได้รับการยกย่องเป็นเมียฉันอย่างออกหน้าออกตา” เผียะ! เผียะ!

“เลิกเรียกพี่ว่าวายวอดสักที…โรสรินทร์!!” เขาตะคอกใส่หน้าเธอ เพราะเขารู้สึกหงุดหงิดเต็มทนแล้วกับชื่อนี้ “ทำไมจะเรียกไม่ได้ พี่วายวอด พี่วายวอด ๆ ๆ” “ถ้ายังไม่หยุดเรียกพี่ว่าวายวอดแล้วล่ะก็…พี่จะให้เธอเรียกว่า ‘ผัว’ แทนนะ!!” เขาพูดกดเสียงต่ำ สายตาคมจ้องตาเธอไม่กะพริบ

"บนระเบียงที่สูงเสียดฟ้า ท่ามกลางแสงไฟของเมือง เธอเฝ้ามองโลกเบื้องล่าง ราวกับกำลังถามหาสักที่ ที่หัวใจได้พักพิง ท่ามกลางความวุ่นวายที่ไม่มีวันจบสิ้น เธอโหยหาความสงบและรักแท้มาเติมเต็มช่องว่างในหัวใจ"

พวกมึงไม่เข้าใจหรอก เด็กมันขี้อ้อนไง กูเห็นแล้วก็ใจบาง... ยอมถวายหัวเลยทีนี้

อธิคมและภาณินี วิริยนันท์ นักมานุษยวิยาได้ให้กำเนิดบุตรสาวชื่อแก้วเก้า ขณะที่ทั้งสองไปทำงานวิจัยและค้นพบโบราณสถานบริเวณลุ่มน้ำกาหลงในอดีต เมื่องานวิจัยเสร็จสิ้นทั้งสองได้ย้ายไปทำงานที่สุราษฎร์ธานี แก้วเก้าเรียนจนจบ ม.ปลาย พ่อและแม่ได้ย้ายมาทำงานที่กรุงเทพฯ คืนแรกที่ “บ้านวิริยนันท์” ริมคลองมอญ แก้วเก้าได้พบกับชายคนหนึ่งแต่งกายโบราณเขาเรียกแก้วเก้าว่า เจ้านางแก้วเก้าเนาวรัตน์ขัติยนารีศรีเวียงเชียงรุ้งหรือเจ้านางน้อย แก้วเก้าเรียกเขาว่า “คุณน้า” แก้วเก้ารับแสดงละครเวทีแทนนักแสดงที่ป่วยกระทันหัน ทำให้ได้รู้จักกับเจ้าองค์อินทร์ ณ แมนรัตน์ แก้วเก้าไม่ชอบที่เขาพูดดูถูกเธอตอนซ้อมละคร แต่พอเจ้าองค์อินทร์เสนอจะติวสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ แก้วเก้ายอมตกลง “คุณน้า” เริ่มแสดงพลังในทางร้ายมากขึ้น เลอสรวง ณ แมนรัตน์ สมิธ ลูกผู้น้องของเจ้าองค์อินทร์เดินทางมาจากอังกฤษเพื่อรักษาตัวที่ไทยในสภาพเจ้าชายนิทราจากอุบัติเหตุรถยนต์ แก้วเก้ากับครอบครัวถูกเชิญไปร่วมงานเลี้ยงของคุ้ม ณ แมนรัตน์ ที่เชียงราย ได้พบกับเลอสรวงที่นั่งรถเข็นและยังไม่สามารถพูดจาสื่อสารได้ เธอทำให้เลอสรวงฟื้นความทรงจำแต่เป็นความทรงจำของเจ้าขวัญฟ้าในอดีตชาติ...

ผู้หนึ่งรักแล้ว ทุ่มใจรักมั่น รักอยู่เช่นนั้นไร้เหตุผล.. ผู้หนึ่งเกลียดแล้ว ไม่คิดเปลี่ยนใจ ไม่มีเหตุผลใดมาหักล้างเช่นกัน..

เกิดใหม่เป็นนางเอกในนิยายน้ำเน่าเป็นชู้รักกับองค์รัชทยาท อีกทั้งยังมีครอบครัวขยะที่พี่ชายโรคจิตหวังจะเครมน้องสาวบุญธรรม เธอไม่มีทั้งอำนาจชื่อเสียงหรือเงินทอง นั่นทำให้เธอต้องวางแผนและหาทางรวบรวมอำนาจ โดยการเข้าหาองค์ชายตัวร้ายและดึงเขาเข้ามาเป็นพวก ทว่าความจริงมันไม่ง่ายอย่างที่คิด!! เพราะผู้ชายในนิยายเรื่องนี้มีแต่พวกไม่ปกติน่ะสิ รวมถึงพระเอกในนิยายที่คิดว่าเป็นคนหัวอ่อน!! ไหนจะนักบุญเจ้าเล่ห์ที่เป็นศัตรูตัวฉกาจนั่นอีก! แผนการของเธอจะดำเนินไปรอดหรือร่วง แล้วหนทางอิสรภาพที่วาดฝันไว้จะสำเร็จหรือไม่ คงต้องเสี่ยงดวงแล้วแหละ