LOGINShare
ใจแกว่ง
Last Updated:
2025-04-01 12:13:59
Related chapters
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ออกเดท
{UNNA PART}ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้อง ก่อนถูกเปิดออกด้วยฝีมือของพี่ชาย พร้อมกับใบหน้าของเขา ที่โผล่เข้ามาถามฉันเหมือนทุกครั้ง“อันนา...วันนี้พี่โจอี้เรียกพวกเรา ให้เข้าประชุมร่วมกันที่ผับ แกจะไปกับพี่มั้ย?”“ ไม่ไป...ฉันยังมีรายงานที่ต้องทำส่งอาจารย์อีกตั้งเยอะ พี่ไปเหอะ พรุ่งนี้ช่วงเย็น ฉันต้องเข้าไปช่วยเขาแพ็คของเแจกทาน ในงานประเพณีทิ้งกระจาด ที่จะมีขึ้นในวันมะรืนนี้ พี่ไปด้วยกันนะ ”“ อืม...งั้นพี่ไปก่อนละ อ้อ...เห็นแม่ถามหา น่าจะซื้ออะไรมาให้แกแน่ๆ ” พี่อุลบอก ก่อนปิดประตูตามหลัง แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้อง ก็ดันมีเสียงเรียกวิทยุของตองเก้า ที่เรียกรหัสของฉันดังขึ้นมา“( มรกต 013 จาก มรกต 301)”ฉันไม่รู้หรอกว่าเขามีธุระสำคัญอะไร แต่ฉันก็ได้หยิบมันขึ้นมากดคีย์รับ พร้อมกับฟังเสียงของคนที่อยู่อีกฝั่งอย่างตั้งใจ“นายมีธุระอะไร ถึงได้เล่นกวนกันตั้งแต่เช้าขนาดนี้เนี่ย...”(“คิดถึงเมีย..”)“เอาเรื่องจริงได้ไหม?...มีอะไรนายก็รีบพูดเรื่องของนายมาเร็วๆ เข้าสิ ”ฉันรีบตัดบทจบให้ไว เมื่อรู้จากคนพี่ชายว่าแม่กำลังรอฉันอยู่( “พรุ่งนี้ฉันจะชวนเธอไปเดินดูอุปกรณ์กู้ภัยที่บ้านหม้
Last Updated : 2025-04-01My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ตัวจริง
วันต่อมาตองเก้ามารับฉันที่คณะ เพื่อไปสมัครเข้าชมรมไฟฟ้าด้วยกันนั่นแหละ แต่เชื่อมั้ยว่าทั้งชมรม มีฉันเป็นผู้หญิงอยู่เพียงคนเดียว หากตอนนี้ฉันอยากเปลี่ยนใจ อีกฝ่ายคงไม่ยอม...ฉันจึงกวาดสายตามองไปทั่วห้อง แล้วก็ได้เห็นเพื่อนของเก้าอยู่กันพร้อมหน้า ในคราบของนักศึกษาซึ่งผิดกับคืนนั้นฉันยกมือขึ้นไหว้พวกเขา พร้อมกับกล่าวคำทักทาย“สวัสดีค่ะ พี่ต้นไทร พี่ทริคเกอร์ พี่ตีหนึ่ง”ซึ่งพี่ทั้งสามคนที่ฉันรู้จัก ต่างพยักหน้ารับพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ และเมื่อทั้งสามคนรับไหว้ ฉันจึงดึงชายเสื้อของตองเก้า ก่อนกระตุกมันเบาๆ แล้วกระซิบถามเอากับเจ้าตัว“ทำไมชมรมของนาย ไม่มีผู้หญิงเลยสักคน?”“ ฉันไม่รับ ”“ อ้าว...แล้วกับฉันละ...”“สำหรับเธอพิเศษไง ”“ ฉันไม่อยากพิเศษ ฉันไม่อยู่ได้ไหม? ”“อยู่กับฉัน เธอจะกลัวอะไร ในเมื่อพวกนี้มันก็รุ่นน้องและเพื่อนของฉันทั้งนั้น แล้วทุกคนก็รู้ว่าเธอคือแฟนฉัน ไม่มีใครกล้ามายุ่งวุ่นวายกับเธอหรอก นอกจากฉันคนเดียว... โอเคมั้ย? ”ฉันส่ายหน้าเชิงปฎิเสธกลับไป แต่อีกฝ่ายก็ยังพยักหน้ารับ กับคำถามของตัวเอง โดยไม่ฟังคำคัดค้านจากฉันนายมันพวกนาซีธิปไตย!“ โอเค...ตามนั้น..”เมื่อตัดสินใจได้
Last Updated : 2025-04-01My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ของหวง ของฉัน
“เธอเป็นแฟนตองเก้างั้นเหรอ? ระวังเขาไว้ให้ดีละ อย่าเผลอนะ เพราะฉันจะไม่ยอมปล่อยเขาให้กับเธอไปง่ายๆ ”นัตตี้ท้าทายฉันด้วยคำพูดและสายตา ฉันจึงเหยียดยิ้มร้ายเมื่อได้ฟัง และหลงลืมกระทั่งความอาย เพราะไม่ต้องการให้อีกฝ่าย มายืนต่อว่าฉันแค่เพียงข้างเดียว....“ไม่ปล่อยให้ฉันง่ายๆ แล้วไง...ในเมื่อฉันจะ ‘เอา’...และรู้ด้วยว่าเขาน่ะโคตรวิเศษ อีกทั้งยังเด็ดมากจนฉันต้อง 'ซี้ด' ปากตาม เธอไม่ต้องถามนะว่าฉันรู้ได้ยังไง ของเก่าสนิมขึ้นจนเขลอะอย่างเธอ ว่างๆ ก็ไปเคาะสนิมออกเสียบ้าง ส่วนของใหม่อย่างฉันเขาคงติดลิ้นและติดใจไปอีกนาน รอให้ฉันใช้งานเขาเบื่อเมื่อไหร่ ปลาเน่าอย่างเธอ ค่อยมารับเขากลับคืนไปก็แล้วกัน”“ กรี๊ดดดด! อีบ้า! แกกล้าด่าฉันว่าปลาเน่างั้นเหรอ นี่แน่ะ!...”นัตตี้กรีดร้อง และยกมือของเธอขึ้นทำท่า จะฟาดลงมาที่ใบหน้าของฉัน แต่ฉันก็ไวพอที่จะงอขา แล้วยันเข้าไปที่หน้าท้องของเธอ จนหงายหลังล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น และคงจะจุกจนลุกไม่ขึ้น ท่ามกลางสายตาตื่นตกใจของทุกคนตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยทำร้ายใครเลยสักครั้ง จนกระทั่งได้มาเจอกับยายนัตตี้ ที่ทำให้สัญชาตญาณของการป้องกันตัวของฉันผุดขึ้นมาได้“พอได้แล้วอ
Last Updated : 2025-04-01My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ขาดเธอไม่ได้NC
มือใหญ่ถกกระโปรงของฉันร่นขึ้นไปไว้ที่ด้านบน ก่อนรูดรั้งกางเกงชั้นในออกไปจากปลายเท้า ทั้งที่ริมฝีปากของเราก็ยังไม่ละไปจากกันในระหว่างนั้น ฉันก็ช่วยเขาปลดกระดุมเสื้อออกให้ แต่มันก็ไม่ทั้งหมด จากนั้นจึงเลื่อนมือลงไปปลดเข็มขัด จนได้เห็นขนาดของความเป็นชาย ที่ผงาดออกมา ให้ฉันสัมผัสกับมันได้อย่างลึกซึ้ง ซึ่งเมื่อเจ้าตัวเขาร้องคราง ฉันก็ยิ่งรูดรั้งกายแกร่งของเขาไม่ยั้ง อย่างรู้สึกมันเขี้ยว“โอ้วเสียว...อันนา~~อื้ออ...เธอจะทำให้ฉันแตกคามือ ของเธอให้ได้เลยรึไงฮะ...อ๊า!...ซี้ด~~ฉันเสียวใจจะขาดอยู่แล้วนะ...”เขาผละจากหน้าอกขึ้นมาสูดริมฝีปากลากยาว ก่อนกัดฟันตัวเองแน่นๆ ตอนพูด ฉันจึงหยุดการกระทำช่วงล่าง พลางเลื่อนมือบางขึ้นไปลูบไล้สัมผัส กับมัดกล้ามตามร่างกาย ที่ตอนนี้มันกำลังชื้นไปด้วยเหงื่อของเขา“อ๊ะ!..ตองเก้า..ซี้ด~~อื้อ”ฉันสะดุ้งร่างครางอือ เมื่อถูกนิ้วมือร้ายกาจของอีกฝ่าย ละเลงตรงจุดกระสันกลางกาย ก่อนเคลื่อนเข้าไปรูดรั้งด้านในให้อย่างถี่รัว แถมเจ้าตัวยังขบเม้ม และดูดดึงปลายถันทั้งสองข้าง สลับกันไปมาจนทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า“อ๊าย!..ตองเก้า...ฉะ..ฉันจะเสร็จ!อื้อออ”ฉันเผลอร้องครางอย่างลืมอา
Last Updated : 2025-04-01My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ธุระสำคัญ ที่ไม่ใช่ฉัน
ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์ที่ฉันได้เป็นอิสระจากตองเก้า เจ้าตัวบอกกับฉันว่าเขาจะไปทำธุระสำคัญ และฉันก็ไม่ได้ถามว่ามันคืออะไร เพราะฉันเองก็ไม่อยากรู้เรื่องของเขามากมายขนาดนั้นปี๊ดดด...ปี๊ดดด...ปี๊ดดด...เสียงกดคีย์วิทยุลากยาวติดกันทั้งสามครั้ง นั่นทำให้ฉันรู้ว่ากำลังมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในเวลานี้ฉันเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนทันที พร้อมกับที่เงียหูฟังอย่างใจจดใจจ่อ( เกิดเหตุ ว.241 (ถูกฆ่าตาย) มีคนพบศพผู้เสียชีวิต เป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปี ที่บริเวณหมู่บ้านร้างxxx และคาดว่าอาจจะถูกทำร้าย จนเสียชีวิตมาแล้วไม่ต่ำกว่าสามวัน หากลูกข่ายผู้ใดว่างเว้นก็ขอให้มา ว4.( ปฎิบัติ )ร่วมกัน ณ.จุดเกิดเหตุเวลานี้ด้วยเปลี่ยน )ปัง ปัง ปัง!...“ อันนา! มีคนพบศพคนตายที่บ้านร้าง ”พี่อุนมาเคาะประตูห้องร้องเรียกฉันเหมือนทุกครั้ง เขาคงฟังรายงานมาจากวิทยุสื่อสารเช่นเดียวกัน ฉันเดินไปเปิดประตูค้างไว้ ก่อนพูดแซวพี่ชายกลับไปขำๆ“ฉันได้ยินแล้ว...ร้องโวยวายทำเป็นเจ๊กตื่นไฟไปได้ ยังกับไม่เคยเจองั้นแหละ ”“พี่น่ะเคยเจอ และเคยทำมาทุกอย่าง แต่แกสิยังไม่เคย พี่ถึงจะมาบอกแกไงว่าเคสนี้แกยังไม่ต้องไป ”“ อ้าว...ไหงงั้นล่ะ ไม่
Last Updated : 2025-04-01My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ตามมาเอาคืน
ขณะที่รถของพี่ชาย กำลังจอดติดไฟแดงอยู่ จู่ๆ ฉันก็หันไปเห็นตองเก้า ในขณะที่เขากำลังเลื่อนกระจกลงมาเพื่อสูบบุหรี่ เหมือนอย่างที่เจ้าตัวเขาชอบทำ ในยามที่รถต้องจอดติดไฟแดงนานๆ แบบนี้ และที่นั่งด้านข้างของเขา ก็มีผู้หญิงผิวขาวและผมยาวคนหนึ่ง ซึ่งมีใบหน้าสะสวยนั่งมาด้วยกัน...แล้วฉันต้องคิดยังไง?ขนาดรถของพี่ชายติดกระจกใส ที่สามารถมองทะลุเห็นกันได้ แต่ฉันก็ยังไม่อยู่ในสายตาของเขา…ตองเก้ากำลังทำผิดสัญญา...เพราะธุระสำคัญที่เขาว่า...คือการแอบไปหาผู้หญิงอีกคน...ตองเก้าก็แค่อยากเอาจะคืนจากพี่ชายของฉันเท่านั้น ถึงแม้เขาจะบอกกับใครๆ ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน แต่มันไม่สามารถจะการันตีอะไรให้ฉันได้เลย เพราะทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเรา มันคือความไคร่ที่ไม่ใช่ความรักเลยสักนิด...อย่าคิดมากไปเลยอันนา...ฉันได้แต่ปลอบตัวเองในใจ...ถึงแม้เขาจะเป็นผู้ชายคนแรก แต่คงไม่ใช่ผู้ชายคนสุดท้ายในชีวิต...จากที่เคยคิดเอาไว้ว่า...อย่าได้แคร์... แต่ส่วนลึกที่อยู่ในใจดวงนี้ของฉัน มันกำลังรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน...“บังเอิญจริงๆ ตอนที่รถของเราจอดติดไฟแดงอยู่ แกได้เห็นไอ้เก้ากับผู้หญิงในรถของมันนั่นมั้ย?”เสียงของพี่
Last Updated : 2025-04-01My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ อัศวินขี่ม้าขาว
เมื่อเราต้องประจันหน้ากันอีกครั้ง ฉันคงต้องตั้งสติ แล้วพูดจาดีๆ กับนัตตี้ เพราะไม่อยากให้มีเรื่องบาดหมางต่อกัน อย่างไม่มีวันสิ้นสุด“ฉันกับตองเก้า เราไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้อง หรือต้องเกี่ยวพันกันอีกแล้ว หากเธอจะกรีดหน้าฉัน เธอก็ต้องตามไปกรีดหน้าผู้หญิงทุกคน ที่อยู่ในสต็อกของเขาทั้งหมดเลยนั่นแหละ แต่ฉันว่าเธอก็ออกจะสวยเลือกได้ สวยมากกว่าฉันตั้งหลายเท่า เราอย่ามาทะเลาะกันเพราะเรื่องของตองเก้าน่าจะดีกว่ามั้ย? ยังมีผู้ชายหน้าตาดี ที่รอให้เราเลือกได้อีกตั้งหลายคน เธอต้องมีสตินะนัตตี้ ”“ เออใช่...ฉันก็เห็นด้วยกับที่ยัยนี่พูดนะนัตตี้ ” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มออกความเห็นเชิงเอนมาทางฉัน แต่ก็ถูกนัตตี้สวนกลับมาทันควัน“ หุบปาก!ฉันไม่ได้อยากฟังความเห็นจากแก ” ว่าเพื่อนแล้ว นัตตี้ก็เลื่อนสายตามาที่ฉันเหมือนเดิม“ฉันไม่เชื่อแกหรอก ฉันรักตองเก้า และเขาต้องเป็นของฉันแค่เพียงคนเดียว แกไม่มีวันแย่งคนที่ฉันรักไปจากฉันได้ เพราะฉะนั้น ฉันจะกรีดหน้าแกให้เละ แล้วดูสิว่าเก้าเขาจะยังสนใจแกอีกไหมฮ่ะๆ ”นัตตี้เงยหน้าขึ้นหัวเราะราวกับคนบ้า และเดินย่างสามขุมเข้ามาหาฉันช้าๆ ด้วยนัยน์ตาน่ากลัว"อันนา อีห่านี่มันเป็นบ้
Last Updated : 2025-04-01My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ภาพบาดตา คำพูดบาดใจ
ฉันกับหลินซีชะงักร่าง เมื่อคนที่เราเดินตามหลัง ต่างพากันหยุดเดินอย่างกะทันหัน จนทำให้เราทั้งคู่รู้สึกแปลกใจ แต่เมื่อมองตามสายตาของพวกเขาเข้าไปในร้านผ่านกระจกใส ฉันจึงเข้าใจว่าทำไมคนที่เดินนำหน้าถึงได้พากันหยุดเดินเพราะตองเก้า กำลังนั่งอยู่ในร้านกับผู้หญิงผมยาวคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนเดียวกันกับที่ฉันเห็นเมื่อวันก่อน ตอนที่รถของเราได้จอดติดไฟแดงพร้อมกันฉันรู้สึกชาไปทั่วร่าง เมื่อเห็นคนทั้งคู่อยู่ด้วยกันอีกครั้ง ทั้งอย่างนั้นเมื่อตองเก้าหันมาเห็นเรา สีหน้าของเขากลับแสดงอาการไม่พอใจ แล้วเขามีสิทธิ์อะไรถึงได้ทำแบบนั้น แทนที่จะเป็นฉันเพราะได้เห็นตำตา ว่าธุระที่เขากำลังทำอยู่นั่น มันสำคัญกับเขามากแค่ไหนตองเก้าหันไปพูดอะไรบางอย่างกับผู้หญิงของเขา ก่อนลุกขึ้นเเล้วเดินตรงปรี่ เข้ามาที่กลุ่มของเราทันทีหลังจากนั้นหลินซีจับมือฉันบีบแรงๆ เพื่อแสดงให้ฉันรู้ ว่ามันกำลังโกรธแทนฉันอยู่ และฉันก็รู้ดีแต่เลือกที่จะไม่แสดงอาการ ให้อีกฝ่ายจับได้ว่าฉันกำลังรู้สึกยังไงฉันพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ และเก็บอาการไม่พอใจเขาเอาไว้เงียบๆตองเก้าเดินผ่านเพื่อนของเขาทั้งสองคนเข้ามาหาฉัน นอกจากสายตาที่มองกันอย่างไม่พ
Last Updated : 2025-04-01
Latest chapter
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ตอนพิเศษ 2 Countdown ข้ามปี ณ.ที่เขาใหญ่
[ตองเก้า...จากต้นไทรวอสองเปลี่ยน]ผมได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเองดังมาแต่ไกล แต่เป็นความรู้สึกที่คลับคล้ายกับกำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น...แล้วผมก็พยายามฝืนที่จะลืมตา[ไอ้เก้า!...มึงมัวทำห่าอะไรอยู่วะ...ทำไมมึงถึงไม่พาน้องมันมาสักที..กูกับหลินนั่งรอพวกมึงมาชั่วโมงกว่าๆ อีกสิบห้านาทีถ้ามึงยังไม่มา หลินบอกว่าจะไปหาอันนาที่เต๊นแล้วนะเว้ย]เสียงของไอ้ต้น! ที่เป็นคนเรียกชื่อผมดังออกมาจากวิทยุสื่อสาร นั่นจึงทำให้ผมรีบหันไปคว้ามันมากดคีย์รับ"เออโทษทีว่ะ...อากาศกำลังดีมันเลยทำให้กูเผลอหลับไปพร้อมกับอันนา"[ มึงคิดว่ากูไม่รู้เลยงั้นสิ...ไอ้สันดาน ]"เออตามนั้น...ในเมื่อมึงรู้แล้วจะถามกูทำไม...บอกหลินด้วยว่าไม่ต้องมาเพราะกูกับอันนากำลังจะไป"ผมรีบตัดบทสนทนา ก่อนหันมองอันนาที่ลืมตาตื่นขึ้นมาพอดี"ไอ้ต้นมันเรียกวิทยุตามเราสองคนน่ะ" ผมบอกเจ้าของใบหน้าน่ารัก ก่อนก้มลงไปจุ๊บริมฝีปากของเธอทีหนึ่ง ซึ่งมันยังไม่น่าจะพอเพราะเมื่อผมผละออกมา อันนาก็รั้งต้นคอของผมให้ลงไปจูบกับเธออีกครั้งก่อนจะผละออก"ต่อกันไหม?...ฉันจะได้วิทยุบอกไอ้ต้นมันว่า ให้พาหลินไปเดินเที่ยวที่งานดนตรีกันก่อนไม่ต้องรอ""ขืนต่ออีกที ฉันคงได
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ตอนพิเศษ 1 Countdown ข้ามปี ณ.ที่เขาใหญ่
วันสิ้นปี ณ.ที่เขาใหญ่{Unna part}เนื่องจากมีเหตุการณ์เกิดขึ้นกับเราสองคนมากมาย จึงเป็นเหตุที่ทำให้การจัดกิจกรรม ของชมรมวิศวะไฟฟ้าคราวนั้นต้องถูกยกเลิกกลางคัน และหลังจากที่ทุกคนปรับความเข้าใจกันได้ ตองเก้าจึงจัดทริปเค้าดาวน์ที่เขาใหญ่เพราะเจ้าตัวเขาต้องการเอาใจฉันนั่นเองอยากรู้ใช่ไหมละ ว่าทำไมฉันถึงเลือกเค้าท์ดาวน์ข้ามปี ณ.ที่เขาใหญ่แห่งนี้..นั่นเป็นเพราะที่นี่มีงานลานดนตรีที่ถูกจัดขึ้นทุกปี แต่ฉันไม่เคยมีโอกาสได้มาสัมผัสกับบรรยากาศแบบนี้เลยสักครั้งซึ่งในบริเวณงานดังกล่าว จะมีพื้นที่ประมาณราวหนึ่งตารางกิโลเมตรเห็นจะได้ บริเวณด้านในจะประกอบไปด้วยเวทีต่าง ๆ ที่เอาไว้สำหรับให้นักร้องทั้งหลายขึ้นไปเล่นคอนเสิร์ตให้คนที่ตั้งใจมาในงานนี้ได้ฟัง ซึ่งแต่ละเวทีก็ยังแยกประเภทของดนตรีแต่ละแนวอย่างเช่น Jazz Pop Rock หรือลูกทุ่ง กระทั่งรำวงย้อนยุค รวมไปถึงการระเล่นต่างๆ อย่างมากมายที่นี่จึงเป็นเสมือนจุดศูนย์กลางให้คนที่มีดนตรีในหัวใจได้มารวมตัวกัน เพราะมีเหล่าบรรดาศิลปินในดวงใจหลากหลาย ที่เราจะได้เห็นพวกเขามารวมตัวกันที่นี่นั่นเองและจุดที่เราเข้าพักก็จะอยู่ใกล้กับสถานที่ที่จัดงานลานดนตรี ซึ่งฉ
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ตีตราจอง (จบ)
"ไม่ให้กลับ!...โอ๊ย!"ตองเก้าร้องเสียงดัง พลางทำหน้าแหยเพราะคงเจ็บแผลจากการเคลื่อนไหว ด้วยการใช้กำลังแขนของตัวเองมากเกินไป"ฉันบอกนายแล้วเห็นมั้ยว่าอย่าขยับ!..." ว่าแล้วฉันก็ค่อยๆ ประคองร่างใหญ่ให้นอนลงไปที่เดิม"ฉันไม่กลับแล้วก็ได้... ฉันขอโทษความจริงฉันไม่น่ายั่วให้นายโกรธเลย...เจ็บมากมั้ย?""เจ็บมาก..." เจ้าตัวพูดว่าเจ็บแถมยังเบะปาก จนฉันอยากจะขำพรืดออกมาเมื่อเห็นหน้าตาของเขา"สามวันที่เราไม่ได้เห็นหน้ากัน ทำฉันคิดถึงเธอมาก...จูบหน้าผากฉันหน่อยได้ไหม?"ตองเก้ากำลังอ้อนฉันด้วยการใช้คำพูดหวานๆ และมันก็ทำให้ฉันใจอ่อนกับเขาอีกตามเคย"แค่หน้าผากเองเหรอ?" ฉันถามขณะโน้มหน้าลงจูบหน้าผากตามที่เขาร้องขอ จากนั้นจึงถามเขาต่อว่า"พอไหม?" แต่ฉันไม่ได้รอคำตอบอะไร เพราะฉันค่อยๆ จูบไล่จากหน้าผากลงมาจนถึงริมฝีปากของเขา แต่จูบแค่เพียงเบาๆ"เอาอีก..."เห็นไหมละ...ว่าพอเจ้าตัวได้คืบก็จะเอาศอก ฉันจึงได้บอกเขาออกไปว่า..."พอก่อนนะ เพราะตอนนี้ฉันมีเรื่องที่จะถามนาย.." ฉันว่าพลางหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม"เรื่องอะไร?"“แหวนของนะโม อยู่กับแม่นายใช่ไหม ฉันอยากขอเอาไปคืนให้เขา”“อยู่ที่เอวา เอวาอาสาว่าจะเ
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ ผู้หญิงสายรุก
ฉันหยุดยืนอยู่หน้าห้องพิเศษของตองเก้าพลางสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนหันไปมองหน้าของนะโมเพื่อขอกำลังใจนะโมพยักหน้าให้พร้อมกับยกมือขึ้นเคาะประตูห้องเชิงต้องการขออนุญาตคนที่อยู่ด้านใน แต่ฉันยังไม่ทันได้เปิดประตูเข้าไป เมื่อคนที่อยู่ด้านในกลับเป็นฝ่ายเปิดออกให้เอง“อันนา!...อันนามาแล้วค่ะแม่”เอวาร้องลั่นราวกับดีใจนักหนาเมื่อเห็นว่าเป็นฉัน ก่อนหันไปบอกคนเป็นมารดาที่นั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับบิดาของเธอเรายกมือขึ้นไหว้พวกท่านพร้อมกัน และเมื่อเห็นว่าท่านรับไหว้ฉันกับนะโมจึงเดินตามหลังเอวาไปนั่งด้วยกันที่โซฟา แต่ทว่า..อยู่คนละฝั่ง และฉันเป็นคนที่ได้นั่งอยู่ตรงกลางทุกคนในครอบครัวของตองเก้ารู้เรื่องราวของนะโมทุกอย่าง โดยผ่านการบอกเล่าจากฉันเมื่อสามวันที่ผ่านมา"เราใช่ไหมที่มีชื่อว่านะโม?..."แม่ของเอวาเลื่อนสายมาที่นะโมตอนถาม เพราะเมื่อสามวันก่อนตอนที่พวกเราอยู่โรงพยาบาล พวกท่านยังไม่ทันได้สังเกตใคร นอกฉันกับคนเป็นลูกชายของท่านเท่านั้น"ครับ.." นะโมตอบกลับสั้นๆ พอได้ยินอย่างนั้นท่านจึงได้พูดกับเขาในประโยคต่อไปอีกว่า"ครอบครัวของเราขอขอบใจเธอมากนะ ที่ได้ช่วยชีวิตลูกชายของเราไว้ แล้วยังพาเขามา
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ พ้นขีดอันตราย
เวลาแต่ละนาทีที่ผ่านไปทำให้ฉันรู้สึกว่ามันช่างยาวนานเหลือเกิน จากชั่วโมงหนึ่งกลายเป็นสองสามสี่ และในชั่วโมงที่ห้านั่นเองที่ฉันได้เห็นร่างของหมอใหญ่เปิดประตูออกมา แล้วบอกกับพวกเราทุกคนว่า“คนเจ็บพ้นขีดอันตรายแล้วครับ”ทุกคนเฮโลลั่นโรงพยาบาลประสานเสียงกัน จนถูกคุณหมอดุเข้าให้นั่นแหละถึงได้พากันเบาเสียงลงฉันเห็นคนเป็นพี่ชายพลอยดีใจร่วมไปกับคนอื่นๆ ด้วยเหมือนกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนของทั้งสองคน มันยังคงไม่จืดจางฉันคิดว่าอย่างนั้นพี่อุนเดินมาโอบไหล่ฉันเชิงให้กำลังใจ ขณะเดียวกันก็ดึงฉันเข้าไปกอด ก่อนจะผละออกมาพูดว่า“แกกลับไปอาบน้ำก่อนดีกว่า ดูเสื้อผ้าของแกมีแต่เลือดอยู่เต็มไปหมด หมอบอกว่าไอ้เก้ามันพ้นขีดอันตรายแล้ว เราแค่รอให้มันฟื้นหมอถึงจะอนุญาตให้เราเข้าเยี่ยมมันได้"หลังจากที่พี่ชายบอกฉัน หลินซีก็เข้ามาพูดในทำนองเดียวกัน“ฉันก็คิดแบบพี่อุลนะ แกกลับไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนเถอะ มอมแมมเป็นลูกหมาเลย”ฉันรับฟัง แต่ยังไม่ขยับไปไหน เนื่องจากฉันกำลังสอดส่ายสายตาเพื่อมองหาใครบางคน“หลิน... นะโมละเขาไปไหน แกเห็นเขาไหม?” ฉันเอ่ยถามเอากับเพื่อนสนิทเพราะคิดว่ามันน่าจะรู้ดี“นะโมกลับไปเอารถที่ห้าง
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ แหวนของใคร?
เราสองคนช่วยกันพยุงตองเก้าให้นอนราบไปกับพื้นรถทางด้านหลัง และนะโมยังจับดูชีพจรของตองเก้าอย่างตั้งอกตั้งใจ โดยที่เราสองคนแทบไม่ได้พูดอะไรกันเลยนะโมเปิดกระเป๋าร่วมยาแล้วล้วงเอาผ้าก๊อต มาปิดปากแผลให้ตองเก้าที่ด้านหน้า จากนั้นเราจึงช่วยกันพลิกร่างหนาเพื่อทำแผลให้เขาที่ด้านหลังเจ้าตัวทำหน้าแหยทุกครั้งนั่นแหละแต่ทว่ากลับไม่มีเสียงร้อง ผิดกับฉันที่มีน้ำตาไหลนองออกมา โดยไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุดไหลได้สักทีเมื่อปฐมพยายาบาลเบื้องต้นให้คนเจ็บเสร็จสรรพ ฉันจึงแจ้งทางศูนย์กลับไปว่า เราได้นำตองเก้าขึ้นรถกู้ชีพของเขาไปส่งโรงพยาบาลให้เอง โดยสั่งการให้ศูนย์ช่วยประสานกับทางโรงพยาบาลว่าให้เตรียมทุกอย่างไว้รอพอได้ยินเสียงฉัน พี่อุลจึงขึ้นความถี่เรียกขาน ทั้งอย่างนั้นเวลานี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะพูดอะไรกับใครทั้งนั้น อะไรจะเกิดขึ้นก็ช่างมันฉันไม่แคร์ เพราะฉันสนแค่คนที่อยู่ในอ้อมแขนของฉันในตอนนี้เท่านั้นเองนะโมให้ฉันเอาผ้าสะอาดที่มีในกระเป๋า กดทับบาดแผลของตองเก้าเอาไว้อีกชั้น เพื่อกันไม่ให้เลือดไหลออกมามาก จากนั้นเขาจึงใช้ผ้าด้ายดิบผืนใหญ่ที่มีไว้สำหรับห่อคนตาย แต่มันยังไม่ผ่านไช้งาน มาห่มให้ตองเก้าเพราะเราไ
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ เธอคือจิตสุดท้ายของฉัน
ปัง!...ปัง !เสียงปืนดังขึ้นสองนัดติดกัน ฉันถูกเกี่ยวเอวแล้วล้มลงไป พร้อมกับมีร่างใหญ่ของอีกคนทับฉันไว้ที่ด้านบนมีอะไรเกิดขึ้นกับเราทั้งสองคนงั้นเหรอ? “อันนา...เธอ...ปลอดภัยใช่ไหม?”ตองเก้าผงกหัวขึ้นมาถามฉันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ทั้งที่เขายังทับร่างของฉันอยู่ ถึงฉันจะจุกจนพูดไม่ออกแต่ก็พยายามเปล่งเสียงบอกเขากลับไปว่า“ฉันไม่เป็นไร..”พอได้ยินอย่างนั้นตองเก้าจึงใช้แขนยันตัวเองขึ้น ก่อนพลิกร่างใหญ่ออกไปนอนแผ่หลา ขณะที่ทำสีหน้าคล้ายกำลังเจ็บปวดจากอะไรสักอย่าง และฉันก็ได้เห็นเลือดที่ติดอยู่กลางลำตัวของเขาซึ่งเราทั้งสองคนเหมือนกันเพียงแต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บเท่านั้นเองเสียงปืนที่ดังขึ้นติดกันสองนัดเมื้อกี้ มีเราสองคนที่เป็นเป้าหมาย...ใช่ไหม? รึยังไง?“ตองเก้า!...นายถูกยิง!” ฉันอุทานเสียงดังอย่างรู้สึกตกใจ ก่อนช้อนแขนเข้าไปประคองศรีษะของเขาขึ้นมาวางไว้บนตักของฉัน จากนั้นจึงใช้ฝ่ามือลูบไปทั่วใบหน้าขณะเดียวกันก็ตบแก้มเขาเบาๆ เชิงต้องการให้เขามีสติ“นายต้องไม่เป็นอะไร อดทนไว้นะตองเก้า...ฮื่อๆ ”ฉันร้องไห้ก่อนวางมือบางบนหลังมือใหญ่ ที่เขาใช้กดทับบาดแผลของตัวเองเอาไว้ทั้งสองข้าง ทั้งอย่างนั้นมัน
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ แหวนหมั้น
เราสองคนคุยกันถึงเรื่องทั่วไปมากมาย จนมาถึงเรื่องที่ฉันตั้งใจจะถามเขา...“อีกเดือนกว่าๆ มหาลัยของฉันก็จะปิดเทอมแล้วนะ ฉันอยากไปเที่ยวหานายที่อเมริกาบ้างน่ะ แล้วถ้าฉันไปนายพอจะมีเวลาว่างพาฉันเที่ยวที่นั่นบ้างได้ไหม?""ได้อยู่แล้วสิ...ไม่เห็นต้องทำหน้าเกรงใจแบบนั้นเลยนี่""ก็เราปิดเทอมไม่ตรงกัน ถึงตอนนั้นนายก็คงจะเรียนหนักมาก..งั้นฉันเปลี่ยนใจไม่ไปแล้วดีกว่า ”"เวลาของฉันทั้งหมดเป็นของเธอ...อันนา""..!!!.."ฉันเบิกตากว้างพร้อมกับอ้าปากค้าง เมื่อได้ฟังคำพูดของผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามกันเพราะตั้งแต่นะโมเปิดเผยความรู้สึกที่มีให้ฉัน คำพูดของเขาก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปพอๆ กับสายตาแต่เชื่อไหมละว่า...คำพูดคำจาและสายตา ที่มองฉันมาอย่างลึกซึ้งของอีกฝ่าย กลับไม่เคยทำให้หัวใจของฉันหวั่นไหว ซึ่งไม่เหมือนกับคำพูดและสายตาของใครบางคน ทั้งที่คำพูดเหล่านั้นมันไม่ใช่ของจริง“ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะแก้แค้น แต่เมื่อได้ใกล้ชิดเธอทีไรมันกลับทำให้ฉันลืมทุกอย่าง ลืมกระทั่งสิ่งที่ตั้งใจจะทำกับเธอ แล้วเผลอใจไปรักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ อันนา...เธอช่วยให้โอกาสฉันได้แก้ตัวใหม่กับเธออีกครั้งได้ไหม? ”ตอนนี้คำพูดของตอ
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์ คำสารภาพ
“มึงคิดว่าน้องกูยังอยากจะคุยกับมึงอยู่อีกรึไง...มึงรีบกลับบ้านของมึงไปซะ ก่อนที่กูจะทนเห็นหน้ามึงไม่ได้”ไอ้อุลมันว่าผมเสียงเข้มและเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่ทว่าผมก็คงโกรธมันไม่ได้อยู่ดี“กูยอมรับว่ากูรักอันนา และไม่ได้คิดกับน้องของมึงอย่างที่กูได้พูดออกไป เป็นเพราะกูเข้าใจมึงผิด กูขอโทษ” ผมอยากให้มันหายโกรธจึงยอมลดตัวขอโทษมันก่อน และไอ้อุลมันก็ได้ย้อนผมกลับมาในเวลาเดียวกัน“กูไม่รับ! มึงรีบกลับบ้านไปเลยไป๊ บอกเอวาด้วยว่าไม่ต้องเสียเวลาโทรมาหากูอีก เพราะถึงยังไงกูก็ไม่ยกโทษให้พวกมึงทั้งคู่ ต่างคนต่างอยู่มึงกับกูไม่เคยรู้จักกัน รวมถึงอันนาน้องกูนั่นก็ด้วย”“มึงจะโกรธเกลียดกูกูไม่ว่า แต่กูอยากเจออันนาก่อน” “ตอนนี้น้องกูไม่อยู่! มึงฟังกูพูดไม่รู้เรื่องรึไงวะ!” ไอ้อุลตะเบงเสียงดังใส่ แต่ผมไม่สนใจจะฟัง และยังคงถามมันกลับไปอย่างใจเย็น“แล้วอันนาไปไหน?”เพราะคิดว่าไอ้อุลมันกำลังกันท่า อีกทั้งไม่รู้ด้วยว่าที่มันบอกผมออกมานั่นจะจริงแท้สักแค่ไหน มันเกลียดผมเข้าไส้มันจึงพยายามกันผมออกไปให้พ้นจากน้องสาวของมันเท่านั้นที่ผมเข้าใจ“ในเมื่อมึงอยากจะรู้มากนักเป็นงั้นกูบอกมึงก็ได้ ว่าอันนาไปดูหนังกับผ
