Lahat ng Kabanata ng รุ่นพี่หวงรัก: Kabanata 11 - Kabanata 20

"เป็นอะไรครับ"เขมรินทร์เอ่ยปากถามดาวเรืองด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตอนนี้ทั้งคู่นอนอยู่บนโซฟาตัวนิ่มในห้องรับแขก โดยที่ดาวเรืองนอนอยู่ในอ้อมอกของเขมรินทร์เมื่อตกลงเป็นแฟนกันแล้ว เขาก็ขออยู่กับเธอในคืนนี้ ทั้งสองนอนดูซีรี่ย์ด้วยกัน"หนูไม่ชินเลยค่ะ"ดาวเรืองนอนนิ่งไม่ได้เธอไม่เคยนอนกับใครแบบนี้"โซฟาคงแคบไป ไปนอนที่เตียงกันไหม"เขมรินทร์หวังดี เขารู้ว่าดาวเรืองเมื่อย แต่ดาวเรืองต่างหากที่คิดมากไปเมื่อได้ยินเขมรินทร์ชวนไปนอนที่เตียง จากที่นอนตะแคงหันหลังให้เขา เธอรีบหันหน้าเข้าหาเขมรินทร์ทันที"คิดจะอะไรกับหนูหรือเปล่า"ได้ยินคำถามจากแฟนสาวทำเอาเขมรินทร์ชะงัก ละสายตาจากซีรี่ย์มองที่คนตัวเล็ก เธอช่างตั้งคำถามกับเขาพอเขาได้เห็นอาการขึงขังของเธอก็ต้องอมยิ้มออกมาอย่างขบขัน" ตอนแรกไม่ได้คิด แต่ตอนนี้คิดแล้ว"คนตัวโตเริ่มปากตรงกับใจพูดความจริงออกมา คนตัวเล็กที่ตั้งคำถามต้องชะงักบ้างเมื่อเจอคำตอบตรงๆ จากปากเขา"แต่หนูยังไม่พร้อม"ดาวเรืองเองก็ปากตรงกับใจเหลือเกิน ดวงตาคู่หวานมองหน้าหล่อตรงหน้าไม่วางตา มือเรียวได้โอกาสยื่นเข้าลูบแก้มเนียนๆ ของเขาอีกครั้ง"ทำไมพี่เขมหล่อจังเลยค่ะ ผิวก็เนียนมากเนีย

เขมรินทร์ใช้เวลาเล้าโลมคนรักอยู่นาน เขาอยากมั่นใจว่าเธอพร้อมกับการที่จะมีความใหญ่โตของเขาสอดแทรกเข้าไปในร่างกายเธอมือหนายังบดคลี่ติ่งเสียว สองนิ้วแบะคลี่สองกลีบดอกไม้งาม อย่างเอาแต่ใจ ร่างสวยตรงหน้าบิดเอวเป็นเกลียว ยกสะโพกกลมโยกย้ายไปมา เกิดจากความเสียวซ่านที่โดนปรนเปรอ นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกรุกล้ำจากชายหน้าอกเปล่าเปลือยของดาวเรือง กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ เธอหายใจถี่แรง สูดลมหายใจเอาออกซิเจนเข้าปอดอย่างเต็มที่ เพราะสิ่งที่เขมรินทร์กำลังกระทำกับเธอนั้น เธอหายใจแทบไม่ออก ปากบางสูดปากซี๊ดซ๊าดเปล่งเสียงร้องครวญครางอย่างห้ามไม่ได้" พี่เขมขา อ๊าส ๆ"เขมรินทร์เห็นแล้วว่าคนรักของเขาพร้อมแล้ว สังเกตจากเสียงเรียกขานและอาการที่บิดเร้า ส่วนกลางใจสาวแอ่นรับจังหวะนิ้วและเรียวลิ้นตลอดเวลาที่เขาโหมเข้าใส่ น้ำหวานสีใสไหลเยิ้มเต็มมือเขมรินทร์ผละตัวออกแล้วยกขาเรียวทั้งสองของคนตรงหน้าให้อ้ากว้าง แล้วจึงจับลำยักษ์ปาดขึ้นลงตรงร่องสาว ตอนนี้มีน้ำหล่อลื่นสีใสเปรอะเปื้อนพร้อมแล้วสำหรับศึกรักบทต่อไปปลายหัวยักษ์สัมผัสได้ถึงความแฉะชื้นของส่วนนั้น เขาค่อยๆ กดหัวหยักเข้าไปในร่องสวยเพียงปลายหัวหยักสัมผัส

หลายวันผ่านไป"ทำอะไรอยู่ครับ หอมจัง ฟอดๆ "" ทำข้าวต้มให้แฟนอยู่ค่ะ ใกล้เสร็จแล้วค่ะ"เขมรินทร์เข้ามาในห้องของดาวเรืองในตอนเช้าของวันหนึ่ง วันนี้เป็นวันหยุดแต่เขามีธุระต้องไปทำพอดาวเรืองรู้เรื่องเข้าก็รีบทำมื้อเช้าให้เขาก่อนออกไปข้างนอกเขากอดเธอจากด้านหลังแล้วกดจมูกคมสันที่แก้มเนียนซ้ายทีขวาทีอย่างหลงใหล"มีอะไรให้พี่ช่วยไหมครับ""ไม่นะ อ่อ~นึกออกแล้ว พี่เขมล้างต้นหอมผักชีแล้วหั่นใส่ถ้วยให้หน่อยนะคะ"ตอนแรกคิดว่าไม่มีอะไรให้ช่วยแต่พอนึกได้ว่ายังไม่ได้ล้างต้นหอมผักชีจึงมอบหมายหน้าที่นี้ให้เขมรินทร์"ได้เลยครับ"เขมรินทร์ไม่รอช้าจัดการหยิบผักที่วางอยู่บนเคาร์เตอร์ครัวมาล้างที่ซิงค์ล้างจานทันทีไม่มีอิดออดล้างไปก็ยิ้มไป ในหัวคิดถึงอนาคตกับการกระทำของตัวเองในตอนนี้เหมือนช่วยเมียทำกับข้าวเลยโอ้!คนหวังดีช่วยเธอล้างต้นหอมผักชีสำหรับโรยหน้าข้าวต้มหมู ร้องเอะอะออกมาเมื่ออยู่ๆ ก๊อกน้ำดันชำรุด ทำให้น้ำพุ่งออกมารดตัวเขาจนชุ่ม"ดาวครับปิดวาล์วน้ำก่อนครับ"แค่กๆ"พี่เขมเป็นอะไรไหมคะ"คนวิ่งไปปิดวาล์วน้ำ วิ่งหายใจหอบกลับมา อดเป็นห่วงคนตัวโตที่เอามือปิดน้ำไม่ให้พุ่งไปทั่วห้องครัวให้เธอไม่ได้"พี

ผับหรูกลางเมือง วันนี้เขมรินทร์นัดเพื่อนมาที่ผับ เขาเป็นตัวแทนของดาวเรือง มาจ่ายค่าเหล้าตามที่ตกลงกับเหมันต์ไว้ ดาวเรืองแพ้พนันเรื่องที่เขมรินทร์ยอมเป็นแฟนกับเธอ เขมรินทร์อาสาจ่ายแทน เพราะเขาชนะพนันจอร์แดน เรื่องคืนแรกปิดจ็อบสำเร็จ "เจ้าภาพมาแล้ว" เสียงนักรบดังขึ้น เรื่องสังสรรค์รื่นเริงไม่ต้องห่วงเขาว่างเสมอ จอร์แดนเดินเข้ามาพร้อมกับนีคู่หมั้นของเขา "เขมไปไหนแล้วล่ะ" "ไปเข้าห้องน้ำ" "นึกว่าหนีกลับก่อน" "นั่นไงมานั่นแล้ว อ้าวนั่นอลิซกับนารินมาด้วย" เหมันต์เอ่ยขึ้นอย่างตกใจที่เห็นอลิซกับนาริน เพราะวันนี้นีคู่หมั้นของจอร์แดนมาด้วยและเธอไม่ค่อยถูกกับอลิซถึงขั้นเคยมีปากเสียงกันมาแล้วหลายครั้ง "อ้าว นีมาด้วยเหรอ" "ใช่จ้ะ ฉันไม่ยอมปล่อยให้จอห์นมาเที่ยวคนเดียวบ่อยๆ หรอกน่ะ เพราะมีพวกจ้องจะงาบแฟนคนอื่นอยู่แถวนี้ ไว้ใจไม่ได้เลย พวกชอบแอบแซ่บแฟนชาวบ้านฉันไม่ชอบ" พูดกับเขมรินทร์และนีเธอจ้องที่อลิซอย่างหาเรื่องเพราะเธอเคยเห็นอลิซคอยตีสนิทกับเพื่อนชายแล้วก็แอบแซ่บโดยไม่สนว่าผู้ชายคนนั้นมีแฟนแล้ว ยิ่งมีแฟนแล้ว อลิซเธอยิ่งชอบ เธอชอบยั่วผู้ชายมีเจ้าของ อาจมีปมในใจเรื่องนี้ไ

ช่วงสายๆ ของวันในรั้วมหาวิทยาลัย ติ้งๆ เสียงข้อความดังขึ้น ดาวเรืองหยิบโทรศัพท์เครื่องสวยออกมาดู แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะคนที่ส่งมาเธอไม่รู้จัก "ทำไมทำหน้าแบบนั้นละเรือง" น้ำหวานที่นั่งใกล้ๆ เห็นเพื่อนขมวดคิ้วเป็นปมรีบสอบถามขึ้นอย่างเป็นห่วง "มีคนส่งรูปคนจับมือกันมาให้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่เอะ! นั่น " ดาวเรืองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดดูว่าใครส่งข้อความมาให้เธอ พอได้เห็นข้อความภาพที่เป็นรูปคนจับมือกันเธอจึงตอบน้ำหวานไป โดยที่นิ้วมือเรียวยังเลื่อนภาพต่อไป สายตาคู่หวานก็ยังจับจ้องอยู่ที่รูปภาพในโทรศัพท์ของตัวเอง ทันใดนั้นเองเธอก็ร้องอุทานออกมาเสียงหลง ทำให้เพื่อนๆ ที่นั่งล้อมวงกันอยู่ต้องละสายตาจากสิ่งที่ทำอยู่หันมองมาที่เธอ " มีอะไรเหรอเรือง/มีอะไรเหรอเรือง " เพื่อนๆ ต่างพากันเอ่ยถามพร้อมเพรียงกันเหมือนนัดกันไว้พวกเธอมองดาวเรืองด้วยความสงสัย คิ้วเรียวของทุกคนขมวดกันเป็นปมอยากรู้อยากเห็นกันขึ้นมาทันที แต่ดาวเรืองกลับนั่งนิ่ง มือเรียวของเธอที่ถือโทรศัพท์อยู่นั้นเริ่มสั่นไหว "นี่มันพี่เขมนี่นา " เมื่อเธอเลื่อนรูปภาพต่อ สิ่งที่ได้เห็นคือใบหน้าของเจ้าของมือที่กุมมือเรี