Kabanata 10: BlacklistAng ulan ay kumakapit sa salamin ng bintana. Sa loob ng tahimik na silid, tanging mahinang tunog ng cellphone ni Martina ang maririnig. Nasa kamay niya ang telepono—tumatawag si Albert. Mabilis ang tibok ng kanyang dibdib, pero hindi dahil sa kaba—kundi sa galit na matagal niyang kinimkim.Saglit siyang pumikit bago sinagot ang tawag.“Martina, pwede ba tayong mag-usap nang maayos—”Hindi pa man natatapos si Albert ay sumagot na siya, malamig ang tinig."Ngayon mo pa gustong makipag-usap nang maayos? Tatlong taon, Albert. Tatlong taon akong nabuhay sa piling mo, sa piling ng pamilya mong tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Nagpakababa ako. Kumapit ako. Hindi ako nagreklamo. Hindi ko isinumbat kahit kailan. Pero ngayon, ako na mismo ang bibitaw."Natahimik ang kabilang linya. Humigpit ang hawak ni Martina sa cellphone."Pinirmahan ko na ang kasunduan ng diborsyo. Wala akong hiningi kahit isang kusing. Ni isang salitang 'salamat'—hindi ko na rin inaasahan. Gusto
Kinabukasan, walang pasabi at walang pag-aalinlangan na dumating si Albert sa mansyon ni Pia. Wala itong dalang ngiti, ni anino ng dating lambing. Ang bitbit niya ay isang folder na puno ng katotohanan—mga kasalanang matagal nang nakatago.Pagkabukas pa lang ng pinto ni Pia, bigla niyang ibinato ang mga papel sa harap ng babae. Kumalat iyon sa marmol na sahig, tila mga pangakong winasak."Ipaliwanag mo ‘to."Matigas ang tinig ni Albert, tila bakal ang bawat salita. Halos umalsa ang litid sa leeg niya sa tindi ng galit.Napamaang si Pia, tila hindi makapaniwala sa pag-uugali ni Albert. Kanina lang ay akala niya'y isa itong pagbisita ng pagkakasundo, ngunit iba ang hatid ng lalaki—poot at pagkasuklam.Dahan-dahan niyang dinampot ang isa sa mga papel, nanginginig ang kamay habang binabasa ang laman: mga screenshot ng usapan niya sa isang kilalang PR handler, patunay na siya ang nasa likod ng mga kasinungalingang kumalat online laban kay Martina."A-Ako ba ang tinutukoy mo?" tanong ni Pia
Kabanata 12: Hanggang Dito na LangHindi makapaniwala si Pia sa narinig niya. Parang hindi siya makahinga nang marinig mula mismo kay Albert ang mga salitang tila pagtatanggol pa kay Martina—ang babaeng matagal na niyang kinaiinggitan."Albert, seryoso ka ba? Hindi mo ba dati ikinagagalit 'yang si Martina? Bakit parang pinapanigan mo pa siya ngayon?" mariing tanong ni Pia, halatang naiipit ang damdamin. "Nakita mo naman ang mga post niya, 'di ba? Wala siyang pakialam sa'yo o sa pamilya mo! Kung totoo ang pagmamahal niya noon, bakit siya basta na lang nagpaalam? Gusto ka lang niyang tapakan, pati si Clarisse!"Napailing si Albert. Mula nang hingin ni Martina ang diborsyo habang siya'y nasa ospital, para bang gumuho ang lahat ng alam niyang totoo. Ayaw niya ng ganitong kawalan ng kontrol—isang damdaming hindi niya kayang sanayin.Marahil nga, totoo ang sinasabi ni Pia. Baka wala talagang halaga kay Martina ang kasal nila. Kasi kung meron, hindi siya ganoon kadali bumitaw."Hanggang dito
“May bago na agad na boyfriend si Martina?”“Ah kaya pala ganyan siya kabilis nakipaghiwalay sa’yo, Kuya Albert. Mukhang mamahalin ang kotse, hindi naman niya kaya ‘yon,” bulong ni Pia habang sadyang pinapalakas ang boses para marinig ni Albert.Hindi pa man malinaw ang mukha ng lalaking bumaba mula sa driver's seat, ay mabilis na siyang nagbitiw ng paratang.“Hindi na nakuntento sa’yo,” dagdag pa ni Pia, habang nakakunot ang noo pero may bahid ng panlalamang ang ngiti. “Naghanap ng mas mayaman. Ibang klase talaga siyang babae. Magaling magpanggap—pero kita mo, hindi rin pala loyal.”Ramdam ni Albert ang pag-init ng ulo niya. Habang nakatingin sa kotse, parang unti-unting binabalot ng usok ang isipan niya. Ayaw niyang maniwala, pero parang hinahatak siya ng mga sinabi ni Pia papunta sa madilim na pagdududa.“Kuya, tama lang ‘yan. Buti na lang natapos na kayo bago ka niya tuluyang niloko,” patuloy ni Pia, habang marahang hinawakan ang braso ni Albert na tila gusto siyang konsolohin—o b
Biglang nag-iba ang ekspresyon ni Pia nang marinig ang sinabi ni Martina.“Martina? Anong pinagsasasabi mo?” iritadong sambit ni Pia, pilit itinatago ang kaba sa tinig.Ngunit ngumiti si Martina, hindi ng ngiting masaya, kundi ng ngiting punong-puno ng panunuya. “Bakit, hindi mo na ako tinatawag na ate? Ngayon ko lang naintindihan kung bakit mahilig kang tawagin kung sinu-sino bilang ‘kuya’ o ‘ate’—kasi kahit sa sariling pamilya mo, hindi ka tinanggap.”Namutla si Pia, halatang tinamaan sa sinabi. Gusto na niyang sugurin si Martina at sabunutan ito, pero pinipigilan pa rin niya ang sarili, dala ng dami ng taong nakatingin.“Albert… Kuya Albert, hindi maganda ang pakiramdam ko,” aniya, halos pabulong, kagat ang labi at pilit nagpapaawang sa lalaki, parang isang musmos na umiiyak sa gitna ng gulo.Nakunot ang noo ni Albert. Kahit papaano, naramdaman niyang tila sumobra si Martina. Hindi na dapat idamay pa ang mga magulang sa usapan. Para sa kanya, hindi ito tama.“Martina, sobra ka na.
Kabanata 15 – Diborsyo (Tuloy-tuloy na Hiwalayan)Pagkatapos ng mahaba at masakit na proseso ng diborsyo, naglakad silang magkasunod palabas ng Civil Affairs Bureau. Ang bawat hakbang na ginagawa ni Martina ay tila may mabigat na tinig sa kanyang mga paa—isang pagbabalik-loob sa kanyang kalayaan. Sa kanyang mga mata, makikita ang tapang, ngunit sa bawat paghinga, ramdam ang sakit na naiiwan sa nakaraan.Hindi na kailanman muling babalik si Albert sa buhay ni Martina. Wala nang pagkakataon na muling magkakabalikan."Albert, wala nang silbi ang mga paliwanag mo," malamig na sinabi ni Martina habang ipinapakita ang divorce certificate na naging simbolo ng kanilang magulong pagsasama. "Ang lahat ng ating ginawa ay nagdala lamang sa atin ng sakit at kalungkutan. Ngayon, tama na, tapusin na natin ito."Ang mga salita ni Martina ay tumusok sa puso ni Albert, ngunit alam niyang ito na ang katapusan. Tatlong taon silang magkasama, at sa kabila ng lahat ng kanilang pinagsamahan, hindi pa rin ni
---Kabanata 16: Walang Luging Panig Palabas na sana si Martina sa gusaling iyon. Sa wakas, tapos na ang lahat—tapos na ang kwento nila ni Albert, at sa kauna-unahang pagkakataon sa matagal na panahon, muli siyang huminga bilang isang malayang babae.Bitbit ang dignidad at ang bagong paninindigan, handa na sana siyang talikuran ang lahat. Ngunit hindi pa man siya nakakalayo sa pinto, isang pamilyar na tinig ang pumunit sa kanyang tahimik na sandali.“Oh wow, congratulations, Martina. Sa wakas, wala ka na sa buhay ni Albert—at sa buhay naming dalawa.” Nakangising wika ni Pia, na nakatayo sa tuktok ng hagdan. Kitang-kita sa kanyang mukha ang tagumpay, animo'y isang reyna na ngayon lang tuluyang naupo sa trono.Saglit na tumigil si Martina. Hindi siya kumurap, hindi siya nagpatinag. Sa halip, dahan-dahan siyang humarap, taas-noo, at buong tapang na hinarap ang titig ni Pia. Wala nang takot, wala nang alinlangan."Salamat, pero hindi ko kailangan ang congratulations mo." Malamig ang kany
Kabanata 17: Huwag Mo Siyang PagsimulanMay humigit-kumulang tatlumpung baitang ang hagdan sa harapan ng gusali ng Civil Registry—at mula sa tuktok niyon, walang pag-aalinlangang itinulak ni Martina si Pia. Totoo ngang hindi na siya ang dating tahimik na babae. Sa isang iglap, parang naging bagyong walang awa si Martina—at ang babaeng minsang nang-api sa kanya, si Pia, ang naging biktima ng kanyang muling pagkabuhay.Gumulong si Pia pababa ng hagdan gaya ng isang basang manika—walang kontrol, walang dignidad. Nang huminto siya sa pinakababa, nanginginig itong napahandusay sa malamig na semento. Ang dati niyang maamong mukha ay halos hindi na makilala. Namamaga ang kaliwang pisngi, may gasgas sa noo, at dumadaloy ang manipis na dugo mula sa kanyang ilong.Nagmamadaling lumapit si Albert, nanlalaki ang mga mata. Agad niyang inalalayan si Pia, hawak sa siko, pero halatang pinipigilan ang sariling hindi tuluyang mainis.“Tumayo ka na, Pia,” malamig ang boses niya. “Pwede ka bang huwag na
Kabanata 52: Sirang SapatosBago pa man tuluyang makalapit si Zia para muli siyang insultuhin, mabilis na dumampot si Martina ng isang baso ng pulang alak mula sa tray ng dumaraang waiter. At sa harap ng lahat, walang pag-aatubiling isinaboy niya ito kay Zia."Ahhh! Martina, baliw ka na ba?!""Anong klaseng asal 'yan? Kahit pa nasaktan ka o napahiya, hindi mo naman kailangang maging ganito ka-barumbado!"Nagpupumiglas si Zia habang pinupunasan ng tissue ang mamahaling bestidang nabasa ng alak. Kitang-kita sa mukha niya ang matinding pagkapahiya. Ngunit si Martina? Malamig ang ngiti sa labi."Pasensya ka na, Zia," ani Martina, mahinahon pero may lalim ang tinig. "Tama ka, hindi si Lorenzo ang gumawa ng bestidang ‘to."May umingay sa paligid, mga bulungan at tila paghihintay ng sunod na pasabog.Martina tumikhim ng bahagya, at sa mas matatag na tinig ay muling nagsalita. "Dahil ako ang nagdisenyo at tumahi ng suot ko. At pati na rin ang kay Lorenzo."Sandaling natahimik ang mga tao. Ngu
Kabanata 51: PekeItinaas ni Marie ang kamay, handang manampal pabalik. Ngunit hindi niya inasahan na mas mabilis ang reaksyon ni Martina—agap itong umiwas sa pagsugod niya. Dahil sa tindi ng buwelo, nawalan siya ng balanse at bumagsak sa sahig. Hindi man lang siya nagawang hawakan ni Zia—si Martina ay nakatayo sa kalayuan, tila wala ni kaunting interes na madumihan.Mariing hinawi ni Martina ang laylayan ng kaniyang palda, parang may tinataboy na dumi. "Anong problema mo? Gusto mo ba akong siraan at mapera?" aniya na may ngiting punong-puno ng panlilibak habang nakatingin sa babaeng nakabulagta.Namumula sa galit si Marie habang binubulungan ng mga tao sa paligid, ngunit wala ni isa man ang tumulong agad sa kanya—marami ang mas ginustong panoorin ang eksena. Isang empleyado ang lumapit para tulungan siyang makatayo, ngunit halata ang pagkapahiya sa mukha niya."MARTINA!" galit na sigaw ni Zia. "Paanong nagawa mong saktan ang kapatid ko, ha? Wala kang hiya! Malandi kang babae!"Biglan
Kabanata 50: NilokoTahimik ang buong paligid na tila ba naririnig mo pa ang lagitik ng hininga. Walang isa mang naglakas-loob na maglabas ng opinyon laban kay Albert Montenegro. Sino ba naman ang mangangahas? Parang biro lang kung iisipin, pero kilala nilang lahat si Albert—at alam nilang hindi siya basta-basta nagpapalampas.Lalo na ngayon.Masama ang tingin niya kay Leo, na tila hindi pa rin makapaniwala sa mga nangyayari. “Astig ka kanina, hindi ba? Pero kung malaman ng lahat ‘yon, tingin mo ba, nakakatuwa pa rin?” ani Leo habang nakakunot ang noo. “Bakit mo pa rin siya pinagtatanggol? Eh ikaw at ang kapatid mo ang sinaktan!”"At hindi ba dapat lang kaming masaktan?" malamig na tanong ni Albert habang nakatingin sa lalaking may pasa sa mukha. Hindi makatingin sa kanya ang lalaki at mabilis na ibinaba ang ulo.“Kung may problema sa pamilya mo at banggitin ko ang yumaong mga magulang mo para saktan ka, hindi ka ba magagalit?”Natahimik ang lahat. Napalunok sila. Inilagay nila ang sa
Kabanata 49: Sinampal Ka NiyaNgayon lang talaga kikilos si Martina. Sawa na siyang maging tahimik. Sawa na siyang lunukin ang bawat pang-aalipusta, ang bawat sulyap ng pangmamaliit. Hindi na siya ang babaeng basta na lang iiyak sa sulok. Hindi na siya ang dating sunod lang nang sunod.At sa harap ng maraming tao—mga taong nakangising parang aliw na aliw sa panonood ng kahihiyan niya—isang malakas na sampal ang pinakawalan niya. Tumama iyon sa pisngi ni Albert Montenegro, at ang tunog ng “pak!” ay tila kumaladkad sa buong paligid.Tahimik. Parang huminto ang oras.Lahat ng naroroon ay napapitlag. Isang pigura tulad ni Albert Montenegro—kilalang negosyante, respetado, makapangyarihan—ay sinampal. At ang sumampal ay ang babaeng halos araw-araw nilang minamaliit.Sino nga ba si Albert? Isa sa mga dahilan kung bakit muli ring umangat ang Lopez Acosta Company. Isang lalaki na tinutularan, kinakatakutan, at pinapangarap. Ngunit ngayon, ang imahe ng kanyang pagiging untouchable ay gumuho sa
Kabanata 48: AksyonBago pa man makapagsalita si Albert Montenegro, bigla na lang nagsalita ang mga taong kasama niya."Ano raw 'yon?" singhal ng isa."Sisingilin mo kami? Ang kapal ng mukha mo!""Ni minsan, hindi mo kami pinatulan noon, pero ngayon, kung makapagsalita ka, parang kung sino ka na!""Nagka-backer ka lang, feeling mataas ka na?""Pareho ka pa rin—walang hiya, pabago-bago, hindi ka karapat-dapat pagkatiwalaan!"Narinig lahat iyon ni Martina Acosta, at imbes na masaktan, napangisi siya. Pareho pa rin pala sila—akala nila na sa pamamagitan ng ilang mapanirang salita, matatakot na siya, mapapahiya, at babalik sa pagiging masunurin? Hindi na siya ang dating si Martina. Hindi siya si Pia na kayang lunukin ang lahat ng kahihiyan para lang mapasama sa kanila.Tumingin siya nang diretso kay Lorenzo at ngumiti ng sarkastiko."Simulan natin sa iyo. Matagal ka nang may galit sa akin, hindi ba? Anong meron at galit ka sa akin? Sa tingin mo ba hindi ako karapat-dapat kay Albert? Sa ti
Kabanata 47: Pagtatapos ng mga Ulat“Ako na. Huwag ka nang magsalita nang marami at umalis ka na. Kung gusto mong pumunta sa mga kakilala mo, huwag mo akong alalahanin. Kaya ko naman mag-isa,” malamig na wika ni Martina habang hindi man lang tumitingin kay Lorenzo.Napabuntong-hininga si Lorenzo nang mapansin ang disgust na ekspresyon sa mukha ng dalaga. Ilang segundong katahimikan ang namagitan bago siya nagsalita.“Sigurado ka?” tanong niyang may halong pag-aalala, sabay itinaas ang isang kamay at ginulo ang buhok ni Martina—isang bagay na palagi niyang ginagawa na tila ba isang natural na lambing.“Okay. Mabilis lang ako. Makikipag-usap lang ako sa isa nating business partner,” dagdag niya, bago tumalikod at lumakad patungo sa mga kakilala nila.Nanatiling nakatayo si Martina, pinagmamasdan ang papalayong si Lorenzo. Pagkahupa ng kanyang inis, napabulong siya habang inaayos ang buhok.“Haist... kahit kailan talaga, ang lalaking 'yun, hilig guluhin ang buhok ko.”Iiling-iling siyang
Kabanata 46 – Pagdalo sa GawainVenue ng Gala Event – Isang Gabing Punô ng Liwanag at Intriga"Paano naging siya 'yon?" bulong ni Zia, halos hindi makapaniwala habang nakatitig sa isang babae na biglang naging sentro ng atensyon ng buong bulwagan — si Martina. Ang babae’y tila naglakad mula sa isang fashion magazine patungo sa aktwal na mundo, sa bawat hakbang niya’y parang hinahatak niya ang tingin ng lahat. Napuno ng pagkasuklam ang dibdib ni Zia, lalo na nang marinig niyang ang mismong kaibigan na pumuri sa kanya kanina ay ngayo’y tila nawalan ng interes sa kanya.“Grabe, ang ganda niya!” “Sino siya? Para siyang Barbie doll, pero mas classy!” “Ang hairstyle, ang skin, at 'yung pilikmata — perfection! Teka, parang pamilyar 'yung damit.” “Ay! Di ba 'yan 'yung latest custom piece ni Marie? Yung nasa cover ng Vogue Asia last month?” “Siya 'yung may suot nun? Grabe, mahirap bilhin 'yun ah. Kailangan kilala ka talaga sa fashion world para mapasaiyo ang ganyang design.” “Teka lang... sino
---Kabanata 45: Damit"Oo," sagot ni Martina habang seryosong tumango. Tahimik ngunit mariin ang kanyang tinig. "Ayoko munang ipaalam sa publiko ang totoong pagkatao ko. Gagamitin ko muna ang pangalang Marie sa lahat ng magiging transaksyon at aktibidad."Tumingin si Lorenzo sa kanya nang may pag-unawa. Agad siyang tumango, walang pag-aalinlangan."Ikaw pa rin ang mamumuno sa kumpanya. Kung sakaling may mga desisyong mahirap gawin o may bagay na hindi mo kayang tapusin mag-isa, lumapit ka lang sa akin. Kahit nakatutok na ako sa fashion design, hindi ko pababayaan ang Lopez."Napangiti si Martina, ngunit may kirot sa likod ng kanyang mga mata."Ang dali mong sabihin... Pero ikaw ang hahawak ng buong grupo sa ngalan ko—para makapagpatuloy ako sa pangarap ko. Hindi mo ba nararamdaman na may utang na loob ako sa'yo?"Nagkibit-balikat si Lorenzo at ngumiting may kapilyuhan."Ano ka ba... Hindi ba sapat ang laki ng suweldo na binibigay sa akin ng kuya mo?"Bukod sa malaking sahod, mayroon
Kabanata 44: Gusto Mo Na Namang Tumakas?Namutla sa galit ang mukha ni Alfrido Hernandez. Hindi niya inasahan na magiging ganito ka-prangka at walang pakundangan si Martina Acosta. Akala niya'y maayos na ang tensyon sa pagitan nila, ngunit tila ba hindi pa tapos ang laban. Nang bubuka pa sana siya ng bibig upang magsalita, tumama sa kaniya ang matalim na titig ni Martina—magagandang mata na tila kristal, ngunit may taglay na talas na nakakasilip sa kaibuturan ng pagkatao."May reklamo ba si Ginoong Hernandez?" malamig na tanong ni Martina.Napalunok si Alfrido at sabing, "Wala naman akong reklamo... pero, President Acosta, masyado yatang mabagsik ang paraan mo. Marami pa rin sa kumpanya ang matatagal na, at mga mas nakatatanda sa iyo. Kung kumalat ang mga salitang binitiwan mo kanina, saan na nila ilulugar ang kanilang dangal?""Ilugar ninyo kung saan ninyo gusto," malamig na sagot ni Martina. "Ang kumpanyang ito ay hindi tahanan ng emosyon kundi lugar ng seryosong trabaho. Kung may s