All Chapters of My billionaire ex-wife : Chapter 1 - Chapter 10

Kabanata 2Mabilis nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Pia. Kanina para itong anghel ngayon naman ay isang mabangis na hayop na handa siyang sugurin. Umirap ito na may pang-iinsulto at pumasok sa silid niya ang dalawang braso nito pinagdikit at matalim siyang tinitigan. Ang kanyang mga mata ay nagningning sa galit at poot. Parang gusto niyang iparating na hindi na niya kailangang magpanggap pa, na ang pagiging mabait niya ay isang pagpapanggap lamang."Ohh, Will sabi mo nga wala na rito si Albert. Kaya ilalabas ko na ang ugali napakahirap kayang magpanggap na mabuti lalo na kapag ikaw ang kaharap, ginagawa ko lang naman ang maging kaawa-awa sa harapan mo mapara magalit ng tuloyan sayo si Albert at hindi nga ko nagkamali,” sabi nito.“Hindi ka ba nahihiya sa sarili mo? Mataray pa nitong tanong.“Nagagawa mo pang matulog sa ganito kaganda kwarto?” Ani nito habang ang mga mata inilibot sa kanyang silid.“Martina, kung ako ikaw, matagal ko nang hiniwalayan si Albert. Wala kang puwang sa pu

Kabanata 4---Pinipigil ni Martin Acosta ang kanyang galit, may bahagyang inis sa kanyang mga mata. Maagang namatay ang kanilang mga magulang, kaya siya mismo ang nagpalaki kay Martina. Simula pagkabata, magkasama silang dumaan sa lahat, at kailanman ay hindi niya hinayaang magdusa ang kanyang kapatid.Ang kanyang mga mata ay naglalaman ng pag-aalala at pagmamahal para sa kanyang kapatid. Parang isang leon na handang ipagtanggol ang kanyang leoness."Martina, ano bang nangyari?" tanong ni Martin, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala. Sa pinakamamahal na kapatid."Kuya, pagod na ako. Gusto ko nang makipaghiwalay kay Albert. Napatunayan kong hindi kailanman niya ako mamahalin o ituturing na asawa,” lumuluhang saad ni Martina sa kapatid habang mahigpit siyang niyayakap nito. Ang kanyang boses ay nanginginig sa takot at sakit, at ang kanyang mga mata ay puno ng luha.Napakuyom ni Martin ang kamao sa sobrang galit na nararamdaman; ayaw niyang ipakita sa kapatid ngunit kailangan niyang

Habang nakaupo pa rin si Martina sa may front desk, dama niya ang inis ng mga staff na babae sa kanyang postura—tiklop ang mga braso, kunot ang noo, at tila ilang sandali na lang ay sasabog na ang kanyang pasensya. Kahit tahimik siya, bakas sa kanyang mga mata ang awa para sa sarili ng dalawang receptionist na walang habas sa panghuhusga. Parang gusto niyang sabihin, "Alam niyo ba kung sino ako? Kung paano ko kayo mapapaalis sa trabaho?" pero pinigilan niya ang sarili. Hindi niya gugustuhin na magmukhang isa sa mga babaeng ginagawa nilang biro.Sa isang gilid ng mesa, pabulong ngunit sadyang dinidinig ni Martina, sabay nagtatawanan sina Angel at Joan."Nakita mo ba 'yung suot niya? Parang galing sa ukay-ukay!" bulong ni Angel, ang boses niya ay puno ng paghamak."Oo nga eh," sagot ni Joan, "Para siyang isang gusali ng condo—matagal na, sira-sira na, at walang kwenta!"Sumilay ang isang matalim na tingin sa mukha ni Martina. Nais niyang salubungin ang mga babae at bigyan ng matindi

Isang linggo matapos mag-viral ang post ni Martina, patuloy ang pagdagsa ng tawag at mensahe mula sa iba't ibang media outlets. Ang kwento niya ay naging isang pambansang usapin—isang babae na iniiwasan, ngunit nagpatuloy at bumangon sa kabila ng mga pagsubok. Nakamit niya ang katarungan na matagal na niyang hinahanap, at ang kanyang boses ay nagsilbing simbolo ng paglaban para sa mga taong patuloy na nakakaranas ng kawalang katarungan.Nasa loob ng isang maluwag na conference room si Martina, ang mga mata niyang hindi na kalmado tulad ng dati. Ang bawat titig ay puno ng lakas ng loob at determinasyong humarap sa lahat ng mga pagsubok. Sa harap niya, nakaupo ang isang editor-in-chief ng sikat na magazine, isang tanyag na personalidad sa industriya. Nagsimula na ang interview."Martina, maraming tao ang nahulog sa iyong paninindigan. Pero may ilan pa ring nagtatanong—bakit mo inilabas ang mga ito sa publiko? Bakit hindi mo na lang sila pinatawad?" tanong ng editor, seryoso ang expressi

Kabanata 10: BlacklistAng ulan ay kumakapit sa salamin ng bintana. Sa loob ng tahimik na silid, tanging mahinang tunog ng cellphone ni Martina ang maririnig. Nasa kamay niya ang telepono—tumatawag si Albert. Mabilis ang tibok ng kanyang dibdib, pero hindi dahil sa kaba—kundi sa galit na matagal niyang kinimkim.Saglit siyang pumikit bago sinagot ang tawag.“Martina, pwede ba tayong mag-usap nang maayos—”Hindi pa man natatapos si Albert ay sumagot na siya, malamig ang tinig."Ngayon mo pa gustong makipag-usap nang maayos? Tatlong taon, Albert. Tatlong taon akong nabuhay sa piling mo, sa piling ng pamilya mong tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Nagpakababa ako. Kumapit ako. Hindi ako nagreklamo. Hindi ko isinumbat kahit kailan. Pero ngayon, ako na mismo ang bibitaw."Natahimik ang kabilang linya. Humigpit ang hawak ni Martina sa cellphone."Pinirmahan ko na ang kasunduan ng diborsyo. Wala akong hiningi kahit isang kusing. Ni isang salitang 'salamat'—hindi ko na rin inaasahan. Gusto