All Chapters of แผนรักร้ายนายวิศวะ: Chapter 11 - Chapter 20

“พอๆ เถอะว่ะไอ้เจ้า” โชกุนเบี่ยงองศามาทางเจ้าจันทร์ ก่อนจะหันไปหาคันศร “ มึงก็เหมือนกันนะไอ้ศร ” แล้วถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พวกมึงช่วยเลิกตั้งแง่ใส่กันน่าจะดีกว่ามั๊ย? ส่วนส้นตีนของพวกมึงก็เก็บเอาไว้ยืน ไม่ต้องยกขึ้นมาใส่หน้ากันนะ แล้วก็ดีกันซะทีเถ้อ กูเหนื่อยกับพวกมึงสองคนเต็มทีแล้วนะ” สีหน้าบวกกับน้ำเสียงเชิงร้องขอของเพื่อนชาย ทำให้ร่างบางเริ่มใจอ่อนก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ แล้วคว้าจับแขนมันไว้ จากนั้นจึงใช้น้ำเสียงออดอ้อนใส่อีกฝ่ายหนึ่งว่า...“งั้นแกก็ไปส่งฉันก่อนนะโชกุน แล้วแกค่อยย้อนพามีนกลับไปนครนายกนะๆๆ..”โชกุนหันมามองหน้าเจ้าจันทร์ ก่อนจะช้อนใบหน้าขึ้นสูงเชิงคิดตาม ใบหน้าคมคร้ามปรายหางตามองไปทางคันศร ก็เห็นมันจิกสายตามาที่เขาเชิงจะบอกใบ้ให้อย่างที่รู้ๆ กันอยู่นั่นแหละแต่ทว่า..โชกุนดันพยักหน้ารับ...พร้อมกับตอบออกไปว่า...“ก็ได้ ฉันจะไปส่งแกก่อน...”ซะงั้น!...แล้วคำตอบนั้น ก็ทำให้คันศรแทบอยากจะกระโดดเตะก้านคอของเพื่อนรัก ให้หักออกเป็นสองท่อนตอนได้ยิน!ส่วนเจ้าจันทร์ก็ยิ้มจนตาหยี แต่ต้องรีบเปลี่ยนสีหน้าตอนได้ยินคันศรพูดแทรกขึ้นมาว่า“มึงต้องรีบพามีนไปดูใจพ่

แต่เพราะต้องการจะหลบสายตาของร่างใหญ่ ขาที่ทำท่าจะก้าวไปข้างหน้า ดันไปสะดุดกับกองผ้าที่อยู่บนพื้นห้อง ขาของเจ้าจันทร์จึงพันกันเอง จนหน้าเกือบจะทิ่มลงไปที่พื้น หากไม่มีมือของอีกฝ่ายยื่นมาคว้าเอวเธอไว้ได้ แล้วมันก็ทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปกองรวมกันอยู่บนที่นอน โดยมีคันศรเป็นคนที่อยู่ด้านบน มือบางยันอกกว้างเอาไว้ ในขณะที่อีกฝ่ายก็ใช้แขนทั้งสองข้าง ยันตัวเองไว้กับที่นอน ก่อนจะกวาดสายตามองคนใต้ร่างอย่างต้องการสำรวจตรวจตราช่วงบนของอีกฝ่าย ที่เวลานี้ไม่มีอะไรปกปิดมันเอาไว้เลย...ส่วนผ้าขนหนูที่ใช้พันกาย ก็ไม่รู้ด้วยว่ามันหายไปอยู่ตรงไหน?มือบางที่ใช้ยันอกกว้าง เปลี่ยนตำแหน่งมาวางบนหน้าอกของตัวเองทันที...ตอนที่เห็นคันศรจ้องมองมันไม่วางตา ก่อนจะถามเจ้าจันทร์ออกมาตามตรงว่า“นมแกไปแอบโตมาตอนไหนวะเจ้า...?”!!!มันถาม!ราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาม้าก?...เมื่อได้ยินคำถามจากร่างหนา เจ้าจันทร์จึงใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งซึ่งรวมไปถึงท่อนแขนเรียวบาง เลื่อนมาวางปิดนมทั้งสองข้างเอาไว้ จากนั้นจึงใช้ฝ่ามืออีกข้าง ยกขึ้นไปปิดบังสายตาของอีกฝ่ายก่อนจะด่ามันกลับไปด้วยใบหน้ารื้นแดง“เชี่ย!...ถามมาได้ แล้วมันใช่เวลามั๊ยวะลูกศร

“แกมองนมฉันเพราะต้องการจะปลงให้ได้เลยงั้นสิ?...รีบๆ กลับห้องแกไปดิวะฉันจะนอน!” ก็พูดออกไปอย่างงั้น...ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเจ้าจันทร์มันจงใจที่จะ...“ยั่ว!...แกตั้งใจจะยั่วฉัน!?..”ก็ดันรู้ทันกันอีกแน่ะ!“ฮื่อ..ฉันก็แค่...ซ้อมอ่อย!..”“....!!!.....”ฮึ่ม...กูยอมใจ!..นี่มันไม่เคยจริงๆ ใช่มั๊ย?ฟังคำพูดที่ออกมาจากปากของมันแต่ละคำ ทำเอาสติที่พอจะมีเหลืออยู่บ้าง แทบจะหลุดออกจากร่างไปเลยทันทีในเมื่อเจ้าของร่างใหญ่เป็นคนที่รู้ดีกว่าใครๆ ว่าเจ้าจันทร์มันยังไม่เคยผ่านมือผู้ชายคนไหนทั้งนั้น เพราะทั้งคู่อยู่ด้วยกันมา แทบจะตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ อีกทั้งยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนใจกล้า ก็เพราะมันมีไม้กันหมาอยู่ตรงหน้านี่ไง“แต่กับแก มันคงจะไม่ได้ผล...”นี่ก็ยังไม่ยอมหยุด!“ฉันซ้อมอ่อย...เผื่อเอาไว้ใช้กับคนอื่น...อุ๊บ!..อื้อ~~”เจ้าจันทร์ยังไม่ทันพูดจบประโยคดี ก็ถูกร่างหนาคว้าคนตัวเล็กกว่าเข้ามาบดจูบอย่างหนักหน่วง ตักตวงความหวานนั้นจนเต็มอิ่มบนริมฝีปากบางอย่างไม่รู้จักพอเพราะมันก็น่าจะมีวิธีเดียวที่จะทำให้เจ้าจันทร์ หยุดพูดเรื่องที่ทำให้คันศรหัวร้อนขึ้นมาได้และอีกฝ่ายก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเขาสักอย่าง ใ

“เจ้า...แกไหวมั๊ย?...เจ็บมากป่ะวะ?”เจ้าของชื่อปรือตาขึ้นมามอง พร้อมกับเอาแขนขึ้นคล้องคอเจ้าของร่างใหญ่ หลังจากได้ยินประโยคคำถาม ก่อนจะตอบรับ พร้อมกับส่ายหน้าตามมาว่า“ฉันไหว!...ไม่เจ็บ!..”แต่น้ำเสียงสั่นๆ กับใบหน้าที่มีริ้วน้ำตาคลอออกมานั่น มันกลับดูตรงข้ามกันซะเหลือเกินคันศรยิ้มขำรับ กับท่าทางรวมไปถึงคำพูดของเจ้าจันทร์ ก่อนจะย้ำถามมันกลับไปอีกที“จริง?”“...ฮื่อ”“ไม่เจ็บแน่?”“ฮื่อ...”คันศรแกล้งถามเพื่อเบนความสนใจ ก่อนจะขยับมือตามเข้าไปในขณะที่เห็นว่าเธอกำลังเผลอตัวเฮือก!“อ๊ะ!...ลูกศร..เดี๋ยว!...ยะ...หยุดก่อน!”“หื้ม?”“เอาแบบ...ทีเดียวจบนะ..อ๊ะ!...อื้อ!~~”ร่างบางสะดุ้งเฮือกใหญ่ ก่อนจะคว้ากอดคออีกฝ่ายเอาไว้แทบไม่ทัน เพราะคันศรไม่ยอมรอฟังเธอพูดอะไรทั้งนั้นคนตรงหน้าพยายามทำทุกอย่างตามคำสั่งของเจ้าจันทร์นั่นแหละ เพียงแต่สมองของมันในตอนนี้ไม่พร้อมที่จะประมวลผลอะไรทั้งนั้น เพราะมันต้องการจะส่งให้คนตรงหน้า ได้ขึ้นไปแตะขอบฟ้าไวๆ ก่อนที่ตัวเองจะไม่ไหวเอา“อื้อ~อ๊ะ!..อ๊า!..ลูกศร” เสียงครางของเจ้าจันทร์มันทำให้คันศรยิ่งเพิ่มน้ำหนักและขยับมือเร็วขึ้นอีก“ฮึก!...อื้อ~~” ยิ่งมันลงมือกับ

คันศรที่นอนอยู่บนเตียงกว้างปรายหางตาไปมองร่างบางที่กำลังปิดประตูห้อง ก่อนจะหันไปมองทางอื่น เพื่อซ่อนรอยยิ้มร้ายกาจให้กับความคิดอุบาทว์ของตัวเองหลังจากออกมาจากห้องของเจ้าจันทร์ คันศรก็ไปหาซื้อยาถ่ายชนิดเฉียบพลัน มากินในปริมาณที่มากกว่าตามข้างฉลากยาที่ได้เขียนบอกไว้ เพราะต้องการให้ยาถ่ายออกฤทธิ์ต่อร่างกายภายในสองชั่วโมง ขนาดยอมลงทุนเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพัน ไม่งั้นมันก็คงจะไม่เหมือนจริง และอาจทำให้หญิงสาวจับโป๊ะเขาได้ มันคือแผนการร้ายๆ ที่คันศรเป็นคนวางไว้ จากที่เขาคิดได้ว่าจะทำตามแผนต่อไปหรือจะล้มกระดานเลยดีนั่นแหละแต่เขาเลือกที่จะทำวิธีนี้ เพราะรู้ดีนะสิว่ายังไงซะเจ้าจันทร์ก็ต้องรีบมาหา เพราะไม่ว่าจะเป็นเพื่อนคนไหน หากเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมาก็จะมีมันนี่แหละที่คอยมาช่วยดูแล ตั้งแต่ที่พวกเขาพากันเข้ามาเรียนที่มหาลัยในกรุงเทพนี่ด้วยกัน จวบจนกระทั่งปัจจุบัน...ซึ่งคันศรกำลังใช้จุดอ่อนนี้กับเจ้าของร่างบาง ที่กำลังเดินมานั่งอยู่ข้างเตียงด้านที่คันศรนอนอยู่ ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีที่เห็นร่างใหญ่กำลังนอนหายใจรวยรินราวกับเสือสิ้นลาย เจ้าจันทร์แนบหลังมือไปบนหน้าผากกว้าง พลางเอ่ยถามร่างหนาที่นอนอยู่