EP.14 ท้องกับใคร

ทางด้านของทิติเอกที่ควรจะได้ไปภูเก็ตวันพรุ่งนี้ เขาถูกกลับผู้เป็นแม่สั่งอย่างยืนคำขาดให้เขาเดินทางไปภูเก็ตในวันนี้

“เจอหรือยัง”ทิติเอกที่ได้รับรายงานจากบดินทร์หลังจากที่เขาได้เดินทางขึ้นเครื่องมาแล้ว ว่าราชาวดีได้หายตัวไป

“ยังครับ แต่ตอนนี้ผมให้คนไปดูที่บ้านเพียงรักเพื่อเธอกับไปที่นั้น”

“ตามจนกว่าจะเจอถ้าเธอเป็นอะไรไปรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดะไรขึ้น”ทิติเอกมองบดินทร์ด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ยากว่าภายในใจของทิติเอกคิดอะไรอยู่

“ครับ”

“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”สายตาคู่คมมองไปยังผู้ที่เดินเข้ามาหาเขาพร้อมคำถามที่เธอเหมือนจะสนใจเป็นพิเศษ

“เปล่า…”สายตาคู่คมที่เเคยมองแพรไพลินในตอนแรกได้หันกลับมาสนใจหน้าจอโทรศัพท์ที่แสดงสายเรียกเข้าซึ่งเป็นชื่อของคนที่เขาสั่งให้คนตามหา ทั้งๆที่ก่อนหน้าเขาพยายามโทรหาเธอหลาย่อหลายสาย แต่ก็ไร้การตอบกลับ

“ไม่มีอะไรทำ”ทิติเอกปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงก่อนที่จะเอ่ยถามคนที่ตอนนี้ให้ความสนใจของเขามากกว่าที่จะสนใจขาเสียอีก

“คุณเอกคะ แพรว่าคุณควรรู้ไว้นะคะว่าคุณแต่งงานแล้ว ซึ่งนั้นก็หมายความว่าคุณเป็นสามีของแพร จะทำอะไรก็ให้เกียรติแพรบ้างนะคะ”

“แล้ว….เป็นสามีเธอแค่ในนามเท่านั้น”ทิติเอกเอ่ยออกมาก่อนที่จะลุกจากเก้าอี้ภายในห้องทำงานของเขาเพื่อเดินออกไปจากห้องทำงาน

“อยู่ไหน…ทำไมเพิ่งโทรหา”ทิติเอกกดโทรศัพท์โทรหาปลายสายที่ตัวเองไม่ได้รับเมื่อครู่ แต่เมื่อปลายสายรับสายของเขาแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่รีรอที่จะเอ่ยถามออกมาทันที

“เอ่อ…คุณอยู่ที่บ้านหรอคะ”ราชาวดีที่ได้ยินคำพูดของคนตัวโตก็ล้นลานที่จะเอ่ยถามออกมาไม่ได้ เพราะถ้าเขารู้ว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาลตอนนี้คงเป็นเรื่องใหญ่แน่เลย

“เปล่า…ฉันมาภูเก็ตพอดีมีธุระด่วนนะ”

“อ๋อค่ะ…พอดีวดีจะโทรมาบอกว่าวดีไม่ได้กลับไปนอนบ้านนะคะ ตอนนี้วดีอยู่ที่บ้านเพียงรักค่ะ”ราชาวดีเอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มเสียงสักเท่าไร่ พร้อมความรู้ผิดภายในใจของเธอที่ต้องโกหกอีกฝ่าย

“อืม ฉันจะได้ไม่ต้องห่วง แค่นี้นะ”ทิติเอกเอ่ยออมาก่อนที่จะตัดสายโทรศัพท์ของราชาวดีไปทันที แต่สายตาเขากลับจ้องมองที่บดินทร์อย่างต้องการคำตอบในสิ่งที่เขาได้ยินจากราชาวดีเมื่อครู่

“คุณราชาวดี ไม่ได้ไปที่บ้านเพียงรักครับ”

“ทำไมต้องโกหก แล้วไปนอนที่ไหน”ทิติเอกที่เริ่มร้อนรุ่มเพราะคำพูดโกหกของคนตัวเล็กทำให้เขาในตอนนี้เริ่มรูสึกเหมือนคนที่ำลังถูกหลอกอย่างบอกไม่ถูก

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”บดินทร์ที่เห็นท่าทางของผู้เป็นเจ้านายของตัวเองที่ดูเหมือนกำลังหงุดหงิดก็เอ่ยถามออกมา

“เอกสารการประชุมอยู่ไหน”

“อ๋อครับสักครู่นะครับ”บดินทร์เดินเลี่ยงออกมาไปหยิบเอกสารทันที ไม่ได้ต่าไปจากคนตัวโตที่เดินเข้าไปภายในห้องทำงานอีกครั้ง

ทางด้านของราชาวดี หลังจากที่เธอวางสายของทิติเอกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็ถอนหายใจออกมาดังจนคนเป็นรัตนาที่เห็นท่าทางของคนเป็นลูกสาวตัวเองอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

“โกหกเขาแล้วเขาจะไม่รู้หรอรู้ว่าหนูโกหก”

“ไม่รู้ซิคะ อาจจรู้แล้วโกรธหนูมากก็ได้ค่ะ แต่หนูให้เขารู้เรื่องนี้ไม่ได้”ราชาวดีเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่เศร้าไม่น้อยเพราะเขายังคงจำได้ดีว่าทิติเอกบอกเธอเรื่องนี้เสมอ กับสิ่งที่เขาพร่ำบอกเธอ เวลาที่เขากับเธอทะเลากัน เธอรู้จักแฟนเก่าของทิติเอกดีเพราะเธอคือผู้หญิงที่ดีสำหรับเขาไม่น้อย และเป็นผู้หญิงที่พาเธอมารู้จักผู้ชายที่ชื่อทิติเอก

“เหมือนกับให้พี่ชายเรารู้ไม่ได้เหมือนกันว่าพ่อเด็กเป็นใคร”

“ผมไม่สนใจว่าใครจะเป็นพ่อของเด็ก ผมสนแค่หลานกับน้องสาวของผม คนเห็นแก่ตัวแบบนั้นมันไม่คู่ควรกับเธอเลย”สิงหราชที่ได้ยินคำพูดของผู้เป็นแม่เขาก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราชาวดีรู้ดีว่าความหมายมันหมายถึงอะไร

“แล้วไปไหนมาพ่อคนรักน้อง”รัตนาเอ่ยออกมาอย่างระชดผู้เป็นลูกชายที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเขานั้นรักน้องสาวของตัวเองมากแคไหน

“ไปซื้อของให้น้องกิน พรุ่งนี้แม่ต้องเดินทางกลับกับผมช่วงบ่ายนะ”ราชาวดีที่ได้ยินคำพูดของคนเป็นพี่เธอก้ดูตกใจไม่น้อยเพราะเธอไม่คิดว่าพวกเขาจะมาแค่บอกเธอแล้วก็กลับไป

สิงหราชที่เห็นสายตาของผู้เป็นแม่มองไปยังน้องสาวของเขาที่ตอนนี้ได้มองเขาอย่างไม่ละสายตา ทำให้ชายหนุ่มที่เหมือนรู้ตัวเองว่ากำลังทำอะไรผิดก็รีบเดินเข้าไปหาร่าชาวดีทันที

“ไปกับพี่ไหม…แล้วก็นี่ขนมกับผลไม้”

“หนูไปไม่ได้หรอกค่ะ ต้องไปทำงาน พรุ่งนี้เช้าก็ต้องเข้างานเลย”

“งาน”สิงหราชขวดคิ้วอย่างสงสัยเพราะจากที่เขาสืบดูก่อนหน้านี้ไม่เจอว่าคนตัวเล็กทำงานที่ไหน

“เลขาของทิติเอกนะ”

“เอกหรอ เดี๋ยวพี่โทรไปขอให้”

“สิงแม่ว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่เอา เอาเป็นว่าเดี๋ยวรอน้องก่อน ค่อยว่ากัน”รัตนาเอ่ยออกมาอย่างห้ามปรามผู้เป็นลูกชายที่อารมณ์ร้อยยิ่งกว่าไฟ ถ้ารู้เรื่องที่รัตนาคิดเอาไว้มันคงต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน

“ก็ได้ครับ….อาทิตย์หน้าเดี๋ยวพี่จะขึ้นมาคุยงานกับทิติเอก เดี๋ยวพาไปเที่ยวนะ”สิงหราชเอ่ยออกมาอย่างยิ้มแย้มจนราชาวดีอดที่จะตกหลุมรักรอยยิ้มของพี่ชายตัวเองไม่ได้

“ค่ะ…หนูถามได้ไหมคะ ว่าทำไมแม่ถึงทิ้งหนูไว้ที่บ้านเพียงรัก”ราชาวดีเอ่ยถามออกมาเมื่อเธอเห็นว่ารัตนายังไม่ตอบเธอเรื่องที่เธอถามเลย

“แม่ขึ้นมากรุงเทพ แล้วถูกตามฆ่าซึ่งไม่รู้ด้วยว่าจะรอดไหม เราเลยตัดสินใจพาหนูไปฝากไว้ที่บ้านด็กกำพร้าก่อน พอรอดมาได้แม่ก็กลับมารับเลยนะ ห่างแค่เดือนเดียวเอง แต่บ้านเพียงรักถูกไฟไหม้และย้ายไปอยู่ที่อื่น ไม่มีใครรู้ว่าที่ไหน จนมาเจอหนูใบหน้าคล้ายจนคิดว่าใช่ พอเห็นหนูใส่สร้อยเส้นนี้อยู่แม่ก็ว่าใช่เลย พอบอกให้พี่เราสืบ ไม่สืบมาเลย”

“มั่นใจขนาดนั้นเลยหรอคะ”

“แล้วต้องมีอะไรไม่มั่นใจ ถ้าไม่ใช่น้อง จะจับแต่งเลย”ราชาวดีมีสีหน้าตกใจไม่อยเมื่อเธอได้ยินคำพูดของสิงหราชที่เอ่ยออกมาอย่างจริงจัง

เช้าวันต่อมา

หลังจากที่คนตัวเล็กได้ทราบถึงผลตรวจดีเอ็นเอที่บอกได้ว่าเธอเป็นลูกของคุณหญิงรัตนา เป็นน้องสาวของสิงหราชแล้ว เธอก็ยังคงเดินทางมาที่บริษัทเพื่อทำงานเหมือนทุกวัน

“นี่เห็นข่าวยัง”

“ข่าวอะไร”

“ก็ข่าวที่คุณแพรไพลินประกาศว่าจะมีข่าวดีเร็วนี้ไง”

“เรื่องอะไร”

“ก็เรื่องลูกในท้องไง”

“หยุดความคิดเลย ลูกใครก่อน ท่านประธานไม่เคยกลับบ้านเลยตั้งแต่แต่งงาน แถมวันแต่งคืนเข้าหอก็ขับรถออกไปที่คอนโด”

“แล้วจะท้องได้ไงว่ะ”

“นั่นซิ อีกอย่างนะ เขาว่าคุณเอกมีเมียแล้วก่อนจะแต่งงานอีก เรื่องงานของคุณแพรนะเป็นเรื่องถูกแม่บังคับ”

“แฟนคุณชเอมไหมลูกสาวของนักการทูตอ่ะ”

“ก็คนนั่นแหละจะคนไหน”

ราชาวดีที่ขึ้นลิฟท์มาพร้อมกับพนักงานบริษัทที่ยังคงนิทราเจ้านายของตัวเองไม่หยุด ก็อดที่จะรู้สึกเจ็บที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก