---Kabanata 9: Laban sa Liwanag ng Pag-asaAng liwanag ng araw ay sumisingit sa bintana, nag-iiwan ng mga gintong guhit sa sahig ng silid ni Martina. Ngunit sa kabila ng araw na nagbibigay liwanag sa buong paligid, tila ba ang sikat ng araw ay hindi nakakapasok sa kanyang puso. Ang puso ni Martina ay nananatiling madilim, malamig, at puno ng mga sugat mula sa nakaraan. Ang matinding bangungot ng pagkakabasag ng kanyang imahe sa publiko ay parang isang bagyo na nagwasak sa kanyang buhay, nag-iiwan ng mga bakas ng sakit at pangamba sa bawat sulok ng kanyang pagkatao.Ang mga mata ng publiko ay nakatutok sa kanya, naglalabas ng mga masasakit na salita at nag-aalab na kritisismo. Ang mga salita ng mga tao ay para bang mga paltos sa kanyang balat, sumasakit, ngunit hindi siya nagpatinag. Bagamat nasasaktan, si Martina ay nagpatuloy. Alam niyang hindi siya magpapatalo sa mga kasinungalingang ipinapakalat ng mga tao sa paligid niya. Ang bawat hakbang na ginawa niya mula sa unang araw ng hiw
Kabanata 10: BlacklistAng ulan ay kumakapit sa salamin ng bintana. Sa loob ng tahimik na silid, tanging mahinang tunog ng cellphone ni Martina ang maririnig. Nasa kamay niya ang telepono—tumatawag si Albert. Mabilis ang tibok ng kanyang dibdib, pero hindi dahil sa kaba—kundi sa galit na matagal niyang kinimkim.Saglit siyang pumikit bago sinagot ang tawag.“Martina, pwede ba tayong mag-usap nang maayos—”Hindi pa man natatapos si Albert ay sumagot na siya, malamig ang tinig."Ngayon mo pa gustong makipag-usap nang maayos? Tatlong taon, Albert. Tatlong taon akong nabuhay sa piling mo, sa piling ng pamilya mong tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Nagpakababa ako. Kumapit ako. Hindi ako nagreklamo. Hindi ko isinumbat kahit kailan. Pero ngayon, ako na mismo ang bibitaw."Natahimik ang kabilang linya. Humigpit ang hawak ni Martina sa cellphone."Pinirmahan ko na ang kasunduan ng diborsyo. Wala akong hiningi kahit isang kusing. Ni isang salitang 'salamat'—hindi ko na rin inaasahan. Gusto
Kinabukasan, walang pasabi at walang pag-aalinlangan na dumating si Albert sa mansyon ni Pia. Wala itong dalang ngiti, ni anino ng dating lambing. Ang bitbit niya ay isang folder na puno ng katotohanan—mga kasalanang matagal nang nakatago.Pagkabukas pa lang ng pinto ni Pia, bigla niyang ibinato ang mga papel sa harap ng babae. Kumalat iyon sa marmol na sahig, tila mga pangakong winasak."Ipaliwanag mo ‘to."Matigas ang tinig ni Albert, tila bakal ang bawat salita. Halos umalsa ang litid sa leeg niya sa tindi ng galit.Napamaang si Pia, tila hindi makapaniwala sa pag-uugali ni Albert. Kanina lang ay akala niya'y isa itong pagbisita ng pagkakasundo, ngunit iba ang hatid ng lalaki—poot at pagkasuklam.Dahan-dahan niyang dinampot ang isa sa mga papel, nanginginig ang kamay habang binabasa ang laman: mga screenshot ng usapan niya sa isang kilalang PR handler, patunay na siya ang nasa likod ng mga kasinungalingang kumalat online laban kay Martina."A-Ako ba ang tinutukoy mo?" tanong ni Pia
Kabanata 12: Hanggang Dito na LangHindi makapaniwala si Pia sa narinig niya. Parang hindi siya makahinga nang marinig mula mismo kay Albert ang mga salitang tila pagtatanggol pa kay Martina—ang babaeng matagal na niyang kinaiinggitan."Albert, seryoso ka ba? Hindi mo ba dati ikinagagalit 'yang si Martina? Bakit parang pinapanigan mo pa siya ngayon?" mariing tanong ni Pia, halatang naiipit ang damdamin. "Nakita mo naman ang mga post niya, 'di ba? Wala siyang pakialam sa'yo o sa pamilya mo! Kung totoo ang pagmamahal niya noon, bakit siya basta na lang nagpaalam? Gusto ka lang niyang tapakan, pati si Clarisse!"Napailing si Albert. Mula nang hingin ni Martina ang diborsyo habang siya'y nasa ospital, para bang gumuho ang lahat ng alam niyang totoo. Ayaw niya ng ganitong kawalan ng kontrol—isang damdaming hindi niya kayang sanayin.Marahil nga, totoo ang sinasabi ni Pia. Baka wala talagang halaga kay Martina ang kasal nila. Kasi kung meron, hindi siya ganoon kadali bumitaw."Hanggang dito
“May bago na agad na boyfriend si Martina?”“Ah kaya pala ganyan siya kabilis nakipaghiwalay sa’yo, Kuya Albert. Mukhang mamahalin ang kotse, hindi naman niya kaya ‘yon,” bulong ni Pia habang sadyang pinapalakas ang boses para marinig ni Albert.Hindi pa man malinaw ang mukha ng lalaking bumaba mula sa driver's seat, ay mabilis na siyang nagbitiw ng paratang.“Hindi na nakuntento sa’yo,” dagdag pa ni Pia, habang nakakunot ang noo pero may bahid ng panlalamang ang ngiti. “Naghanap ng mas mayaman. Ibang klase talaga siyang babae. Magaling magpanggap—pero kita mo, hindi rin pala loyal.”Ramdam ni Albert ang pag-init ng ulo niya. Habang nakatingin sa kotse, parang unti-unting binabalot ng usok ang isipan niya. Ayaw niyang maniwala, pero parang hinahatak siya ng mga sinabi ni Pia papunta sa madilim na pagdududa.“Kuya, tama lang ‘yan. Buti na lang natapos na kayo bago ka niya tuluyang niloko,” patuloy ni Pia, habang marahang hinawakan ang braso ni Albert na tila gusto siyang konsolohin—o b
Biglang nag-iba ang ekspresyon ni Pia nang marinig ang sinabi ni Martina.“Martina? Anong pinagsasasabi mo?” iritadong sambit ni Pia, pilit itinatago ang kaba sa tinig.Ngunit ngumiti si Martina, hindi ng ngiting masaya, kundi ng ngiting punong-puno ng panunuya. “Bakit, hindi mo na ako tinatawag na ate? Ngayon ko lang naintindihan kung bakit mahilig kang tawagin kung sinu-sino bilang ‘kuya’ o ‘ate’—kasi kahit sa sariling pamilya mo, hindi ka tinanggap.”Namutla si Pia, halatang tinamaan sa sinabi. Gusto na niyang sugurin si Martina at sabunutan ito, pero pinipigilan pa rin niya ang sarili, dala ng dami ng taong nakatingin.“Albert… Kuya Albert, hindi maganda ang pakiramdam ko,” aniya, halos pabulong, kagat ang labi at pilit nagpapaawang sa lalaki, parang isang musmos na umiiyak sa gitna ng gulo.Nakunot ang noo ni Albert. Kahit papaano, naramdaman niyang tila sumobra si Martina. Hindi na dapat idamay pa ang mga magulang sa usapan. Para sa kanya, hindi ito tama.“Martina, sobra ka na.
Kabanata 15 – Diborsyo (Tuloy-tuloy na Hiwalayan)Pagkatapos ng mahaba at masakit na proseso ng diborsyo, naglakad silang magkasunod palabas ng Civil Affairs Bureau. Ang bawat hakbang na ginagawa ni Martina ay tila may mabigat na tinig sa kanyang mga paa—isang pagbabalik-loob sa kanyang kalayaan. Sa kanyang mga mata, makikita ang tapang, ngunit sa bawat paghinga, ramdam ang sakit na naiiwan sa nakaraan.Hindi na kailanman muling babalik si Albert sa buhay ni Martina. Wala nang pagkakataon na muling magkakabalikan."Albert, wala nang silbi ang mga paliwanag mo," malamig na sinabi ni Martina habang ipinapakita ang divorce certificate na naging simbolo ng kanilang magulong pagsasama. "Ang lahat ng ating ginawa ay nagdala lamang sa atin ng sakit at kalungkutan. Ngayon, tama na, tapusin na natin ito."Ang mga salita ni Martina ay tumusok sa puso ni Albert, ngunit alam niyang ito na ang katapusan. Tatlong taon silang magkasama, at sa kabila ng lahat ng kanilang pinagsamahan, hindi pa rin ni
---Kabanata 16: Walang Luging Panig Palabas na sana si Martina sa gusaling iyon. Sa wakas, tapos na ang lahat—tapos na ang kwento nila ni Albert, at sa kauna-unahang pagkakataon sa matagal na panahon, muli siyang huminga bilang isang malayang babae.Bitbit ang dignidad at ang bagong paninindigan, handa na sana siyang talikuran ang lahat. Ngunit hindi pa man siya nakakalayo sa pinto, isang pamilyar na tinig ang pumunit sa kanyang tahimik na sandali.“Oh wow, congratulations, Martina. Sa wakas, wala ka na sa buhay ni Albert—at sa buhay naming dalawa.” Nakangising wika ni Pia, na nakatayo sa tuktok ng hagdan. Kitang-kita sa kanyang mukha ang tagumpay, animo'y isang reyna na ngayon lang tuluyang naupo sa trono.Saglit na tumigil si Martina. Hindi siya kumurap, hindi siya nagpatinag. Sa halip, dahan-dahan siyang humarap, taas-noo, at buong tapang na hinarap ang titig ni Pia. Wala nang takot, wala nang alinlangan."Salamat, pero hindi ko kailangan ang congratulations mo." Malamig ang kany
Kabanata 32: Alagang RamdamNang makita ni Martina ang pamilyar na pigura, agad siyang tumakbo papalapit at masayang yumakap sa braso ni Martin. Tila isang batang sabik sa yakap ng pamilya, mahigpit ang pagkakayakap niya.Napangiti si Martin habang nakatingin sa kapatid. Sa likod ng malamig niyang anyo, bakas ang pag-aalala at lambing sa mga mata."Nandito ako para sunduin ka sa trabaho. Bago ka pa mapagod, dapat nagpapahinga ka na. Kararating mo lang mula sa biyahe, Martina. Huwag mong pwersahin ang sarili mo."Napangiti si Martina at tumango. May init na yumakap sa kanyang puso.Sa pamilya ng Montenegro, kailanman ay walang nagtatanong kung pagod ba siya, kung nahihirapan siya, o kung kailangan niya ng karamay. Pero ngayon, naririnig niya ang mga salitang matagal na niyang hinahangad. Totoo ngang ang pamilya pa rin ang tahanang pinakamasarap balikan."Kuya," bulong niya, may halong lambing. "Pwede ba tayong dumaan sa bar? Gusto ko lang mag-relax kahit sandali."Bahagyang kumunot ang
Kabanata 31: Pag-uudyok "Huwag kang mag-alala, Pia. Hindi ko naman siya sasaktan."Pinakamasama na siguro ang turuan ko lang siya ng leksyon para hindi na siya makabalik sa mundo natin.Tumikhim si Pia at nag-angat ng tingin sa kausap. Kitang-kita niya ang mapanlikhang liwanag sa mga mata ni Zia—isang liwanag na parang apoy, handang lamunin ang sinumang sumalungat."Sa totoo lang... alam ko kung nasaan siya ngayon."Napatingin si Zia, agad na nanlaki ang mga mata."Talaga? Nasaan siya?""Noong pumunta sila ni Kuya Albert sa Civil Affairs Bureau para kumuha ng divorce certificate, ang kapatid ko ang naghatid sa kanya.""Ang kapatid mo? Hindi ba matagal nang patay ang kapatid mo?"Diretsahang tanong ni Zia, habang nakakunot ang noo.Bahagyang napatigil si Pia, tila may alinlangan. Ngunit sa huli, piniling sabihin ang totoo."Hindi 'yung panganay namin... 'yung pangalawa, si Lorenzo Trinidad.""Si Lorenzo? 'Yung kilalang babaero ng pamilya Trinidad?"Tumango si Pia, sabay bitaw ng mahin
Kabanata 30: Bangayan ng MagkapatidNapanganga si Zia, hindi makapaniwala. “Pinagtatanggol lang naman kita, tapos ako pa ang sinisi mo? Kung ganyan mo pala kamahal ang babaeng 'yon, bakit mo pa siya hiniwalayan? Ni hindi mo nga siya ginagalaw noon! Hindi ba’t dahil ni hindi mo siya gusto?!”Pak!Napapitlag si Zia. Mariing tinakpan niya ang kanyang pisngi matapos siyang biglang sampalin ni Albert.“Sinaktan mo ako? Dahil lang sa babaeng walang hiya na ‘yon?!”Mariing tumingin si Albert sa kapatid. “At nagsalita ka pa! Zia, ganyan mo ba binastos si Martina noon? Tapos sa tuwing lalapit ka sa akin, magpapakaawa ka’t magpapanggap na mabait, kaya tuloy mali ang naging tingin ko sa kanya?”Tiningnan siya ni Zia na punong-puno ng galit at hinanakit. Sa loob-loob niya, matagal na siyang nasusuklam sa pangyayari, pero ngayon lang siya tuluyang sumabog. Dati, may paggalang pa siya kay Albert bilang kuya, pero nang manaig ang init ng ulo niya, wala na siyang pakialam.“Ano ngayon kung oo?! Nagsi
Kabanata 29: Kapritso"Okay lang, malamang hindi naman narinig ni Kuya Albert," bulong ni Zia sa sarili, sinusubukang pakalmahin ang kabang nararamdaman. Pero sa totoo lang, takot siya. Kilala niya si Albert—hindi ito marunong magtimpi pag may mali. Wala siyang pakialam kung kapatid ka niya o empleyado, kapag may pagkakamali ka, sisinghalan ka sa harap ng maraming tao. Kahit anong pakiusap ng iba, hindi ito nagpapapigil.Nahihiya man, nagtapang-tapangan pa si Zia. “Eh ano kung narinig niya? Totoo naman ang sinabi ko.”Hindi na umimik si Pia. Nang pumasok si Albert, agad siyang tumahimik at tumutok dito. Halatang wala na siyang gana pang pansinin si Zia. Pagkatapos ng linya ni Zia, dumating na rin ang doktor na kasama ni Albert.Lumapit ang doktor at sinuri ang paa ni Pia. “Ayos naman. Wala namang kakaiba. Fracture nga lang talaga, kaya normal na masakit habang naghihilom ang buto.”Nakapout si Pia, pilit pa ring nagpapaawa. “Pero natatakot po talaga akong masaktan...”Napatingin sa ka
Kabanata 28: PaghamakSa mga oras na iyon sa loob ng ospital na kwarto, buong pagmamalaking ibinaba ni Pia ang kanyang cellphone.“Ano, anong sabi ni Kuya Albert?” tanong ni Zia, habang kumakain ng prutas na dinala ng nurse, ngunit hindi maitatago ang sabik na ekspresyon sa mukha.May nahihiyang ngiti sa labi ni Pia, ngunit bakas sa mga mata niya ang ligaya. “Sabi niya pupuntahan daw niya ako. On the way na raw siya.”“Kita mo? Sabi ko na nga ba—iba ang trato sa’yo ni Kuya. Kung ako ‘yung nasugatan, baka next week pa niya ako maalala,” sabay irap ni Zia, halatang may halong panunukso at inggit.“Hindi, baka naman kaya lang gano’n si Kuya Albert ay dahil kay Kuya ko. Malaki ang utang na loob niya noon,” pilit na paliwanag ni Pia, bagaman ang puso niya ay unti-unting umaasa.“Utang na loob? Naku, Pia, ilang taon na ang lumipas simula noong namatay ang kuya mo. Kung bayad-utang lang ‘yan, dapat matagal nang tapos. Sa nakikita ko, parang gusto ka na niya talaga,” bulong ni Zia, sabay kind
Kabanata 27 May pagkukulang ba ako.Napakunot ang noo ni Albert habang nakaupo sa kanyang opisina. Hindi siya kumbinsido. Hindi gano’n si Martina sa pagkakakilala niya rito. Ngunit sa totoo lang, sa tatlong taon nilang pagsasama bilang mag-asawa, kilala ba talaga niya ito? O baka nga tama sina Pia at Leo—na si Martina ay isang huwad lamang, isang babaeng nagpapanggap para dayain siya.Napabuntong-hininga si Albert. Lalo siyang nainis sa sarili sa kaisipang iyon. Sa halip na makipagtalo pa, mabilis niyang tinulak ang upuan, tumayo, at kinuha ang kanyang coat."Aba? Ang ganda ng usapan natin ah, saan ka pupunta?" tanong ni Leo, na kanina pa nakaupo sa kabilang upuan, may hawak na tasa ng kape at pilyong ngiti sa labi."Oras na. Pupunta ako sa ospital pagkatapos ng trabaho," malamig na sagot ni Albert habang inaayos ang kanyang coat at briefcase.Napailing si Leo. "Talaga, bro? Sa ganda ng mukha mo, sayang kung puro trabaho lang. Wala ka bang nightlife?" Tumawa ito at tinapik ang braso n
Kabanata 26: Nagbago ang Munting KorderoSa araw-araw, palaging hindi makita si Martina. Hindi siya dumadalo sa mga pagtitipon, hindi siya sumasama sa mga hapunan, at tila walang pakialam sa mga kaibigan ni Albert. Sa mata ng mga tao, kahit kasal siya, para pa ring binata si Albert sa labas.Malamig at tahimik talaga ang ugali ni Albert Montenegro. Kung wala kang malapit na taong mapagbabahagian ng bigat ng damdamin mo, mas mabuti pa sigurong huwag nang pumasok sa kasal. Kahit si Pia—na hindi naman niya gaanong pinapansin—ay marunong pa ring mag-alala tuwing nalalasing si Albert. Pero si Martina? Ano ba naman ang naitutulong niya bukod sa pagiging tahimik at pananatili sa bahay bilang “Asawa ni Albert”?At ang mas masahol, ‘yung mga ipinost ni Martina online ay nagdulot pa ng kontrobersya na nakaapekto sa Montenegro Designer Group. Sa huli, siya pa ang pinagbintangang dahilan ng lahat. Kaya bilang kapatid ni Albert, paano hindi magagalit si Leo?“Para sa pagbabalik ng pagiging binata
Kabanata 25: Hindi Ako Karapat-dapat Para sa’yo“Geo, ikaw na muna ang bahala sa pakikipag-ugnayan kay Marie. Ayos lang ba sa’yo?”Diretsong tanong ni Albert habang pinipilit manatiling kalmado sa harap ng kanyang team.May koneksyon din kasi ang pamilya ni Geo sa industriya, kaya’t siya ang pinakamainam na tao para mangasiwa ng usaping iyon.Tumango si Geo sabay taas ng daliri sa “OK” sign, saka ngumiti. “Walang problema, boss. Ako na ang bahala rito.”Tumango si Albert bilang tugon, saka ibinaling ang tingin sa buong team. “Ang paghahanap ng bagong designer ay pansamantalang ipapasa ko kay Geo, pero kailangan niyang suportahan ng buong team. Kayo na rin ang agad na makipag-ugnayan sa PR department para makabuo tayo ng contingency plan. Ayokong may butas sa sistema natin.”“Okay po, Mr. Montenegro,” sabay-sabay na tugon ng mga miyembro.Ngunit si Geo, kahit pa ngiti ang suot, ay napabuntong-hininga habang inaayos ang salamin niya. “Gagawin ko po ang makakaya ko.”Alam niyang hindi ga
---Kabanata 24: KumplikadoHabang patuloy ang tagumpay ni Martina Acosta sa pagpabagsak ng Mga Montenegro Group, isang seryosong krisis ang unti-unting bumabalot sa Montenegro Company. Mula sa ospital, agad na bumalik si Albert Montenegro sa Company matapos makatanggap ng balita—at pagkarating pa lang niya sa pinto ng kumpanya, sinalubong na siya ng kanyang assistant na si Gio Ramirez, may tensyon sa mukha.“Ano’ng nangyayari?” tanong ni Albert, agad na kinabahan sa ekspresyon ng kanyang tauhan.“Sir, hindi po namin makontak si Lead Designer Marie Curie,” mabilis at seryosong tugon ni Gio.“Anong ibig mong sabihin na hindi siya makontak?” naguguluhan tanong ni Albert sa kanyang assistant.“Ngayon po ang araw ng pirmahan ng kontrata para sa panibagong kolaborasyon, pero matapos dalhin ng business department ang kontrata sa kanya, tinanggihan niya ito. Nag-iwan lang siya ng maikling email na nagsasabing hindi na siya interesado. At mula noon, wala na po siyang sagot.” kinakabahan sago