ep44-ฤกษ์แต่งงาน

"พี่เขมค่ะพอได้แล้ว หนูช้ำหมดแล้ว "

"รู้ตัวไหมว่ายิ่งห้าม ยิ่งทำให้พี่คึก อยากกอดอยากหอมดาวทั้งวันทั้งคืนเลย "

"ฮื้อ~ อย่าเว่อร์ค่ะ จำอะไรเรื่องของหนูก็ไม่ได้สักอย่าง หรือที่จริงแล้วคิดจะหลอกอะไรหนูอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ "

"พี่ไม่ได้คิดจะหลอกอะไรหนูเลย ตอนนี้พี่ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ ความทรงจำบางอย่างพี่พอจำได้ มีแค่เรื่องของหนูที่พี่จำไม่ได้ แต่พี่จำกลิ่นหอมๆ ของกลิ่นยาสระผมของดาวได้นะ "

พูดจบเขมรินทร์ก็ฝังจมูกคมสันที่เรือนผมของดาวเรือง สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนผมนุ่มสลวยเข้าเต็มปอด

กลิ่นหอมนี้ที่เขาคุ้นเคย เวลาได้กลิ่นแล้วเขารู้สึกสบายใจที่สุด

ปากหนาชมเธอไม่ยอมหยุด จมูกคมสันก็สูดดมไม่ยอมหยุดเช่นกัน

'ฟอด! หอมจังครับ "

"อะ ไม่เอาค่ะพี่เขม "

ดาวเรืองต้องร้องห้ามเมื่อมือไม้ของคนตัวโตไม่อยู่นิ่งซุกซนลูบคลำตัวเธอไปทั้งร่าง ห้ามตรงนั้น เหลือตรงนี้สลับไปมา

เมื่อได้ชิดใกล้กับดาวเรืองความรู้สึกที่คุ้นเคยของเขมรินทร์ เริ่มคืบคลานเข้ามาในความรู้สึกของเขา

พอได้สัมผัสตัวเธอ เขายิ่งมั่นใจโดยไม่ต้องทดสอบสิ่งใดเลย

อาการที่เขาเป็นนั้นคือความหลุ่มหลงในรักแท้เขามั่นใจ เพราะความรู้สึกที่เขามีกับคู่หมั