All Chapters of My engineer เกียร์ล็อคกาวน์: Chapter 11 - Chapter 20

ยอมรับว่าฉันกำลังกลัวคนตัวใหญ่กว่า เมื่อได้เห็นทีท่า กับคำที่เขาพูดออกมา ราวกับคนไม่มีสติเพราะฤทธิ์ของเหล้าที่เขากินเข้าไปเขาน่าจะเมาแล้วนั่นแหละ แต่ก็รู้กันดีว่าไอ้พวกขี้เหล้าทั้งหลาย มันก็มักจะบอกว่าตัวเองไม่เมากันทั้งนั้น และฉันก็ไม่ควรจะอยู่ต่อ เพื่อรอให้เขาเชือดได้ง่ายๆ สู้เสี่ยงไปตายเอาดาบหน้าท่าจะดีกว่ากันพอคิดได้อย่างนั้น ฉันจึงผลักเขาออกไปจนสุดกำลังที่มี ก่อนจะรีบวิ่งหนีโดยที่ไม่สนใจคนข้างหลัง“ เฮ้ยอันนา! อย่าเพิ่งออกไป...ฉิบหายแล้วกู! ”ฉันไม่ฟังเสียงของตองเก้าที่ตะโกนตามหลังของฉันมา รู้แค่ว่าเจ้าของร่างใหญ่กว่า กำลังวิ่งตามฉันมาติดๆ อย่างที่ไม่คิดจะปล่อยฉันไปฉันวิ่งชนโต๊ะ ชนเก้าอี้ และชนคน จนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น แต่ก็พยายามยันตัวลุกขึ้นยืน แล้วยังฝืนวิ่งหนีเขาต่อพอกันที!ให้ฉันคบกับเขานั่นก็เกินจะทนไหว แต่ถึงขนาดต้องพลีกายทั้งที่ใจยังไม่พร้อม ฉันยอมตายเสียยังดีกว่า ปล่อยให้เขารังแกฉันเหมือนที่ผ่านมาเมื่อฉันวิ่งออกมาจากประตูทางเข้า ก็ถูกตองเก้าคว้าเอวเอาไว้ได้ในที่สุด และหยุดฉันไว้ด้วยการจับร่างของฉัน ดันเข้าไปจนแผ่นหลังติดกับผนังกำแพงฉันหอบหายใจแรงๆ พร้อมกับที่มีน

"ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บตรงไหนบ้างมั้ยละ...มาให้ฉันดู?"ฉันเริ่มรู้สึกเจ็บหัวเข่า ตอนที่ได้ยินเขาถามนี่แหละ แล้วมันก็ลามไปที่สะโพกจนถึงต้นขา เพราะตอนที่กำลังวิ่งหนีเขาออกมา ฉันชนทุกอย่างที่ขวางหน้า ซึ่งตอนนั้นฉันยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร เพราะต้องการจะหนีเขาให้ได้เท่านั้นเอง.“ ขาเธอช้ำนี่ ใครเป็นคนทำฮะ พวกของไอ้กระจ๊วดรึไง? ” ตองเก้าเอ่ยถาม ขณะที่กวาดตามองไปทั่ว แล้วเห็นรอยจ้ำบนตัวของฉัน และได้รู้ในนาทีนั้น ว่าไอ้กระจ๊วดนั่นมันก็คือชื่อคน แต่ยังไม่ทำให้ฉันละความสนใจ“นายนั่นน่ะชื่อว่ากระจ๊วดจริงเหรอ? คืออะไร? มันมีความหมายในพจนานุกรมไหม? หรือว่าเป็นชื่อสัตว์ในตำนาน? ” ฉันยังคงตั้งคำถามมากมาย เพราะรู้สึกสงสัยไม่หาย หากไม่ได้ยินคำอธิบาย มันก็คงจะคาใจฉันไม่จบสิ้นตองเก้าขำพรืดออกมาทันทีที่ได้ยิน เพื่อให้ฉันสิ้นความสงสัย เขาจึงยอมอธิบายให้ฟัง“ มันชื่อ กระจั๊ว ที่แปลว่าแมลงสาปนั่นแหละ แต่แมลงสาปในที่นี้ เขาเอาไว้เปรียบกับผู้ชายที่ชอบเกาะผู้หญิงกิน เพียงแต่ฉันเปลี่ยนสรรพนามให้มันใหม่ ที่ไม่มีความหมายในพจนานุกรม ในเมื่อเข้าใจแล้วก็เอารอยนั่นมาให้ฉันดูสิ”เขาเอื้อมมือมาในจังหวะนั้น ฉันจึงรีบดึงชายก

เสียงลมหายใจหอบหนักของเราทั้งคู่ บ่งบอกให้ฉันรู้ ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันเอง หลังจากที่ได้ฟังตองเก้าพูดประโยคนั้นของเขาจบลง“ฉันพร้อมเป็นของเธอ แล้วเธอละพร้อมแล้วใช่มั้ย?”ฉันไม่ได้เอ่ยอะไร ได้แต่ยกแขนขึ้นไปกอดคอเขาไว้เชิงตอบรับ พร้อมกับจูบเขาก่อนอย่างที่ถูกสอนมา ขณะที่มือหนาของอีกฝ่าย ก็ลูบไล้สัมผัสร่างกายของฉันไปทั่วเนิ่นนานที่มีแค่เสียงจูบกันของเรา แล้วหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงเขา เรียกชื่อฉันตามมาด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ในขณะที่ฉันยังหลับตาพริ้มอยู่“อันนา...”“...?...”“ให้ฉัน...เป็นของเธอนะ?”“อื้อ...นายเป็นของฉัน”ฉันตอบอย่างเผลอไผล ตามเขาไปราวกับคนไร้สติ ในบางช่วงจังหวะเวลาของอารมณ์เมื่อฉันตอบรับเขากลับไป ด้วยสติที่เหลือน้อยเต็มที มีหรือที่อีกคนจะรีรอ พอได้ยินอย่างนั้น ตองเก้าจึงแยกเรียวขาของฉันอ้าออก โดยที่ไม่ต้องบอกว่าเขาจะทำอะไรเพราะฉันรู้สึกได้ จากความเป็นชายที่แข็งแกร่งเป็นแท่งร้อน ซึ่งฉันได้เห็นมันตอนที่เขากำลังเอามันถูไถ กับส่วนอ่อนไหวกลางกาย นั่นทำให้ฉันต้องเบิกตากว้าง....อย่างรู้สึกตกใจ"นะ..นาย...ฉันไม่...อร้าย!"ปึ๊ก!หากฉันคิดเปลี่ยนใจ มันสามารถหยุดเขาเอาไว้ได

{Unna part} ตองเก้ายอมพาฉันไปส่งที่บ้านของหลินซี ตามที่ฉันร้องขอเขาตอนที่เราอยู่ในห้องน้ำด้วยกัน แต่เขามีข้อแม้กับฉันว่าห้ามขัดขืน หากเขาจะขอชื่นใจกับร่างกายของฉันบ้าง โดยที่ไม่ได้รุกล้ำเข้ามาข้างใน แล้วฉันจะปฎิเสธเขากลับไปได้มั้ย ในเมื่อเขาไม่เหลือทางเลือกอะไรให้ฉันเลย...“ยังเจ็บมากมั้ย?” ตองเก้าเอ่ยถาม ขณะที่เปิดประตูอีกฝั่ง ให้ฉันได้เข้ามานั่งอยู่ในรถ“นิดหน่อย..ไม่เท่าไหร่”ฉันปดคำใหญ่ ทั้งที่รู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งร่างกาย แต่เขาไม่จำเป็นต้องรับรู้ขนาดนั้น เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่สำคัญอะไรเจ้าของร่างใหญ่ปรับเบาะให้ฉันนอน ก่อนกดจมูกโด่งลงมาบนแก้ม แล้วสูดมันเข้าไปจนสุดแรง....ตอนนี้หน้าของฉันต้องแดงมากแน่ๆ แต่เขาคงไม่เห็นหรอก ฉันได้แต่บอกกับตัวเองว่าให้เลิกอาย ในเมื่อเขาก็ทำอะไรกับร่างกายของฉันไปตั้งหลายอย่าง จนไร้หนทางที่จะปัดป้อง“เธอเป็นเมียของฉันแล้วนะอันนา...”“.......”เขาบอกย้ำถึงสถานะของฉัน ทั้งที่มันไม่น่าจะเรียกแบบนั้นได้ และฉันก็เลือกที่จะเงียบเสียงของตัวเองลงไป แต่อีกฝ่ายกลับย่อตัวลงนั่ง ให้สายตาของเราทั้งคู่อยู่ในระดับเดียวกัน ก่อนจะพูดประโยคต่อมากับฉันเพื่อย้ำสถานะขอ

“คนเจ้าชู้ก็มักจะปากพล่อยแบบนี้ กับผู้หญิงทุกคนนั่นแหละ...จ้างให้ฉันก็ไม่เชื่อนาย...”“ฉันไม่แกล้ง แล้วฉันก็ไม่ได้เจ้าชู้สักหน่อย ข่าวโคมลอยพวกนั้นเธอก็เชื่อมันงั้นเหรอ?...”ผมถาม ขณะเดียวกันก็จิ้มกุ้งตัวใหญ่ ไปจ่อรอไว้ที่ริมฝีปากบาง อย่างไม่เคยคิดทำให้ใคร แต่กลับทำให้คนตรงหน้า ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ อันนาส่ายหน้ารับ ก่อนจะงับกุ้งเข้าปาก เมื่อเห็นสายตาเชิงบังคับกลายๆ ของผมนั่นแหละ และหลังจากที่เธอกลืนมันลงท้อง เธอถึงได้ตอบคำถามของผม“เชื่อหรือไม่มันไม่ใช่ปัญหาอะไร ถึงนายจะเป็นผู้ชายคนแรก แต่อาจไม่ใช่ผู้ชายคนสุดท้ายของฉัน ส่วนฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนแรก และคนสุดท้ายของนายเช่นเดียวกัน ฉันพูดถูกไหม?” “ไม่ถูกเลยสักอย่าง บางทีเธออาจต้องการให้ฉันพิสูจน์ตัวเองให้มากกว่านี้...เราเปลี่ยนเรื่องพูดกันดีกว่า ว่าแต่พรุ่งนี้ช่วงบ่ายฉันจะไปรับเธอนะ”แล้วผมก็ลากอันนาให้กลับมาเข้าเรื่องเดิม“ชมรมนาย มีการจัดไปเที่ยว ทะเล น้ำตก หรือว่าภูเขาบ้างไหม? ”สีหน้าของอันนาดูตื่นเต้นตอนถาม ส่วนผมก็ตอบเธอกลับไปตามความเป็นจริง “ ไม่เคยมี ”“ สงสัยคงพาเที่ยวแต่ราตรี หรือไม่ก็จำพวกร้านเหล้า เข้าผับ เข้าบาร์กับร้านอาหารท