All Chapters of พิษรักคุณหมอ: Chapter 51 - Chapter 60

มนต์มีนาลืมตาขึ้นเพราะความเมื่อยล้า กำลังจะขยับตัวก็มองเห็นท่อนแขนของพิชยะพาดอยู่ที่เอว ลมหายใจของเขาเป่ารดที่ซอกคอ ค่ำคืนที่ผ่านมาเธอนอนหลับสนิท จำไม่ได้แม้กระทั่งว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหนทั้งร่างโดยเฉพาะกึ่งกลางลำตัวหนักอึ้ง หญิงสาวปรือตาขึ้นมองใบหน้าของชายหนุ่ม นึกทบทวนเรื่องราวที่เพิ่งจะผ่านพ้นไป ไม่น่าเชื่อว่าตื่นขึ้นมาเช้านี้มีจะเจอเขานอนอยู่ข้างกายทุกอย่างที่เกิดขึ้นในห้องนี้ไม่ใช่ความฝัน หากแต่คือความจริงที่เธอจะต้องยอมรับให้ได้ ไม่ว่าวันข้างหน้านั้นจะเกิดอะไรขึ้นความสัมพันธ์ที่ไม่อาจบอกให้ใครรู้ มันจะยืนยาวจริงเหรอพิชยะจะดีกับเธออย่างในตอนนี้ไปตลอด หรือแค่ชั่วคราวเท่านั้นแสงตะวันที่สาดส่องเข้ามาทำให้สำเหนียกว่าเธอควรจะกลับห้องนอนของตัวเองได้แล้วหญิงสาวค่อย ๆ ยกแขนของคนร่วมเตียงออกจากตัว ร่างขาวผ่องขยับลงจากฟูกนุ่มหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวม นิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อรู้สึกระบมไปตามเนื้อตัวโดยเฉพาะที่กึ่งกลางกาย‘จับดูสิ มันรอให้มีนสัมผัสมันอยู่นะ’คำพูดของเขาในตอนนั้นทำให้ใบหน้าผ่าวร้อนขึ้นมา เมื่อคืนเธอถูกพิชยะทำโทษ ข้อหาช่วยพิชชาปกปิดความลับอย่างหนักหน่วง จนร่างกายในเช้านี้เมื่อ

“อ่อเหรอ” เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกโยนความผิดจากน้ำเสียงราบเรียบแฝงไปด้วยความขุ่นข้องนั่นเลยต้องรีบแก้ต่าง“จริง ๆ มีนตั้งใจจะบอกเฮียเมื่อคืนแต่…” เขาเงียบฟังว่ามนต์มีนาจะพูดอะไรต่อ แต่เธอก็ทิ้งเวลาไว้นานจนเขาต้องช่วยพูดออกมาแทน“แต่เพราะเมื่อคืนเฮียทำให้มีน…หมดแรงไปก่อนน่ะเหรอ?”“คนบ้า พูดอะไรออกมาก็ไม่รู้” ระหว่างที่รู้สึกอายจนหน้าแดงเป็นผลเชอร์รี เพื่อนฝึกงานที่ชื่อลูกเกดก็มาตามเธอกลับเข้าไปอบรม มนต์มีนาเลยจำเป็นต้องวางสายจากเขา“มีนต้องเข้าไปอบรมแล้วค่ะ ฟินน์ส่งชื่อร้านอาหารกับโลเคชั่นมาให้แล้ว ตอนเย็นเจอกันที่ร้านนะคะ มีนจะรีบตามไป” ไม่รอฟังว่าเขาจะตอบกลับมาว่าอย่างไรหญิงสาวก็กดวางสาย โชคดีที่ก่อนพักทานอาหารบริษัทแจ้งว่ากำหนดการอบรมจะแล้วเสร็จไม่เกินหนึ่งทุ่ม เลยพอให้เธอมีเวลานั่งแท็กซี่ไปเจอพิชยะกับพิชชาที่ร้านอาหารการอบรมดำเนินไปด้วยความราบรื่น แม้จะใช้เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่ทุกคนก็ได้ประโยชน์จากการเข้าร่วมอบรมในครั้งนี้เป็นอย่างมาก เพราะได้สถาปนิกฝีมือเยี่ยมถึงสองคนสลับสับเปลี่ยนกันมาถ่ายทอดความรู้ รวมถึงประสบการณ์โดยตรงที่ยากจะหาได้จากในห้องเรียน แต่น่าเสียดายที่วันนี้มัณฑน

“อ้าขาออกสิ เฮียอยากมองตรงนี้ของมีนให้ชัด ๆ ก่อนจะใช้เจ้านี่ทำให้มีนมีความสุข” พิชยะครางต่ำในลำคอ นวลเนื้อที่เห็นเพียงรำไรเกลี้ยงเกลาหมดจด นิ้วเรียวยาวแยกส่วนนั้นของหญิงสาวออก ติ่งเนื้อน้อยที่หดแข็งเป็นตุ่มไตแดงก่ำฉ่ำชื้น เธอเพิ่งผ่านเรื่องพวกนี้ไม่กี่ครั้ง เขาควรจะให้เธอค่อย ๆ เรียนรู้เรื่องบนเตียงและรสเซ็กซ์จากเขา แต่ตอนนี้เขาต้องการจะเห็นเธอในอีกมุมมองหนึ่ง “อ๊ะ” ร่างเล็กบางสะดุ้ง แผ่นหลังแอ่นโค้งเมื่อถูกแท่งเซ็กซ์ทอยส์เคล้าคลึงตวัดวนตรงส่วนนั้น ก่อนจะค่อย ๆ ล่วงล้ำเข้าไปในปากทางคับแคบรู้สึกเหมือนส่วนอ่อนไหวมีบางอย่างไล้เลีย หยาดน้ำหวานซึมซาบออกมา มนต์มีนาสั่นสะท้านไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้างตาพร่ามัวเมื่อเขายังใช้มันรีดเค้นน้ำหวานให้ซ่านซึมออกมา แรงดูดดุนจากของเล่นผู้ใหญ่ส่งให้ความหวิวหวามแล่นลิ่วไปทุกอณูร่างกาย สะโพกโค้งมนขยับหนีจากความซ่านสยิวที่สาดซัดเข้าหา “อ๊า อื้ออ” บางสิ่งในกายกระตุกวาบ ความซาบซ่านลุกลามไปทั่วทั้งตัว หญิงสาวตอดรัดของแปลกปลอมในมือพิชยะอย่างยากจะควบคุม ท้องน้อยเสียวซ่าน กึ่งกลางกายสั่นระริก บีบรัดเจ้าแท่งลงลิ้นแน่นเข้า อารมณ์ถูกปลุกเร้าอย่าง

ท้องฟ้าเจิดจ้าที่บ้านกิจธาดาวงศ์บัดนี้มืดครึ้มลงเมื่อมนต์มีนาเดินทางมาถึง ‘ตะวันฉายดีไซน์’ บริษัทออกแบบและตกแต่งที่จะให้เธอได้นำความรู้ที่ร่ำเรียนมาตลอดห้าปีมาใช้เกศินีและอรรถนพ นักศึกษาฝึกงานอีกสองคนเดินทางมาถึงก่อนเธอเล็กน้อย ทั้งหมดมีโต๊ะทำงานเป็นของตัวเอง นั่งอยู่ในโซนเดียวกับพนักงานประจำ ไม่ได้แบ่งแยกให้ถูกเปรียบเทียบมนต์มีนานั่งลงที่โต๊ะทำงานของตัวเองก็รู้สึกตื่นเต้นกระตือรือร้นที่จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ของการเป็นนักศึกษาฝึกงานนอกจากภูวเนศที่ให้ความเป็นกันเองกับพวกเธอแล้ว พนักงานคนอื่น ๆ ก็อัธยาศัยดีและยิ้มแย้มเก่งไม่แพ้กัน ทุกคนดูมีน้ำใจไม่มีใครแสดงอำนาจบาตรใหญ่นอกจากนี้ยังได้พูดให้พวกเธอสบายใจว่าบริษัทไม่มีแบ่งแยกว่าใครอยู่ก่อน ใครมาทีหลัง ทุกอย่างวัดกันที่ความสามารถทั้งหมดนี้เป็นกฎระเบียบและข้อห้ามของเจ้าของบริษัทนั่นก็คือ ‘อาทิตย์ อัครราช’ ทุกคนในบริษัทต่างเรียกเขาว่า ‘บอส’ เรียกภูวเนศว่า ‘คุณภู’ แต่สำหรับนักศึกษาฝึกงาน ภูวเนศอนุญาตเป็นกรณีพิเศษในการให้เรียกตนเองว่าพี่ภูได้มนต์มีนากับนักศึกษาฝึกงานอีกสองคนยังไม่ได้ทำอะไรมากนักเพราะเป็นการฝึกงานว

มนต์มีนานั่งตัวเกร็ง กำมือเข้าหากันจนเริ่มมีเหงื่อซึมออกมาทั้งที่ภายในรถเปิดแอร์เย็นฉ่ำบรรยากาศอันน่าอึดอัดระหว่างทั้งคู่อบอวลอยู่ในรถ กระทั่งรถสปอร์ตสมรรถนะสูงแล่นผ่านประตูสูงใหญ่เข้าไปในเขตรั้วของบ้านกิจธาดาวงศ์พิชยะลงจากรถ อ้อมมาเปิดประตูให้เธอแต่ไม่ยอมพูดอะไร เจ้าของร่างสูงเดินเข้าไปในบ้านด้วยท่าทีสุขุมเหมือนเช่นทุกวัน เขาไม่ได้เอ่ยถึงหรือแม้แต่สนใจข้าวของที่วางอยู่เบาะหลัง ราวกับเป็นสิ่งของที่สมควรทิ้งนวลนางเห็นทั้งคู่ก็เข้ามาหาทั้งคู่เพราะจวนจะได้เวลาตั้งโต๊ะอาหารพอดี“คุณฟันจะทานข้าวเลยไหมคะ นวลจะได้ไปตั้งโต๊ะเดี๋ยวนี้เลย”“ครับ แต่ไม่ต้องเผื่อผมนะครับ ผมกินมาจากโรง’บาลแล้ว” ชายหนุ่มเดินผ่านคนรับใช้ขึ้นไปบนชั้นสอง มนต์มีนามองตามร่างสูงไปแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา รู้สึกคล้ายพายุลูกใหญ่กำลังก่อตัวเงียบ ๆ“น้องมีนจะไปอาบน้ำก่อนไหมคะ เมื่อกี้พี่ขึ้นไปตามคุณฟินน์ เธออาบน้ำอยู่คงใกล้เสร็จแล้วค่ะ” สองวันก่อนคุณเพ็ญพิชย์โทรมากำชับให้พิชยะช่วยดูแลมนต์มีนาระหว่างช่วงที่กำลังฝึกงานนี้เพราะเห็นว่าที่ฝึกงานอยู่ไกลจากบ้าน จึงไม่มีใครคิดสงสัยที่ทั้งสองคนกลับมาด้วยกัน“ค่ะ งั้นมีนอาบแป๊บเดียว เ