All Chapters of ซ่อนรักเมียเก็บ: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากเวลาเลิกงานแล้วราชาวดียังคงทำงานชดเวลาอยู่เหมือนเดิม ไม่มีที่าว่าจะกลับแต่อย่างไร ไม่ได้ต่างไปจากทิติเอกในตอนนี้ที่เขายังคงทำงานเหมือนเดิมไม่ได้จะขยับตัวเองออกจากเก้าอี้ทำงานเลยแต่ทิติเอกที่เหมือนคนขยัน แต่เปล่าเลยเขาแค่คิดว่าการนั่งทำงานเพื่อที่จะเลิกจดจ่อเรื่องงานของตัวเองมันจะดีกว่าการที่เขานั้นคิดเรื่องของคนตัวเล็ก แต่ยิ่งพยายามไม่คิดเท่าไหร่เขากลับยิ่งคิดมากเท่านั้น“โธ่เว้ย”ทิติเอกที่หงุดหงิดจนเหลือจะควบคุม เขาก็ได้ขยับตัวเองออกมาจากที่โต๊ะทำงานทันที ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องทำงาน แต่เมื่เขาได้เห็นว่าราชาวดียังนั่งทำงานอยู่เขากับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างส่งสัยในตัวของคนตัวเล็กทันที“ลุก…”“คะ”“ฉันบอกให้ลุกแล้วก็กลับบ้านเดี๋ยวนี้”คำพูดของทิติเอกที่เคยใช้ได้ผลกับคนตัวเล็กมาตลอดตอนนี้กลับไม่เป็นผลกับเธอเมื่อหญิงสาวเอาแต่นิ่งเงียบ ไม่ยอมพูดจาเอาแต่นั่งทำงานเท่านั้น“วดี เธอจะเอายังไงพูดออกมาเลย”“ได้หรอคะ…แล้วถ้าวดีอยากไปจากที่นี่ล่ะคะ”“ฉันอยากจะรู้จริงๆ มันเป็นใคร”ทิติเอกเอ่ยออกมาพร้อมกับกัดฟันของตัวเองอย่างพยายามควบคุมอารมณ์“ถ้าวดีบอกว่ามันไม่มีอะไรและไม่มีใครทั้งนั้น คุณเ

ทิติเอกที่ขยับตัวเองอยู่ที่ระหว่างขาของคนตัวเล็กแล้ว ชายหนุ่มก็เริ่มทำการจับลงที่ท่อนเอ็นของตัวเองก่อนที่จะเริ่มจับมันถูไปมาที่ร่องสวาทของหญิงสาว แต่เพียงไม่นานเท่านั้น ทิติเอกก็เริ่มทำการดันท่อนเอ็นของตัวเองเข้าไปภายในรูรักของหญิงสาว แต่เมื่อปลายหยักเข้าไปได้เพียงครึ่งทางทิติเอกก็เริ่มรับรู้ถึงความคดเกร็งของหญิงสาว มือหนาก็เริ่มได้ทำการกอบกุมที่ทรวงอกของหญิงสาวเพื่อเบียงเบนความสนใจของหญิงสาว และมันก็ได้ผลเมื่อชายหนุ่มได้ทำการดันท่อนเอ็นของตัวเองเข้าไปภายในรูรักของหญิงสาวได้จนสุดทางเป็นที่เรียบร้อนแล้วเมื่อท่อนเอ็นของชายหนุ่มได้ดันเข้าไปภายในรูรักของหญิงสาว จนสุดทางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทิติเอกก็เริ่มทำการขยับสะโพกสอบของตัวเองเข้าหาร่างบางในทันที การขยับตัวเองของร่างหนาที่เป็นจังหวะที่เรียกว่าไม่เร็วมากแล้วไม่ช้าการกระทำของร่างหนาที่ทำนั้นสร้างความรู้สึกที่เรียกว่าเสียวซ่านได้กลับมาเกิดขึ้นกับคนตัวเล็กมากกว่าเดิม การขยับสะโพกของร่างหนานั้นได้ทำการขยับเร็วเป็นเท่าตัว“ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ”เสียงของเนื้อที่ดังกระทบกันดังออกมาอย่างต่อเนื่อง เป็นจังหวะเดียวกั

ทางด้านของทิติเอกที่ควรจะได้ไปภูเก็ตวันพรุ่งนี้ เขาถูกกลับผู้เป็นแม่สั่งอย่างยืนคำขาดให้เขาเดินทางไปภูเก็ตในวันนี้“เจอหรือยัง”ทิติเอกที่ได้รับรายงานจากบดินทร์หลังจากที่เขาได้เดินทางขึ้นเครื่องมาแล้ว ว่าราชาวดีได้หายตัวไป“ยังครับ แต่ตอนนี้ผมให้คนไปดูที่บ้านเพียงรักเพื่อเธอกับไปที่นั้น”“ตามจนกว่าจะเจอถ้าเธอเป็นอะไรไปรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดะไรขึ้น”ทิติเอกมองบดินทร์ด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ยากว่าภายในใจของทิติเอกคิดอะไรอยู่“ครับ”“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”สายตาคู่คมมองไปยังผู้ที่เดินเข้ามาหาเขาพร้อมคำถามที่เธอเหมือนจะสนใจเป็นพิเศษ“เปล่า…”สายตาคู่คมที่เเคยมองแพรไพลินในตอนแรกได้หันกลับมาสนใจหน้าจอโทรศัพท์ที่แสดงสายเรียกเข้าซึ่งเป็นชื่อของคนที่เขาสั่งให้คนตามหา ทั้งๆที่ก่อนหน้าเขาพยายามโทรหาเธอหลาย่อหลายสาย แต่ก็ไร้การตอบกลับ“ไม่มีอะไรทำ”ทิติเอกปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงก่อนที่จะเอ่ยถามคนที่ตอนนี้ให้ความสนใจของเขามากกว่าที่จะสนใจขาเสียอีก“คุณเอกคะ แพรว่าคุณควรรู้ไว้นะคะว่าคุณแต่งงานแล้ว ซึ่งนั้นก็หมายความว่าคุณเป็นสามีของแพร จะทำอะไรก็ให้เกียรติแพรบ้างนะคะ”“แล้ว….เป็นสามีเธอแค่ในนามเท่านั้น”ทิติเอกเอ่ยออก

"คุณเอกนั่งก่อนเถอะครับ"บดินทร์เอ่ยออกมาเมื่อทิติเอกเอาแต่เดินไปเดินมาที่หน้าห้อง ฉุกเฉินต้องแต่เขาได้ส่งแพรไพลินเข้าไปด้านไหนแล้ว"ฉันหวังว่าเด็กในท้องของแพรจะยังอยู่""คุณเอกหมายความว่ายังไงครับ"บดินทร์ไม่เข้าใจในสิ่งที่ทิติเอกเอ่ยออกมาจึงได้ถามออกมาเพราะเจ้านายของเขาไม่ได้ต้องการมีลูกไม่ว่ากับใคร"ก็เพราะเด็กนั้นไม่ใช่ลูกฉัน ถ้าแท้งเรื่องก็จบ แต่ถ้าไม่คุณแม่จะพูดออกอีกไหม"ทิติเอกเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่า ทิติเอกโกรธมากแค่ไหน"ญาติคนไข้ที่ท้องล่ะมายัง...หมอให้ตาม""เกิดอะไรขึ้น..."พยาบาลสาวเอ่ยถามเพื่อนรวมแผนกที่ดูสีหน้าไม่ดีเลย"แม่เสียเลือดเยอะเลย ตอนนี้ต้องการเลือกโอกาสรอดทั้งแม่ทั้งลูกน้อยมากเลย"คำพูดของพยาบาลทำให้ทิติเอกตกใจไม่น้อย"คนไข้ชื่ออะไร....ฉันเป็นคนส่งคนไข้ทั้งสองคนนั้น""ราชาวดี แต่เดี๋ยวนะคะคุณเป็นพามาส่ง แต่ไม่ใช่ญาติ""ญาติหรอครับ"บดินทร์ตกใจในคำพูดของพยาบาลไม่น้อยก่อนที่จะมองไปยังทิติเอกที่ตอนนี้ก็สงสัยไม่ต่างไปจากตัวเอง"ผมเป็นพี่ชายของราชาวดีครับ""ค่ะ...ตามพยาบาลไปเลยค่ะ"ทิติเอกมองสิงหราชเพื่อนสนิทของตัวเองที่เดินเข้ามาพร้อมคุณหญิงรัตนาและมันทำให้เ

"ไม่ทราบว่าคุณหญิงอรวีมีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ"ทิติเอกเอ่ยออกมายังประชดประชันผู้เป็นมารดา"เรื่องที่ลูกพูดหมายความว่ายังไง ผู้หญิงของลูกเป็นลูกสาวคนหญิงรัตนา"อรวีไม่เข้าใจในสิ่งที่ลูกชายตัวเองเอ่ยออกมาก่อนหน้านี้ เธอจึงตัดสินใจที่จะเดินตามมาถามความให้รู้เรื่อง"ลูกสาวคุณหญิงรัตนาที่เธอตามหา มาตลอดนะครับ"น้ำเสียงที่ฟังดูแล้วปกติ แต่แววตาตากับเจ็บปวดของที่ทิติเอก อดทำให้ผู้เป็นแม่ของเขาเป็นห่วงไม่ได้"ลูกรู้เรื่องนานหรือยัง""ทำไม ถ้ารู้ว่าก่อนหน้านี้เธอเป็นลูกสาวของคุณหญิงรัตนา คุณแม่จะจับเธอให้ผมหรอครับ ทั้งๆที่ปากพร่ำบอกว่าเธอไม่คู่ควรอะไรกับผมเลย""แม่จะให้ลูกอยู่ห่างเธอมากกว่านี้ต่างหาก""ทำไมผมไม่เข้าใจ"ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยกับสิ่งที่แม่ของเขาเอ่ยออกมา ทำให้ชายหนุ่มกับหนักใจในเรื่องนี้มากกว่าเดิม"คุณหญิงรัตนา เธอไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเข้าไปเอื้อมถึงลูกสาวหรือลูกชายของเธอ ต่อให้เป็นเราก็ตามเธอ ไม่มีทาง ที่เธอจะยอมยกลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอให้ แล้วยิ่งพ่อนะ ถ้ารู้ว่าเอกกับลูกสาวเขาคบกันในที่ลับแบบนี้ แม่ไม่อยากจะคิดเลย""เรื่องนี้ผมรู้ว่าผมผิด ที่ไม่เคยให้ความชัดเจนเธอตั้งแต่แร