Semua Bab รุ่นพี่หวงรัก: Bab 41 - Bab 50

หลายวันผ่านไปสถานการณ์ของดาวเรืองและเขมรินทร์ยังไม่มีความคืบหน้ามากนัก นับวันยิ่งแต่มีเรื่องราวให้ดาวเรืองเสียใจไม่เว้นวันเพราะคู่หมั้นของเขมรินทร์ช่วงนี้ตัวติดกันกับเขาแจ เขมรินทร์เองก็เอาใจใส่ดูแลคู่หมั้นอย่างดี เธอบอกเขมรินทร์ว่าเขาเคยทำตัวดีกับเธอมากก่อนจะประสบอุบัติเหตุทำให้เขมรินทร์คอยทำตามและคอยเอาใจใส่เวลาเธอเรียกร้อง แค่เธอพูดคำเดียวเขาวิ่งทำให้ทันทีเพื่อนๆ ของเขมรินทร์เห็นแล้วไม่สบายใจ จึงนัดกันกับดาวเรืองและกลุ่มเพื่อนของเธอตอนนี้พวกเขาเริ่มสนิทกันมากขึ้น เพราะต่างก็อยากช่วยเพื่อนของตัวเอง รวมตัวกันวางแผนเรื่องช่วยกันฟื้นความจำของเขมรินทร์วันนี้มีข้อมูลของคู่หมั้นของเขมรินทร์มาเล่าสู่กันฟังโดยเมเบลส่งสายลับเข้าไปสืบข่าวเรื่องคู่หมั้นของเขมรินทร์ว่ามีความเป็นมาเป็นไปอย่างไรทำไมอยู่ๆ ถึงได้โผล่มาเป็นคู่หมั้นของเขมรินทร์ สายลับคนนั้นคือเหมันต์"พี่ได้ข่าวมาว่ามิรินเป็นลูกของเพื่อนสนิทของพ่อเขมมัน ""อ่อ งั้นหนูก็รู้แล้วค่ะ เพราะก่อนเกิดอุบัติเหตุ พี่เขมพาหนูไปหาคุณหญิงย่า หนูเคยได้ยินแม่บ้านที่บ้านคุณย่าคุยกันค่ะว่าพ่อของพี่เขมกำลังจะให้พี่เขมแต่งงาน กับลูกสาวเพื่อน "

"พี่เขมเข้ามาทำไม "ดาวเรืองเธอตกใจอยู่ๆ เขมรินทร์ก็พรวดพราดเข้ามาห้องของเธอ"พี่ถามว่าจะไปไหน ""พอดีหนูจะกลับบ้านค่ะ "ดาวเรืองกำลังงวยงงกับเขมรินทร์คำสรรพนามที่คุ้นเคยที่เขาเอ่ยแทนตัวเอง และยังทำท่าตกใจที่เห็นเธอเก็บกระเป๋า ทั้งที่ควรจะดีใจ แต่เธอก็ตอบเขาไปด้วยดี ทั้งที่จริงแล้วเธอไม่จำเป็นต้องบอกอะไรเขาเลยก็ได้"กลับบ้านทำไมต้องขนของไปหมดห้องแบบนี้ "เขมรินทร์กวาดสายตามองรอบห้องซึ่งเขารู้ได้ด้วยสายตาว่ามันไม่เหมือนเดิม"ไหนว่าจะฟื้นความจำให้พี่ "ไม่พูดเปล่าเขมรินทร์ยังลากรถเข็นที่เต็มไปด้วยกระเป๋าเดินทางและมีข้าวของเครื่องใช้เก็บรวบรวมใส่กล่องลังอีกสองใบเดินไปทางห้องนอนของดาวเรือง"มาไม้ไหนค่ะวันนี้ ปล่อยค่ะ หนูว่าคุณควรอยู่ให้ห่างจากหนู "ดาวเรืองรีบคว้ารถเข็นที่เขมรินทร์กำลังลากเข้าห้องนอนของเธอเอาไว้ เอ่ยปากบอกให้เขาอยู่ห่างจากเธอเขมรินทร์หันมาจ้องมองที่ใบหน้าของดาวเรืองทันทีที่เธอบอกให้เขาห่างจากเธอ"แต่ก่อนก็คิดแบบนั้น แต่เธอทำให้พี่เปลี่ยนใจแล้ว เธอเข้ามาวนเวียนในหัวของพี่ตลอดเวลา แล้วอยู่ๆ เธอก็จะชิ่งหนีกันไปแบบนี้งั้นเหรอ ""หนูมันก็แค่ผู้หญิงใจง่ายค่ะ คุณจะมาสนใจหนูทำไ

"พี่เขมค่ะพอได้แล้ว หนูช้ำหมดแล้ว ""รู้ตัวไหมว่ายิ่งห้าม ยิ่งทำให้พี่คึก อยากกอดอยากหอมดาวทั้งวันทั้งคืนเลย ""ฮื้อ~ อย่าเว่อร์ค่ะ จำอะไรเรื่องของหนูก็ไม่ได้สักอย่าง หรือที่จริงแล้วคิดจะหลอกอะไรหนูอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ""พี่ไม่ได้คิดจะหลอกอะไรหนูเลย ตอนนี้พี่ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ ความทรงจำบางอย่างพี่พอจำได้ มีแค่เรื่องของหนูที่พี่จำไม่ได้ แต่พี่จำกลิ่นหอมๆ ของกลิ่นยาสระผมของดาวได้นะ "พูดจบเขมรินทร์ก็ฝังจมูกคมสันที่เรือนผมของดาวเรือง สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนผมนุ่มสลวยเข้าเต็มปอดกลิ่นหอมนี้ที่เขาคุ้นเคย เวลาได้กลิ่นแล้วเขารู้สึกสบายใจที่สุดปากหนาชมเธอไม่ยอมหยุด จมูกคมสันก็สูดดมไม่ยอมหยุดเช่นกัน'ฟอด! หอมจังครับ ""อะ ไม่เอาค่ะพี่เขม "ดาวเรืองต้องร้องห้ามเมื่อมือไม้ของคนตัวโตไม่อยู่นิ่งซุกซนลูบคลำตัวเธอไปทั้งร่าง ห้ามตรงนั้น เหลือตรงนี้สลับไปมาเมื่อได้ชิดใกล้กับดาวเรืองความรู้สึกที่คุ้นเคยของเขมรินทร์ เริ่มคืบคลานเข้ามาในความรู้สึกของเขาพอได้สัมผัสตัวเธอ เขายิ่งมั่นใจโดยไม่ต้องทดสอบสิ่งใดเลยอาการที่เขาเป็นนั้นคือความหลุ่มหลงในรักแท้เขามั่นใจ เพราะความรู้สึกที่เขามีกับคู่หมั

"มานี่เลยน่ะ "เขมรินทร์กำลังมีอารมณ์ขุ่นเคืองดาวเรืองอย่างมากที่เธอไม่ยอมเชื่อฟังเขาเธอออกมาจากคอนโดทั้งที่เขาบอกเธอแล้วว่าให้รอเขาอยู่ที่นั่น และตอนนี้เธอยังพูดจาไม่รู้เรื่อง"จะหาผัวใหม่อะไร ไม่ให้หา "คนตัวโตเลือดขึ้นหน้า เมื่อได้ยินดาวเรือง บอกว่าจะหาผัวใหม่ ในใจของเขาร้อนรนคิดหาทางหยุดเธอพัลวันเพราะถ้าเธอทำแบบนั้นจริงๆ เขาต้องขาดใจตายแน่ๆ แม้จะจำอดีตไม่ได้แต่ความสัมพันธ์ของเขากับเธอที่เกิดขึ้นมาใหม่เขายังจับได้เสมอ วันนั้นหัวใจของเขาเต้นแรงมากแค่ไหน มีความสุขมากแค่ไหนที่ได้ใกล้ชิดกับเธอ"ตัวเองจะแต่งงานอีกไม่กี่วัน แต่กลับกักขังหนูไว้กับพี่อย่างนั้นเหรอคะ ""อย่าบอกน่ะว่าโกรธพี่เรื่องข่าวแต่งงานที่ออกไป ถ้าเรื่องนี้ต้องรีบคุยกันเลย "คนตัวโตเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้บ้างแล้ว แต่ดาวเรืองยังทำเมินเขมรินทร์ไม่ว่าเขาจะพูดคำไหนเธอก็ไม่สนใจ เพราะเธอไม่ได้อยากเสวนากับเขาเลยแม้แต่น้อย เธอกำลังสนุก เขาก็ลากเธอออกมาต่อว่าทั้งที่ทุกอย่างเกิดจากความเป็นคนใจโลเลอย่างเขาคนเดียว"ดาวเรามากันคุยกันดีๆ ครับ "เขมรินทร์เริ่มเข้าใจสถานการณ์ที่ดาวเรืองกำลังแสดงอยู่แล้ว เขาลืมเรื่องนี้ไปเลย เพราะ

ความเจ็บปวดที่เขมรินทร์ได้รับทำให้เขาหายใจแทบไม่ออก ถึงจะเป็นอย่างนั้นเขาก็ยังพยายามมองหาดาวเรืองในเวลานี้เขาอยากบอกบางอย่างกับเธอเพราะเขารู้สึกกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้พูดออกไป ถ้าไม่พูดออกไปในวันนี้"อึก อ่า ดาวครับอย่าทิ้งพี่ไปไหนนะครับ พี่รักหนูน่ะ "เขมรินทร์กัดฟันฝืนความเจ็บปวดที่ได้รับจากการถูกทำร้าย เขาเอ่ยบอกกับคนรักอย่างดาวเรืองทั้งน้ำตาเขมรินทร์ได้รับบาดเจ็บตรงกับจุดสำคัญนั่นคือหน้าอกข้างซ้ายบาดแผลลึกมากอาจตัดถูกเส้นเลือดใหญ่ ทั้งที่พยายามเอาผ้ามาอุดแผลห้ามเลือดไว้แล้ว ก็ยังคงไหลออกมาราวกับว่าไม่มีอะไรขัดขวางไว้เลยเขมรินทร์หลับตาพริ้มเริ่มหายใจโรยรินเพราะรู้สึกเจ็บแผล เม็ดเหงื่อเริ่มเกาะตามไรผม เขากัดฟันฝืนไม่ยอมหลับก่อนที่จะได้รับความช่วยเหลือจากโรงพยาบาลภายในหัวสมองของเขากลับได้รับภาพแห่งความทรงจำที่เหมือนว่าจะเป็นตัวเขากับดาวเรืองกำลังพูดคุยหยอกเย้ากันอย่างมีความสุขแต่พอเขาพยายามเพ่งพิศถึงเหตุการณ์นั้นโดยใช้สมองนึกคิด กลับกลายเป็นว่าภาพนั้นค่อยๆ เลือนรางหายไปจนไม่สามารถรู้ได้ว่าความทรงจำเป็นอย่างไรต่อถึงแม้ว่าเขมรินทร์จะได้เห็นแค่ภาพเลือนราง ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าดาวเ