Semua Bab Macadamia Shortbread คุณหมอคะ..ขอรักได้หรือเปล่า?: Bab 1 - Bab 10

2. รับผิดชอบฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่สดชื่น นี่แหละน้าเค้าบอกว่าจิตเป็นนายกายเป็นบ่าว แค่รู้ว่าจะได้ไปเจอคุณหมอ หัวใจมันก็รู้สึกชุ่มชื่นอย่างบอกไม่ถูก ฉันอาบน้ำแต่งตัวแต่งตัว แต่งหน้าอย่างพิถีพิถันจะได้ไปเจอคุณหมอทั้งที ฉันต้องสวยจากภายนอกสู่ภายใน สวยทั้งกายและใจ จนคุณหมอซันสุดหล่อไม่กล้ามองใครที่ไหน ฉันเดินลงมาจากชั้นบนซึ่งทำเป็นห้องนอน ห้องนั่งเล่นซึ่งมีจอทีวีขนาดใหญ่และชุดมินิโฮมเทียเตอร์ไว้สำหรับดูหนังโดยเฉพาะ ห้องน้ำขนาดใหญ่ซึ่งมีอ่างจากุชชี่เพราะฉันชอบนอนแช่น้ำอุ่น จุดเทียนหอม ฟังเพลงชิลๆ หลังปิดร้าน“คุณหนูตื่นเช้าจังเป็นยังไงบ้างคะ” ป้าแก้วเปิดประตูเข้ามา ในมือถือปิ่นโตอาหารมาด้วย ป้าแก้วจะมาช่วยงานที่ร้านในตอนกลางวัน พอปิดร้านก็กลับไปบ้านใหญ่ ซึ่งคุณพ่อของฉันพักอยู่ที่นั่น ส่วนฉันขอพักอยู่ที่ร้านเพราะเวลาที่ฉันคิดสูตรขนมหรืออาหารใหม่ๆได้ ก็จะลงมาที่ห้องครัวขนาดใหญ่ประกอบไปด้วยอุปกรณ์ทำอาหารราคาแพง และมีทุกอย่างครบครัน แรกๆ พ่อก็เป็นห่วงที่ฉันอยู่ที่นี่คนเดียว แต่ที่นี่อยู่ศูนย์กลางความเจริญในจังหวัดโรงพยาบาลรัฐก็อยู่ตรงข้าม ที่สำคัญกล้องวงจรปิดหน้าร้านเชื่อมต่อกับที่บ้า

เวลาห้าทุ่มครึ่ง ขณะที่ฉันกำลังจะนอน ตริ๊ง!!! เสียงเตือนจากโปรแกรมแชทสีเขียว ทำให้หน้าจอโทรศัพท์ฉันสว่างวาบ จากที่กำลังจะนอน ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา นะ..นี่..มันRungsiman’s Sun : พริมนอนรึยังครับฉันแทบจะตอบกลับทันทีPrimrose : ยังไม่นอนค่ะยังไม่นอนบ้าอะไร เกือบจะไปเฝ้าพระอินทร์ตั้งหลายหนRungsiman’s Sun : ผมเข้าเวรอยู่ห้องฉุกเฉิน อยากดื่มมอคค่าเหมือนวันนั้นอ่ะครับ ตอนนี้ง่วงมาก จะรบกวนพริมเกินไปไหม Primrose : รบกวนอะไรกันคะ รอสักยี่สิบนาทีนะคะ เดี๋ยวไปส่งถึงที่ในยี่สิบนาทีนั้น ฉันเสียเวลาสิบนาทีแต่งหน้าบางๆ เทรนด์เหมือนไม่ได้แต่ง สิบนาทีหลังฉันรีบชงมอคค่าเย็นหวานน้อยด้วยความเร็วสูง นึกได้ว่าหมออาจจะยังไม่ทานอะไรทั้งวัน จึงเอาบะหมี่เส้นโฮลวีทที่ฉันทำเองไปเวฟอยากให้หมอซันทานอะไรร้อนๆ พอจัดเตรียมเสบียงเสร็จสรรพ ฉันก็ข้ามถนน เดินลัดเลาะไปตามทางเพื่อไปยังห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล พอไปถึงหน้าห้อง ฉันก็ไลน์หาคุณหมอทันทีPrimrose : เสบียงมาเสิร์ฟถึงที่แล้วค่ะ มารับได้เลยRungsiman’s Sun : โอเคครับหมอซันเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ใบหน้าขาวเนียนมีออร่า มีรอยคล้ำใต้ตาเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มทอประกาย

6. จีบวันละนิด..“พี่พริม ใครอ่ะ? มากับพี่ดิน หล่อมากเลย” น้องเดียร์พูดเสียงเบาๆ แทบจะกระซิบ คงกลัวว่าถ้าพี่มิกได้ยินคงจะงอนนางอีก สไมล์ในสายตาคนทั่วไปคือผู้ชาย นางเปลี่ยนชื่อจากสมหมายเป็นนฤบดินทร์ ชื่อเล่น ดิน คือชื่อในวงการผู้ชายของนาง ส่วนชื่อสไมล์เราเรียกกันเฉพาะเวลาที่เราอยู่สองคนเท่านั้น ฉันเพิ่งจะอบขนมเสร็จ สวมผ้ากันเปื้อนสีขาว ข้างในสวมชุดเดรสลายดอกไม้หวานแหวว สไมล์นั่งที่โต๊ะประจำที่ฉันชอบเม้ามอยกับนาง มีชายหนุ่มสวมเสื้อเชิร์ตสีฟ้ากางเกงสแลคสีดำดูสุภาพนั่งตรงข้ามกับนาง“ไม่รู้สิ เพื่อนมั้งจ้ะ” ฉันเดา และเดินไปหาเพื่อนรัก“อาจารย์คิน นี่พริมเพื่อนผมครับ เป็นเจ้าของร้าน C'est très bon”“อาจารย์ดินมีเพื่อนน่ารักขนาดนี้เลยเหรอครับไม่เห็นบอกเลย เชิญนั่งด้วยกันก่อนไหมครับ” อาจารย์คินยืนขึ้นเต็มความสูง เลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง ฉันมองหน้าเขาอย่างพิจารณา เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีทีเดียว คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดูมีเสน่ห์ ชีวิตฉันช่วงนี้เจอแต่ชายหนุ่มหน้าดี ต้องเป็นผลบุญที่ฉันทำมาตลอดชีวิตแน่ๆ ทำไมดูเจริญหูเจริญตาดีจัง ไม่สิยายพริม จะมาใจอ่อนกับหนุ่มหล่อๆ ได้ไง เป้าหมายข

8. ความพยายามอยู่ที่ไหน...พญานกอยู่ที่นั่นฉันตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ทำขนม เพื่อเอาไปฝากหมอซันทำคะแนนซะหน่อย กลัวหายไปนานหมอจะลืมหน้า เผื่อมีคนไข้สาวๆ สวยๆ มาจีบ ฉันจะได้แสดงตัวว่าเป็นว่าที่คนสำคัญของหมอซัน เรื่องยายแพรกับหมอซัน ฉันไม่เก็บมาใส่ใจ ก็แล้วยังไงถ้ามันจะใช่เค้าก็คงคบกันไปแล้ว ไม่ปล่อยเวลาล่วงเลยมาตั้งหกปี เพราะฉะนั้นฉันไม่ถอดใจหรอก ฉันไลน์ไปหาพี่จิ๋วPrimrose : พี่จิ๋วว่างไหมคะJew Aunchalee : ว่างค่ะน้องพริม เดี๋ยวพี่โทรหา พอดีพี่พิมพ์ช้าJew Aunchalee is Calling…. “สวัสดีค่ะพี่จิ๋ว ตอนนี้หมอซันอยู่ไหนคะ พริมว่าจะเอาขนมไปฝาก”[หมอซันเพิ่งมาถึงค่ะ อยู่ในห้องพักแพทย์] “ขอบคุณพี่จิ๋วมากๆ นะคะ”[ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ จริงๆ พี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย น้องพริมซะอีกช่วยดูแลน้องมิ้นท์ พี่ล่ะเกรงใจจริงๆ เมื่อวานน้องมิ้นท์คุยใหญ่เลย ว่าพี่คนสวยพาทำโดนัทแถมเอามาฝากยายด้วย] “พี่จิ๋วเป็นญาติป้าแก้วก็เหมือนเป็นญาติพริม พริมยินดีค่ะ” ฉันวางสายพลางถือขนมและเครื่องดื่ม มุ่งตรงไปที่โรงพยาบาล ฉันยิ้มให้ทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนไข้ ญาติคนไข้ แม้กระทั่งพี่ยามที่ป้อมหน้าโรงพยาบาล ด้วยหัวใจที่เบิกบาน หมอซันจ

10. ไกลแค่ไหน…คือใกล้Sun talksสองวันที่แล้ว…..ขณะที่ผมตรวจ OPD เสร็จ ผมออกมายืนสูดบรรยากาศที่หน้าโรงพยาบาล มุมนี้มองเห็นร้าน C'est très bon ได้อย่างชัดเจน ร้านกรุด้วยผนังกระจกรอบด้าน สามารถมองเห็นภายในร้าน ที่หน้าร้านผู้ชายตัวสูง มองจากระยะไกลยังรู้ว่าหน้าตาดี แทนที่ผมจะเอาเวลาพักไปซื้อขนมปังง่ายๆ ทานเป็นอาหารเย็น แล้วแอบงีบเหมือนที่เคย ก่อนที่เข้าเวรห้อง ER ผมกลับเดินตรงไปที่ร้านขนมแสนอร่อย ที่เจ้าของร้านชอบบอกว่าตัวเองแซ่บที่สุดในร้าน พริมสวมเดรสสีชมพูลายดอกไม้ข้างนอกสวมผ้ากันเปื้อนระบายลูกไม้สีขาว น่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงที่แต่งชุดคอสเพลย์เมด เธอนั่งตรงข้ามกับผู้ชายที่มองจากมุมไหนก็ดูดีและหล่อมากทีเดียว ผมรู้สึกไม่พอใจ ในใจรุ่มร้อนไปหมด ผมเคยบอกกับตัวเองว่าผมจะไม่เริ่มความสัมพันธ์กับใคร อย่างผมจะไปดูแลใครได้ก็เท่าที่เห็น เวลานอนยังไม่มีจะเอาเวลาที่ไหนไปดูแลแฟน“หมอซัน รับอะไรดีคะ เนี่ยในร้านเหลือชีสเค้กนมฮอกไกโดทานกับบลูเบอร์รี่พายชิ้นเดียว สนใจไหมคะ” เสียงใสๆของเจ้าของร้านเอ่ยถาม ใบหน้าขาวเนียนแก้มกลมๆ ยื่นมาใกล้ๆจนผมได้กลิ่นขนมหอมๆหวานๆ จากตัวของเธอ “ผมจองไว้แล้ว ขอนมสดคาราเ