Semua Bab DEVIL'S CURSE ต้องคำสาป: Bab 21 - Bab 30

สองวันต่อมา…ระหว่างเก็บกระเป๋าสัมภาระเพื่อกลับไปที่มหาวิทยาลัย เสียงแจ้งเตือนข้อความโทรศัพท์ดังขึ้นไม่หยุด ไม่จำเป็นต้องหยิบขึ้นมาดูก็รู้ว่าถูกส่งมาจากใครเธอปล่อยให้มันดังกวนใจไปแบบนั้น แล้วหิ้วกระเป๋ามาร่ำลาเจ้าแมวตัวอ้วนที่นอนขดตัวอยู่บนนั่งร้านที่ติดไว้กับกระจกในห้องนั่งเล่น“เซลไปก่อนนะแคนดี้ ถ้าเซลว่างจะมาหาแคนดี้บ่อยๆ นะ” ปลายจมูกกดลงบนพุงนิ่มๆ ของแมวอย่างอาลัยอาวรณ์ หากเป็นไปได้ก็อยากจะพามันไปอยู่ที่หอพักนักศึกษา แต่น่าเสียดายที่กฎของหอพักไม่อนุญาตให้ทำเช่นนั้นแคนดี้ทำเพียงแค่เหล่มองเซเลน่าผ่านหางตา จากนั้นก็ทิ้งหัวนอนแผ่ไปบนนั่งร้านเช่นเดิม ด้วยความที่ไม่อยากเสียน้ำตาจึงรีบพาตัวเองออกมาจากบ้านอย่างรวดเร็ว“ทำไมไม่ตอบข้อความอีกแล้ว”คำว่า ‘อีกแล้ว’ บ่งบอกว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่เซเลน่าเมินเฉยต่อคำถามของเซเวียส แต่เท่าที่จำได้มันเป็นครั้งที่ห้าตั้งแต่เขามีเครื่องมือสื่อสารชนิดนั้นในมือ“มายืนอะไรหน้าบ้านคนอื่น?”“มารับ”“ฉันบอกให้นายทำแบบนั้นเหรอ แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันจะออกจากบ้านเวลานี้” เซเลน่าไม่ได้รีบร้อนเอาคำตอบ เพราะเวลานี้พ่อและไม่ของเธอไปทำงานกันหมดแล้ว แม้ว่าตอนนี้จะยืนค้

“อยากรู้เรื่องของฉันขนาดนั้นเลย?”“มันอาจจะทำให้ฉันช่วยนายปลดคำสาปได้ไวขึ้น”“หนังสือที่เธออ่านถูกสร้างด้วยมนุษย์ คิดเหรอว่ามันเป็นเรื่องจริง”เซเลน่าลืมนึกถึงความจริงข้อนี้ไปเสียสนิท ส่วนใหญ่หนังสือที่เกี่ยวข้องกับตำนานมักจะถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาจากจินตนาการของมนุษย์ทั้งสิ้น และจะมีผู้ใดที่เคยพบเจอกับปีศาจจริงๆ เหมือนเธอบ้าง“มันไม่มีประโยชน์ เสียเวลา”“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก นายก็เห็นนี่ว่าฉันไปยืมหนังสือนี้มาจากห้องสมุด”“บางทีมนุษย์ก็เขลาเกินกว่าจะเข้าใจ”“นี่นายด่าฉันว่าโง่เหรอเซส”“แล้วแต่จะคิด”“เหอะ” หญิงสาวสบถหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะเก็บหนังสือไร้ประโยชน์เล่มนั้นใส่กระเป๋าสะพายข้าง แล้วหยิบกระป๋องน้ำอัดลมขึ้นมาเปิดดื่มแทน “ดื่มมั้ย?”“ไม่”“งั้นฉันขอถามอะไรหน่อยสิ แค่คำถามเดียว”“…” ปีศาจหนุ่มพยักหน้าแทนการตอบตกลง“ทำไมนายถึงถูกสาปล่ะ”ทั้งที่ิอนุญาตให้เซเลน่าถามคำถามนี้ แต่กลับไม่รู้สึกอยากตอบเลยแม้แต่น้อย เพราะเป็นไปได้เขาไม่อยากนึกถึงเหตุผลที่ทำให้ต้องทนอยู่กับคำสาปอย่างทรมานแต่ถ้ามันไม่ต้องลงรายละเอียดลึกซึ้งก็จำใจตอบได้ “เพราะฉันทำผิด…ร้ายแรง”“มันร้ายแรงมากขนาดนั้นเลยเหรอ”“อ

หลังจากเดินชอปปิงคนเดียวเกือบชั่วโมง เซเลน่าพาตัวเองมายืนรอเซเวียสบริเวณหน้าคอมมิวนิตีมอลล์ของมหาวิทยาลัยไม่ถึงห้านาทีรถยนต์ไฮเปอร์คาร์คุ้นหน้าคุ้นตาก็ขับมาจอดตรงหน้า เธอรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งอย่างรวดเร็ว ด้วยเพราะเมฆกลุ่มใหญ่กำลังตั้งเค้าคล้ายกับฝนใกล้จะตก“ซื้ออะไรเยอะแยะ”“เสื้อผ้าคอลฯ ใหม่”“เงินพอใช้มั้ย ถ้าไม่พอก็เอาเงินจากฉันไป” ในฐานะที่เซเลน่าถือครองสถานะคู่ชะตาของเขา การเลี้ยงดูเธอให้สุขสบายทั้งกายและใจก็เป็นสิ่งที่ควรทำ“พูดถึงเรื่องเงิน นายช่วยเอาเงินของนายคืนไปด้วย เดี๋ยวพ่อฉันเห็นรายการเดินบัญชีแล้วจะตกใจ” เงินกว่าพันล้านดอลลาร์ยังคงค้างอยู่บัญชีของเธอมาเกือบสองเดือนแล้ว นอกจากมันจะมากจนเกินพอดี อาจจะมีเรื่องของรายได้ที่ไม่มีที่มาที่ไปด้วย“แล้วไม่ดีรึไง”“มันเยอะไปเซส ฉันเป็นแค่นักศึกษานะ”“อืม”“ลบประวัติด้วยนะ ฉันรู้ว่านายทำได้”ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ โดยไม่ได้ตอบคำถามผ่านเสียง ให้ความสนใจกับการขับรถมากกว่า ระหว่างนั้นคนข้างๆ ก็หยิบบางอย่างออกมาจากถุงกระดาษสีขาว“ฉันซื้อน้ำหอมมาฝากนายด้วย เทสต์หลายขวดเลยกว่าจะเจอกลิ่นที่เหมาะกับนาย”“ขอบใจ”เซเลน่าเผลออมยิ้มเ

หลายวันต่อมา…“คุณเซเลน่าครับ”เซเลน่าหันมองทางต้นเสียง แล้วจึงกล่าวทักทายกลับไป “สวัสดีค่ะคุณริโอ”“ผมขอโทษที่ให้คุณรอนะ พอดีผมเพิ่งสอนเสร็จ”“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย” จริงอยู่ที่ว่าเธอมายืนรอริโอราวๆ สิบนาทีแล้ว แต่มันเป็นเพราะเธอมาก่อนเวลาต่างหาก“งั้นเข้าไปในร้านกันดีกว่าครับ” ชายหนุ่มผลักประตูร้านน้ำปั่นแล้วหลีกทางให้สุภาพสตรีเดินเข้าไปก่อน ก่อนที่เขาจะเดินตามหลังหญิงสาวมาติดๆ“คุณริโออยากดื่มอะไรสั่งได้เลยนะคะ”“ผมไม่เคยดื่มร้านนี้ด้วยสิ มีเมนูแนะนำมั้ยคะ”“นี่ค่ะ” เซเลน่าชี้นิ้วไปยังบอร์ดเมนูด้านหลังของพนักงาน “ส่วนใหญ่จะเป็นเมนูตระกูลเบอร์รี่”“ถ้าอย่างนั้นผมเอาแบบคุณแล้วกันครับ”หญิงสาวโคลงศีรษะอย่างเข้าใจ ก่อนจะหันไปสั่งน้ำปั่นจำนวนสองแก้ว จ่ายเงินเสร็จสรรพก็รับ Calling Queue มาจากพนักงานริโออาสาไปรับเครื่องดื่มแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามกับเซเลน่า “นี่ครับ”“ขอบคุณค่ะ”“อร่อยดีนะครับ”“น่าจะอร่อยที่สุดในร้านแล้วละมั้งคะ”“ว่าแต่คุณเซเลน่าเป็นนักศึกษาที่นี่เหรอ”“ใช่ค่ะ”“คุณเรียนอยู่คณะอะไรเหรอ”“วิทยาศาสตร์ค่ะ” เซเลน่าตอบคำถามของเขาตามมารยาท ไม่ได้รู้สึ

ถึงอย่างนั้นเธอก็ลุกจากเตียงเดินตามเซเวียสไปที่กรงเจ้าวินเดอร์ มองดูเขาหยิบหนูจากกล่องไม้ปิดผนึกอย่างแน่นหนาใส่เข้าไปในกรงของมันพอเห็นเช่นนั้นเธอจึงเดินกลับมาที่เตียงอีกครั้ง ไม่ใจกล้ามากพอจะดูวินเดอร์เขมือบอาหาร ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินตามมา“ไปล้างมือก่อนเลย เมื่อกี้นายจับอะไรต่อมิอะไรมา”“เรื่องมาก” ถึงจะบ่น แต่ก็ยอมเดินไปล้างมือในห้องน้ำตามคำสั่ง แล้วกลับมาล้มตัวนอนบนเตียง “ทำอะไร ฉันเห็นเธอจ้องคอมฯ มาเป็นชั่วโมงแล้ว”“อ่านวิจัยเก่าๆ ของแม่ฉันน่ะ”“ทำไมต้องอ่าน”“เพราะถ้าฉันเรียนจบก็คงเข้าไปทำงานที่ศูนย์วิจัยกับแม่ เลยอยากศึกษาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ” มันเป็นความฝันของเธอที่อยากทำงานร่วมกับแม่ของตัวเอง ซึ่งท่านเป็นไอดอลในการใช้ชีวิตของเธอมาตลอด เป็นผู้หญิงที่ทั้งเก่งกาจและฉลาดหลักแหลม“เลิกอ่าน” เซเวียสพับหน้าจอโน้ตบุ๊กของหญิงสาวลง แล้วหยิบมันมาไว้อีกฝั่ง ก่อนจะรั้งเธอลงมานอนอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง“อะไรของนายเนี่ยเซส ยังไม่สี่ทุ่มเลยจะนอนแล้วเหรอ”“ยังไม่นอน”“ยังไม่นอนแล้วจะมากวนกันทำไม” เซเลน่าพลิกกายหันไปมองหน้าคนเอาแต่ใจ เอียงคอเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายไล้ผิวแก้มด้วยปลายนิ้วเย็นเฉียบ“เมื่อไ