All Chapters of My billionaire ex-wife : Chapter 11 - Chapter 20

Kinabukasan, walang pasabi at walang pag-aalinlangan na dumating si Albert sa mansyon ni Pia. Wala itong dalang ngiti, ni anino ng dating lambing. Ang bitbit niya ay isang folder na puno ng katotohanan—mga kasalanang matagal nang nakatago.Pagkabukas pa lang ng pinto ni Pia, bigla niyang ibinato ang mga papel sa harap ng babae. Kumalat iyon sa marmol na sahig, tila mga pangakong winasak."Ipaliwanag mo ‘to."Matigas ang tinig ni Albert, tila bakal ang bawat salita. Halos umalsa ang litid sa leeg niya sa tindi ng galit.Napamaang si Pia, tila hindi makapaniwala sa pag-uugali ni Albert. Kanina lang ay akala niya'y isa itong pagbisita ng pagkakasundo, ngunit iba ang hatid ng lalaki—poot at pagkasuklam.Dahan-dahan niyang dinampot ang isa sa mga papel, nanginginig ang kamay habang binabasa ang laman: mga screenshot ng usapan niya sa isang kilalang PR handler, patunay na siya ang nasa likod ng mga kasinungalingang kumalat online laban kay Martina."A-Ako ba ang tinutukoy mo?" tanong ni Pia

“May bago na agad na boyfriend si Martina?”“Ah kaya pala ganyan siya kabilis nakipaghiwalay sa’yo, Kuya Albert. Mukhang mamahalin ang kotse, hindi naman niya kaya ‘yon,” bulong ni Pia habang sadyang pinapalakas ang boses para marinig ni Albert.Hindi pa man malinaw ang mukha ng lalaking bumaba mula sa driver's seat, ay mabilis na siyang nagbitiw ng paratang.“Hindi na nakuntento sa’yo,” dagdag pa ni Pia, habang nakakunot ang noo pero may bahid ng panlalamang ang ngiti. “Naghanap ng mas mayaman. Ibang klase talaga siyang babae. Magaling magpanggap—pero kita mo, hindi rin pala loyal.”Ramdam ni Albert ang pag-init ng ulo niya. Habang nakatingin sa kotse, parang unti-unting binabalot ng usok ang isipan niya. Ayaw niyang maniwala, pero parang hinahatak siya ng mga sinabi ni Pia papunta sa madilim na pagdududa.“Kuya, tama lang ‘yan. Buti na lang natapos na kayo bago ka niya tuluyang niloko,” patuloy ni Pia, habang marahang hinawakan ang braso ni Albert na tila gusto siyang konsolohin—o b

Kabanata 15 – Diborsyo (Tuloy-tuloy na Hiwalayan)Pagkatapos ng mahaba at masakit na proseso ng diborsyo, naglakad silang magkasunod palabas ng Civil Affairs Bureau. Ang bawat hakbang na ginagawa ni Martina ay tila may mabigat na tinig sa kanyang mga paa—isang pagbabalik-loob sa kanyang kalayaan. Sa kanyang mga mata, makikita ang tapang, ngunit sa bawat paghinga, ramdam ang sakit na naiiwan sa nakaraan.Hindi na kailanman muling babalik si Albert sa buhay ni Martina. Wala nang pagkakataon na muling magkakabalikan."Albert, wala nang silbi ang mga paliwanag mo," malamig na sinabi ni Martina habang ipinapakita ang divorce certificate na naging simbolo ng kanilang magulong pagsasama. "Ang lahat ng ating ginawa ay nagdala lamang sa atin ng sakit at kalungkutan. Ngayon, tama na, tapusin na natin ito."Ang mga salita ni Martina ay tumusok sa puso ni Albert, ngunit alam niyang ito na ang katapusan. Tatlong taon silang magkasama, at sa kabila ng lahat ng kanilang pinagsamahan, hindi pa rin ni

Kabanata 17: Huwag Mo Siyang PagsimulanMay humigit-kumulang tatlumpung baitang ang hagdan sa harapan ng gusali ng Civil Registry—at mula sa tuktok niyon, walang pag-aalinlangang itinulak ni Martina si Pia. Totoo ngang hindi na siya ang dating tahimik na babae. Sa isang iglap, parang naging bagyong walang awa si Martina—at ang babaeng minsang nang-api sa kanya, si Pia, ang naging biktima ng kanyang muling pagkabuhay.Gumulong si Pia pababa ng hagdan gaya ng isang basang manika—walang kontrol, walang dignidad. Nang huminto siya sa pinakababa, nanginginig itong napahandusay sa malamig na semento. Ang dati niyang maamong mukha ay halos hindi na makilala. Namamaga ang kaliwang pisngi, may gasgas sa noo, at dumadaloy ang manipis na dugo mula sa kanyang ilong.Nagmamadaling lumapit si Albert, nanlalaki ang mga mata. Agad niyang inalalayan si Pia, hawak sa siko, pero halatang pinipigilan ang sariling hindi tuluyang mainis.“Tumayo ka na, Pia,” malamig ang boses niya. “Pwede ka bang huwag na

Kadarating lang nila Albert at Pia sa kanilang mansyon. Maingat niyang inaalalayan si Pia, na hirap makalakad dahil sa naka-sementong binti. Hindi ito romantiko—kundi isang simpleng kilos ng isang taong may konsensiya. Sa loob-loob ni Albert, responsibilidad niya ang nangyari.“Dahan-dahan,” malamig at diretsong sabi niya habang inaalalayan ito papasok.Bahagyang tumango si Pia, tahimik. Alam niyang hindi galing sa lambing ang kilos ng lalaki, kundi mula sa paggalang—at marahil ay kaunting guilt. Wala siyang karapatang umasa ng higit pa.Pagpasok sa loob ng mansion, tumambad sa kanila ang katahimikan ng malawak na salas. Ang marmol na sahig ay nangingintab, at sa itaas ay nakasabit ang mamahaling chandelier na tanging liwanag ng bahay.“Umupo ka diyan. Huwag mong piliting tumayo nang matagal,” sabi ni Albert, sabay turo sa sofa.Habang binibitawan niya ang handbag ni Pia sa gilid, bigla namang tumunog ang kanyang cellphone.BRRRRT! BRRRRT!Saglit siyang napatingin sa screen, tapos ay