บททั้งหมดของ DEVIL'S CURSE ต้องคำสาป: บทที่ 31 - บทที่ 40

“พ่อใจดีขึ้นมาเชียวนะ”“เอายี่ห้อไหนดีน้า อยากให้พ่อเสียทรัพย์เยอะๆ หน่อย” เซเลน่าแสร้งทำหน้าครุ่นคิด เหล่มองผู้เป็นพ่ออย่างทะเล้น“เอารถฉันไปขับสิ ปกติเธอก็ขับรถฉันอยู่แล้ว”“รถนายแพงทุกคันเลยอ่า”“แต่รถญี่ปุ่นมันไม่แข็งแรง”คนตัวเล็กนิ่วหน้าใส่อีกฝ่ายทันที เพราะรู้ว่าเขาอ่านความคิดของเธออยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดถึงรถญี่ปุ่นในตำนานอย่าง GTR R-34 “แต่ฉันชอบนี่”“ชอบกับใช้มันคนละส่วนกัน เธอชอบก็เก็บสะสม แต่ใช้ก็อีกคัน”“ไม่เอาอะ”เซเวียสว่าให้ “ดื้อ”“แต่พ่อเห็นด้วยกับเขานะ ลูกขับรถเร็วด้วย ใช้รถที่มันแข็งแรงหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ”“เจอกันไม่กี่นาทีก็เข้าข้างกันแล้วเหรอคะ หนูตกกระป๋องแล้วแน่เลย” เซเลน่าทำหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะหันไปอ้อนออดผู้เป็นแม่แทน“เด็กคนนี้ขี้น้อยใจตั้งแต่เด็กจริงๆ”“แม่ว่าเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่ามั้ย จะได้จิบน้ำกินขนมด้วย”“ก็ได้ค่ะ”“เซลพาเพื่อนลูกเข้าไปก่อนนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่ตัดแต่งต้นไม้เสร็จแล้วจะตามเข้าไป”หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีโดยการเชิญแขกเข้ามาในบ้าน เซเลน่าตกลงกับเซเวียสว่าถ้าเจอกับแคนดี้ต้องไม่ทำให้มันกลัวเขา ซึ่งก็เป็นเช

หญิงสาวนั่งอ่านหนังสือหนาง้ำหน้างอ หลังปรนเปรอให้อีกฝ่ายด้วยริมฝีปากเสร็จไปหนึ่งรอบ นอกจากจะเมื่อยแล้วยังเจ็บปากไปหมด เพราะมันกินเวลานานกว่าสิบนาทีตั้งใจหนีมานั่งห่างๆ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะชักนำให้เธอตกอยู่ในห้วงสวาทอีกรอบ ไม่อยากไว้ใจปีศาจตนนี้ เพราะไม่มีอะไรให้น่าไว้ใจเลย“เซเลน่า”“…”“เรียกไม่ได้ยินรึไง”“แล้วเรียกทำไม”“แม่เธอกำลังขึ้นมา”ได้ยินดังนั้นเซเลน่าจึงปิดหนังสือวางลงบนโต๊ะทำงาน ก่อนจะลุกเดินไปที่หน้าประตูห้องนอน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับมีคนเคาะประตูอย่างอย่างที่เซเวียสบอก“มีอะไรรึเปล่าคะแม่”“หนูเปิดประตูไวจัง” ซาร่าถามอย่างสงสัย เคาะประคูยังไม่ทันเสร็จลูกสาวก็เปิดประตูเสียแล้ว“อ่า…หนูกำลังจะเดินมาเข้าห้องน้ำพอดีค่ะ แล้วแม่มีอะไรเหรอคะ” เซเลน่าหยิบยกเหตุผลน่าเชื่อถือมาเป็นข้ออ้างอย่างแนบเนียน“พ่อกับแม่กำลังจะไปซื้อของที่ซูเปอร์ฯ หนูอยากไปด้วยมั้ย”“ซื้อเตรียมไปพรุ่งนี้เหรอคะ”“ใช่จ้ะ”“หนูไปด้วยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูตามลงไป”หลังจากตกลงกับผู้เป็นแม่เสร็จเรียบร้อย เซเลน่าก็ปิดประตูลง ย่างเท้ามาหยิบกระเป๋าครอสบอดีใบเล็กกับโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง โดยมีสา

“จริงจังเกินไปป้ะเนี่ย ฉันล้อเล่น”“ฉันแยกไม่ออกว่าเธอพูดจริงหรือเล่น”“แค่หยอกเล่นเฉยๆ” ตอนแรกก็ว่าจะจริงจัง แต่ไม่คิดว่าเซเวียสจะทำเหมือนง้องอนเธอต่อหน้าพ่อแม่ แล้วพวกท่านก็ดูจะสนใจมากเป็นพิเศษถึงได้มองกันตาไม่กะพริบ อีกไม่นานความคงแตกว่าไม่ใช่เพื่อนกันธรรมดา“แน่ใจ?”“แน่ใจสิ ไหนนายบอกจะกินอีกใช่มั้ย เอาอีกรึเปล่า”“อืม”“เดี๋ยวฉันตักให้” ว่าจบเซเลน่าก็ลุกขึ้นยืน ใช้ช้อนตักขนมจีนที่ม้วนๆ เป็นก้อนใส่จานของเซเวียส จากนั้นตักน้ำยากะทิราดจนเต็มจาน“เซสกินอาหารไทยเก่งกว่าที่แม่คิดนะ ตอนอยู่ไทยคงกินอาหารไทยบ่อยล่ะสิใช่มั้ย”“ประมาณนั้นครับ” เขาพยักหน้าตอบ ทั้งที่มันไม่ใช่ความจริงเลย เขาไม่ค่อยได้กินอาหารไทย เพราะสำหรับเขาอาหารไม่ได้สำคัญกับการมีชีวิตอยู่เลย“นายเอาล็อบสเตอร์ด้วยมั้ย จิ้มกินกับน้ำจิ้มซีฟู้ดอร่อยนะ เอามั้ย เดี๋ยวฉันแกะให้”หญิงสาวหยิบหักกล้ามล็อบสเตอร์มาแกะที่จานตัวเอง โดยใช้กรรไกรเป็นตัวช่วย เนื่องจากเปลือกอาหารทะเลชนิดนี้ค่อนข้างแข็ง หากใช้มือเปล่าอาจจะมือแหกเอาได้เซเวียสมองท่าทางทุลักทุเลของหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือไปบีบกล้ามล็อบสเตอร์ในมือเธอจนเปลือกแหลกคามือ

22.45 น. แรงสั่นของการแจ้งเตือนข้อความกับแสงหน้าจอโทรศัพท์สว่างขึ้นท่ามกลางความมืดมนอันแสนเงียบงันภายในห้องนอน ส่งผลให้หญิงสาวสะลึมสะลือตื่นอย่างไม่ได้ตั้งใจเซเลน่าหยิบมันมาหรี่แสงลงเพื่อไม่ให้รบกวนเพื่อนสนิทที่นอนอยู่เตียงข้างๆ แล้วเปิดดูข้อความที่ถูกส่งมาจากเซเวียสChat Room : XAVIES XAVIES : เธอลืมของไว้XAVIES : ลงมาเอาXAVIES : ฉันรออยู่หน้าโดมTo the Moon : ทำไมไม่เอามาให้พรุ่งนี้To the Moon : มันดึกแล้วXAVIES : รีบลงมาริมฝีปากบางผ่อนลมหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะลุกจากเตียงนอนเดินไปหยิบเสื้อคลุมสวมทับชุดนอนกระโปรง แล้วรีบลงมาหน้าหอพักศึกษาก่อนที่ประตูจะปิดเซเวียสยืนรออยู่ข้างประตูรถยนต์พร้อมกับสูบบุหรี่ แต่พอเห็นเซเลน่าเดินออกมาจากหอพักจึงทิ้งบุหรี่ลงบนพื้นแล้วขยี้ดับด้วยรองเท้า“ไหนของที่บอกว่าฉันลืม”“เมื่อตอนเย็นเธอโกรธอะไรฉัน” เขาเลือกจะเอ่ยถามเธอแทนการเอาของชิ้นนั้นออกมาให้ เพราะที่จริงแล้วมันไม่มีหรอกของที่เซเลน่าลืมไว้ แต่ถ้าเขาหลอกล่อด้วยเหตุผลเช่นนี้เธอก็คงไม่ลงมา“เปล่านี่ เอาของมาได้แล้ว ก่อนประตูจะปิด”“แต่เธอทำเหมือนไม่พอใจฉัน” เพราะเขาไม่ได้อ่านความคิดของเซเลน่าอีก

เมื่อความรู้สึกในส่วนลึกของใจถูกเปิดเผยจากคนที่มีใจให้ เซเลน่าก็พยายามหลบหน้าเจ้าตัว แม้ว่าจะนั่งเรียนห้องเดียวกัน แต่เธอไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายเข้าหาเซเวียสส่งข้อความมาไม่รู้กี่ข้อความ เธอก็ไม่ยอมตอบเขากลับไป“ช่วงนี้แกกับเซสดูตึงๆ กันจังเลยนะ ทะเลาะกันเหรอ” เซเลน่ารู้ว่าเพื่อนทุกคนดูออกว่าเธอเปลี่ยนไปมาสักพักแล้ว แต่ไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมาจนกระทั่งวันนี้“ไม่เชิง ฉันแค่ทำตัวไม่ค่อยถูกเฉยๆ”“เรื่องบางเรื่องถ้าเก็บไว้คนเดียวแล้วมันเครียดก็เอามาปรึกษาเพื่อนได้นะ แกรู้ใช่มั้ย”หญิงสาวเอนหลังพิงเก้าอี้พลางถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ตอนแรกคิดว่าจะจัดการความรู้สึกของตัวเองได้แล้วแท้ๆ แต่กลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ซ้ำยังคงคิดถึงคนที่เกี่ยวข้องในสมการนี้จนนอนไม่หลับอีกต่างหาก“…เซสรู้ว่าฉันชอบเขา”“เขาบอกแกเหรอ”“อืม เขาบอกว่าที่ขอฉันเป็นแฟนเพราะรู้ว่าฉันมีใจให้”“มันก็แปลว่าเขาใส่ใจแกไง ไม่อยากให้แกเอาแต่แอบชอบเขาอยู่เงียบๆ ทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นก็ได้ แค่กินแกไปเรื่อยๆ ก็น่าจะพอแล้ว” แอนนาลูบหลังเซเลน่าอย่างปลอบโยน เพราะเธอรู้ดีว่าการแอบรักข้างเดียวมันทรมาน แต่การที่อยู่ด้วยกันแต่ไม่