All Chapters of พิษรักคุณหมอ: Chapter 41 - Chapter 50

มนต์มีนารู้สึกตัวตื่นเพราะแสงแดดที่ส่องกระทบเปลือกตา ศีรษะและร่างกายหนักอึ้งเหมือนถูกถ่วงทับด้วยภูเขาหิน ลำคอแห้งผากกว่าจะขยับเนื้อตัวได้ต้องใช้เวลาครู่หนึ่งพลันอาการปวดระบมก็จู่โจมเธอเพียงขยับร่างกายก็รู้สึกเจ็บแสบตรงหว่างขา ย้ำเตือนว่าเมื่อวานนี้เธอเพิ่งจะทอดกายให้เขาเชยชมแค่เพียงรำลึกถึงเหตุการณ์ในรถของพิชยะที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ สองแก้มก็ผ่าวร้อนขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เสียงครางกระเส่าเสียงเนื้อกระทบเนื้อในวันฝนตกหนัก ทุก ๆ สัมผัสจากพิชยะยังเป็นภาพที่ชัดเจนกวาดสายตามองตัวเองในชุดนอนซาติน นึกถึงภาพวาบหวามเหล่านั้นก็สำเหนียกได้ว่าเธอไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องอีกต่อไป ทั้งหัวใจและร่างกายตอนนี้กลายเป็นของพิชยะโดยสมบูรณ์แบบระหว่างกำลังคิดใคร่ครวญอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นเวลาที่นาฬิกาปลุก หญิงสาวก็รีบตั้งสติก้าวลงจากเตียงนอนอย่างรวดเร็วเผลอตื่นสายจนได้สินะ เธอมีเรียนตอนแปดโมงครึ่ง แต่ตอนนี้จวนจะเจ็ดโมงเช้าแล้วมนต์มีนาใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวด้วยความรวดเร็ว เสร็จแล้วก็วิ่งลงมาข้างล่าง ซึ่งพิชชากับพิชยะรออยู่ที่โต๊ะอาหารก่อนแล้ว“ไม่ต้องตักข้าวให้มีนนะคะพี่นุช พอดีวันนี้มีนตื่นสายเลยว่าจะ

“กลับได้รึยัง” คนตัวเล็กพยักหน้าแล้วเดินตามร่างสูงไปที่รถ ไม่มีการสนทนากันหลังจากนั้น บรรยากาศระหว่างทั้งคู่ไม่ถึงขั้นกับสร้างความอึดอัด แต่หญิงสาวก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับเขากระทั่งรถจอดติดไฟแดงมนต์มีนาจึงทำลายความเงียบลง แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอควรจะชวนเขาคุยกันด้วยเรื่องอะไร จึงถามออกไปอย่างนั้นเอง“เรากำลังจะกลับบ้านใช่ไหมคะ?”“เปล่า”“แล้วเราจะไปไหนกันเหรอคะ?” เธอหันไปมองชายหนุ่มในทันที เย็นป่านนี้ถ้าไม่กลับบ้าน แล้วพิชยะจะพาเธอไปที่ไหน?“เพื่อนจะซื้อคอนโดต่อจากคนรู้จัก แต่ตอนนี้ตัวคนยังอยู่อเมริกาเลยต้องไปดูห้องให้มัน เสร็จแล้วเดี๋ยวพากลับ” เธอเพียงยิ้มรับ ธุระของพิชยะคงใช้เวลาไม่นานมาก มันคงไม่ดีหากเธอจะปฏิเสธเพียงแค่เขาอยากหาคนไปเป็นเพื่อนความเงียบเข้าปกคลุมในรถอีกครั้ง ต่างฝ่ายต่างจมจ่อมอยู่กับตัวเอง แต่เนื่องจากเป็นช่วงจราจรติดขัด กว่าที่พิชยะจะขับรถมาถึงจุดหมายฟ้าก็เริ่มมืดแล้วมนต์มีนาเดินตามร่างสูงเข้าไปข้างในคอนโดหรูเงียบ ๆ พิชยะไม่ได้ทำตัวให้เธอรู้สึกห่างเหินหรือคิดมากหลังจากที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันทว่าตั้งแต่ที่มหาวิทยาลัยกระทั่งตอนนี้ เขาดูเหมือนมีเรื่องอ

“แตกออกมาสิ วันนี้เฮียอยากเห็นน้ำของมีนชัดกว่าตอนนั้น” เขากระซิบเสียงพร่า ขยี้ส่วนอ่อนไหวเหมือนตอนที่อยู่ในรถจนเธอไม่อาจทนต่อพิษสงของมัน เกร็งกระตุกหลายครั้ง ปล่อยน้ำหวานหยาดเยิ้มออกมาเปียกชุ่มที่หว่างขาตัวเองเมื่อร่างกายได้รับการปลดปล่อย ความกระดากอายก็แล่นขึ้นมา ไม่ทันที่มนต์มีนาจะตั้งรับพิชยะก็จับให้เธอลงไปนอนที่เบาะนุ่ม เอื้อมไปหยิบคอนด้อมออกมาจากกระเป๋าเสื้อที่กองอยู่พื้นปลดเปลื้องกางเกงออกไป ใช้ปากฉีกซองขนาดเล็กแล้วสวมเกราะป้องกันให้กับลำยาวของตน เสร็จก็จับมันดุนดันเข้าไปในช่องทางคับแน่น หลับตาในวินาทีแรกที่รับรู้ว่าเขากำลังจะทรมานกว่านี้หลายเท่า“อ๊า…ฮะ เฮียย อึกก” เธอเจ็บปนซ่านเสียวจนเผลอส่งเสียงร้องขึ้น แต่หลังจากท่อนเนื้อแข็งขืนเข้าไปได้สุดทางความเจ็บแสบก็ค่อย ๆ เบาบางลง“อืมม” เขาครางเสียงต่ำด้วยความพอใจ แก่นกายชายประสานเข้าไปในตัวหญิงสาวจนลึกสุด ชายหนุ่มขยับร่างกายเข้าหาร่างเล็กอย่างต่อเนื่อง ลึกล้ำ เหมือนต้องการจะประทับตราความเป็นเจ้าของไว้ที่ส่วนนั้นของเธอมนต์มีนาหลับตาลง กัดริมฝีปากกักเก็บเสียงครวญครางหวามหวิวยามถูกเขากระแทกเข้าหา หอบหายใจแรงจนเนินอกสะท้อนขึ้นลง สองม

เห็นพิชชากำลังนั่งทานข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร เขาก็สั่งให้ทุกคนออกไปปกติพิชชาคงจะโวยวายเป็นเด็กเหมือนทุกครั้ง ทว่าสีหน้าและท่าทางของพิชยะต่างออกไป ปกติถึงเขาจะชอบแหย่ให้เธอไม่พอใจแต่ก็ไม่น่ากลัวเหมือนในตอนนี้“เฮียมีอะไรจะคุยกับฟินน์เหรอ ทำไมต้องไล่พวกพี่นุชออกไปด้วย” ดวงตาที่ดำมืดตั้งแต่เดินเข้ามาของพี่ชายทำให้พิชชาเริ่มระแวง“เมื่อคืนไปไหนมา” พิชชากลืนน้ำลายเหนียวลงคอ รู้สึกเหมือนตัวเองนั่งอยู่บนชายฝั่งที่สึนามิลูกใหญ่กำลังใกล้เข้ามา ทั้งที่น้ำเสียงของชายหนุ่มไม่ได้ฉุนเฉียว“ไปไหน ก็ไปงานวันเกิดเพื่อนไง ฟินน์โทรบอกเฮียแล้วนี่ แล้วก็ส่งรูปให้ดูตลอดด้วย” เวลาขอไปเที่ยวหรือไปที่ไหนปกติพิชชาก็จะรายงานพี่ชายด้วยการถ่ายรูปหรือส่งเป็นคลิปวิดิโอรายงานแทนการโทรศัพท์ซึ่งเมื่อคืนพิชชาก็รายงานเขาเป็นระยะ ๆ แต่รูปภาพและวิดิโอพวกนั้นเป็นของเมื่อสองวันก่อน“ให้ตอบอีกครั้งนึง” น้ำเสียงทุ้มต่ำ มองหน้าน้องอย่างคนที่รอให้สารภาพความผิดออกมาเห็นพี่ชายท่าทางซีเรียสพิชชาก็คิดได้อย่างเดียว เรื่องที่เธอขัดคำสั่งเขาแอบคบกับแทนไทน ต้องเป็นเรื่องนี้แน่ ๆ“เฮียไปรู้อะไรมาหรือเปล่า”“รู้อะไรมาหรือเปล่า?” เขามองหน

“จะลงโทษเด็กที่ชอบโกหกยังไงดีนะ?” ริมฝีปากคนพูดเหยียดยิ้ม เขารู้ว่าเธอกับพิชชาสนิทสนมกันมากเพราะเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ไม่แปลกที่เธอจะช่วยปิดบังแต่ต้องไม่ใช่กับเขา และไม่ว่าเรื่องไหนเธอก็ห้ามโกหกเขาเด็ดขาด“มานี่สิ” เพราะมีความผิดติดตัวเธอจึงเดินเข้าไปหาพิชยะอย่างเด็กว่านอนสอนง่ายทว่าไม่ทันจะคิดหาวิธีเอาตัวรอด เขาก็กระตุกมือเธอลงไปนั่งที่ตัก โอบรั้งร่างบางให้อยู่ในอ้อมแขนมนต์มีนาเม้มริมฝีปากแน่น สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนลวกจากชายหนุ่มเจ้าของตักแกร่งเกลี่ยนิ้วหัวแม่มือลงกับกลีบปากเนียนนุ่ม หยาดน้ำเย็น ๆ ที่เคลือบอยู่บนปลายนิ้วเรียวยาวทำให้มนต์มีนาลำคอแห้งผากพิชยะสอดแทรกนิ้วเรียวยาวของเขาเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เลยกลายเป็นว่าตอนนี้มนต์มีนากำลังงับปลายนิ้วของเขาอยู่“ดูดสิ เฮียอยากเห็นมีนดูดและเลียนิ้วของเฮีย” เขาหลุบสายตาจ้องมองริมฝีปากบาง สองแก้มของมนต์มีนาเห่อร้อนขึ้นมาทันทีนับวันพิชยะจะยิ่งเผยตัวตนออกมาทว่าความผิดใหญ่หลวงที่ก่อเอาไว้หลายกระทง ทำให้เธอมองข้ามความกระดากอาย ยอมทำตามที่พิชยะบอกโดยไม่อิดออดแววตาของชายหนุ่มพลันมืดลงอีก ริมฝีปากนุ่มวาววับด้วยลิปสติกที่กำลังลิ้มเลียนิ้วของเ