Lahat ng Kabanata ng รุ่นพี่หวงรัก: Kabanata 21 - Kabanata 30

"ดาวครับฟังพี่ก่อน"เขมรินทร์พยายามยื้อดาวเรืองเอาไว้ เขาวิ่งไปดักหน้าเธอไว้ กางแขนกั้นไม่ให้เธอเดินหนีเขาไปทางไหนได้แต่ดาวเรืองในเวลานี้เธอโกรธเคืองเขมรินทร์สุดขีดเอาช้างมาฉุดไว้ก็เอาไม่อยู่พรึบ! ดาวเรืองผลักเขมรินทร์จนเซแต่ไม่ล้ม แล้วพยายามเดินเลี่ยงจากตัวของเขมรินทร์ไป เขมรินทร์เองก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอผ่านไปได้ง่ายๆในที่สุดคนตัวโตก็ยื่นมือหนาที่แข็งแรงกว่าดึงรั้งข้อมือเรียวของเธอเอาไว้ได้ถึงแม้ว่าเขาจะจับมือเธอไว้ได้ แต่ในเวลานี้ดาวเรืองเธอไม่หันหน้ามามองคนที่กำลังพันธนาการเธอไว้ด้วยซ้ำจับเธอไว้ได้ก็จับไป แต่ถ้าเผลอเมื่อไรเธอก็จะหนีไปให้ไกล"ดาว ฟังพี่ก่อนนะ เรื่องน้ำฟ้าไม่มีอะไรเลยเธอถูกรถชนเมื่อคืนพี่ไปหาเธอที่โรงพยาบาลมาแค่นั้นเองไม่มีอะไรมากกว่านั้น ""เหรอคะ คิดว่าหนูจะเชื่อเหรอคะ เป็นแฟนเก่าไปทำหน้าที่อะไร ทำไมไม่ให้แฟนเขาทำหน้าที่ของเขา ถ้าไม่ได้หวังอยากให้เขาคืนดีด้วยก็คงไม่ไปหรอกค่ะ"ดาวเรืองไม่สามารถไปไหนได้จึงต้องยืนฟังคำแก้ตัวที่ไม่ได้อยากฟังเลยแม้แต่คำเดียว"พี่ได้คิดอยากคืนดีเลยนะ แค่เป็นห่วงเพราะเห็นเธอเจ็บหนัก พี่ขอโทษที่ทำให้หนูเข้าใจผิด "เขมรินทร์เอ่ยออกมาอย่า

เวลาหนึ่งทุ่มครึ่งเมื่อคนป่วยอย่างเขมรินทร์ได้กินยาแล้วนอนพัก อาการป่วยไข้ก็ดีขึ้น เมื่อตื่นขึ้นมามีแรงหน่อย ก็อดไม่ได้ที่จะโทรหาคนรักอีกครั้งก่อนจะหลับเขาได้โทรไปหลายครั้งแต่ดาวเรืองเธอไม่รับโทรศัพท์ของเขาแม้แต่สายเดียวพี่เขม:ดาวครับ ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์พี่ กลับมาคุยกันนะครับ พี่ขอโทษพี่ผิดไปแล้วขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆถึงแม้ว่าเขมรินทร์ จะพยายาม โทรหาเราเองกี่ครั้ง เธอก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเขา เมื่อการโทรไม่ช่วยอะไรเขมรินทร์จึงเปลี่ยนเป็นส่งข้อความแทน ทั้งในเฟซบุ๊คและในไลน์เขาพยายามง้อเธอเต็มที่ รู้ตัวว่าผิดไม่มีคำแก้ตัว มีแต่จะขอโอกาสเพราะรู้ดีว่าตอนนี้ใจเขานั้นมีเธออยู่ในนั้นซึ่งส่งไปแล้วก็ไม่ได้รับการเปิดอ่านยิ่งทำเขมรินทร์ร้อนรนวุ่นวายใจ"เฮ้อ ทำยังดีวะเนี๊ย "เขมรินทร์ลุกขึ้นลงจากเตียงและเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกับคำพูดพึมพำ ตรงดิ่งไปที่ตู้เย็น"ทำอะไรเขม ""คอแห้งหิวน้ำ ""กินน้ำเย็นไม่ได้นะเว้ย ไม่สบายอยู่ ""เอ่อใช่ลืมไป แต่ดีขึ้นแล้วนี่ ""ดีขึ้นแล้วก็ยังกินไม่ได้ กินน้ำธรรมดาหรือน้ำอุ่นแทนก่อน ""เอ้านี่น้ำ "เหมันต์สังเกตเห็นเห็นเขมรินทร์เดินออกจากห้องจึงมองตาม และที่เขาคา

พรึ่บ! โอ๊ะ!เขมรินทร์ดันตัวขึ้น เมื่อเห็นว่าคนที่เขาเรียกนั้นไม่ยอมหยุดตามที่เขาร้องขอ"จะไปไหนเขมเดี๋ยวฟ้าพาไป "น้ำฟ้าอยู่ใกล้รีบจับแขนแกร่งพยุงก่อนที่เขมรินทร์จะหงายหลังกลับไปเสียก่อนเขมรินทร์กัดกรามแน่นจนนูนขึ้นเป็นสัน หลับตาลงปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาแล้วนั่งนิ่ง"เจ็บมากเลยเหรอเขม น้ำตาไหลเลย "แฟนเก่าที่อยากกลับเข้าสถานะเดิมถามเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน ผู้หญิงคนนี้ที่เขาเคยรักมากเธอทำอะไรเขาไม่เคยขัดใจ น่ารักสดใสสำหรับเขาตลอดเวลา แต่วันนี้เขากลับรู้สึกรำคาญเธอเหลือเกิน"เหม"เขมรินทร์เลือกหันไปทางเหมันต์เพื่อขอความช่วยเหลือ ในใจอยากวิ่งออกนอกห้องไปฉุดคนที่กำลังเข้าใจเขาผิด กลับคอนโดไปนอนกอดให้ฉ่ำใจแต่ก็ต้องพับเก็บโปรแกรมในหัวนั้นไว้ก่อน แค่ขยับตัวให้อยู่บนเตียงโดยไม่เจ็บหน้าอกยังทำไม่ได้"บอกแล้วว่าอย่าแช่น้ำนาน "เหมันต์ได้ยินเพื่อนเรียกรีบเดินมาพยุง แต่ปากหนาของเหมันต์ร้ายกาจนัก แซะเขมรินทร์ไปทีหนึ่งจนคนป่วยต้องเอ่ยปากห้าม ไม่ใช่อะไร เพราะยังไม่แรงต่อล้อต่อเถียงกับเพื่อนในตอนนี้ รอให้หายป่วยก่อนค่อยมาดวลฝีปากกันใหม่ วันนี้เขาต้องแพ้อย่างราบคาบ"อย่าแซว"สุดท้ายแล้วเขมริน

จุ้บๆริมฝีปากหนาของคนคลั่งรักกำลังประทับจูบลงหน้าผากเนียนของคนรัก เป็นการปลุกเธอเป็นนัยๆ แต่ใจจริงอยากทำมากกว่านั้นหากไม่มีธุระสำคัญต้องไปทำตอนนี้ร่างสวยของดาวเรืองนอนคดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นและที่อุ่นกว่าผ้าห่มก็ร่างแกร่ง กล้ามเป็นมัดๆ ที่เธอนอนซุกอยู่ทั้งคืนนี้ด้วยเขมรินทร์กอดเธอทั้งคืนไม่ยอมปล่อยให้ห่างเลย แต่เมื่อแสงแดดสาดส่องสว่างเข้ามาในห้องเขมรินทร์จึงได้จุ่มพิษที่หน้าผากมนของคนรักซ้ำๆ เพื่อปลุกเธอ"ดาวครับตื่นได้แล้วครับ"เสียงทุ้มอ่อนหวานเรียกคนรักอย่างอ่อนโยน ใจจริงก็ไม่อยากปลุกเธอนักหรอก อยากให้เธอนอนกอดกับเขาอย่างนี้นานๆความสุขที่มีเธอซุกตัวเข้าหาหน้าอกแกร่งของเขาใต้ผ้าห่มเดียวกันเป็นอะไรที่ทำหัวใจแกร่งพองโตได้ไม่ยากต้องขอบคุณสวรรค์ที่ส่งเธอมาให้ แอบเสียใจอยู่เหมือนกันที่เคยปากไม่ดีใส่เธอ แต่คิดแล้วว่าจะไม่ทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว"อื้อ~หนูขอนาทีนะคะ"เสียงหวานตอบกับอย่างออดอ้อนด้วยอาการงัวเงียเธอยังง่วงอยู่เลย"แน่ใจนะว่าขอห้าที "คนจ้องจะกินน้องอ้างคำพูดที่แปลงจากคำพูดของเธอ ที่ว่าห้านาทีเป็นห้าที ซึ่งเข้าใจได้ว่าหมายถึงเรื่องอะไร"หือ ใจร้ายห้าทีเลยเหรอคะ ลุกก็ได้ค่ะ "ด

"คุณวาดค่ะ แบบนี้แสดงว่าคุณเขมแกไม่รู้เรื่องที่จะต้องแต่งงานกับลูกสาวท่านทูตใช่ไหมคะ ถึงได้พาสาวมาหาคุณท่าน ""คุณเขมจะไปรู้ได้ยังไง ผู้ใหญ่เพิ่งตกลงกันไม่นานนี้เอง ""คุณผู้ชายนี่ใจร้ายกับคนเขมตลอดเลยนะคะ บังคับคุณเขมตลอดเลยค่ะ"" ท่านคงทำเพื่ออนาคตของคุณเขมเองนั่นแหละ ผู้หญิงที่คุณเขมพามาเป็นลูกเต้าเหล่าใครก็ไม่รู้ ท่านคงกลัวคุณเขมจะเลือกเจอผู้หญิงไม่ดีหวังมาปอกลอกคุณเขมและคงอยากให้คุณเขมได้คู่ครองที่เหมาะสมด้วยในเรื่องชาตตระกูล ""นี่มันสมัยไหนแล้วค่ะ คิดว่าคุณเขมจะยอมเหรอคะ หนูว่าคุณเขมต้องทะเลาะกับคุณผู้ชายอีกแน่ๆ เลย "บทสนทนาของเหล่าแม่บ้านที่กำลังช่วยงานบ้านในครัว ดันมาเข้าหูของดาวเรืองพอดี เธอเดินมาเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่รอเขมรินทร์คุยกับคุณหญิงย่าของเขาหลังจากได้ยินบทสนทนาเหล่านั้นทำให้ดาวเรืองฉุกคิดขึ้นมาทันทีพอเธอได้รู้จักเขมรินทร์มากขึ้นเธอจึงรู้ว่าเขานั้นเป็นลูกหลานของคนดังทางธุรกิจ ร่ำรวยเป็นเศรษฐีระดับต้นๆ ของประเทศ เชื้อสายวงศ์ตระกูลก็ดีพอหันมามองที่ตัวเองแล้วรู้เลยว่าเธอกับเขานั้นแตกต่างกันมากเกินไปเธอจะทำให้เขาลำบากถ้ายังคบกับเธออยู่ ไหนจะเรื่องที่เขาต้องแต่งงานก