All Chapters of พิษรักคุณหมอ: Chapter 21 - Chapter 30

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาคงจะฝ่าสายฝนออกไปหาความสุขข้างนอก กับผู้หญิงสักคนที่พร้อมจะปรนเปรอความใคร่ให้เขาพอใจทว่าค่ำคืนนี้จิตใจศัลยแพทย์หนุ่มกลับเอาแต่คิดถึงใบหน้าของคนที่อยู่ในห้องฝั่งตรงข้ามร่างสูงยืนอยู่ใต้ฝักบัวชั่วครู่ รอจนอารมณ์กลับมาเยือกเย็นอีกครั้งจึงออกมา ชายหนุ่มเปลี่ยนมาสวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงขายาวสีกรมสำหรับใส่อยู่บ้าน เตรียมลงไปทานมื้อค่ำบรรยากาศบนโต๊ะอาหารของบ้านกิจธาดาวงศ์ต่างไปจากตอนเช้า พิชชาจ้องพี่ตัวเองตั้งแต่หย่อนก้นลงนั่ง อดไม่ได้ที่จะถามถึงเรื่องวันนี้“ตกลงว่าทำไมหมอที่ตรวจให้มีนถึงเป็นเฮียได้อ่ะ” แม้จะรู้ว่ากำลังถูกน้องสาวสอบสวนอยู่ พิชยะก็ยังคงวางสีหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงพิรุธใด ๆ ออกมา“หมอที่นัดไว้ให้มีผ่าตัดด่วน ฉันเลยต้องรับหน้าที่ไปตรวจแทน” ยอมรับว่าเขาโกหกแต่แล้วยังไงล่ะ อย่างไรอาการเจ็บหน้าอกของมนต์มียาก็ได้รับการรักษาแล้ว ไม่ใช่หรือไง “แล้วทั้งโรง’บาลไม่มีหมอแล้วไง ทำไมเฮียต้องไปตรวจเองด้วยล่ะ” “ก็บังเอิญว่าฉันเป็นหมอที่เก่งไง ถ้าเธอไม่พอใจก็เชิญไปทำเรื่องขอเปลี่ยนหมอสิ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ตักอาหารเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อย พิชชาอยากจะทำตาม

กลับถึงห้อง มนต์มีนาก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำโผไปที่อ่างล้างหน้า วักน้ำขึ้นลูบสองแก้ม แต่ความผ่าวร้อนที่ใบหน้ากลับไม่จางหายใต้แสงไฟสีนวล แก้มทั้งสองกลายเป็นสีระเรื่อเพราะพิษคำพูดของเขาผ่านมาหลายวัน หากแต่ทุกถ้อยคำและการกระทำของพิชยะในวันนั้นกลับยังก้องอยู่ในความรู้สึก ไม่อาจสลัดออกได้แม้วินาทีเดียว“เป็นอะไรหรือเปล่ามีน ช่วงนี้ใจลอยบ่อยนะ” เสียงของพิชชาทำให้มนต์มีนาหลุดออกจากภวังค์“เปล่า เรากำลังคิดอยู่ว่าจะไปฝึกงานที่ไหน”“แล้วบริษัทที่คิณแนะนำล่ะ” อคิณมีญาติเป็นเจ้าของบริษัทออกแบบมีชื่อเสียงพอสมควร เลยชักชวนให้มนต์มีนาไปฝึกงานที่นั่นจากที่อคิณเล่า บริษัทของญาติผู้นี้เน้นเปิดโอกาสให้นักศึกษาฝึกงานได้แสดงความสามารถ ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอต้องการ และทางนั้นก็ยินดีต้อนรับเด็กนักศึกษา“ก็กำลังคิดอยู่” สีหน้าของหญิงสาวไม่สู้ดีนักเมื่อพูดถึงเรื่องฝึกงาน“คิดอะไรอีก ดีจะตาย ไม่ต้องเหนื่อยหาที่ฝึกงานให้ยุ่งยาก ดูอย่างเราสิ ป่านนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะไปฝึกงานที่ไหน” พิชชาพูดด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ เพราะเพื่อนในสาขาเดียวกันมีที่ฝึกงานกันหมดแล้ว แต่เธอยังหาที่ถูกใจไม่ได้นี่สิ เฮ้ออ!แม้พิชชาจะไม่ได้เรียนคณะสถา

“โทษทีนะ วันนี้ผมไม่มีอารมณ์”“ไม่มีอารมณ์หมายความว่าไงคะ” ริตานิ่วหน้า หลุบตาลงมองกึ่งกลางกายของคนพูด ท่อนลำอวบใหญ่พุ่งตระหง่านประกาศความต้องการ ทั้งที่เจ้าตัวยังไม่ทันจะเสร็จสมด้วยซ้ำอีกอย่างเขาก็ไม่ได้มาหาหล่อนนานแล้ว หนำซ้ำวันนี้ยังเป็นวันสำคัญ เขาจะหยุดให้ความสุขกับหล่อนดื้อ ๆ ได้ยังไงกันริตาได้แต่นั่งมองร่างสูงเปล่าเปลือยทั้งตัวลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่โดยไม่คิดจะตอบคำถาม ไม่สนใจอาการเกรี้ยวกราดของตัวเอง เดินเอาเงินจำนวนหนึ่งมาวางไว้ให้“ผมรีบออกมาเลยไม่ทันได้ซื้ออะไร อยากได้อะไรก็ไปซื้อเองแล้วกัน”“แต่ริตาไม่ได้ต้องการของขวัญนี่คะ ริตาต้องการให้คุณหมออยู่ด้วย” เริ่มแรกหล่อนก็ไม่ได้คิดจะจริงจังกับความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะแบบนี้แต่นานวันเข้าหล่อนกลับหลงรักเขาอย่างยากจะถอนตัวถึงแม้จะรู้ว่าพิชยะมีเจ้าของอยู่แล้ว หล่อนก็ไม่แคร์“บอกแล้วไงว่าวันนี้ผมไม่มีอารมณ์ เอาไว้วันหลังผมจะชดเชยให้” สิ้นคำสุดท้ายชายหนุ่มก็เดินออกไปจากห้อง ริตาเขวี้ยงหมอนกับผ้าห่มลงไปที่พื้น ทั้งเสียใจและเสียหน้าในคราวเดียวกันที่พิชยะหักหาญน้ำใจถึงขนาดนี้ศัลยแพทย์หนุ่มเดินตรงมาที่รถสปอร์ตคู่ใจ เปิดประต

กลางดึกมนต์มีนารู้สึกกระหายน้ำจึงลงมาหยิบน้ำในครัว ทว่ากลิ่นหอมของขนมหวานที่ลอยออกมาจากกล่องสวยงามในตู้เย็น ชวนให้คนท้องว่างน้ำลายสอ เพราะยังไม่ได้ทานมื้อเย็นเมื่อเช้านี้พิชชาโทรสั่งขนมร้านโปรดเอาไว้ เธอจึงรู้ว่าใครเป็นเจ้าของหลังจากที่แยกกับพิชชาแล้ว มนต์มีนาก็ออกไปรอรถประจำทางเพราะต้องการประหยัดค่าโดยสาร กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เกือบจะเป็นเวลาห้าทุ่มไปแล้ว ตอนนี้บ้านหลังใหญ่จึงเปิดไฟไว้ไม่กี่ดวงหญิงสาวแง้มฝากล่องสีทองออกเล็กน้อยก้มมองมาการองรสวานิลลาข้างใน อดใจไม่ไหวจึงหยิบขนมชิ้นหนึ่งส่งเข้าปากร่างเล็กยืนกัดกินทีละคำ ดื่มด่ำกับรสชาติกรอบนอกนุ่มในความเข้มข้นกลมกล่อมของวานิลลาซ่านซึมเข้าไปในลิ้น“อื้มม” มนต์มีนาครางออกมาเบา ๆ ร่างกายที่ตึงเครียดจากการนั่งรถประจำทางกว่าหนึ่งชั่วโมงผ่อนคลายลงเล็กน้อย ขนมชิ้นเล็กช่วยบรรเทาความหิวไปได้หลายส่วน กำลังจะกัดกินมาการองอีกครึ่งชิ้นเข้าไป เธอก็รู้สึกถึงการมาของใครบางคนคนตัวเล็กสะดุ้ง รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโจรที่ถูกเจ้าของบ้านจับได้คาหนังคาเขา ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด หันหน้าไปมองที่มาของเสียงฝีเท้าร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงช

ที่แท้ตัวการที่ชักศึกเข้าบ้านก็คือไอ้เพื่อนตัวดีนี่เอง เมมเบอร์เลาจน์ที่เขาตั้งใจจะเปิดให้หมอธนาไปหาความสุขในวันหยุดที่จะถึงนี้สงสัยต้องยกเลิก“คุยอะไรกันอยู่วะ” เห็นทั้งสองคนซุบซิบกัน พิธาเลยหันมาถามเสียงเบาเพราะมีหมออาวุโสร่วมโต๊ะอยู่ด้วย“เรื่องผู้หญิง คนมีเมียแล้วอย่าง ผอ. ไม่ต้องมาสนใจพวกผมหรอก” พิธานึกหมั่นไส้หมอธนาที่ชอบประชดเขาด้วยเรื่องนี้ไม่จบไม่สิ้นแต่ตอนนี้เขาอยู่ในฐานะผู้อำนวยการโรงพยาบาล มีผู้หลักผู้ใหญ่อยู่หลายคน เรื่องสั่งสอนไอ้เพื่อนปากดี เอาไว้ทีหลังแล้วกันกิจกรรมส่งเสริมผู้ป่วยสูงอายุเสร็จสิ้นในครึ่งเช้าของวัน แม้ทุกคนจะดูเหนื่อยล้าหากก็มีความสุขกับการได้เป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมดี ๆ เพราะนอกจากจะได้ส่งเสริมสุขภาพจิตที่ดีให้กับพวกคุณลุงคุณป้าแล้ว ทุกคนยังได้ทำหน้าที่เสมือนเป็นลูกหลานของผู้ป่วยเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นคนมีเงิน ลูกหลานยอมจ่ายค่ารักษาแพง ๆ เสียเงินจ้างพยาบาลคืนละหลายพันบาท เพื่อแลกกับการให้โรงพยาบาลดูแลคนในครอบครัวแทนพวกเขาผู้ป่วยบางรายเจ็บป่วยด้วยโรคที่จำเป็นต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล เพราะต้องอยู่ในความดูแลของหมอและพยาบาลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ซึ่งมีผู้ป