All Chapters of My engineer เกียร์ล็อคกาวน์: Chapter 21 - Chapter 30

{UNNA PART}ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้อง ก่อนถูกเปิดออกด้วยฝีมือของพี่ชาย พร้อมกับใบหน้าของเขา ที่โผล่เข้ามาถามฉันเหมือนทุกครั้ง“อันนา...วันนี้พี่โจอี้เรียกพวกเรา ให้เข้าประชุมร่วมกันที่ผับ แกจะไปกับพี่มั้ย?”“ ไม่ไป...ฉันยังมีรายงานที่ต้องทำส่งอาจารย์อีกตั้งเยอะ พี่ไปเหอะ พรุ่งนี้ช่วงเย็น ฉันต้องเข้าไปช่วยเขาแพ็คของเแจกทาน ในงานประเพณีทิ้งกระจาด ที่จะมีขึ้นในวันมะรืนนี้ พี่ไปด้วยกันนะ ”“ อืม...งั้นพี่ไปก่อนละ อ้อ...เห็นแม่ถามหา น่าจะซื้ออะไรมาให้แกแน่ๆ ” พี่อุลบอก ก่อนปิดประตูตามหลัง แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้อง ก็ดันมีเสียงเรียกวิทยุของตองเก้า ที่เรียกรหัสของฉันดังขึ้นมา“( มรกต 013 จาก มรกต 301)”ฉันไม่รู้หรอกว่าเขามีธุระสำคัญอะไร แต่ฉันก็ได้หยิบมันขึ้นมากดคีย์รับ พร้อมกับฟังเสียงของคนที่อยู่อีกฝั่งอย่างตั้งใจ“นายมีธุระอะไร ถึงได้เล่นกวนกันตั้งแต่เช้าขนาดนี้เนี่ย...”(“คิดถึงเมีย..”)“เอาเรื่องจริงได้ไหม?...มีอะไรนายก็รีบพูดเรื่องของนายมาเร็วๆ เข้าสิ ”ฉันรีบตัดบทจบให้ไว เมื่อรู้จากคนพี่ชายว่าแม่กำลังรอฉันอยู่( “พรุ่งนี้ฉันจะชวนเธอไปเดินดูอุปกรณ์กู้ภัยที่บ้านหม้

“เธอเป็นแฟนตองเก้างั้นเหรอ? ระวังเขาไว้ให้ดีละ อย่าเผลอนะ เพราะฉันจะไม่ยอมปล่อยเขาให้กับเธอไปง่ายๆ ”นัตตี้ท้าทายฉันด้วยคำพูดและสายตา ฉันจึงเหยียดยิ้มร้ายเมื่อได้ฟัง และหลงลืมกระทั่งความอาย เพราะไม่ต้องการให้อีกฝ่าย มายืนต่อว่าฉันแค่เพียงข้างเดียว....“ไม่ปล่อยให้ฉันง่ายๆ แล้วไง...ในเมื่อฉันจะ ‘เอา’...และรู้ด้วยว่าเขาน่ะโคตรวิเศษ อีกทั้งยังเด็ดมากจนฉันต้อง 'ซี้ด' ปากตาม เธอไม่ต้องถามนะว่าฉันรู้ได้ยังไง ของเก่าสนิมขึ้นจนเขลอะอย่างเธอ ว่างๆ ก็ไปเคาะสนิมออกเสียบ้าง ส่วนของใหม่อย่างฉันเขาคงติดลิ้นและติดใจไปอีกนาน รอให้ฉันใช้งานเขาเบื่อเมื่อไหร่ ปลาเน่าอย่างเธอ ค่อยมารับเขากลับคืนไปก็แล้วกัน”“ กรี๊ดดดด! อีบ้า! แกกล้าด่าฉันว่าปลาเน่างั้นเหรอ นี่แน่ะ!...”นัตตี้กรีดร้อง และยกมือของเธอขึ้นทำท่า จะฟาดลงมาที่ใบหน้าของฉัน แต่ฉันก็ไวพอที่จะงอขา แล้วยันเข้าไปที่หน้าท้องของเธอ จนหงายหลังล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น และคงจะจุกจนลุกไม่ขึ้น ท่ามกลางสายตาตื่นตกใจของทุกคนตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยทำร้ายใครเลยสักครั้ง จนกระทั่งได้มาเจอกับยายนัตตี้ ที่ทำให้สัญชาตญาณของการป้องกันตัวของฉันผุดขึ้นมาได้“พอได้แล้วอ

ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์ที่ฉันได้เป็นอิสระจากตองเก้า เจ้าตัวบอกกับฉันว่าเขาจะไปทำธุระสำคัญ และฉันก็ไม่ได้ถามว่ามันคืออะไร เพราะฉันเองก็ไม่อยากรู้เรื่องของเขามากมายขนาดนั้นปี๊ดดด...ปี๊ดดด...ปี๊ดดด...เสียงกดคีย์วิทยุลากยาวติดกันทั้งสามครั้ง นั่นทำให้ฉันรู้ว่ากำลังมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในเวลานี้ฉันเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนทันที พร้อมกับที่เงียหูฟังอย่างใจจดใจจ่อ( เกิดเหตุ ว.241 (ถูกฆ่าตาย) มีคนพบศพผู้เสียชีวิต เป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปี ที่บริเวณหมู่บ้านร้างxxx และคาดว่าอาจจะถูกทำร้าย จนเสียชีวิตมาแล้วไม่ต่ำกว่าสามวัน หากลูกข่ายผู้ใดว่างเว้นก็ขอให้มา ว4.( ปฎิบัติ )ร่วมกัน ณ.จุดเกิดเหตุเวลานี้ด้วยเปลี่ยน )ปัง ปัง ปัง!...“ อันนา! มีคนพบศพคนตายที่บ้านร้าง ”พี่อุนมาเคาะประตูห้องร้องเรียกฉันเหมือนทุกครั้ง เขาคงฟังรายงานมาจากวิทยุสื่อสารเช่นเดียวกัน ฉันเดินไปเปิดประตูค้างไว้ ก่อนพูดแซวพี่ชายกลับไปขำๆ“ฉันได้ยินแล้ว...ร้องโวยวายทำเป็นเจ๊กตื่นไฟไปได้ ยังกับไม่เคยเจองั้นแหละ ”“พี่น่ะเคยเจอ และเคยทำมาทุกอย่าง แต่แกสิยังไม่เคย พี่ถึงจะมาบอกแกไงว่าเคสนี้แกยังไม่ต้องไป ”“ อ้าว...ไหงงั้นล่ะ ไม่

เมื่อเราต้องประจันหน้ากันอีกครั้ง ฉันคงต้องตั้งสติ แล้วพูดจาดีๆ กับนัตตี้ เพราะไม่อยากให้มีเรื่องบาดหมางต่อกัน อย่างไม่มีวันสิ้นสุด“ฉันกับตองเก้า เราไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้อง หรือต้องเกี่ยวพันกันอีกแล้ว หากเธอจะกรีดหน้าฉัน เธอก็ต้องตามไปกรีดหน้าผู้หญิงทุกคน ที่อยู่ในสต็อกของเขาทั้งหมดเลยนั่นแหละ แต่ฉันว่าเธอก็ออกจะสวยเลือกได้ สวยมากกว่าฉันตั้งหลายเท่า เราอย่ามาทะเลาะกันเพราะเรื่องของตองเก้าน่าจะดีกว่ามั้ย? ยังมีผู้ชายหน้าตาดี ที่รอให้เราเลือกได้อีกตั้งหลายคน เธอต้องมีสตินะนัตตี้ ”“ เออใช่...ฉันก็เห็นด้วยกับที่ยัยนี่พูดนะนัตตี้ ” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มออกความเห็นเชิงเอนมาทางฉัน แต่ก็ถูกนัตตี้สวนกลับมาทันควัน“ หุบปาก!ฉันไม่ได้อยากฟังความเห็นจากแก ” ว่าเพื่อนแล้ว นัตตี้ก็เลื่อนสายตามาที่ฉันเหมือนเดิม“ฉันไม่เชื่อแกหรอก ฉันรักตองเก้า และเขาต้องเป็นของฉันแค่เพียงคนเดียว แกไม่มีวันแย่งคนที่ฉันรักไปจากฉันได้ เพราะฉะนั้น ฉันจะกรีดหน้าแกให้เละ แล้วดูสิว่าเก้าเขาจะยังสนใจแกอีกไหมฮ่ะๆ ”นัตตี้เงยหน้าขึ้นหัวเราะราวกับคนบ้า และเดินย่างสามขุมเข้ามาหาฉันช้าๆ ด้วยนัยน์ตาน่ากลัว"อันนา อีห่านี่มันเป็นบ้

เมื่อได้ยินเสียงนกหวีด ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังผมจึงชะงักขา ข้างที่กำลังพาดขึ้นไปบนรั้วค้างเอาไว้อย่างนั้น ก่อนจะหันไปมองซึ่งมันก็คือตำรวจของจริง ที่ไม่ใช่สิ่งมหัศจรรย์ และพากันมาเร็วมากจนผมไม่อยากจะเชื่อสายตา“หยุดนะไอ้หนู! ถ้าไม่ลงมา จะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้นะ ”จ่าคนหนึ่งตะโกนบอกพร้อมกับออกคำสั่ง และในจังหวะนั้นเอง ที่ผมต้องกระโดดลงมายืนอยู่บนพื้นด้านล่างอย่างจำใจ ก่อนถูกตำรวจอีกนายเข้ามารวบแขนของผมไพล่หลัง แล้วใส่กุญแจมือทันทีโดยที่ไม่ฟังเหตุผลอะไร“เฮ้ยจ่า!...นี่ถึงขนาดใส่กุญแจมือผมเลยเหรอ...ผมไม่ใช่คนร้ายนะครับ”“จับไปเลยค่ะจ่า จ่าเองก็เห็นกับตา ว่าเขากำลังจะปีนรั้วเข้ามาทำมิดีมิร้ายหนู เผลอๆ อาจเคยก่อเหตุแบบนี้มาแล้วหลายครั้ง ดีนะคะที่จ่าอยู่ใกล้ ไม่งั้นหนูอาจตกเป็นเหยื่อรายต่อไป ของไอ้โจรบ้ากามนี่ก็ได้ ”อันนากำลังใส่ความ ในข้อหาที่ว่าผมเป็นโจรบ้ากาม...แล้วตำรวจทั้งสองนายก็เชื่อเธอตามนั้น“ผมเป็นแฟนกันครับจ่า และกำลังมาง้อเธอเพื่ออธิบายเรื่องที่ผมทำให้เธอเข้าใจผิด ผมไม่ได้คิดจะเข้าไปทำร้ายเธอจริงๆ นะครับ”ผมพยายามอธิบาย แต่อันนากลับส่ายหน้าปฎิเสธทุกอย่าง ส่วนตำรวจก็ไม่ยอมรับฟั