อื้อ~คนรักกันสองคน ได้อยู่ด้วยกันในบรรยากาศดีๆ แบบนี้ การนุ่งน้อยห่มน้อยของเธอและเขาต่างเร้าอารมณ์กันและกันจนในที่สุดคนที่อดรนทนไม่ไหวคือเขมรินทร์ จะให้เขาอดทนเพื่ออะไรในเมื่อเธอคือแฟนของเขา ถ้าเขาจะทำรักเธอไม่ใช่เรื่องที่ผิดแต่อย่างใดปากหนาของคนตัวโตประกบจูบกับปากเล็กของดาวเรืองอย่างเร่าร้อน ความปรารถนาในกามอารมณ์ของเขานั้นมีมากมายจนล้นปรี่สอดส่งลิ้นร้ายตวัดเกี่ยวเรียวลิ้นเล็กไปมา คนตัวเล็กเองก็ใช่ย่อยในเวลานี้ เธอเลิกต่อต้านเขาแล้วมีแต่จะนำพาความเร่าร้อนและหอมหวานในรสรักครั้งนี้ให้เป็นความทรงจำที่แสนดีและจดจำไปตราบนานแสนนานมือเรียวเลื่อนตวัดที่คอหนาของเขมรินทร์ ขยับตัวเชิดอกเข้าหาหน้าอกแกร่งของคนตัวโตที่กำลังดูดดื่มแลกลิ้นกันอยู่อย่างโหยหา ก่อนจะผละปล่อยริมฝีปากอมชมพูของดาวเรืองเป็นอิสระ"พี่ชอบนะ ชอบให้ดาวยั่วพี่เห็นแล้วได้อารมณ์ชิบ""ชอบก็จัดเลยซิคะ หนูก็ชอบที่พี่เขมต้องการหนู "เมื่อปากเป็นอิสระทั้งคู่ก็ส่งสายตาเว้าวอนให้กันอย่างลึกซึ้งเวลานี้ความรักเข้าตา กระตุ้นไฟรักไฟพิศวาส ให้โหมกระหน่ำใส่เธอและเขา ร่างกายร้อนผ่าวเหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดขึ้นให้เห็นตามไรผมของทั้งสองคนคนตั
พ่อของเขมรินทร์เรียกเขาไปคุยเรื่องที่เขาต้องแต่งงานกับลูกสาวท่านทูต ซึ่งท่านทูตเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเขมรินทร์นั่นเองเขมรินทร์เลือกที่จะไม่ไปรับประทานอาหารที่บ้านของคุณหญิงย่า เพราะเขาไม่อยากให้ดาวเรือง หญิงคนรักของเขาเห็นการทะเลาะกันระหว่างตัวเขากับพ่อ ซึ่งไม่เคยลงรอยกันเลยสักครั้งการมาเยี่ยมบ้านคุณหญิงย่าในวันนี้ เขาแค่ต้องการมาเอารถยนต์คันหรูของแม่ไปไว้ใช้งานเพราะรู้สึกไม่สะดวกเวลาพาดาวเรืองนั่งบิ๊กไบค์ไปไหนมาไหนช่วงนี้เขาเริ่มรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยถึงแม้ว่าเขมรินทร์ไม่ได้ไปร่วมโต๊ะอาหารแต่พ่อของเขาก็ส่งคนมาเรียกถึงบ้านน้อยริมน้ำอยู่ดี"ไม่ครับพ่อ ผมไม่แต่งกับใครทั้งนั้นยกเว้นดาวแฟนของผม ""นี่คือคำสั่ง ไม่ได้ต้องการความคิดเห็น แฟนของแกก็ไปจัดการเลิกซะ ""ไม่ครับ ผมไม่มีวันแต่งงานกับคนที่พ่อหาให้เด็ดขาด ""ถ้าแกไม่แต่งก็ไม่ต้องเอารถของแม่แกไป ของอย่างอื่นก็เหมือนกัน ""จะเอาแบบนั้นก็ได้ครับ ""เอ่อ! "พ่อของเขมรินทร์พูดออกมาอย่างหงุดหงิดจ้องที่เขมรินทร์เขม็ง พูดจบเขาก็เดินออกไปทันทีเพราะไม่ว่าจะพูดอย่างไรเขมรินทร์ก็ยังยืนยันคำเดิม คือไม่แต่งงานกับคนที่พ่อของเขาหาให้อย่างเด็ดขาด"ด
จุ๊บๆ จ๊วบๆ"อื้อ~พี่เขมขา..."ดาวเรืองสุดจะกลั้นครางเรียกชื่อเขมรินทร์ไม่หยุดปาก เสียงหวานร้องครวญครางยิ่งได้ยินยิ่งทำให้เขมรินทร์ได้ใจ ความรู้สึกรักรู้สึกหลงคนรักตรงหน้าเพิ่มพูนทวีใจแกร่งเต้นแรงระส่ำ ส่งลิ้นหนาปาดเลียขึ้นลงรอบกลีบดอกไม้ ดูดเลียเม็ดเสียวกระสันจนเธอสะดุ้งสุดตัว"อื้อ~ พี่เขมหนูเสียว "สะโพกกลมกลึงบิดเร้าไปมา คนตัวโตยิ่งได้ใจทั้งปาดทั้งเลียจนทุกจุดบนเนินเนื้อชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขาสอดแทรกปลายลิ้นยาวเข้าไปตวัดเลียพร้อมเร่งจังหวะกระดกลิ้นรัวๆ สร้างความภิรมย์สนองตัณหาราคะให้กันและกัน เขาพอใจยิ่งนักเมื่อได้เห็นคนรักตรงหน้าเริ่มเกร็งกระตุก ได้ลิ้มรสน้ำหวานที่ไหลรินจนชุ่ม แต่ลิ้นหนาก็ตวัดกวาดน้ำหวานลงทองจนหมดเกลี้ยง"อ๊ะๆ อื้อๆ "ยิ่งโดนปรนเปรอคนตัวเล็กที่ถูกกระทำยิ่งส่งเสียงร้องครางครวญ ความกระสันรัญจวนที่ได้รับมันมากล้นเกินที่เธอจะอดกลั้นแม้จะพยายามเม้มปากไว้แล้วแต่ก็ไม่วายมีเสียงเล็ดลอดออกมาคนตัวโตเลื่อนตัวขึ้นมาคร่อมร่างของคนรักที่ส่งสายตาเว้าวอนมองเธออย่างแสนรัก"พี่จะเข้าไปแล้วนะคนดี "เขมรินทร์เอ่ยปากออกไปเพื่อเป็นสัญญาณเตือนให้คนตัวเล็กตรงหน้าเตรียมตัวรับมือกับควา
เสียงวัตถุกระทบกันดังสนั่นหวั่นไหว ถัดมาเป็นเสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย "เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นเมื่อครู่คือเสียงของดาวเรือง รถบิ๊กไบค์คันหรูของเขมรินทร์ประสานงากับรถสิบล้อ เขมรินทร์ได้รับบาดเจ็บหนักมีเลือดไหลออกมาจากไรผมไหลผ่านจมูกและขมับ แต่มือหนาของเขมรินทร์ยังจับตัวคนรักของเขาพลิกดูไปมาว่าเธอได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"ดาวเจ็บตรงไหนไหม ""หนูไม่เป็นอะไรคะ ตะ แต่พี่เขมเลือดไหล "เสียงที่เปล่งออกมาด้วยความเป็นห่วง สายตาคมตรวจสอบร่างกายของคนรัก เขาทำราวกับว่าตัวเขาเองนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บที่ใดทั้งที่เลือดบนศีรษะนั้นไหลไม่ยอมหยุดเพราะหมวกกันน็อกดันกระเด็นหลุดออกไปตอนเขากระทบเข้ากับตัวรถแรงกระแทกบวกกับมือที่ไวกว่าคว้าตัวของหญิงคนรักที่กำลังไถลไปใต้ท้องรถเอาไว้ได้ก่อนที่เธอจะถูกล้อรถสิบล้อเลื่อนทับและในที่สุดเขมรินทร์ก็หมดสติไปต่อหน้าต่อตาของดาวเรือง"พี่เขม พี่เขมค่ะอย่าเป็นอะไรไปนะ พี่เขมทำใจดีๆ ไว้นะคะ ฮื้อๆ "ดาวเรืองร้องไห้แทบขาดใจเมื่อพบว่าเขมรินทร์นั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสหมดสติไปต่อหน้า ไม่นานรถหน่วยกู้ชีพก็เข้ามาช่วยเหลือผู้ประสบเหตุรถหน่วยกู้ภัยเร่งร
ห้าเดือนต่อมา"น้องเรืองพี่มีข่าวดีมาบอก "เช้าวันหนึ่งเหมันต์รีบร้อนมาบอกข่าวดีกับดาวเรืองเรื่องของเขมรินทร์ เขาเพิ่งได้คุยโทรศัพท์กับเขมรินทร์เมื่อเช้านี้ และเป็นครั้งแรกที่เพื่อนติดต่อกลับมา"ข่าวดีอะไรคะ เอ๊ะหรือว่าเรืองพี่เขม "ในตอนแรกดาวเรืองต้องขมวดคิ้วเรียวเข้าหากันด้วยความสงสัยแน่พอนึกได้ว่าข่าวดีของเธอในเวลานี้มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้นคือเรืองของเขมรินทร์"ใช่ครับ เมื่อเช้านี้เขมโทรหาพี่บอกว่าจะกลับไทยวันเสาร์ที่จะถึงนี้ครับ "ดาวเรืองเผยอยิ้มดีใจออกมา ตั้งแต่วันนั้นที่ครอบครัวของเขมรินทร์พาเขาไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ เธอก็ไม่รู้จะติดต่อเขาทางไหนมีอยู่ครั้งหนึ่งตอนปิดเทอม เธอลงเรียนซัมเมอร์ไว้จึงกลับบ้านแค่อาทิตย์เดียว มีเวลาว่างอยู่สามสี่วันเพราะความคิดถึงเธอจึงเดินทางไปเยี่ยมคุณหญิงย่าของเขมรินทร์เธอหวังจะได้รับรู้ข่าวของชายที่เธอรัก ซึ่งคุณหญิงย่าก็ให้เธอได้แค่คำตอบที่ว่าเขมรินทร์นั้นได้รับการรักษาตัวอย่างดีและปลอยภัยแล้วแต่ต้องใช้เวลาอยู่รักษาตัวและดูอาการอีกหลายเดือนกว่าจะกลับมาดาวเรืองรับรู้มาเพียงเท่านี้ แค่นี้ก็ดีใจแล้วสำหรับเธอ เธอนั้นนับวันเฝ้ารอเขาอยู่ทุกวี่ทุก
หลังจากที่เดินออกมากลุ่มเพื่อนของเขมรินทร์ ดาวเรือง น้ำหวาน เมเบล ชวนกันมานั่งกินชาบูแก้เครียด"เรืองแกใจเย็นๆ ก่อนนะ พี่เขมเขาป่วย สมองกระทบกระเทือนเลยลืมบางช่วงเวลาไป ""ฉันเข้าใจว่าเขาสมองกระทบกระเทือน แต่อยู่ๆ ทำไมถึงมีคู่หมั้น ถ้าเป็นแบบนี้ก็หมายความว่าตัวฉันที่นับวันรอการกลับมาของเขาก็ไร้ความหมายสิ "ดวงเรืองพอเข้าใจเหตุการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ แต่เธอก็อดน้อยใจไม่ได้ ยิ่งเห็นสายตาที่เขามองผู้หญิงที่เป็นคู่หมั้นนั้นด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บแปลบ"ตกลงจะยอมแพ้แล้วเหรอ "น้ำหวานเอ่ยถาม ออกไปเพื่อจะได้รู้แนวคิดของเพื่อน ถ้าเพื่อนถอยพวกเธอก็จะได้เข้าใจและยอมรับการตัดสินใจของดาวเรือง"ถอยได้ไงยังไม่ได้สู้เลย "เมเบลพูดออกมาเสียงแข็ง เข้าใจว่าเขมรินทร์ลืมดาวเรืองแต่จะให้ถอยง่ายๆ ได้ยังไงต้องลองดูกันสักตั้ง"นั่นสินะ ทำไมฉันถอดใจง่ายจัง ไม่สมกับเป็นดาวเรืองลูกกำนันโตแม่ชบาเลย ""สรุปคือสู้ใช่ไหม""อือ""ถ้าอย่างนั้นเราต้องมีแผน "น้ำหวานรู้สึกแปลกๆ เธออยากรู้ว่าคนเรามีโอกาสหลงลืมได้ แต่ถ้าได้ปรับความเข้าใจใช้เวลาอยู่ร่วมกัน ไม่นานก็ต้องฟื้นความจำกลับคืนมาได้บ้างโดยเฉพาะคนที่รักกัน ส
หลายวันต่อมาเขมรินทร์กลับมาอยู่คอนโดตามเดิม โดยมีพ่อของเขาและครอบครัวของคู่หมั้นของเขาเดินทางมาพร้อมส่ง หลังจากนั้นก็พากันไปรับประทานอาหารที่ห้องอาหารชื่อดังระดับประเทศทุกการกระทำ ทุกอิริยาบถของเขมรินนทร์กับมิรินถูกบันทึกเป็นภาพเพื่อลงข่าวในเพจดังเรื่องราวความรักความเป็นมาของความรักของเขมรินทร์ถูกสัมภาษณ์เพื่อลงข่าวเพื่อเป็นหลักฐานคำมั่นสัญญาของฝ่ายชาย"ตกลงจะเอาแบบนี้จริงๆ เหรอมิริน "อคินน้องชายเขมรินทร์เอ่ยถามมินินขึ้นหลังจากเธอเดินออกจากห้องน้ำวันนี้อคินมาส่งพี่ชายที่คอนโดด้วยเขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศหลังจากรู้ข่าวการหมั้นของเขมรินทร์อคินกำลังพยายามตามปรับความเข้าใจกับมิรินอดีตแฟนสาวทั้งคู่แอบคบกันและสัญญาว่าจะแต่งงานกันเมื่อเรียนจบ แอบคบกันโดยสัญญาว่าจะไม่เกินเลยกันมากกว่ากอดจูบและเก็บสิ่งสำคัญไว้ในวันแต่งงานและห้ามคนใดคนหนึ่งนอกกายเป็นอันขาด โดยเฉพาะอคินแต่แล้ววันหนึ่งอคินก็ทำผิดสัญญา เขาแอบไปเที่ยวและมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนอื่นทำให้มินรินโกรธมากเมื่อพ่อกับแม่ของเธอบอกให้เธอหมั้นกับเขมรินทร์เธอตอบตกลงทันทีโดยไม่คิดเพราะอยากให้อคินออกไปจากชีวิตของเธอเสียทีเถอะ เ
เขมรินทร์ออกจากห้องมาเดินเล่นและออกสำรวจตึกของเขาไปด้วย เขาจากคอนโดแห่งนี้ไปนานมาก พอกลับมาก็อยากเดินดูความเรียบร้อย หลังจากกินยาหลังอาหารในตอนค่ำ จึงเดินยืดเส้นยืดสายไปพลางๆเขาเดินสำรวจคอนโดได้ไม่นานก็รู้สึกง่วง เลยรีบขึ้นมาที่ชั้นของห้องตัวเองแต่พอออกจากลิฟต์สายตาคมของเขาก็เจอเข้าหญิงสาวที่คอยวุ่นวายกับเขาเขมรินทร์จึงรีบเดินเข้าไปหาดาวเรืองที่กำลังออกจากห้องอย่างรีบร้อน และเอ่ยถามดาวเรืองด้วยความสงสัย คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเกือบผูกเป็นโบได้"นี่เธอมาทำอะไรที่ห้องนี้ ""หนูชื่อดาวเรือง เคยบอกไปแล้ว ""เอ่อๆ ชื่อดาวหรือชื่อเรืองฉันไม่สน แต่ที่ฉันสนคือเธอมาทำอะไรที่คอนโดของฉัน"ก็หนูเช่าห้องนี้อยู่ หนูบอกแล้วไงคะว่าเราเป็นแฟนกัน ""พอเลยๆ ฉันเริ่มเข้าใจแล้ว เป็นแค่คนเช่าห้อง คิดจะจับฉันใช่ไหมจึงสร้างเรื่องเป็นแฟนขึ้นมา "ดาวเรืองถึงกับต้องอ้าปากเหวอ เมื่อได้ยินว่าเธอต้องการจับเขา"หนูไม่ได้หวังจะจับพี่และไม่ได้โกหกด้วย หนูขอโอกาสในการหาหลักฐานมาพิสูจน์ "ดาวเรืองทั้งโมโหทั้งเสียใจที่เขมรินทร์กล่าวหาเธอแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเมื่อก่อนเขาเคยดีกับเธอมากแค่ไหน ตอนนี้เธอคงต่อยปากเสียๆ ของ
ดาวเรืองกับเขมรินทร์ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกัน คบกันอย่างเปิดเผย เช้าวันหยุดทั้งสองช่วยกันทำอาหารเช้าง่ายๆ ก่อนจะออกไปเที่ยวทำบุญเก้าวัดกับแก๊งเพื่อนของเขมรินทร์ เมนูเช้านี้ของเขมรินทร์คือกาแฟดำไข่ลวกสองฟอง ส่วนของดาวเรืองเป็นโอวัลติน แซนวิสสด เขมรินทร์รับหน้าที่จัดการอาหารมื้อนี้ด้วยตัวเอง ระหว่างมื้อเช้าทั้งสองก็พูดคุยหยอกล้อกันตามประสาคนรักกัน และในที่สุดเขมรินทร์ก็เอ่ยประโยคที่ดาวเรืองไม่ทันได้ตั้งตัว"ดาวครับพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนสมรสกับพี่นะครับ ""ไม่เอาค่ะ "เขมรินทร์ตั้งใจไว้ก่อนเกิดเรื่องที่เขาจะโดนแทงเสียอีก แม้วันนั้นเขาจะจำอะไรไม่ได้ แต่ก็คิดไว้ว่าจะพาดาวเรืองไปจดทะเบียนในตอนเช้าแต่ดันเกิดเรื่องก่อนตอนนี้เขาหายดีแล้วเรียนก็ใกล้จบแล้ว เขาอยากจะให้เธอมั่นใจว่าเขารักเธอมากแค่ไหน แต่สิ่งที่เขาได้รับคือคำปฏิเสธจากเธอหัวใจแกร่งหล่นวูบ มีความหวั่นใจว่าเธอไม่ได้รักเขาแล้วหรือเปล่า ทำไมถึงตอบออกมาแบบไม่ต้องคิดอะไรเลยแบบนั้นได้"ดาว อย่าตอบแบบนี้ใจพี่สลายลงดินไปหมดแล้ว ""หนูเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะคะ อยู่ๆ มาชวนไปจดทะเบียนสมรสไม่คิดจะไปขออนุญาตพ่อกับแม่ของหนูบ้างเหรอคะ
เขมรินทร์พ้นขีดอันตรายและถูกย้ายมาพักฟื้นที่ห้องพิเศษที่ทางโรงพยาบาลเตรียมไว้ให้เขมรินทร์ลืมตาขึ้นในตอนเช้าแต่ไร้วี่แววของหญิงที่เขาห่วงหาอาทรกว่าใคร เขาพยายามกวาดสายตามองหาเธอจนทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอเธอแม้เงาเคลียร์ใจกับดาวเรืองยังไม่ทันได้รู้เรื่อง เขาก็ต้องเจ็บตัว แล้วยังทำให้ต้องห่างจากคนที่เขารักไปด้วย ปัญหาที่เขากำลังแก้ไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจที่เขาพยายามแสดงออกหรือเปล่า"ดาวครับ "เสียงแหบแห้งของคนป่วยที่เพิ่งฟื้น คำแรกที่เขาเอ่ยคือชื่อของคนรัก แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ได้อยู่ตรงนี้หัวใจแกร่งเริ่มกังวล เพียงแค่คิดว่าเธอจากเขาไปแล้ว ก็ทำให้ใจเจ็บแสนสาหัส"หิวน้ำไหมพี่เขม "เสียงทุ้มของอคินเอ่ยถามคนป่วยที่นอนสลบมาทั้งคืน พอลืมตาตื่นก็ถามหาหญิงคนรักทันที"หิว แล้วดาวล่ะ ""เธอกลับไปแล้วครับ ""เอาโทรศัพท์ให้พี่หน่อย ""ดื่มน้ำก่อนครับ เดี๋ยวผมหยิบให้ "อคินรับบทดูแลผู้ป่วยเอาแต่ใจ ตอนแรกเขมรินทร์จะไม่ยอมดื่มน้ำ เขาจะคุยโทรศัพท์ก่อนท่าเดียว ทำให้อคินต้องมีข้อแม้เขมรินทร์ถึงได้ยอมทำตามติ้ด~~"ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่ละครับดาว "เขมรินทร์พยายามโทรหาดาวเรืองหลายครั้งแต่เธอก็ไม่รับโทรศัพท์ของเ
ความเจ็บปวดที่เขมรินทร์ได้รับทำให้เขาหายใจแทบไม่ออก ถึงจะเป็นอย่างนั้นเขาก็ยังพยายามมองหาดาวเรืองในเวลานี้เขาอยากบอกบางอย่างกับเธอเพราะเขารู้สึกกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้พูดออกไป ถ้าไม่พูดออกไปในวันนี้"อึก อ่า ดาวครับอย่าทิ้งพี่ไปไหนนะครับ พี่รักหนูน่ะ "เขมรินทร์กัดฟันฝืนความเจ็บปวดที่ได้รับจากการถูกทำร้าย เขาเอ่ยบอกกับคนรักอย่างดาวเรืองทั้งน้ำตาเขมรินทร์ได้รับบาดเจ็บตรงกับจุดสำคัญนั่นคือหน้าอกข้างซ้ายบาดแผลลึกมากอาจตัดถูกเส้นเลือดใหญ่ ทั้งที่พยายามเอาผ้ามาอุดแผลห้ามเลือดไว้แล้ว ก็ยังคงไหลออกมาราวกับว่าไม่มีอะไรขัดขวางไว้เลยเขมรินทร์หลับตาพริ้มเริ่มหายใจโรยรินเพราะรู้สึกเจ็บแผล เม็ดเหงื่อเริ่มเกาะตามไรผม เขากัดฟันฝืนไม่ยอมหลับก่อนที่จะได้รับความช่วยเหลือจากโรงพยาบาลภายในหัวสมองของเขากลับได้รับภาพแห่งความทรงจำที่เหมือนว่าจะเป็นตัวเขากับดาวเรืองกำลังพูดคุยหยอกเย้ากันอย่างมีความสุขแต่พอเขาพยายามเพ่งพิศถึงเหตุการณ์นั้นโดยใช้สมองนึกคิด กลับกลายเป็นว่าภาพนั้นค่อยๆ เลือนรางหายไปจนไม่สามารถรู้ได้ว่าความทรงจำเป็นอย่างไรต่อถึงแม้ว่าเขมรินทร์จะได้เห็นแค่ภาพเลือนราง ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าดาวเ
ระหว่างที่เขมริทร์กำลังยืนคุยกันกับดาวเรือง อคินก็เข้ามาขัดจังหวะของทั้งสอง"พี่เขมครับผมมีเรื่องจะคุยด้วยครับ ""มีอะไรไว้คุยกันพรุ่งนี้ได้ไหม "ตอนนี้เขมรินทร์กำลังเคลียร์ใจกับคนที่เขาคิดว่าเธอคือคนที่กุมหัวใจของเขาไว้ทั้งดวง"พี่เขมไม่อยากรู้เรื่องราวก่อนเกิดอุบัติเหตุเหรอครับ พี่เขมไม่อยากรู้เหรอครับว่าก่อนเกิดอุบัติเหตุพี่เขมมีคู่หมั้นหรือเปล่า ""หมายความว่ายังไง "เมื่ออคินพูดถึงเรื่องนี้เขมรินทร์ถามกลับทันที เขมรินทร์เพิ่งคิดได้เหมือนกันในเรื่องที่อคินกำลังบอกเขาเขาควรจะถามน้องชายของเขาบ้าง เพราะเวลานี้มีเพียงคนเดียวที่ยังพอไว้ใจได้"งั้นไปที่ห้องพี่กัน "เขมรินทร์ชวนอคินกลับด้วยทันที ในใจยิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่าน้องชายจะเป็นคนบอกเขาว่าอะไรเป็นอะไร"ดาวครับกลับกันเถอะ ""ไม่ค่ะ หนูจะกลับกับเพื่อน ""ดาวครับไม่ดื้อสิครับ "เขมรินทร์ใช้ไม้ตายออดอ้อนดาวเรืองตามเคย แต่ครั้งนี้เธอกลับไม่ยอมทำตามที่เขาบอก"พี่เขมค่ะ มิรินนึกว่าพี่เขมกลับคอนโดแล้วซะอีก "เสียงหวานของใครบางคนที่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง เขมรินทร์ต้องรีบหันตามเสียงนั้น" ฉันขอร้องนะมิริน เราควรบอกความจริงกับพี่เขม ถ้าเกิดวันหน
"มานี่เลยน่ะ "เขมรินทร์กำลังมีอารมณ์ขุ่นเคืองดาวเรืองอย่างมากที่เธอไม่ยอมเชื่อฟังเขาเธอออกมาจากคอนโดทั้งที่เขาบอกเธอแล้วว่าให้รอเขาอยู่ที่นั่น และตอนนี้เธอยังพูดจาไม่รู้เรื่อง"จะหาผัวใหม่อะไร ไม่ให้หา "คนตัวโตเลือดขึ้นหน้า เมื่อได้ยินดาวเรือง บอกว่าจะหาผัวใหม่ ในใจของเขาร้อนรนคิดหาทางหยุดเธอพัลวันเพราะถ้าเธอทำแบบนั้นจริงๆ เขาต้องขาดใจตายแน่ๆ แม้จะจำอดีตไม่ได้แต่ความสัมพันธ์ของเขากับเธอที่เกิดขึ้นมาใหม่เขายังจับได้เสมอ วันนั้นหัวใจของเขาเต้นแรงมากแค่ไหน มีความสุขมากแค่ไหนที่ได้ใกล้ชิดกับเธอ"ตัวเองจะแต่งงานอีกไม่กี่วัน แต่กลับกักขังหนูไว้กับพี่อย่างนั้นเหรอคะ ""อย่าบอกน่ะว่าโกรธพี่เรื่องข่าวแต่งงานที่ออกไป ถ้าเรื่องนี้ต้องรีบคุยกันเลย "คนตัวโตเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้บ้างแล้ว แต่ดาวเรืองยังทำเมินเขมรินทร์ไม่ว่าเขาจะพูดคำไหนเธอก็ไม่สนใจ เพราะเธอไม่ได้อยากเสวนากับเขาเลยแม้แต่น้อย เธอกำลังสนุก เขาก็ลากเธอออกมาต่อว่าทั้งที่ทุกอย่างเกิดจากความเป็นคนใจโลเลอย่างเขาคนเดียว"ดาวเรามากันคุยกันดีๆ ครับ "เขมรินทร์เริ่มเข้าใจสถานการณ์ที่ดาวเรืองกำลังแสดงอยู่แล้ว เขาลืมเรื่องนี้ไปเลย เพราะ
ข่าวแจ้งวันแต่งงานของเขมรินทร์แพร่ออกมาทางโลกโซเชียลโดยเพจเดิมแน่นอนว่าคนที่คอยติดตามอ่านข่าวในเพจนี้จะรับรู้กันโดยทั่ว("เรืองแกเห็นข่าวที่พี่เขมจะแต่งงานเดือนหน้าหรือยัง เพจดังเพจเดิมเข้าไปดู ")("ขอบใจนะน้ำหวาน เดี๋ยวฉันเข้าไปดู ")ดาวเรืองได้รับการแจ้งข่าวจากเพื่อนจึงเข้าไปอ่านข่าวให้แน่ใจว่าเรื่องที่เพื่อนบอกเป็นเรื่องจริงภาพคู่ของคนที่ดาวเรืองคุ้นเคยถ่ายในห้องอาหารหรู ภาพครอบครัวสุขสันต์ทั้งฝ่ายหญิงฝ่ายชาย ถ่ายรวมกันเป็นภาพของไฮโซกลุ่มใหญ่ที่กำลังยิ้มกันอย่างชื่นมื่น ความหรูหราของสถานที่บอกให้ดาวเรืองรู้ว่าเธอควรปล่อยเขาไป อย่าได้คิดคุมกำเนิดเขาเมื่อได้เห็นกับตาได้รับรู้ว่าข่าวการแต่งงานที่ถูกเลื่อนเข้ามาในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า เป็นความสะเทือนใจของเธอได้อย่างดีไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาเขายังอยู่ตรงนี้กับเธอออดอ้อนเธอสารพัดห่างจากเธอไปไม่นานประกาศแต่งงานออกหน้าออกตา จนเธอปรับสภาพจิตใจไม่ทันจากเริ่มแรกที่คิดว่าจะจากไปเงียบๆ แต่ก็ถูกเขารั้งไว้ด้วยคำหวาน คำมั่นต่างๆ นานาทำไมน่ะถึงไม่เคยจำต้องให้เขาทำร้ายหัวใจไปอีกกี่ครั้งถึงจะรู้ตัวเสียทีว่าตัวเองควรเดินออกไปจากชีวิตของเขาพอ
"พี่เขมค่ะพอได้แล้ว หนูช้ำหมดแล้ว ""รู้ตัวไหมว่ายิ่งห้าม ยิ่งทำให้พี่คึก อยากกอดอยากหอมดาวทั้งวันทั้งคืนเลย ""ฮื้อ~ อย่าเว่อร์ค่ะ จำอะไรเรื่องของหนูก็ไม่ได้สักอย่าง หรือที่จริงแล้วคิดจะหลอกอะไรหนูอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ""พี่ไม่ได้คิดจะหลอกอะไรหนูเลย ตอนนี้พี่ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ ความทรงจำบางอย่างพี่พอจำได้ มีแค่เรื่องของหนูที่พี่จำไม่ได้ แต่พี่จำกลิ่นหอมๆ ของกลิ่นยาสระผมของดาวได้นะ "พูดจบเขมรินทร์ก็ฝังจมูกคมสันที่เรือนผมของดาวเรือง สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนผมนุ่มสลวยเข้าเต็มปอดกลิ่นหอมนี้ที่เขาคุ้นเคย เวลาได้กลิ่นแล้วเขารู้สึกสบายใจที่สุดปากหนาชมเธอไม่ยอมหยุด จมูกคมสันก็สูดดมไม่ยอมหยุดเช่นกัน'ฟอด! หอมจังครับ ""อะ ไม่เอาค่ะพี่เขม "ดาวเรืองต้องร้องห้ามเมื่อมือไม้ของคนตัวโตไม่อยู่นิ่งซุกซนลูบคลำตัวเธอไปทั้งร่าง ห้ามตรงนั้น เหลือตรงนี้สลับไปมาเมื่อได้ชิดใกล้กับดาวเรืองความรู้สึกที่คุ้นเคยของเขมรินทร์ เริ่มคืบคลานเข้ามาในความรู้สึกของเขาพอได้สัมผัสตัวเธอ เขายิ่งมั่นใจโดยไม่ต้องทดสอบสิ่งใดเลยอาการที่เขาเป็นนั้นคือความหลุ่มหลงในรักแท้เขามั่นใจ เพราะความรู้สึกที่เขามีกับคู่หมั
"ไม่ต้องร้องนะครับคนดี "พอเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่เขมรินทร์ทำคือกอดดาวเรืองไว้แน่น เขาเอ่ยปลอบเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าครั้งไหนๆจากนั้นก็ผละกอดออกขยับตัวเล็กน้อย นิ้วเรียวเชยคางของคนตัวเล็กที่ยังสะอื้นไม่ยอมหยุดให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาพอได้เห็นใบหน้าสวยที่มีคราบน้ำตาอยู่อาบแก้มทั้งสองข้าง มือหนายื่นนิ้วชี้ที่คดงอไล้ลากปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มอย่างเบามือ"พี่ขอโทษที่จำหนูไม่ได้ พี่ขอโทษจริงๆ ฮึก "เขมรินทร์เอ่ยขอโทษคนตัวเล็กเบื้องหน้า น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาโดยไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวด มันบีบรัดจนเขาแทบหายใจไม่ออก เมื่อตอนที่เห็นเธอยืนอยู่หน้าลิฟต์ ยิ่งเห็นเธอทำหมางเมินใส่ยิ่งรู้สึกหัวใจสลายรู้สึกเหมือนอยากจะบ้าให้ได้ ยากจะไปกระชากเธอเข้ามากอดมาหอม ไม่อยากให้เธอต้องห่างร่างกายเขาไปไหนสมองเขามันเลอะเลือนที่ลืมเธอ แต่หัวใจของเขากลับร้อนรน อยู่ไม่ได้จนต้องหาข้ออ้างกับคู่หมั้นว่าเขาลืมของอยู่ข้างล่างเพื่อที่จะได้ลงลิฟต์ไปกับผู้หญิงที่เขาตั้งแง่ตั้งงอนกับเธอตลอดเวลาปากก็หมาพูดจาแดกดันเธอสารพัดจนเธอทนไม่ได้ สุดท้ายเป็นเขาเองที่ต้องเสียใจมาถึงตรงนี้เขาก็ยังจำเรื่อง
"พี่เขมเข้ามาทำไม "ดาวเรืองเธอตกใจอยู่ๆ เขมรินทร์ก็พรวดพราดเข้ามาห้องของเธอ"พี่ถามว่าจะไปไหน ""พอดีหนูจะกลับบ้านค่ะ "ดาวเรืองกำลังงวยงงกับเขมรินทร์คำสรรพนามที่คุ้นเคยที่เขาเอ่ยแทนตัวเอง และยังทำท่าตกใจที่เห็นเธอเก็บกระเป๋า ทั้งที่ควรจะดีใจ แต่เธอก็ตอบเขาไปด้วยดี ทั้งที่จริงแล้วเธอไม่จำเป็นต้องบอกอะไรเขาเลยก็ได้"กลับบ้านทำไมต้องขนของไปหมดห้องแบบนี้ "เขมรินทร์กวาดสายตามองรอบห้องซึ่งเขารู้ได้ด้วยสายตาว่ามันไม่เหมือนเดิม"ไหนว่าจะฟื้นความจำให้พี่ "ไม่พูดเปล่าเขมรินทร์ยังลากรถเข็นที่เต็มไปด้วยกระเป๋าเดินทางและมีข้าวของเครื่องใช้เก็บรวบรวมใส่กล่องลังอีกสองใบเดินไปทางห้องนอนของดาวเรือง"มาไม้ไหนค่ะวันนี้ ปล่อยค่ะ หนูว่าคุณควรอยู่ให้ห่างจากหนู "ดาวเรืองรีบคว้ารถเข็นที่เขมรินทร์กำลังลากเข้าห้องนอนของเธอเอาไว้ เอ่ยปากบอกให้เขาอยู่ห่างจากเธอเขมรินทร์หันมาจ้องมองที่ใบหน้าของดาวเรืองทันทีที่เธอบอกให้เขาห่างจากเธอ"แต่ก่อนก็คิดแบบนั้น แต่เธอทำให้พี่เปลี่ยนใจแล้ว เธอเข้ามาวนเวียนในหัวของพี่ตลอดเวลา แล้วอยู่ๆ เธอก็จะชิ่งหนีกันไปแบบนี้งั้นเหรอ ""หนูมันก็แค่ผู้หญิงใจง่ายค่ะ คุณจะมาสนใจหนูทำไ