All Chapters of รุ่นพี่หวงรัก: Chapter 1 - Chapter 10

ดาวเรืองหญิงสาวจากต่างจังหวัด เดินทางเข้าเมืองใหญ่เพื่อเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดัง ตามคณะที่คาดหวังไว้ เธอคือนักศึกษาใหม่เข้าเรียนปีแรก เพียงวันแรกที่มาถึงที่พักที่พ่อของเธอจับจองเช่าไว้ให้ก็ได้พบกับชายหนุ่มรูปงามที่ไม่ว่าจะมองมุมไหน เขามันเทพบุตรชัดๆ ยามยิ้มริมฝีปากหยักช่างเย้ายวน ดวงตาคมคิ้วเข้ม รูปหน้าที่รับกันกับจมูกที่โด่งเป็นสันนูนนั้น แค่ได้มองเพียงครั้งแรกก็มิอาจละสายตาไปทางไหนได้ เหมือนกำลังต้องมนต์สะกดจิตสะกดใจให้อยู่ที่เขาเพียงปู้เดียว และแน่นอนเขาคือรักแรกพบ ดังนั้นเธอแอบรักเขาตั้งแต่วันแรกที่ได้พบเจอ แต่เขาไม่เคยมีเธออยู่ในสายตา เธอคอยสอดส่องมองหาว่ารุ่นพี่คนนั้นเป็นใคร แต่เขาไม่เคยมองใครนอกจากแฟนสาวสุดที่รัก วันเวลาล่วงเลยผ่านไปหลายเดือน เธอยังคอยสอดส่องมองหารุ่นพี่คนนั้นว่าเขาทำอะไรอยู่ที่ไหน แค่ได้เห็นเขาไกลๆ ก็เป็นสุขใจแล้ว วันหนึ่งระหว่างที่เธอกำลังเดินเข้าคอนโด สายตาคู่งามที่พยายามสอดส่องมองหาเขาอยู่ตลอดก็ได้เจอกับรุ่นพี่ที่เธอเฝ้าห่วงหา เขากำลังคุยกันกับแฟนสาวคนสวย ด้วยหน้าตาที่เคร่งเครียด "เขม เราเลิกกันเถอะ" " ไม่นะฟ้า ฉันทำอะไรผิด" " เขมไม่ผิด

เสียงแซ่ซ้องที่โรงอาหารในมหาวิยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง เวลาพักเที่ยงเป็นอะไรที่วุ่นวายไปหมด เพราะนักศึกษานับร้อยพัน กำลังจับจ่ายซื้อหาอาหารไปรับประทานก่อนจะถึงเวลาเรียนในตอนบ่ายบางก็กำลังตักข้าวใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย บ้างก็ยืนหน้ามุ่ยเพราะรอข้าวนานแล้วยังไม่ถึงคิว บางกลุ่มก็พูดคุยหยอกล้อกันไปตามประสาเพื่อนรักเพื่อนเล่น "เรืองทางนี้" เสียงเพื่อนสาวของดาวเรืองเรียกขานดังขึ้น กกว่าดาวเรื่องจะได้ข้าวก็มานั่งร่วมโต๊ะอาหาร เพื่อนหลายคนก็หาน้ำและผลไม้มาเสริมพลังงานกันแล้ว "ทำไมไม่ซื้ออย่างอื่นบ้างเรืองกินแต่ข้าวผัดทะเลทุกวันไม่เบื่อหรือไง รอคิวก็นาน " เพื่อนสาวของดาวเรื่องที่ชื่อน้ำหวานพูดขึ้น น้ำหวานกับดาวเรื่องสนิทกันอย่างรวดเร็วเพราะมาจากต่างจังหวัดเหมือนกัน และยังเรียนห้องเดียวกันอีกด้วย "ไม่เบื่อหรอก รอนานกว่านี้ก็รอได้"ระหว่างที่ตอบเพื่อนสายตาของดาวเรื่องก็จ้องมองไปที่หนุ่มรุ่นพี่ที่หร้าตาหล่อเหลากว่าใครๆ ในกลุ่ม เจ้าตัวกำลังนั่งคุยโทรศัพท์และตักจ้าวใส่ปากไปเรื่อยรอยยิ้มอบอุ่นละมุนนักเวลาได้มอง ความอบอุ่นที่ส่งให้คนที่เขาคุยสายอยู่ ได้แผ่รัง

เขมรินทร์เดินออกมาได้ไม่ไกลนัก มือหนาล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงตัวสวย เพื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหากลุ่มเพื่อนของเขา"เหมันต์นายอยู่ไหน จอร์นกับนักรบอยู่ด้วยไหม เจอกันที่คลับหน่อย ฉันอยากเมา "พูดเพียงแค่นั้นเขมรินทร์ก็วางสายไป ก่อนจะเดินจากไปเขาหันมามองที่ดาวเรืองอีกครั้งเธอยังยืนอยู่ที่เดิมเห็นเขามองมาเธอจึงส่งรอยยิ้มหวานกลับไปให้เขา ยกมือเรียวโบกไหวๆ ให้เขาเป็นการบอกลาดวงตาเศร้าสร้อยของเขมรินทร์มองที่เด็กสาวหน้าใสด้วยความหม่นหมองเขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก้าวขาแกร่งไปที่โรงรถ เพื่อที่จะเดินทางไปยังจุดนัดหมาย นั่นก็คือคลับประจำที่พวกเขาชอบไปดื่มกินตามประสาวัยรุ่นแต่วันนี้เขมรินทร์ต้องการไปปลดปล่อยอารมณ์เศร้าที่เกิดจากความรักที่ไม่สมหวังเขาอยากเอาแอลกอฮอล์เข้าสู่ร่างกาย อยากดื่มเพื่อลืมเธอคนที่เขารักมากมายคนพึ่งอกหักคิดอะไรไม่ออกนอกจากอยากระบายอารมณ์ เศร้าเสียใจโดยการเอาแอลกอฮอล์กรองปากล้างแผลในใจจึงโทรหาเพื่อนๆ ในกลุ่มและแน่นอนว่าเพื่อนของเขา ยินยอมพร้อมใจกันไปเจอกันที่นัดหมายแน่นอน" เป็นยังไงล่ะฉันเตือนนายแล้ว"เสียงของจอร์แดนเอ่ยขึ้นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของน้ำฟ้ากับหนุ่มรุ่นพี่ที

ก๊อกๆแกร็ก~"มอร์นิ่งค่ะพี่เขม"เพียงประตูตรงหน้าเปิดออกเสียงหวานสดใสของหญิงสาวที่สวมใส่ชุดนักศึกษาก็เอ่ยทักทายหนุ่มหล่อในห้องที่กำลังอ้าประตูห้องพักทันทีมือเรียวยกถุงข้าวต้มโชว์ให้คนในห้องรู้ว่าวัตถุประสงค์ที่เธอมาคืออะไรแต่เจ้าของห้องที่อาบน้ำแต่งตัวยังไม่เรียบร้อยมีเน็ทไทม์คล้องคอรีบทักดาวเรืองขึ้น"มีอะไร"เสียงทุ้มเย็นชาของเขมรินทน์ตอบกลับอย่างไร้เหยื่อใย เขาไม่เห็นถึงความจำเป็นที่จะต้องสนทนากับเธอ" เรืองเอาข้าวต้มมาฝากค่ะ เผื่อว่าพี่เขมจะหิว"ดาวเรืองเอาข้าวต้มมาฝากเขมรินทร์ เธอรู้ดีว่าคนเมาตื่นมาต้องหิวมีประสบการณ์จากพ่อกำนันของเธอ เวลาออกตรวจท้องที่กลับบ้านดึกตลอดเพราะมัวแต่เข้าสังคมกับผู้ใหญ่บ้าน ตื่นเช้ามาแม่ชบาของเธอต้องเตรียมข้าวต้มไว้ให้แก้หิวแก้แฮงค์ในตอนเช้าทุกครั้ง"ไม่หิว กินกาแฟกับไข่ลวกไปแล้ว"เขาตอบกลับเธอไปด้วยเสียงราบเรียบไร้ซึ่งความรู้สึก ถึงแม้น้ำเสียงนี้จะดูเหมือนไม่มีความเศร้าเหงาใจแล้วแต่แววตาของเขานั้นปิดบังความเจ็บปวดของจิตใจที่เขาได้รับไม่ได้เลยดาวเรืองจ้องมองที่ดวงตาคม เธอเห็นแววตาหม่นหมองของเขมรินทร์ ในใจเธออยากทำให้เขาได้คลายจากความเจ็บช้ำแต่ก

ดาวเรืองเดินกลับมาที่โต๊ะ พอมาถึงก็ยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กรอกปากไม่พูดไม่จา"เฮ้ยๆ เรืองใจเย็นๆ ใครทำอะไรให้เรืองโกรธเนี่ย"ปลายเจ้าของวันเกิดเอ่ยขึ้น สายตาจ้องไปที่น้ำหวาน เพราะไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน พอกลับมาดาวเรืองก็ยกดื่มไม่พูดไม่จากับใครเลย"ทำไมเขาต้องมาเล่นกับความรู้สึกของเราด้วย"ดาวเรืองบ่น"เรือง พี่เขมนั่งมองแกตลอดเวลาเลย "" ช่างเขาสิ เขาบอกไม่สนใจฉันเธอไม่ได้ยินที่เขาพูดหรือไง""ฉันไม่เชื่อว่าเขาไม่สนใจแก คนไม่สนใจต้องมานั่งเฝ้าเพื่อ ""พอๆ เลิกพูดถึงเขาได้แล้ว วันนี้ฉันจะปล่อยผี"พูดจบดาวเรืองลุกขึ้นเต้นกับเบลและนุ่นที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเมามันอยู่ใกล้ๆ กัน"ขอโทษครับสาวๆ ชนแก้วกับผมได้ไหมครับ"หนุ่มหล่อหน้าตาดีถือแก้วเข้ามาทัก สาวๆ รับไมตรยื่นมือจับแก้วของตัวเองชนเข้ากับชายหนุ่มที่เข้ามาหาที่โต๊ะ"ชนแก้ว""ชื่ออะไรครับ ผมชื่อเมฆครับ""ชื่อเหมครับ"เมื่อเห็นว่ามีหนุ่มๆ มาวอแวที่โต๊ะของดาวเรืองเหมันต์อดไม่ได้ที่จะเข้าไปยุ่ง"ผมถามน้องผู้หญิงคนนี้ครับ ไม่ใช่คุณ"เมฆบอกเหมันต์ไปเขาสนใจดาวเรืองจึงเข้ามาทำความรู้จัก"ชื่อดาวเรืองค่ะ เรียกเรืองเฉยๆ ก็ได้นะคะ"เมื่อรู้ว