DEVIL'S CURSE ต้องคำสาป のすべてのチャプター: チャプター 51 - チャプター 60

วันนี้เป็นครั้งแรกในรอบหนึ่งเดือนที่เซเลน่าได้มีโอกาสพาลูกชายไปพักผ่อนในเมืองที่เธอเคยอาศัยอยู่ช่วงหนึ่ง หลังจากผัดมาหลายต่อหลายครั้ง เพราะเอาแต่ทำงานอย่างหนักเธอตื่นตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อมาเตรียมอาหารเช้าให้กับลูกชาย ซึ่งไม่นานเจ้าตัวก็อาบน้ำหอมฉุยลงมานั่งที่โต๊ะรับประทานอาหารอย่างตรงเวลาเหมือนทุกวัน โดยที่คนเป็นแม่ไม่ต้องปลุกเลย“วันนี้พี่หล่อมั้ยครับมี้”“ลูกชายมี้หล่อที่สุดอยู่แล้วครับ”“พี่เซตผมเท่มาด้วย” ไม่ว่าเปล่ามือเล็กๆ ยังเสยผมตัวเองอย่างมั่นใจ ทำเอาผู้เป็นแม่ถึงกับหลุดขำด้วยความเอ็นดู“จำเป็นต้องทำท่าแบบนั้นด้วยเหรอ”“มี้ไม่รู้จักซะแล้ว นี่มันท่าของคนเท่นะ”“นั่นสิ มี้คงไม่เคยเห็นจริงๆ นั่นแหละ” คงเป็นเพราะเซเลน่าไม่เคยมองผู้ชายคนไหนหล่อเหลานอกจากเซเวียส ไม่ว่าผู้ชายคนไหนจะทำอะไรก็คงไม่อยู่ในสายตาของเธอ แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือเซเวียสไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เห็นมาก่อน“แล้วพ่อของพี่ไม่เท่เหรอครับมี้”“เท่สิครับ พ่อก็เหมือนไซลัสเลย”“งั้นแสดงว่าตาข้างนี้ของพี่ก็เหมือนพ่อน่ะสิ” เจ้าตัวเล็กชี้นิ้วที่ดวงตาข้างขวาของตัวเอง ริมฝีปากจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มพลางโยกตัวไปมารอคำตอบ“อือฮึ”“แต่พี

ชายหนุ่มรับคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดอย่างเต็มใจ ทั้งโหยหา ทั้งรู้สึกผิดที่ทำให้เธอเห็นภาพน่ากลัวโดยไม่ได้ตั้งใจ เสียงร้องไห้ของเซเลน่าบาดลึกเข้ามาในหัวใจของเขา“นะ…นายจริงๆ ใช่มั้ย ฮึก! นายกลับมาหาฉันจริงเหรอ”“ขอโทษที่ให้รอนานนะ” มือหนาลูบเรือนผมนุ่มสลวยอย่างอ่อนโยน หากไม่ใช่เพราะความหน้ามืดตามัวชั่วขณะ เขาก็คงไม่ต้องให้เซเลน่ารอคอยนานขนาดนี้“นายหายไปไหนมา ฮึก! รู้มั้ยว่าฉันรอนายตลอดเลย ตอนแรกฉันคิดว่านายตายไปแล้วด้วยซ้ำ” เซเลน่าฟูมฟายพร้อมกับฟาดมือกับแผ่นหลังแกร่งเพื่อระบายอารมณ์ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนปลดล็อกความรู้สึกที่สะสมไว้จนพังทลายออกมา“ฉันถูกขังน่ะ”“มันหมายความว่ายังไง?” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าคมคายผ่านม่านน้ำตา“ฉันทำผิดกฏร้ายแรงของโลกปีศาจก็เลยถูกจับขัง”“มาลอสก็ไม่รู้เหรอ ทำไมฉันถามเขาแล้วเขาถึงไม่บอกฉัน”“มันพูดไม่ได้ ไม่อย่างนั้นมันก็จะถูกขังเหมือนกัน แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้องถูกจองจำไปนานแค่ไหน บอกเธอไปก็ไม่มีประโยชน์”“แล้วทำไมนายถึงถูกปล่อยตัวออกมาล่ะ พ้นโทษแล้วเหรอ” เธอกลัวว่ามันจะเป็นเพียงแค่การปล่อยตัวชั่วคราว และวันหนึ่งเขาก็จะต้องกลับไปถูกจองจำอีกครั้ง“สิ่

“คาดไม่ถึงแฮะ” เซเลน่ายกยิ้มมุมปาก“ไม่ใช่สิ่งที่เธออยากฟังรึไง”“ทุกอย่างมันเกินความคาดหมายตั้งแต่ปีศาจอย่างนายเข้ามาในชีวิตของฉันแล้ว แต่ฉันก็ดีใจที่ฉันได้รู้จักกับนาย ถึงตอนแรกจะไม่ได้คิดแบบนั้นก็เถอะ”“ที่ผ่านมาฉันคงเห็นแก่ตัวเกินไปหน่อย หวังว่าเธอจะไม่ถือสาฉัน”“เพิ่งจะรู้ตัวเหรอว่านายทั้งเห็นแก่ตัว ทั้งเอาแต่ใจ” หญิงสาวฟาดกำปั้นใส่แขนแกร่งด้วยความหมั่นไส้อย่างไม่จริงจังมากนัก“ตอนนี้ดึกแล้วนะ ฉันว่าเธอควรเข้าไปนอนกับลูกได้แล้ว”“ฉันมีเรื่องที่ยังอยากถามนายอีกหลายเรื่อง” ร่างเล็กส่ายหัวปฏิเสธ ก่อนจะเดินมาทิ้งสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ “ช่วยตอบมาตามความจริงด้วย”“ว่ามาสิ”“ริโอน่ะ…เขาเป็นน้องชายของนายจริงเหรอ” มีเรื่องราวส่วนหนึ่งในความฝันที่ทำให้เธอค้างคาใจ และมีเหตุการณ์ที่น่าหดหู่เกิดขึ้นด้วย“อืม”“เขาคือคนที่ฆ่าฉันในอดีตด้วยใช่มั้ย” ภาพที่องค์หญิงไอร่ากระโจนเข้าไปปกป้องว่าที่สามีอย่างเซเวียส มันเป็นความแน่วแน่จนเซเลน่ารับรู้ได้ถึงความรักที่หล่อนมีต่อชายคนรัก แต่สุดท้ายก็ถูกสังหารตายอย่างเลือดเย็น“สิ่งที่มันทำไม่ควรได้รับการให้อภัย มันควรหนีไปเหมือนที่มันเคยทำมาตลอด แต่มันดันกลับมา

“หัวหน้าครับ” “หืม? ว่าไงคะคุณโจเอล” “ไปกดน้ำกันมั้ยครับ” “ก็ดีค่ะ ฉันกำลังอยากได้คาเฟอีนพอดีเลย” เซเลน่าโครงศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนทิศทางเดินยังตู้กดน้ำดื่มของศูนย์วิจัย “คุณโจเอลเอาอะไรดีคะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง” “ผมเป็นผู้ชายนะครับ ให้ผมเลี้ยงหัวหน้าเถอะ” “ฉันไม่อยากให้คนอื่นเอาไปพูดว่าดูแลลูกน้องตัวเองไม่ดีค่ะ” “คนที่กล้าว่าหัวหน้าก็คงมีแต่คนขี้อิจฉานั่นแหละ ผลงานก็ยอดเยี่ยม แถมสวยอีกต่างหาก” “ฉันจะลอยแล้วนะ อย่าชมเยอะ” เซเลน่าแย้มยิ้ม ก่อนจะหันไปเลือกน้ำดื่มสำหรับโจเอลและตัวเอง จากนั้นก็ยื่นมันไปให้เขา “ฉันเห็นคุณดื่มอันนี้บ่อยๆ น่าจะถูกใจอยู่ใช่มั้ยคะ” “ขอบคุณครับผม ผมเปิดให้มั้ยครับ” “ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวยื่นกระป๋องน้ำดื่มไปให้อีกฝ่ายช่วยเปิด จากนั้นก็รับกลับมาพร้อมกับยกขึ้นจิบเบาๆ โดยที่สายตามองเอกสารงานวิจัยของทีม “คุณรู้รึยังว่ากำลังจะมีคนเข้ามาแทนตำแหน่งของด๊อกเตอร์เบอร์นาร์ดน่ะครับ” “หาคนมาแทนได้แล้วเหรอคะ” “เห็นสาวๆ บอกว่าคนคนนั้นเข้ามาประจำที่ศูนย์วิจัยแล้วนะครับ แต่พวกเราคงได้เจอวันพรุ่งนี้ตอนแนะนำตัว” “ก็ดีเหมือนกันนะคะ เพราะตั้งแต่ด๊อกเตอร์เบ

“เมื่อกี้นายไปไหนมา” เซเลน่าเอ่ยถามหลังจากเดินพ้นออกจากอาณาเขตโรงเรียนของอนุบาล ด้วยความที่เขาหายไปเกือบครึ่งชั่วโมง คงไม่แปลกที่เธอจะสงสัย“ซื้อโรงเรียน”“ถามจริง?” เธอถามกลับอย่างไม่อยากเชื่อ“จริง”“อะไรเข้าสิงให้คิดจะซื้อโรงเรียนลูกเนี่ย”“สิ่งที่ไซลัสกำลังเจอคือการเหยียดหยาม เพราะทุกคนเอาแต่คิดว่าเป็นเด็กไม่มีพ่อ ถ้าฉันเป็นเจ้าของโรงเรียนนี้ใครมันจะกล้าทำตัวไม่ดีใส่ลูกอีกล่ะ” ตอนแรกเขาตั้งใจว่าจะเข้าไปคุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แต่ระหว่างเดินผ่านกลับได้ยินคุณครูซุบซิบเรื่องของไซลัสกับเซเลน่าอย่างออกรสออกชาติ ในฐานะที่เขาเป็นพ่อและสามีก็ควรจะปกป้องลูกและภรรยาตัวเอง“ต้องเล่นใหญ่เบอร์นี้เลยเหรอ? อีกไม่นานลูกก็โตแล้วอีกอย่างฉันมีความคิดจะให้ไซลัสเรียนโฮมสกูลด้วย ถ้าลูกผ่านเกณฑ์ ไม่กี่ปีก็เข้ามหา’ ลัยได้”ปัจจุบันไซลัสเรียนอยู่ระดับชั้นอนุบาล แต่สรีระร่างกายของเขาเหมือนเด็กประถมต้น ดังนั้นเธออยากจะหลีกเลี่ยงเหตุการณ์เหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ โดยการให้ไซลัสศึกษาเล่าเรียนที่บ้านแทน แต่เมื่อเขาพร้อมที่จะเข้ามหาวิทยาลัยก็จะให้เขาได้ออกไปใช้ชีวิตเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป“นายก็รู้ว่าลู