Semua Bab หว่ออ้ายหนี่ พี่ชายที่รัก: Bab 1 - Bab 10

อากาศที่หนาวเย็นกระทบผิวกาย ทำให้หญิงสาวที่นอนขดตัวในผ้าห่มดึงกระชับผ้าห่มนวมผืนหนาให้ขึ้นมาปิดถึงคอ วันหยุดแบบนี้เธออยากนอนต่ออีกนิดกลิ่นหอมของผ้าห่มไม่คุ้นเอาเสียเลย พลางคิดว่ามารดาของตนเปลี่ยนผงซักฟอกหรือไม่‘แต่ผ้าห่มบ้านเราไม่ใช้เนื้อผ้าแบบนี้นี่’ เมื่อนึกได้ดวงตากลมโตก็เบิกกว้างเยี่ยฟางรู้สึกตัวขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ภายในห้องสีควันบุหรี่ที่ไม่คุ้นตาความทรงจำสุดท้ายคือตอนที่เธออยู่ในงานเลี้ยงต้อนรับลูกค้า ที่เข้ามาดูวัตถุโบราณที่เตรียมจะประมูลในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า และถูกลูกค้ากลุ่มนั้นคะยั้นคะยอให้ดื่มไวน์ไปหลายแก้ว เธอจึงดื่มเพื่อเอาใจพวกเศรษฐีเอาแต่ใจพวกนั้น จากนั้นภาพก็ตัดมาอยู่ที่นี่“ฟื้นแล้วเหรอ” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความราบเรียบและหงุดหงิดนั้น ทำให้หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง สวมหน้ากากปิดบังครึ่งใบหน้า อยู่ในชุดสูทราคาแพงในรูปแบบชาติตะวันตกที่กำลังเป็นที่นิยม ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางที่ดูไม่ค่อยสบอารมณ์นัก“ท่านประธานอี้” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจจากนั้นนึกได้ว่านี่อาจจะเป็นห้องของเขา และเธอกำลังนอนสุขสบายอย

บรรยากาศที่อึดอัดระหว่างเยี่ยฟางที่พยายามชวนพูดคุยรื้อฟื้นความหลัง กับลูกชายที่แสนซื้อของตน ทำให้ลู่จินหรงต้องรีบปลอบใจ เพราะตอนนี้หญิงสาวหน้าเสียจนซีดลงแล้ว“อย่าสนใจเลยลูกชายของป้าเลย ซื่อบื้อขนาดนี้ดีนะที่เรียนจบ เขาเรียกเก่ง ฉลาด ทำงานบัญชีได้ แต่ไม่รู้ทำไมเรื่องหัวใจถึงได้ไม่เข้าใจอะไรเลย” ลู่จินหรงกระซิบบอกแก่เด็กสาวข้างบ้าน ที่ตอนนี้โตเป็นสาวสะพรั่งแล้วเธอพยักหน้าเบาๆ น้ำตาคลอเบ้าด้วยความรู้สึกเหมือนถูกจางซีเหอตบหน้าด้วยท่าทางที่เหมือนจะซื่อแต่เป็นการปฏิเสธทางอ้อมของเขา“จริงสิ ป้าได้ข่าวว่าทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ ดีจังเลยนะ พอเรียนจบมาก็ได้ทำงานเลย”“ใช่ค่ะ ฉันทำงานที่บริษัทหลี่โถว เป็นกิจการซื้อขายวัตถุโบราณ เพิ่งเริ่มทำได้แค่สัปดาห์เดียวเองค่ะ” เยี่ยฟางตั้งใจพูดให้พี่ชายแสนซื่อได้ยิน หากเขารู้ว่าเธอทำงานแล้วอาจจะมองเธอเป็นผู้ใหญ่ขึ้น“ดีแล้วล่ะ ดีแล้ว ได้งานทำก็ดีแล้ว” พูดจบลู่จินหรงก็ส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายชวนลูกชายคนพูดคุยต่อเยี่ยฟางจึงกะพริบตาไล่น้ำตาออกไป เรื่องนี้ลู่จินหรงก็สนับสนุน พ่อแม่ฝ่ายเธอก็ไม่ได้ห้าม เหลือแค่จางซีเหอเท่านั้นที่เธอจะต้องพิชิตใจเขาให้ได้“พี่ซีเหอคะ ฉัน

หลังจากกลับมาถึงบ้านได้ไม่นานเยี่ยฟางก็รู้สึกว่ายังไม่สบายใจเกี่ยวกับวีรกรรมที่ตนได้ทำลงไปแม้เรื่องที่ด่าทอลูกค้าและทำลายข้าวของบริษัทเธอก็ได้รับใบเตือนจากฝ่ายบุคคลแล้ว แต่ว่าเรื่องที่เธอคว้าคอเสื้ออี้เฟิงมาจูบแล้วเรียกเขาว่าสามี มันเป็นสิ่งที่ทำให้เธอถูกมองว่ากำลังใฝ่สูงอยากเข้าหาเขา บางคนบอกว่าเธอเป็นภรรยาลับๆ ของอี้เฟิงด้วยซ้ำ“ไม่สิ ฉันต้องลืมมัน ฉันต้องลืมมัน เขายิ่งใหญ่ขนาดนั้นเขาคงไม่สนใจเรื่องเล็กๆ แค่นี้หรอก”หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง เดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดม่านมองดูพระจันทร์ที่ลอยอยู่บนฟ้า พร้อมกับชะเง้อมองที่หน้าบ้านหลังข้างๆ ป่านนี้แล้วจางซีเหอยังไม่กลับ ไม่รู้ว่าเขาจะขยันทำงานอะไรนักหนาสักพักรถที่คุ้นตาก็แล่นมาจอดที่ถนนหน้าบ้านตรงที่ประจำ เพราะในบ้านของเขาคับแคบเกินกว่าที่จะจอดรถเอาไว้ได้ จึงอาศัยจอดที่ข้างถนนมาตลอดเธอจ้องมองร่างสูงโปร่งที่เดินเข้ามาด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อย สีหน้าของเขาวันนี้ราวกับมีเรื่องให้ต้องคิดหนักและมีความเคร่งเครียดชายหนุ่มรู้สึกว่าตนเองถูกจ้องมองก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของดวงตานั้นมาจากทิศไหน เขาเงยหน้าขึ้นมองยังชั้นสองของบ้านไม้สองชั้นที่อยู่ข้างๆ มอ

เช้าวันเสาร์ เยี่ยฟางที่เพิ่งตื่นนอนในตอนเช้า เธอบิดตัวไปมาแล้วยืดแขนตรงเพื่อบิดขี้เกียจอีกที เมื่อวานนี้หลังจากกลับมาเธอก็หงุดหงิดและกังวลใจ กว่าจะข่มตาหลับได้ก็ดึกมากแล้วอี้เฟิง เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนปรารถนาที่จะแต่งงานด้วย เขากลับขอแต่งงานกับเธอเพียงเพราะต้องการทำให้ภาพลักษณ์ของตนดูดีขึ้นมา“เห็นแก่ตัวที่สุด” หญิงสาวพึมพำออกมาเสียงเบา พาร่างเพรียวบางลุกเดินไปที่หน้าต่างแล้วชะเง้อมองบ้านข้างๆ แม้รู้ว่าจางซีเหอไม่ได้อยู่ที่บ้านในตอนนี้ แต่เธอก็ยังมองอย่างมีความหวัง ว่าเขาอาจจะทำธุระเสร็จเร็วก่อนกำหนดแล้วกลับมาก็ได้หญิงสาวเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลอง แล้วลงไปข้างล่าง เห็นว่าบิดากำลังพูดคุยกับมารดาด้วยท่าทางเครียด เพราะอีกฝ่ายปวดท้องอย่างรุนแรงตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก็ยังดื้อไม่ยอมไปรับการรักษาที่โรงพยาบาล“แม่เป็นอะไรคะ” หญิงสาวถามเมื่อเห็นใบหน้านิ่ว หัวคิ้วขมวดเข้าหากันของมารดา เม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าผากบ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังอดกลั้นกับความเจ็บปวดอยู่“แม่ของลูกปวดท้องตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว พ่อบอกให้ไปหาหมอก็ไม่ยอมไป ไม่รู้จะประหยัดเงินอะไรนักหนา เมื่อเช้าก็ลุกมาทำอาหารแต่เช้า ทำเสร็จก็มานั่

เสื้อผ้าของเยี่ยชงถูกจัดเก็บลงในกระเป๋าอย่างระมัดระวังให้มีรอยยับน้อยที่สุด จากนั้นเยี่ยฟางก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาออกมาเมื่อวานนี้ตอนที่มารดาของเธอเจ็บป่วยจนไม่กล้าที่จะไปรับการรักษา มันทำให้เธอรู้สึกได้ว่าชีวิตนั้นมันสั้นมากแค่ไหนโชคดีที่ได้รับเงินจากอี้เฟิงในการช่วยเหลือมารดาได้ทันท่วงที ไม่อย่างนั้นไม่อยากคิดเลยว่าเนื้อร้ายจะลุกลามไปถึงไหน และจะรักษาทันหรือไม่แม้ค่ารักษาจะแพงแสนแพง เพราะว่าแพทย์ที่เชี่ยวชาญในการรักษานั้นเป็นหมอที่จบเฉพาะทางจากต่างประเทศ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างรวมห้องพักและพยาบาลพิเศษไว้ ซึ่งไม่สามารถตัดรถส่วนใดออกไปได้การรักษาแผลผ่าตัดต้องทำอย่างระมัดระวังโดยผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งราคาก็คงจะสมเหตุสมผลอยู่ไม่น้อยกับการบริการดูแลที่ดีอย่างนี้เธอลุกขึ้นมองตัวเองที่หน้ากระจก อี้เฟิงไม่ได้ต้องการแต่งงานกับเธอเพียงเพราะหน้าตาและความสวยงามนี้เขาเห็นแก่ตัวที่จะกู้ชื่อเสียงของตัวเอง ซึ่งนั่นก็โทษเขาไม่ได้หรอก มันเป็นเธอเองไม่ใช่หรือที่เมาแล้วขาดสติทำเรื่องแบบนั้นลงไป แต่เธอจะทำอย่างไรได้อี้เฟิงไม่เพียงแค่ชื่อเสียงเขาโด่งดังในแวดวงธุรกิจค้าของโบราณ แต่ก็ยังมีข่าวลือเกี่ยวกับเข